IBPP3/443-14/14/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż nieruchomości nie stanowi sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe

W dniu 7 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, że sprzedaż nieruchomości nie stanowi sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis stanu faktycznego:

Wnioskodawca prowadzi działalność przeważającą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a transakcja sprzedaży następuje w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod firmą: Przedsiębiorstwo Spedycyjno-Transportowe "U." M. C.

Wnioskodawca wraz z małżonką dokonał sprzedaży dwóch nieruchomości położonych w B. Wnioskodawca był wraz z małżonką współwłaścicielem tych nieruchomości w ustawowej wspólności. Nieruchomości składają się łącznie z trzech działek gruntu, które zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 31 stycznia 2013 r. (wydanym przez Starostę, działki o nr ew. 6745/1, obręb 002 G. o powierzchni 7237 m², 6745/3, obręb 0002 G. o powierzchni 935 m² oraz 6745/4, obręb 0002 G. o powierzchni 750 m² stanowią inne tereny zabudowane (Bi).

Nieruchomość była przedmiotem umowy najmu z dnia 2 listopada 2009 r. zawartej pomiędzy przedsiębiorstwem M. C., a Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka po dokonaniu przystosowania i wyposażenia budynku prowadziła w nim działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu salonu sprzedaży i serwisu samochodów. Po rozwiązaniu umowy najmu - kontrahent (Spółka) zdemontował specjalistyczny sprzęt oraz inne instalacje służące mu wcześniej do prowadzenia działalności w budynku.

W takim stanie nieruchomości zostały następnie sprzedane przez Wnioskodawcę i jego małżonkę. W szczególności brak im wyposażenia oraz przystosowania do prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomości nie stanowiły wyodrębnionego finansowo ani organizacyjnie składnika majątku Wnioskodawcy ani jego małżonki, przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Nie istniało bowiem wyodrębnienie organizacyjne, uregulowane w żadnym wewnętrznym akcie prawnym (w statucie, regulaminie, zarządzeniu bądź innym akcie o podobnym charakterze. Nie wyodrębniono również z całościowego przedmiotu działalności przedsiębiorstwa katalogu zadań gospodarczych, który ta część przedsiębiorstwa miałaby samodzielnie realizować. Do przedmiotu transakcji sprzedaży, nie byli przypisani konkretni pracownicy, tym bardziej żaden z nich po kompletnej realizacji transakcji sprzedaży nie będzie podejmował pracy w sprzedanych nieruchomościach. Wskazane nieruchomości są jedynie sumą poszczególnych składników, brak im wyodrębnienia i zorganizowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż opisanych w stanie faktycznym nieruchomości może być uznana za sprzedaż przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane nieruchomości nie spełniają przesłanek pozwalających zakwalifikować je jako przedsiębiorstwo ani zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem sprzedaż nieruchomości nie może być uznana za sprzedaż przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT definiuje zorganizowaną część przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zatem zgodnie z taką definicją aby wyodrębniona jednostka stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą łącznie być spełnione następujące warunki:

Jednocześnie zauważyć należy, że ww. ustawa nie definiuje co rozumie pod pojęciem wyodrębnienia organizacyjnego i funkcjonalnego. Jednakże w praktyce organów podatkowych są stosowane określone, stałe elementy potwierdzające regułę. I tak, według interpretacji (patrz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 października 2008 r., znak ILPB3/423-496/08-2/HS) o wyodrębnieniu organizacyjnym świadczyć powinny stosowne zapisy w statucie, regulaminie, zarządzeniu bądź innym akcie o podobnym charakterze. Ponadto wskazuje się, że aby można było mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym, to zorganizowana część przedsiębiorstwa winna stanowić dział, wydział czy oddział (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lutego 2009 r., znak IPPB5/423-165/08-6/MB).

Przedmiotowy stan faktyczny nie kompletuje przesłanek koniecznych do zakwalifikowania przedstawionej w nim transakcji jako zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Brak jest wyodrębnienia tej części przedsiębiorstwa, nie dokonano żadnego zapisu, który takie wyodrębnienie mógłby utworzyć i przypisać zadania, które miałaby realizować taka część. Należy więc podkreślić, że brak tutaj jakiegokolwiek wyodrębnienia tej części w strukturze przedsiębiorstwa. Konsekwencją powyżej wskazanego braku wyodrębnienia, była niemożliwość samodzielności w sferze finansowej. Także wszelkie zobowiązania były przypisane do przedsiębiorstwa jako całości. Nie istnieje więc jakiekolwiek wyodrębnienie finansów tej części od finansów reszty przedsiębiorstwa.

