IBPP3/443-171/08/AŚ (KAN-2693/08) - Wykonanie chodników z kostki brukowej - stawka VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana XXX, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2008 r. (data wpływu 13 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustalenia stawki podatku od towarów i usług na usługi wykonania chodników z kostki brukowej - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustalenia stawki podatku od towarów i usług na usługi wykonania chodników z kostki brukowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje świadczenia usług budowlanych polegających na układaniu kostki brukowej. W r. ubiegłym czyli w 2007 r. infrastruktura towarzysząca podlegała opodatkowaniu 7% stawką VAT jedynie wtedy gdy była związana z obiektami budownictwa mieszkaniowego. Spór dotyczy interpretacji przepisów art. 146 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Wnioskodawca w 2007 r. wykonał usługę ułożenia chodników z kostki brukowej na drodze dojazdowej i wokół budynku mieszkalnego oraz drogi dojazdowej do budynku gospodarczego i wiaty. Zdaniem Wnioskodawcy dla drogi dojazdowej i chodników wokół budynku mieszkalnego należy zastosować stawkę 7%, natomiast dla pozostałych dróg dojazdowych do budynków gospodarczych należy zastosować stawkę 22%. Klient Wnioskodawcy - odbiorca usługi odmawia przyjęcia faktury i żąda, powołując się na art. 146 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, zastosowania stawki 7% VAT do całości wykonywanych robót.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przytoczonym stanie faktycznym należy zastosować 7% stawkę dla całości wykonanych robót?

Czy należy dokonać podziału na stawki 7% i 22%? A jeśli należy dokonać podziału to jakie należy zastosować kryteria podziału?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla drogi dojazdowej i chodników wokół budynku mieszkalnego należy zastosować stawkę 7%. Dla pozostałych robót należy zastosować stawkę 22%.

Kryterium, które zastosowano to kryterium procentowe ilości wykonanych robót na całej powierzchni objętej stawką VAT 7% i stawką VAT 22%. Zgodnie z wyliczeniami stawka 7% obejmuje 66,78% całej powierzchni wykonanych robót, natomiast stawka 22% obejmuje 33,22% całej powierzchni wykonanych robót.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności wymienione w art. 5 tej ustawy i dla tych czynności określone zostały właściwe stawki podatku. Wykonanie przez podatnika czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powoduje obowiązek rozliczenia podatku według stawek obowiązujących w dniu wykonania tych czynności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż czynności będące przedmiotem wniosku zostały wykonane w 2007 r., zatem czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawek dla tych czynności w momencie ich wykonania.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2007 r., stawka podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności obniżonymi stawkami.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. wyżej ustawy, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7 % w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Natomiast w myśl postanowień art. 146 ust. 3 przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu rozumie się:

Powołany przepis wyraźnie wskazuje, że stawka podatku 7% odnosi się wyłącznie do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Tym samym, w przypadku gdy roboty dotyczą zarówno infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jak i pozostałemu budownictwu, należy dla zastosowania właściwej stawki podatku VAT wydzielić tę część która związana jest z obsługą budownictwa mieszkaniowego i opodatkować ją zgodnie z obowiązującą stawką 7%, natomiast dla pozostałej części inwestycji właściwa będzie stawka 22%.

Przez obiekt budownictwa mieszkaniowego stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2007 r. - rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie został określony tryb i sposób wydzielania infrastruktury towarzyszącej z podstawy opodatkowania. Wskazany powyżej przepis art. 146 ustawy wyraźnie jednak wskazuje, że stawka podatku 7% odnosi się do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Tym samym, w przypadku gdy roboty dotyczące układania kostki brukowej dotyczą zarówno infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jak i pozostałemu niemożliwym jest zastosowanie stawki 7% w stosunku do całej inwestycji, a to z tej przyczyny, że wiata oraz budynek gospodarczy nie są obiektami budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu wyżej wskazanym. W przypadku takim należy dla zastosowania właściwej stawki wydzielić tę część, która związana jest z obsługą budownictwa mieszkaniowego. Rozdziału tego należy dokonać na podstawie dokumentacji projektowej oraz kosztorysowej. Podział ten powinien w sposób jednoznaczny wskazywać na związek realizowanej części inwestycji z określonym rodzajem budownictwa.

Dopuszczalną metodą określenia proporcji w jakich infrastruktura związana jest z budownictwem mieszkaniowym i pozostałym może być np. metoda procentowego określenia udziału powierzchni mieszkaniowej w całkowitej powierzchni obiektów, tj. mieszkalnych i niemieszkalnych znajdujących się na terenie objętym robotami i zastosowania obliczonego wyliczenia do rozliczenia wykonanych robót.

Proporcję tę można określić także według ogólnie przyjętych w branży budowlanej kryteriów technicznych.

W ocenie tut. organu brak jest zatem podstaw do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 7% dla całej usługi polegającej na ułożeniu kostki brukowej w przypadku gdy tworzona w ten sposób infrastruktura (droga, chodniki) jedynie w części związana jest z budownictwem mieszkaniowym. Powoduje to, że podatnik winien ustalić stopień powiązania infrastruktury z budownictwem mieszkaniowym dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT. Związek ten można ustalić w sposób wyżej wskazany. Należy przy tym zaznaczyć, że możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 7% stanowi uprawnienie, z którego podatnik może skorzystać przy spełnieniu warunków określonych ww. przepisami prawa, w tym przypadku pod warunkiem wykazania związku infrastruktury (w całości lub też w konkretnie określonej części) z budownictwem mieszkaniowym.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, wykonane w 2007 r. usługi, tj. ułożenie chodnika z kostki brukowej na drodze dojazdowej do budynku mieszkalnego i wokół niego stanowią usługi związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, a więc podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. wyżej ustawy, w wysokości 7%. Natomiast dla usługi ułożenia chodnika na drodze dojazdowej do budynku gospodarczego i wiaty (nie są to obiekty budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu art. 2 pkt 12) należy zastosować stawkę podstawową podatku VAT w wysokości 22%, określoną w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.