IBPP3/443-154/12/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. organu 14 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 11 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 11 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym od dnia 5 stycznia 2011 r. jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu oponami bieżnikowanymi - PKWiU 25.12. W 2011 r. przychód z działalności gospodarczej wyniósł 19.585 zł.

Na potrzeby podatku dochodowego Wnioskodawca prowadzi: Ewidencję Sprzedaży - handel na giełdach i bazarach oraz Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów, gdzie na bieżąco rozlicza i płaci podatek dochodowy.

W dniu 28 stycznia 2012 r. pracownicy Urzędu Kontroli Skarbowej dokonali kontroli firmy Wnioskodawcy na giełdzie samochodowej. Pracownicy Urzędu Kontroli Skarbowej podważyli prawidłowość ewidencjonowania sprzedaży, tj. bieżące ewidencjonowanie utargów w Ewidencji Sprzedaży, przenoszenie dziennych utargów do Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów. Według pracowników ww. Urzędu Wnioskodawca powinien ewidencjonować sprzedaż przy pomocy kasy rejestrującej i za brak tej kasy został ukarany mandatem w wysokości 200 zł.

Reasumując:

* w roku 2011 Wnioskodawca nie przekroczył kwoty przychodu 20.000 zł (firma w 2011 r. uzyskała przychód w wysokości 19.585 zł)

* Wnioskodawca ma prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących gdyż rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących § 4 ust. 1 pkt 4 precyzyjnie określa czego nie dotyczy zwolnienie - PKWiU 34.10.1, 34.2, 1343.

W piśmie uzupełniającym do wniosku, Wnioskodawca sprostował symbol PKWiU dla świadczonych usług, wskazując, iż prowadzi działalność w zakresie handlu oponami bieżnikowanymi PKWiU 22.11.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy handlując wyłącznie oponami bieżnikowanymi i osiągając w 2011 r. przychód w wysokości 19.585 zł. Wnioskodawca ma obowiązek w roku 2011 ewidencjonować sprzedaż przy zastosowaniu kasy rejestrującej i czy w 2012 r. ma obowiązek ewidencjonowania przychodów z ww. działalności za pomocą kasy rejestrującej.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia (...).

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących zawarte są w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930), zwanym dalej rozporządzeniem.

Stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (§ 3 ust. 6).

W myśl § 3 ust. 7 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia przekroczenia w 2011 r. lub 2012 r. kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy - podatników rozpoczynających sprzedaż w danym roku podatkowym.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Niezależnie od wysokości osiągniętych obrotów ustawodawca wykluczył jednak z prawa do zwolnienia sprzedaż usług i towarów, które szczegółowo zostały określone w § 4 ww. rozporządzenia.

Na mocy § 4 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów: przy dostawie: części do silników (PKWiU 28.11.4), silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1), nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1), przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2), części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0), części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0), silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3).

Powyższe oznacza, iż ustawodawca objął wyłączeniem ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej wyłącznie ściśle określone towary i usługi, sklasyfikowane we wskazanych przez ustawodawcę grupowaniach PKWiU. Taki sposób uregulowania wyłączeń ze zwolnienia, nie pozostawia więc żadnych wątpliwości w przypadku prawidłowego sklasyfikowania sprzedawanych towarów i usług według obowiązującej klasyfikacji.

Należy zaznaczyć, iż do dnia 31 grudnia 2010 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) stosowało się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.), gdzie pod symbolem PKWiU 25.12 sklasyfikowane były opony bieżnikowane.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.). Tym samym od dnia 1 stycznia 2011 r. obowiązuje Polska Klasyfikacja Towarów i Usług z 2008 r., gdzie pod symbolem PKWiU 22.11 sklasyfikowane zostały opony i dętki z gumy; bieżnikowane i regenerowane opony z gumy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w dniu 5 stycznia 2011 r. rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu oponami bieżnikowanymi - PKWiU 22.11 (według obowiązującej klasyfikacji).

W 2011 r. Wnioskodawca uzyskał przychód w wysokości 19.585 zł.

Mając na uwadze powołane przepisy, należy zauważyć, że Wnioskodawca w 2011 r. nie utracił prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawi § 3 ust. 7 rozporządzenia, bowiem wysokość obrotów ze sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 nie przekroczyła 20.000 zł. Ponadto Wnioskodawca nie prowadził sprzedaży towarów i usług wymienionych w § 4 ust. 1 rozporządzenia, gdyż nie wymieniono w nim dostawy opon bieżnikowanych sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 22.11.

Skoro limit obrotów ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w 2011 r. nie został przekroczony, to w kolejnym roku podatkowym (tj. 2012) Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Obowiązek ewidencji obrotu i kwoty podatku należnego powstanie wobec Wnioskodawcy dopiero po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania przedmiotowych usług według PKWiU. Tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności przedstawionego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania świadczonych usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.