IBPP3/443-142/11/PK - Stawka podatku VAT dla dostawy komórek lokatorskich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2010 r. (data wpływu 25 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 25 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej stawki podatku VAT dla dostawy komórek lokatorskich - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług m.in. w zakresie określenia właściwej stawki dla dostawy komórek lokatorskich. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 stycznia 2010 r. znak IBPP3/443-821/10/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług deweloperskich. W styczniu 2010 r. zakończył budowę budynku mieszkalnego z podziemnym garażem oraz częścią usługową i jednocześnie rozpoczął drugi etap budowy, który zakończy w 2011 r..

Wnioskodawca ma wątpliwości co do stawki VAT jaką powinienem stosować przy komórek lokatorskich znajdujących się w budynku wielorodzinnym. Oddany obiekt posiada 72 lokale mieszkalne, 5 lokali usługowo-handlowych, 27 komórek oraz parking podziemny z wydzielonymi miejscami postojowymi. Od momentu oddania budynku do użytkowania, komórki lokatorskie stały się samodzielnymi lokalami i przy ich sprzedaży stosowano stawkę podstawową (22%), taką samą stawkę Wnioskodawca stosuje przy sprzedaży miejsc postojowych (garaż podziemny posiada osobna księgę wieczysta. Jest oznakowany - parking podziemny PP79 i posiada 56 miejsc postojowych).

Komórki lokatorskie w inwentaryzacji budynku wydzielone są jako samodzielne lokale, znajdujące się w części podziemnej ale nie posiadają odrębnej księgi wieczystej. Akty notarialne sporządzane przy ustanawianiu odrębnej własności lokali w przypadku zakupu lokalu mieszkalnego i komórki lokatorskiej, zawierają odrębne zapisy. Pierwszy dotyczy mieszkania i jego ceny, drugi ustanawia odrębną własność lokalu niemieszkalnego (komórki lokatorskiej) i ustala jego cenę. Kolejny paragraf takiego aktu zawiera informację, że ceny wymienione powyżej są cenami brutto, na które składają się cena netto za lokal + 7% podatku VAT oraz cena netto za komórkę lokatorską i 22% podatku VAT.

Decyzję o sprzedaży j/w Wnioskodawca podjął zgodnie ze stanowiskiem jakie zajmuje Urząd Skarbowy. Czytając przepisy, wszelkie interpretacje Dyrektorów Izb Skarbowych, Wnioskodawca nie zgadza się z tym stanowiskiem.

Wniosek dotyczy stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest rozumowanie Wnioskodawcy, że sprzedaż komórek lokatorskich powinno być opodatkowane stawką 7%.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż komórek lokatorskich powinna być opodatkowana stawka 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 19 października 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod pojęciem "towarów", zdefiniowanym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się 7% stawkę podatku.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Art. 41 ust. 12b stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto, jak stanowi § 37 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

W świetle art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości. Samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Treść art. 2 ust. 1 ustawy przesądza, że przedmiotami odrębnej własności mogą być zarówno lokale mieszkalne, jak i użytkowe.

Zgodnie z § 3 pkt 14 rozporządzenia, Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690ze zm.) lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne zawarte we wskazanym rozporządzeniu stwierdza się, że komórka lokatorska spełnia definicję pomieszczenia gospodarczego jako pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności wskazał Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdzono, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.

Powyższe jest o tyle istotne gdyż jak wynika z wniosku komórki lokatorskie w inwentaryzacji budynku wydzielone są jako samodzielne lokale. Akty notarialne sporządzane przy ustanawianiu odrębnej własności lokali w przypadku zakupu lokalu mieszkalnego i komórki lokatorskiej, zawierają odrębne zapisy. Pierwszy dotyczy mieszkania i jego ceny, drugi ustanawia odrębną własność lokalu niemieszkalnego (komórki lokatorskiej) i ustala jego cenę.

Trzeba tutaj zwrócić uwagę na art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o własności lokali zgodnie z którym odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

W następstwie wyodrębnienia własności poszczególnych lokali wdanej nieruchomości powstaje tyle odrębnych nieruchomości lokalowych, dla ilu lokali (mieszkalnych. Użytkowych) została ustanowiona odrębna własność. Należy zwrócić uwagę, że art. 2 ww. ustawy nie zawiera oprócz wymogu samodzielności żadnych innych ograniczeń uniemożliwiających ustanowienie odrębnej wartości lokalu mieszkalnego czy też innego niż mieszkalny.

Z powyższego przepisu wynika, iż można ustanowić odrębną własność lokalu zarówno mieszkalnego jak i niemieszkalnego (komórki), m.in. w drodze umowy np. sprzedaży co winno być dokonane w formie aktu notarialnego i potwierdzone wpisem do księgi wieczystej co oznacza, że dla wyodrębnionego lokalu należy założyć nową księgę wieczystą.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 5 ust. 2 ustawy o VAT czynności określone w ust. 1 (m.in. dostawa towarów) podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Z powyższego wynika, że oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków cywilnoprawnych powstających na gruncie prawa cywilnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala na opodatkowanie czynności mających za przedmiot przeniesienie towarów, które to czynności byłyby nieważne czy też nieskuteczne na gruncie prawa cywilnego. Czyli niezależnie od tego czy zostały dochowane wszelkie warunki prawne, przy sprzedaży wyodrębnionych komórek lokatorskich, np. odpowiedni wpis do księgi wieczystej nie ogranicza to zakresu stosowania ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawione przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego wskazać należy, iż sprzedaż komórki lokatorskiej jako wyodrębnionego na odrębną własność lokalu niemieszkalnego będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części pytania 1 dotycząca opodatkowania dostawy miejsc postojowych w garażu podziemnym oraz w zakresie pytania 2 zawarta została w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.