IBPP3/443-1575/13/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji wniesienia aportu obejmującego prawa własności intelektualnej za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania transakcji wniesienia aportu obejmującego prawa własności intelektualnej za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawczyni planuje wraz z mężem założenie spółki jawnej i wniesienie do niej aportem praw własności intelektualnej w postaci praw ochronnych do znaku towarowego, praw do jego uzyskania, a także praw ochronnych do wzorów przemysłowych i użytkowych oraz praw do ich uzyskania. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedsiębiorstwo (w znaczeniu materialnym) męża Wnioskodawczyni w znacznej mierze oparte jest na majątku znajdującym się we współwłasności małżonków (majątek dorobkowy).

W ramach prowadzonej działalności, zostały w nim wytworzone opisane prawa własności przemysłowej. Pomimo tego, że wyłącznie mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, ze względu na to, że zostały one wytworzone w trakcie trwania wspólności majątkowej w ramach przedsiębiorstwa, w którym z prywatnoprawnego punktu widzenia współwłaścicielem majątku jest Wnioskodawczyni (z wyjątkiem tych składników majątku przedsiębiorstwa, które stanowią majątek osobisty), na gruncie prawa cywilnego jest ona współwłaścicielem przedmiotowych prawach na zasadach wspólności małżeńskiej.

Stanowiące przedmiot aportu prawa własności intelektualnej będą przez nowo powstałą spółkę wykorzystywane do działalności opodatkowanej. Spółka ta będzie czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy przedstawiona transakcja będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

oraz dodatkowo w przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pierwsze pytanie:

* Czy Wnioskodawczyni powinna zarejestrować się jako podatnik VAT i wystawić fakturę celem udokumentowania przedmiotowej transakcji.

* Co powinno stanowić podstawę opodatkowania przedmiotowej transakcji na potrzeby podatku od towarów i usług.

* Czy nowo utworzonej spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wniesienie aportu w postaci opisanych praw w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei po myśli art. 15 ust. 2 VATU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców tub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z brzmienia przytoczonego przepisu wynika, iż jedynie czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni, która jest współwłaścicielem praw nie prowadzi sama działalności gospodarczej. Współwłasność ta wynika z tego, iż majątek przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni jest objęty wspólnością małżeńską. Dopiero spółka która zostanie utworzona będzie te prawa wykorzystywać w działalności opodatkowanej.

Tak więc w pierwszej kolejności, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że ze względu na nieprowadzenie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (a więc niespełnienie przesłanki opisanej w art. 15 VATU), opisana transakcja nie będzie podlegać podatkowi VAT.

Wniesienie aportem praw przez współwłaściciela samo w sobie nie będzie stanowiło działalności gospodarczej; dopiero już po wniesieniu przedmiotowych praw do utworzonej w przyszłości spółki być może będą one służyły do prowadzenia działalności gospodarczej tej spółki.

Trudno także uznać samo wniesienie aportem praw do nowo utworzonej spółki za wykonywanie działalności gospodarczej. Takie ewentualne ustalenie powinno opierać się kryteriach obiektywnych, jak działania strony, co do zasady powtarzalne, i nakierowane na zamiar kontynuacji. Brak jest w zaistniałym stanie faktycznym przesłanek do takiego twierdzenia. W szczególności nie miała miejsca sytuacja, gdzie Wnioskodawczyni podejmowała czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podkreślenia wymaga, że zamierzone czynności odbędą się de facto w ramach reorganizacji przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni, której rola sprowadzała się dotychczas do tego, że była biernym współwłaścicielem określonych praw i innych składników przedsiębiorstwa.

W przypadku niepodzielenia przez organ powyższych argumentów, Wnioskodawczyni chciałaby uzyskać odpowiedź na przedstawione poniżej pytania. W przypadku gdy Organ uzna pierwsze przedstawione stanowisko za prawidłowe pozostaną one bezprzedmiotowe.

Po pierwsze, czy Wnioskodawczyni powinna zarejestrować się jako podatnik VAT i wystawić fakturę celem udokumentowania przedmiotowej transakcji. Czy w takim przypadku faktura powinna dotyczyć połowy wartości przedmiotu aportu, skoro Wnioskodawczyni jest jego jedynie współwłaścicielem.

