IBPP3/443-140/10/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu 4 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2010 r. (data wpływu 4 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości-jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości

Pismem z dnia 19 maja 2010 r. znak IBPP3/443-140/10/IK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia ww. wniosku. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 maja 2010 r. (data wpływu 4 czerwca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Miasto) może nabyć od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami prawo własności nieruchomości, zabudowanych budynkami mieszkalnymi lub mieszkalno - usługowymi. Nabycie to ma nastąpić poprzez nieodpłatną umowę przekazania nieruchomości tj. w trybie art. 9021 i 9022 Kodeksu cywilnego.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że osoby fizyczne przekazujące nieodpłatnie przedmiotowe prawo własności nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi (mieszkalno - użytkowymi) nie są podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), wykonującymi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabycie przez Wnioskodawcę, w trybie art. 9021 i 9022 Kodeksu cywilnego, nieruchomości od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, które to nieruchomości mają być przeznaczone na cele takie jak obecnie (mieszkaniowe lub mieszkaniowo - użytkowe) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro dostawcy towarów (osoby przenoszące własność nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy) nie są podatnikami w rozumieniu art. 15 oraz 17 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa taka nie jest objęta podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Co do zasady, opodatkowaniu podlegają dostawy odpłatne. Niektóre dostawy nieodpłatne - gdzie przekazanie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje bez wynagrodzenia - na potrzeby opodatkowania są zrównane z dostawami odpłatnymi.

I tak na mocy art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ma zamiar nabyć poprzez nieodpłatną umowę przekazania w trybie art. 9021 i 9022 Kodeksu cywilnego, nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi (mieszkalno - użytkowymi) od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 9021 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę przekazania nieruchomości jej właściciel zobowiązuje się nieodpłatnie przenieść na gminę albo na Skarb Państwa własność nieruchomości. Skarb Państwa może zawrzeć umowę przekazania nieruchomości, gdy gmina miejsca położenia całej albo części nieruchomości nie skorzystała z zaproszenia do jej zawarcia w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia zaproszenia przez właściciela nieruchomości.

Natomiast zgodnie z art. 9022 Kodeksu cywilnego jeżeli strony nie postanowiły inaczej właściciel przekazujący nieruchomość nie ponosi odpowiedzialności za jej wady.

Warunkiem opodatkowania takiej czynności, jest to by czynność ta realizowana była przez podatnika podatku od towarów i usług w warunkach określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania transakcji nieodpłatnego przekazania nieruchomości w trybie art. 9021 i 9022 Kodeksu cywilnego, jest ustalenie, czy przekazanie przedmiotowych nieruchomości dokonywać będą podatnicy podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, wykonujący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego osoby przekazujące nieodpłatnie przedmiotowe nieruchomości nie są podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), wykonującymi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Zatem do nieodpłatnego przekazania nieruchomości w trybie art. 9021 i 9022 Kodeksu cywilnego nie będzie miał zastosowania wyżej powołany art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym przedmiotowa czynność nie będzie mieściła się w ustawowym zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowo należy wskazać, iż artykuł 17 ustawy o VAT, na który powołał się Wnioskodawca w swoim stanowisku, określa podatników w przypadku importu towarów, usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Regulacje VI dyrektywy (podobnie jak i dyrektywy VAT z 2006 r.) zawierają rozróżnienie pomiędzy "podatnikiem" a "osobą zobowiązaną do zapłaty podatku". Podatnik może, aczkolwiek nie musi, być osobą zobowiązaną do zapłaty podatku. Podstawową różnicą w tym względzie jest to, że podatnik, wykonując czynności opodatkowane, ma, co do zasady, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług służących wykonywaniu tych czynności. Prawa takiego nie ma natomiast osoba zobowiązana do zapłaty podatku - jeżeli zatem nie jest ona jednocześnie podatnikiem (z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych), to nie będzie mogła dokonać odliczenia podatku przez siebie zapłaconego. Zazwyczaj rozdzielenie osoby podatnika od osoby zobowiązanej do zapłaty podatku następuje w przypadkach zastosowania tzw. mechanizmu samonaliczania podatku W takich przypadkach bowiem podatek płaci nie podatnik (osoba wykonująca czynność opodatkowaną), lecz nabywca towaru czy też usługi (jak np. w przypadku importu usług, importu towarów czy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

Ustawa o VAT pozostaje przy określaniu "podatników" jak i "osób zobowiązanych do zapłaty podatku" jednym mianem "podatnik". Wówczas gdy powstaje konieczność odwołania się do wskazania na "podatnika w istocie" (osobę prowadzącą działalność gospodarczą), ustawa stanowi o "podatniku, o którym mowa w art. 15". Natomiast w przypadku gdy chodzi o "osobę zobowiązaną do zapłaty podatku", ustawa odsyła do "podatnika, o którym mowa w art. 17".

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ zauważa, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii uznania kontrahentów za podatników podatku od towarów i usług, bowiem nie było to przedmiotem wniosku. Przedmiotową interpretację wydano przy wskazaniu Wnioskodawcy, że osoby fizyczne przekazujące nieodpłatnie przedmiotowe prawo własności nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi (mieszkalno - użytkowymi) nie są podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i uslug (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), wykonującymi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego.

Nadmienia się ponadto, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.