IBPP3/443-1576/13/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania darowizny praw własności przemysłowej w postaci praw ochronnych do znaku towarowego, praw do jego uzyskania, a także praw ochronnych do wzorów przemysłowych i użytkowych oraz praw do ich uzyskania do spółki jawnej - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku obowiązku opodatkowania darowizny praw własności przemysłowej w postaci praw ochronnych do znaku towarowego, praw do jego uzyskania, a także praw ochronnych do wzorów przemysłowych i użytkowych oraz praw do ich uzyskania do spółki jawnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawczym planuje wraz z mężem założenie spółki jawnej i wniesienie do niej drodze darowizny praw własności przemysłowej w postaci praw ochronnych do znaku towarowego, praw do jego uzyskania, a także praw ochronnych do wzorów przemysłowych i użytkowych oraz praw do ich uzyskania. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Z..... będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedsiębiorstwo (w znaczeniu materialnym) męża Wnioskodawczyni w znacznej mierze oparte jest na majątku znajdującym się we współwłasności małżonków (majątek dorobkowy). W ramach prowadzonej działalności, zostały w nim wytworzone opisane prawa własności przemysłowej. Pomimo tego, że wyłącznie mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, ze względu na to, że zostały one wytworzone w trakcie trwania wspólności majątkowej w ramach przedsiębiorstwa, w którym z prywatnoprawnego punktu widzenia współwłaścicielem majątku jest Wnioskodawczyni (z wyjątkiem tych składników majątku przedsiębiorstwa, które stanowią majątek osobisty), na gruncie prawa cywilnego jest ona współwłaścicielem przedmiotowych prawach na zasadach wspólności małżeńskiej.

Stanowiące przedmiot darowizny prawa własności intelektualnej będą przez nowo powstałą spółkę wykorzystywane do działalności opodatkowanej. Spółka ta będzie czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy opisana powyżej transakcja będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie w formie darowizny wskazanych praw własności przemysłowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedmiotem darowizny z cywilistycznego punktu widzenia mogą być prawa. Z kolei na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej VATU) przeniesienie praw traktowane jest jako świadczenie usług.

Świadczenie usług, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli jest dokonywane odpłatnie (po myśli art. 5 ust. 1 pkt 1 "Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;"). Warto zauważyć, że w przypadku przekazania opisanych praw ochronnych oraz praw do ich uzyskania w formie darowizny, nie dochodzi do żadnej odpłatności z tytułu przeniesienia tych praw. Wyjątek w tej materii uregulowany został w art. 8 ust. 2 pkt 2 VATU, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei po myśli art. 15 ust. 2 VATU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z brzmienia przytoczonego przepisu wynika, że jedynie czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni, która jest współwłaścicielem praw nie prowadzi sama działalności gospodarczej.

Tak więc w pierwszej kolejności, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że ze względu na nieprowadzenie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (a więc niespełnienie przesłanki opisanej w art. 15 VATU), opisana transakcja nie będzie podlegać podatkowi VAT. Wniesienie umową darowizny praw przez współwłaściciela samo w sobie nie będzie stanowiło działalności gospodarczej; dopiero już po przekazaniu przedmiotowych praw do utworzonej w przyszłości spółki być może będą one służyły do prowadzenia działalności gospodarczej tej spółki.

Trudno także uznać samo przeniesienie umową darowizny praw do nowo utworzonej spółki za wykonywanie działalności gospodarczej. Takie ewentualne ustalenie powinno opierać się kryteriach obiektywnych, jak działania strony, co do zasady powtarzalne, i nakierowane na zamiar kontynuacji. Brak jest w zaistniałym stanie faktycznym przesłanek do takiego twierdzenia. W szczególności nie miała miejsca sytuacja, gdzie Wnioskodawczyni podejmowała czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podkreślenia wymaga, że zamierzone czynności odbędą się de facto w ramach reorganizacji przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni, której rola sprowadzała się dotychczas do tego, że była biernym współwłaścicielem określonych praw i innych składników majątku przedsiębiorstwa.

W przypadku jednak, gdyby organ uznał za nieprzekonującą powyższą argumentację, a działanie Wnioskodawczyni należałoby zakwalifikować jako prowadzenie działalności gospodarczej, zastosowanie powinien znaleźć art. 8 ust. 2 VATU. Z wymienionego przepisu można wyinterpretować normę, zgodnie z którą nieodpłatne świadczenie usług podlega podatkowi VAT, gdy dotyczy celów innych, niż działalność gospodarcza podatnika. Tak więc a contrario, nieodpłatne świadczenie usług (także darowizna praw) związane z prowadzeniem działalności gospodarczej nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Porównując wyinterpretowaną z przepisów normę prawną z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawczyni uważa, że w przypadku zaistnienia opisanego zdarzenia przyszłego, umowa darowizny nie wywoła skutków na gruncie VAT; powinna ona zostać-alternatywnie, w przypadku nieuznania pierwszego stanowiska za prawidłowe - potraktowana jako nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc transakcja leżąca poza zakresem podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe prawa własności przemysłowej zostały wytworzone w ramach prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej. Aktualnie oboje planują reorganizację majątku, a nowo założona spółka także będzie służyła do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię wraz z mężem. W pewnym zakresie, będzie ona oparta o mienie dotychczas istniejącego przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, należy uznać, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, o ile organ uzna, że mamy do czynienia z czynnością w ramach działalności gospodarczej, spełniona zostanie przesłanka spełnienia nieodpłatnego świadczenia usług do celów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni; stąd opisana transakcja nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