W pierwszej kolejności, zdaniem Wnioskodawczyni, o ile połowa wartości przedmiotu aportu nie przekroczy kwoty wymienionej art. 113 ust. 1 (o podstawie w dalszej części uzasadnienia), tj. 150.000,00 zł, Wnioskodawczyni podlegać będzie zwolnieniu podmiotowemu w podatku od towarów i usług. Ewentualna transakcja powinna obejmować połowę wartości przedmiotu aportu, jako, że Wnioskodawczyni jest jedynie współwłaścicielem przedmiotowych praw. Niemniej jednak, zdaniem Wnioskodawczym, w pierwszej kolejności transakcja z jej perspektywy nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, w związku z czym całość winna zostać udokumentowana przez prowadzącego działalność gospodarczą małżonka Wnioskodawczyni.

Co powinno stanowić podstawę opodatkowania przedmiotowej transakcji na potrzeby podatku od towarów i usług.

Zasadniczo, Wnioskodawczyni uważa, iż ewentualną podstawą opodatkowania powinna być wartość rynkowa aportu. Zgodnie z regułą ogólną ustaloną w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Ustawodawca jednocześnie nie przewidział żadnego szczególnego rozwiązania, jeśli chodzi o szczególną sytuację wniesienia aportu. Natomiast po myśli art. 29 ust. 9 VATU, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Jako że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem praw powstałych w tracie trwania majątkowej wspólności małżeńskiej, w opisanym zdarzeniu przyszłym za podstawę opodatkowania należałoby uznać połowę wartości rynkowej przedmiotu aportu pomniejszonej o VAT należny.

Odnośnie natomiast ostatniego pytania do przedstawionego zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawczyni powstałej w przyszłości spółce jawnej, w której będzie ona wspólnikiem, przysługiwać będzie prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT. Jak już wspomniano, zastosowanie będą miały tutaj ogólne regulacje dotyczące podatku od towarów i usług. Ponadto należy zauważyć, iż aby została zachowana podstawowa zasada neutralności podatku VAT konieczna jest możliwość odliczenia podatku naliczonego. Możliwość taka została wielokrotnie potwierdzona w różnych interpretacjach indywidualnych. Wnioskodawczyni uznaje za zasadne przytoczyć fragment interpretacji nr IBPP3/443-29/10/IK z 20 stycznia 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zgodnie z którą "W myśl unormowań zawartych w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Analizując kwestię dotyczącą prawa do odliczenia przez Spółkę komandytową lub jawną podatku naliczonego zawartego w fakturze VAT dokumentującej otrzymanie wkładu niepieniężnego w stosunku do przedmiotu aportu należy odnieść się do zasady, zgodnie z którą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku na liczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza wnieść nieruchomość w formie wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej komandytowej bądź spółki jawnej, a Spółka komandytowa bądź spółka jawna zamierza wykorzystywać przedmiot wkładu do wykonywania czynności opodatkowanych. Biorąc pod uwagę opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że spółce komandytowej bądź jawnej przysługiwać będzie prawo do odliczenia na zasadach ogólnych podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę dokumentującej transakcję wniesienia do spółki komandytowej bądź spółki jawnej przedmiotu aportu, gdyż nabyta przez spółkę komandytową bądź spółkę jawną nieruchomość w formie wkładu niepieniężnego wniesionego przez Wnioskodawcę służyć będzie wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT". W przypadku, gdy organ uzna, że opisana transakcja nie może zostać zakwalifikowana zgodnie z pierwotnym poglądem Wnioskodawczym, nie powinno ulegać wątpliwości, że przedmiot aportu w opisanym zdarzeniu przyszłym wykorzystywany będzie w prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z czym swoje uzasadnienie znajdzie powyższe stanowisko.

