IBPP3/443-148/12/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2012 r. (data wpływu 14 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r., (data wpływu 19 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług polegających na pełnieniu roli reżysera (a czasem występowanie również w roli aktora, animatora zabaw, konferansjera) przy realizowanych spektaklach, koncertach, programach animacyjnych i imprezach tematycznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług polegających na pełnieniu roli reżysera (a czasem występowanie również w roli aktora, animatora zabaw, konferansjera) przy realizowanych spektaklach, koncertach, programach animacyjnych i imprezach tematycznych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r. (data wpływu 19 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 13 kwietnia 2012 r.):

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest to można powiedzieć agencja artystyczna, choć może nie do końca typowa, gdyż w działaniach Wnioskodawca nie skupia się wyłącznie na pośredniczeniu w sprzedaży spektakli i koncertów, ale także uczestniczy w procesie tworzenia tychże.

Uszczegóławiając, działalność Wnioskodawcy polega na "wymyślaniu" (tworzeniu), współtworzeniu, imprez artystycznych, jak spektakle dla dzieci, koncerty dla dzieci i dorosłych, czy całodniowe imprezy otwarte. W dalszym etapie Wnioskodawca zajmuję się sprzedażą tych imprez kontrahentom, a za swoje usługi Wnioskodawca jest wynagradzany w formie honorarium.

Działalność ta określona jest kodami PKD:

90.01.Z działalność związana z wystawianiem spektakli artystycznych,

90.02.Z działalność wspomagająca wystawianie spektakli artystycznych,

90.03.Z artystyczna i literacka działalność twórcza

Wnioskodawca nadmienia, iż jego twórczość nie jest zgłoszona do jednostek zajmujących się ochroną praw autorskich. Wnioskodawca nie posiada wykształcenia wyższego o profilu artystycznym. Natomiast Wnioskodawca ukończył szereg warsztatów teatralnych oraz brał udział w spektaklach teatralnych, a także współpracował jako aktor z profesjonalnym teatrem. Wszystkie te działania są udokumentowane.

Klientami Wnioskodawcy są głównie domy kultury, urzędy miast, ale także prywatne firmy. Przykładowe sytuacje:

W pierwszej kolejności Wnioskodawca musi napisać dokładny scenariusz takiej imprezy, dokładnie ująć co po kolei dzieje się na scenie i poza nią. W jakiej kolejności i o której godzinie następuje występ konkretnej grupy zatrudnionych przez Wnioskodawcę artystów (aktorzy, animatorzy zabaw z dziećmi, muzycy, cyrkowcy). W scenariuszu Wnioskodawca musi również ująć osobę konferansjera i wkomponować ją w całość imprezy. W związku z tym Wnioskodawca musi także, przynajmniej w ogólnym zarysie, napisać kwestie dla tegoż konferansjera, na bazie których będzie on prowadził imprezę. Ponadto Wnioskodawca musi zadbać o scenografię imprezy, czyli wymyślić, co ją będzie stanowić i w jaki sposób będzie ona rozlokowana. Zadaniem Wnioskodawcy jest również zadbanie o to, aby na imprezie było odpowiednie oświetlenie oraz nagłośnienie. Ogół tych działań składa się na reżyserię całego przedsięwzięcia. Przy tego typu imprezach Wnioskodawca czasem sam bierze udział jako aktor, animator zabaw z dziećmi, bądź konferansjer. Często jednak działania Wnioskodawcy skupiają się na opisanej wyżej reżyserii bez aktorskiego udziału.