Stanowisko odnośnie słuszności drugiego z zaprezentowanych poglądów (przy niespornym fakcie prowadzenia działalności gospodarczej przez wnioskodawcę - w przeciwieństwie do stanu z niniejszego wniosku) znajduje swoje potwierdzenie również w innych interpretacjach indywidualnych, gdzie zostały przestawione podobne stany faktyczne (zdarzenia przyszłe). Przykładem tutaj może być interpretacja indywidualna z 31stycznia 2013 r., nr ILPP1/443-1029/12-2/AW, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, czy też interpretacja nr ILPP1/443-701/I3-2/AWa z 4 listopada 2013 r. także wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. W ostatniej z nich, organ podniósł następujące stwierdzenie: "Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza przekazać nieodpłatnie (w drodze darowizny) znak słowno-graficzny spółce komandytowej. Należy zatem zauważyć, że wartość znaku słowno-graficznego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie tych wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług. Jak stanowi cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika - należy traktować jako odpłatne świadczenie usług. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokona darowizny znaku słowno-graficznego na rzecz spółki komandytowej, jednakże nie na cele osobiste, ale na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przeniesienie znaku towarowego (znaku słowno-graficznego) w drodze darowizny na rzecz spółki komandytowej nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Tym samym z uwagi na niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ww. czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Reasumując, czynność nieodpłatnego przekazania (darowizny) zarejestrowanego znaku towarowego (znaku słowno-graficznego) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". Do praw do uzyskania wskazanych praw własności przemysłowej przedstawiona argumentacja także powinna znaleźć zastosowanie, a całość przytoczonego wywodu organu administracji podatkowej można odnieść także do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, przy uznaniu pierwszego z przedstawionych stanowisk za nieprawidłowe. Reasumując, Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, że w pierwszym rzędzie uważa, że w jej przypadku będziemy mieli do czynienia z czynnością leżącą poza zakresem podatku od towarów i usług z racji nieprowadzenia przez nią działalności gospodarczej. Dopiero alternatywnie, w razie uznania przez organ, iż powyższe stanowisko nie znajdzie zastosowania, należy wziąć pod uwagę drugą z przedstawionych opcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług mieści się darowizna praw własności przemysłowej, ponieważ w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: z 2014 r., poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j 2012 r., poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 4 Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych.

W ujęciu cywilistycznym istotą darowizny jest to, że darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku (art. 888 § 1 ustawy - Kodeks cywilny).

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu świadczącego te usługi, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż (w tym przypadku darowizna) zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczym planuje wraz z mężem założenie spółki jawnej i wniesienie do niej w drodze darowizny praw własności przemysłowej w postaci praw ochronnych do znaku towarowego, praw do jego uzyskania, a także praw ochronnych do wzorów przemysłowych i użytkowych oraz praw do ich uzyskania. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Z.P.H. Polmark będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedsiębiorstwo (w znaczeniu materialnym) męża Wnioskodawczyni w znacznej mierze oparte jest na majątku znajdującym się we współwłasności małżonków (majątek dorobkowy). W ramach prowadzonej działalności, zostały w nim wytworzone opisane prawa własności przemysłowej. Pomimo tego, że wyłącznie mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, ze względu na to, że zostały one wytworzone w trakcie trwania wspólności majątkowej w ramach przedsiębiorstwa, w którym z prywatnoprawnego punktu widzenia współwłaścicielem majątku jest Wnioskodawczyni (z wyjątkiem tych składników majątku przedsiębiorstwa, które stanowią majątek osobisty), na gruncie prawa cywilnego jest ona współwłaścicielem w przedmiotowych prawach na zasadach wspólności małżeńskiej. Stanowiące przedmiot darowizny prawa własności intelektualnej będą przez nowo powstałą spółkę wykorzystywane do działalności opodatkowanej. Spółka ta będzie czynnym podatnikiem VAT.

Ze wskazanych na wstępie regulacji wynika, że świadczenie usług, co do zasady, jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis sprawy stwierdzić należy, że skoro prawa własności przemysłowej zostały wytworzone i były wykorzystywana jedynie w działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni, a Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej z wykorzystaniem tych praw, to nie można powiedzieć, że Wnioskodawczyni podejmowała w przedmiocie tych praw działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni będzie brała udział w transakcji darowizny praw własności przemysłowej jedynie z tego względu, że zostały one wytworzone w trakcie trwania wspólności majątkowej w ramach przedsiębiorstwa, w którym z prywatnoprawnego punktu widzenia współwłaścicielem majątku jest Wnioskodawczyni, jednak w żaden sposób prawa te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię, w tym dla celów własnej działalności gospodarczej.

W związku z przedstawionym opisem sprawy stwierdzić należy, że brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie czynności opodatkowanej np. w postaci usługi, lecz wymagane jest określenie podmiotu świadczącego usługi w tym przypadku dokonującego darowizny praw własności przemysłowej, za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Taki wniosek wynika z faktu, że w posiadanie praw własności przemysłowej Wnioskodawczyni weszła jedynie ze względu na wspólność majątkową, a prawa te zostały wytworzone i wykorzystywane były wyłącznie do celów prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni indywidualnej działalności gospodarczej, natomiast Wnioskodawczyni nie korzystała z praw własności przemysłowej w sposób porównywalny do działań podmiotów wykorzystujących te wartości w sposób profesjonalny.

Zatem Wnioskodawczyni dokonując darowizny udziału w prawach własności przemysłowej będzie korzystała z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, który nie był związany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Reasumując, dokonana przez Wnioskodawczynię darowizna udziału w prawach własności przemysłowej, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni w związku z ww. darowizną będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełniła przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpiła w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, w myśl którego, ze względu na nieprowadzenie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (a więc niespełnienie przesłanki opisanej w art. 15 VATU), opisana transakcja nie będzie podlegać podatkowi VAT, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.