IBPP3/443-1442/12/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 grudnia 2012 r. (data wpływu 28 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na wyłącznej reprezentacji konkretnego artysty względem organizatorów wydarzeń kulturalnych i promocyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na wyłącznej reprezentacji konkretnego artysty względem organizatorów wydarzeń kulturalnych i promocyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług organizacji wydarzeń kulturalnych, w tym koncertów, recitali, spotkań autorskich. Do końca 2010 r. była to działalność zwolniona z VAT niezależnie od tego, kto był wystawcą faktury za usługę koncertową: VAT nie naliczali i nie rozliczali artyści oraz ich impresariaty i pośredniczące agencje koncertowe. Od 1 stycznia 2011 r. prawo do nienaliczania podatku VAT zachowali jedynie artyści za samodzielnie wykonywaną pracę, zaś inne podmioty działające w branży kulturalnej i rozrywkowej zostały zobowiązane do naliczania podatku w wysokości 23%. Kupując zatem od artysty jego usługę koncertową Wnioskodawca może otrzymać fakturę ze stawką VAT "zw", zaś sprzedając tę samą usługę instytucji kulturalnej Wnioskodawca musi podatek naliczyć, co dla instytucji kultury, a także jednostek administracji rządowej i samorządowej, najczęściej jest kosztem dodatkowym, gdyż podmioty te nie rozliczają inaczej podatku VAT. Usługi Wnioskodawcy to nie tylko pośrednictwo w kontraktowaniu artystów, ale też, w przypadku kilku z nich, ich wyłączne reprezentowanie względem organizatorów wydarzeń kulturalnych i promocyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca występuje względem organizatora - kontrahenta, jako wyłączny przedstawiciel, reprezentant konkretnego artysty, może skorzystać z możliwości nienaliczania na fakturze podatku VAT od usługi artystycznej, wystawiając fakturę z wysokością podatku "zw".

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej powyżej sytuacji przysługiwać mu powinno prawo nienaliczania podatku VAT od usług koncertowych artystów, których reprezentuje. Gdyby ta osoba (artysta) praktykowała kontakt bezpośredni z organizatorem, wystawiłaby fakturę "zw" lub umowę o dzieło, również, do określonego pułapu rocznego dochodu, zwolnioną z VAT.

UZASADNIENIE stanowisko Wnioskodawcy: dla wielu instytucji kulturalnych, stowarzyszeń, fundacji oraz Urzędów podatek VAT jest dodatkowym kosztem, którego nie rozliczają w inny sposób, jak to ma miejsce w księgowości przedsiębiorstw. Często kwestia, czy powstaje obowiązek jego naliczenia, czy też nie, decyduje o udzieleniu, bądź nie - zlecenia. Wnioskodawca wie też o osobie prowadzącej działalność gospodarczą o podobnym do jego profilu działalności z woj. opolskiego, która zgodę na nienaliczanie podatku VAT otrzymała. W tej sytuacji udzielenie Wnioskodawcy innej interpretacji przepisów powodować będzie dalsze nierówne traktowanie wobec prawa podatkowego. Skutkuje to przegraną pozycją Wnioskodawcy w licznych przetargach na wykonanie usługi koncertowej, gdyż oferta Wnioskodawcy jest wyższa o podatek VAT właśnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym na mocy art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Z powyższego wynika, iż ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy korzystać mogą jedynie:

* podmioty prawa publicznego,

* podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,

* wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

* indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług organizacji wydarzeń kulturalnych, w tym koncertów, recitali, spotkań autorskich. Usługi Wnioskodawcy to nie tylko pośrednictwo w kontraktowaniu artystów, ale też, w przypadku kilku z nich, ich wyłączne reprezentowanie względem organizatorów wydarzeń kulturalnych i promocyjnych.

Na gruncie tak przedstawionego zdarzenia przyszłego powstały wątpliwości Wnioskodawcy, czy występując względem organizatora jako wyłączny przedstawiciel, reprezentant konkretnego artysty może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT od usługi artystycznej.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Wnioskodawca nie spełnia definicji żadnego z podmiotów wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od podatku.

Wnioskodawca nie może zostać uznany za podmiot prawa publicznego, albowiem jego podmiotowość prawna wynika z przepisów prawa prywatnego - jest osobą fizyczną. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika również, że Wnioskodawca jest innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub, że jest wpisany do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Dokonując z kolei interpretacji art. 85 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dochodzimy do konstatacji, że artystą wykonawcą jest w szczególności: aktor, recytator, dyrygent, instrumentalista, wokalista, tancerz i mim oraz inne osoby w sposób twórczy przyczyniający się do powstania wykonania. Pomimo, iż przepis ten zawiera katalog otwarty, to wyznacza pewien kierunek kwalifikacji poszczególnych podmiotów do objęcia ich zakresem znaczenia wyrażenia "artysta wykonawca". Przepis powyższy poprzez przykładowe wyliczenie wskazuje, że za artystę wykonawcę mogą zostać uznane podmioty których działanie w stosunku do utworu ma charakter twórczy.

Wnioskodawca nie może zatem być uznany za twórcę w rozumieniu powyższego przepisu. Nie przysługuje mu bowiem w żadnym zakresie autorstwo utworu, nie może też zostać uznany za artystę wykonawcę (występuje jako wyłączny przedstawiciel i reprezentant konkretnego artysty).

Zatem występowanie względem organizatora - kontrahenta, jako wyłączny przedstawiciel, reprezentant konkretnego artysty, nie korzysta ze zwolnienia od podatku przewidzianego przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

Odnieść się w tym miejscu należy również do ewentualnej możliwości zastosowania stawki preferencyjnej przewidzianej przez ustawodawcę w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy. Wskazać należy, że w załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Tym samym z analogicznych jak wyżej przyczyn Wnioskodawca nie może również zostać objęty hipotezą tego przepisu prawnego. Kluczowym w przedmiotowej sprawie jest, iż Wnioskodawca występując względem organizatora - kontrahenta działa wyłącznie jako przedstawiciel reprezentant konkretnego artysty.

Reasumując, stawką właściwą dla opodatkowania usług wykonywanych przez Wnioskodawcę, jest podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanej powyżej sytuacji przysługiwać mu powinno prawo nienaliczania podatku VAT od usług koncertowych artystów, których reprezentuje, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, iż status kontrahenta Wnioskodawcy - organizatora czyli podmiotów wymienionych w uzasadnieniu stanowiska takich jak instytucje kultury, stowarzyszenia, fundacje czy urzędy pozostaje bez wpływu na ewentualne "prawo nienaliczania podatku VAT" przez Wnioskodawcę. Jednocześnie należy wskazać, że interpretacje indywidualne zostają wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniana się opis zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanowisko wnioskodawcy. Interpretacja indywidualna chociażby w podobnej sprawie nie stanowi źródła prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.