Reasumując, należy uznać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym opisana transakcja znajdzie się poza regulacją ustawy o podatku od towarów i usług. Dopiero alternatywnie, w przypadku odmiennej oceny organu, opisane w dalszej części uzasadnienia ewentualności ulegną aktualizacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż (w tym przypadku darowizna) zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni planuje wraz z mężem założenie spółki jawnej i wniesienie do niej aportem praw własności intelektualnej w postaci praw ochronnych do znaku towarowego, praw do jego uzyskania, a także praw ochronnych do wzorów przemysłowych i użytkowych oraz praw do ich uzyskania. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą ZPH P. będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedsiębiorstwo (w znaczeniu materialnym) męża Wnioskodawczyni w znacznej mierze oparte jest na majątku znajdującym się we współwłasności małżonków (majątek dorobkowy). W ramach prowadzonej działalności, zostały w nim wytworzone opisane prawa własności przemysłowej. Pomimo tego, że wyłącznie mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, ze względu na to, iż zostały one wytworzone w trakcie trwania wspólności majątkowej w ramach przedsiębiorstwa, w którym z prywatnoprawnego punktu widzenia współwłaścicielem majątku jest Wnioskodawczyni (z wyjątkiem tych składników majątku przedsiębiorstwa, które stanowią majątek osobisty), na gruncie prawa cywilnego jest ona współwłaścicielem przedmiotowych prawach na zasadach wspólności małżeńskiej. Stanowiące przedmiot aportu prawa własności intelektualnej będą przez nowo powstałą spółkę wykorzystywane do działalności opodatkowanej. Spółka ta będzie czynnym podatnikiem VAT.

Rozpatrując przedmiotową sprawę należy mieć na uwadze przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności majątkowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stosownie do art. 37 § 2 ww. ustawy, ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka, natomiast zgodnie z § 4 tegoż przepisu, jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Powołane wyżej przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy precyzują jakie podmioty wpisują się w definicję podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca nie wymienił wśród nich małżonków. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje także małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Tym samym na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie odrębnym podatnikiem tego podatku. Co więcej autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres ich praw i obowiązków jako podatników podatku od towarów i usług. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności (lub tylko jeden z małżonków prowadzi działalność) istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec powyższego podmiot świadczący czynności opodatkowane będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy czynności te będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem świadczonych czynności jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w świetle art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje czynności we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej).

Konfrontując zaprezentowane przez Wnioskodawczynię zdarzenie przyszłe z powyższymi ustaleniami, należy w pierwszej kolejności dokonać analizy czy działalność Wnioskodawczyni, w opisanych we wniosku okolicznościach spełnia kryteria podmiotowe, uniezależniając jej status w podatku VAT, od czynności wykonywanych przez jej małżonka. Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan sprawy wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując aportu swojego udziału wynikającego ze wspólności majątkowej w prawach własności intelektualnej, Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną czynność za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie usługi, lecz wymagane jest określenie podmiotu świadczącego usługę za występującego w związku z czynnością jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Wynika z to faktu, że prawa własności przemysłowej zostały wytworzone i były wykorzystywane jedynie w działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej z wykorzystaniem tych praw. Nie można również powiedzieć, że Wnioskodawczyni podejmowała w przedmiocie przeniesienia praw własności intelektualnej działania porównywalne do działań podmiotów wykorzystujących te prawa profesjonalnie, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni będzie brała udział w transakcji aportu praw własności przemysłowej jedynie z tego względu, że zostały one wytworzone w trakcie trwania wspólności majątkowej w ramach przedsiębiorstwa, w którym z prywatnoprawnego punktu widzenia współwłaścicielem majątku jest Wnioskodawczyni, jednak w żaden sposób prawa te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię, w tym dla celów własnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, z tyt. wniesienia przez Wnioskodawczynię do spółki jawnej wkładu obejmującego prawa własności przemysłowej wytworzonych w przedsiębiorstwie męża Wnioskodawczyni.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawczyni, w myśl którego wniesienie aportu w postaci praw własności intelektualnej nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług, jest prawidłowe.

W związku z uznaniem pierwszego przedstawionego stanowiska Wnioskodawczyni za prawidłowe, zgodnie z wolą Strony, kolejne pytania i ocena stanowiska w ich zakresie, stają się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.