Wnioskodawca przygotowuję scenografię, dobiera muzykę, zapewnia kostiumy. Do realizacji takiego spektaklu, czy koncertu zatrudnia artystów. Czasem taki scenariusz powstaje przy współudziale aktorów tzn. brane są pod uwagę ich sugestię, pomysły na modyfikacje.I tutaj, tak jak w pierwszym przykładzie Wnioskodawca czasem występuję jako aktor wraz z zatrudnionymi przez niego artystami, a czasem jego działania w zakresie tworzenia spektaklu, programu, czy koncertu skupiają się na samej reżyserii.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na pełnieniu roli reżysera (a czasem występowanie również w roli aktora, animatora zabaw, konferansjera) przy realizowanych spektaklach, koncertach, programach animacyjnych i imprezach tematycznych (tj. działalność, którą Wnioskodawca opisał w przykładzie 1 i 2) w jego przekonaniu są usługami o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT. Są to bowiem usługi kulturalne świadczone przez indywidualnego twórcę i artystę wykonawcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Artykuł 85 ust. 2 tej ustawy mówi bowiem, że artystycznymi wykonaniami "są w szczególności: działania aktorów, recytatorów (...) oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania".

Poprzez działania opisane w przykładzie 1 i 2 (tworzenie scenariuszy, pisanie tekstów konferansjerskich, tworzenie scenografii, oświetlenia i dźwięku, dobieranie muzyki i utworów muzycznych tj. działania reżyserskie, czy w reszcie same działania aktorskie), niewątpliwie Wnioskodawca w sposób twórczy przyczynia się do powstania wykonania.

Faktury VAT dokumentująca wszystkie usługi opisane we wniosku (przykład 1, 2, 3) będzie wystawiał Wnioskodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od usług, które Wnioskodawca wykonuję w przykładzie 1 i 2, może wystawiać faktury zwolnione z podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 10 listopada 2011 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy usługi opisane w przykładzie nr 1 i 2 wniosku są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym na mocy art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zatem warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) - do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści ww. przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy o VAT, określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Działalność Wnioskodawcy polega na "wymyślaniu" (tworzeniu), współtworzeniu, imprez artystycznych, jak spektakle dla dzieci, koncerty dla dzieci i dorosłych, czy całodniowe imprezy otwarte. W dalszym etapie Wnioskodawca zajmuję się sprzedażą tych imprez kontrahentom, a za swoje usługi Wnioskodawca jest wynagradzany w formie honorarium.

Wnioskodawca wskazał, że organizując imprezę musi dokładnie ująć co po kolei dzieje się na scenie i poza nią. W jakiej kolejności i o której godzinie następuje występ konkretnej grupy zatrudnionych przez niego artystów (aktorzy, animatorzy zabaw z dziećmi, muzycy, cyrkowcy). W scenariuszu Wnioskodawca musi również ująć osobę konferansjera i wkomponować ją w całość imprezy. Musi zadbać o scenografię imprezy, czyli wymyślić, co ją będzie stanowić i w jaki sposób będzie ona rozlokowana. Zadbać o oświetlenie oraz nagłośnienie, dobrać utwory. Wnioskodawca czasem sam bierze udział jako aktor, animator zabaw z dziećmi, bądź konferansjer. Często jednak działania Wnioskodawcy skupiają się na opisanej wyżej reżyserii bez aktorskiego udziału.

W ocenie tut. organu w sytuacjach opisanych we wniosku mamy do czynienia z kompleksową usługą związaną z organizowaniem imprezy kulturalnej czy artystycznej.

Należy pamiętać, iż co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT, z tym że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, iż dane usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Mając zatem na uwadze opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż tworzenie przedsięwzięcia scenicznego jak również zatrudnianie artystów wykonawców wchodzi w zakres usługi kompleksowej związanej z organizowaniem imprezy kulturalnej czy artystycznej, przy czym za usługę główną w takim przypadku należy uznać samo zorganizowanie imprezy kulturalnej czy artystycznej.

Wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania tym podatkiem stanowi obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostawczych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle powyższego dla kompleksowej usługi związanej z organizacją imprez kulturalnych i artystycznych, o których mowa we wniosku należy zastosować jednolitą stawkę podatku VAT w odniesieniu do całej otrzymanej należności.

W ocenie tut. organu działań Wnioskodawcy polegających na zorganizowaniu imprez artystycznych w tym na zapewnieniu udziału artystów wykonawców w tych imprezach w celu wykonania umowy zawartej ze zleceniodawcą tych imprez nie może uznać, w świetle ww. przepisów, za usługi korzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.