IBPP3/443-17/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 2 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług wynajmu rzeczy ruchomej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia świadczonych usług wynajmu rzeczy ruchomej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, z siedzibą w Polsce prowadzi działalność w branży budowlanej. Oprócz Spółki zarejestrowanej w Polsce będącej czynnym podatnikiem posiada również oddział samobilansujący w Niemczech, będącym podatnikiem podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec. Dla potrzeb swojej działalności w Niemczech Spółka wynajmowała maszynę do układania betonu laser screed wraz z operatorem od kontrahenta polskiego (podatnika podatku od wartości dodanej, zarejestrowanego dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych).

Wynajem maszyny odbywał się każdorazowo na podstawie dokumentu handlowego tj. zlecenia, w którym zostały określone warunki handlowe oraz odbiorca usługi tj. oddział w Niemczech.

Za wykonaną usługę kontrahent polski wystawił na rzecz oddziału niemieckiego faktury bez VAT (ze stawką NP), które następnie skorygował opodatkowując przedmiotową usługę na terytorium kraju stawką 22%. Dokonując korekt faktur VAT skorygował także nabywcę usługi. W miejsce oddziału niemieckiego wprowadził Spółkę macierzystą z siedzibą w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec powyższego miejscem świadczenia usługi wynajmu maszyny jest terytorium kraju, czy też nie podlega ona w Polsce opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, kontrahent polski (podmiot zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych) świadczył usługi wynajmu maszyny budowlanej laser screed wraz z obsługą operatorską. Wykonywane przez niego usługi wynajmu świadczone były na rzecz podatnika niemieckiego, którego siedziba znajduje się w Polsce, lecz w Niemczech posiada oddział, czyli stałe miejsce prowadzenia działalności. Dla tego typu usług ustawodawca w art. 27 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) określił miejsce ich świadczenia w miejscu, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przytoczonych powyżej przepisów spełnione są warunki, aby za miejsce świadczenia przedmiotowej usługi, a więc i opodatkowania uznać terytorium Niemiec a nie Polski.

Tym sam kontrahent polski świadczący usługi wynajmu maszyny budowlanej laser screed wraz z operatorem na rzecz Spółki z oddziałem w Niemczech powinien wystawić faktury bez polskiego VAT, zamieszczając numer, pod którym niemiecki nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska, oraz informację, że jest on zobowiązany do rozliczenia podatku z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 powołanej ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy o VAT).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Powyższy przepis stosuje się m.in. do usług wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu - art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że przepis art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT określa miejsce świadczenia usług wymienionych w ust. 4 na terytorium państwa, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Przy czym należy zauważyć, iż taki sposób określenia miejsca świadczenia usługi znajdzie zastosowanie pod warunkiem, że nabywca usługi ma siedzibę w kraju innym niż świadczący usługę.

Zatem w sytuacji gdy nabywca usług (wymienionych w art. 27 ust. 4 ustawy o VAT) ma siedzibę w tym samym kraju co usługodawca, niezależnie od tego, że usługa jest nabywana przez oddział, który znajduje się na terytorium innego państwa, nie znajdzie zastosowanie regulacja określająca miejsce świadczenia usług o której mowa w art. 27 ust. 3 ustawy o VAT. W takim też przypadku miejsce świadczenia usług należy określić według zasady ogólnej wynikającej z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawcę, którego siedziba znajduje się w kraju, usługi wynajmu rzeczy ruchomej, dla celów działalności oddziału w Niemczech, od kontrahenta krajowego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 i ust. 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy oraz stawki podatku.

Faktury wystawiane przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, świadczących usługi określone w art. 27 ust. 3 lub w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają adnotację, iż podatek rozlicza nabywca, lub wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca.

Mając na uwadze, że w przedmiotowej sprawie usługa będzie świadczona na terytorium kraju usługodawca winien wystawić fakturę z właściwą stawką VAT oraz podać dane nabywcy, w tym przypadku będzie to zagraniczny oddział Wnioskodawcy.

Reasumując, w przypadku nabycia usługi wynajmu rzeczy ruchomej od podmiotu który ma siedzibę w tym samym kraju co Wnioskodawca na potrzeby zagranicznego oddziału usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu w kraju z właściwą stawką VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.