Drugim niezbędnym elementem jest wyodrębnienie funkcjonalne. Zgodnie z praktyką organów skarbowych wyodrębnienie takie należy rozumieć jako wydzielenie określonych składników majątkowych i niemajątkowych z przeznaczeniem Ich do realizacji określonych zadań gospodarczych (tak też np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 1 grudnia 2008 r., znak: ITPB3/423-519b/08/AW). Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego-wyodrębnienie składników materialnych i niematerialnych nie miało miejsca. Nie wyodrębniono również z całościowego przedmiotu działalności przedsiębiorstwa katalogu zadań gospodarczych, który ta część przedsiębiorstwa miałaby samodzielnie realizować. Nie jest więc możliwe działanie tej części przedsiębiorstwa w sposób samodzielny. Do składników przedsiębiorstwa, które są przedmiotem transakcji sprzedaży, nie byli także przypisani konkretni pracownicy, tym bardziej żaden z nich po kompletnej realizacji transakcji sprzedaży nie będzie podejmował pracy w zbytych składnikach przedsiębiorstwa. Wskazane nieruchomości są jedynie sumą poszczególnych składników, brak im wyodrębnienia, zorganizowania i samodzielności.

Ostatecznie w związku z powyższym, że ww. składniki majątkowe przedsiębiorstwa nie kompletują przesłanek pozwalających kwalifikować je jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa (a tym bardziej przedsiębiorstwa) w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, ich zbycie nie może być kwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Stąd wniosek, że czynność sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT wedle właściwej stawki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

W świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że regulacja zawarta w art. 6 pkt 1 ustawy, stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L06.347.1), zwanej dalej Dyrektywą 112.

W myśl art. 19 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 112, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania przez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia". Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) itp.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia "przedsiębiorstwo" wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Podsumowując, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Ponadto, nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką dokonał sprzedaży dwóch nieruchomości. Wnioskodawca był wraz z małżonką współwłaścicielem tych nieruchomości w ustawowej wspólności. Nieruchomości składają się łącznie z trzech działek gruntu, które zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 31 stycznia 2013 r. stanowią inne tereny zabudowane (Bi). Nieruchomość była przedmiotem umowy najmu z dnia 2 listopada 2009 r. zawartej pomiędzy przedsiębiorstwem Wnioskodawcy, a Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka po dokonaniu przystosowania i wyposażenia budynku prowadziła w nim działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu salonu sprzedaży i serwisu samochodów. Po rozwiązaniu umowy najmu - kontrahent (Spółka) zdemontował specjalistyczny sprzęt oraz inne instalacje służące mu wcześniej do prowadzenia działalności w budynku. W takim stanie nieruchomości zostały następnie sprzedane przez Wnioskodawcę i jego małżonkę. W szczególności brak im wyposażenia oraz przystosowania do prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomości nie stanowiły wyodrębnionego finansowo ani organizacyjnie składnika majątku Wnioskodawcy ani jego małżonki, przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Nie istniało bowiem wyodrębnienie organizacyjne, uregulowane w żadnym wewnętrznym akcie prawnym (w statucie, regulaminie, zarządzeniu bądź innym akcie o podobnym charakterze). Nie wyodrębniono również z całościowego przedmiotu działalności przedsiębiorstwa katalogu zadań gospodarczych, który ta część przedsiębiorstwa miałaby samodzielnie realizować. Do przedmiotu transakcji sprzedaży, nie byli przypisani konkretni pracownicy, tym bardziej żaden z nich po kompletnej realizacji transakcji sprzedaży nie będzie podejmował pracy w sprzedanych nieruchomościach. Wskazane nieruchomości są jedynie sumą poszczególnych składników, brak im wyodrębnienia i zorganizowania. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a transakcja sprzedaży następuje w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rozpatrzenia kwestii, czy sprzedaż ww. nieruchomości można uznać za sprzedaż przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które to czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych przepisów, art. 6 pkt 1 ustawy wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych, uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia pewnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Przedstawiając opis sprawy Wnioskodawca poinformował, że przedmiotem sprzedaży są nieruchomości niestanowiące wyodrębnionego finansowo ani organizacyjnie składnika majątku, przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W związku z tym wyłączenie ww. transakcji z opodatkowania podatkiem VAT - na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy - w analizowanej sprawie nie ma miejsca. Natomiast analiza definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa i opisu sprawy, prowadzi do wniosku, że w tej sytuacji nie ma miejsca również transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że przedmiotem sprzedaży będą składniki majątku przedsiębiorstwa, a nie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, ani też zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie miał zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Przepisy te - jak wyżej wskazano - odnoszą się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym zbycie ww. składników majątku będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dokonana przez Wnioskodawcę transakcja zbycia nieruchomości jest sprzedażą składników majątkowych, prowadzącą do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi składnikami jak właściciel, a zatem stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. według właściwych stawek podatkowych lub z zastosowaniem zwolnienia, o ile takie będzie wynikało z przepisów.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana M. C. jako Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.