IBPP3/443-1346/12/KG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 marca 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-1346/12/KG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 4 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku wpłat bezgotówkowych - jest prawidłowe,

* zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku wprowadzenia gotówkowych odpłatności do kasy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku wpłat bezgotówkowych,

* zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku wprowadzenia gotówkowych odpłatności do kasy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP3/443-1346/12/KG z dnia 6 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Fundacja (Wnioskodawca) nie jest płatnikiem podatku VAT. W styczniu 2012 r. została zawarta umowa pomiędzy Gminą Miejską K. - Urzędem Miasta K. (zwanym Zleceniodawcą) a Wnioskodawcą (zwanym Zleceniobiorcą). Zleceniodawca zleca Zleceniobiorcy, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.) realizację zadania publicznego pod tytułem prowadzenie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2016 r. Domu Pomocy Społecznej im. Władysława G. przeznaczonego dla 67 osób w podeszłym wieku, określonego szczegółowo w ofercie złożonej przez Zleceniobiorcę, z uwzględnieniem kosztorysu na dany rok. Wykonanie umowy nastąpi z chwilą zaakceptowania przez Zleceniodawcę na wniosek Realizatora zadania, sprawozdania końcowego. Realizatorem zadania określonego umową jest Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w K. Wnioskodawca zobowiązuje się do wykorzystania przekazanej dotacji zgodnie z celem, na jaki ją uzyskał i na warunkach określonych umową. Dotyczy to także ewentualnych przychodów uzyskanych przy realizacji umowy, których nie można było przewidzieć przy kalkulowaniu wielkości dotacji, oraz odsetek bankowych od przekazanych przez Zleceniodawcę środków, które należy wykorzystać wyłącznie na realizację zadania publicznego. Zleceniodawca zobowiązuje się do przekazania kwoty dotacji na realizację zadania w równej wysokości przez wszystkie lata, tj. 2.011.170 zł brutto rocznie, w miesięcznych transzach w wysokości 167.597,50 zł. Pierwsza transza będzie wypłacona do 31 stycznia 2012 r., a kolejne transze będą wypłacane do 20-go dnia każdego miesiąca.

Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji finansowo-księgowej środków otrzymanych na realizację zadania w sposób umożliwiający identyfikację poszczególnych operacji księgowych.

Do rozliczenia kwalifikowane będą wyłącznie dokumenty finansowe zapłacone przez Wnioskodawcę i pochodzące z okresu od dnia zawarcia umowy do dnia zakończenia realizacji zadania. Przekazane środki finansowe z dotacji Wnioskodawca musi wykorzystać poprzez realizację wszystkich płatności, w tym podatków i świadczeń od wynagrodzeń do dnia 31 grudnia każdego roku, w którym realizowane jest zadanie publiczne. Kwotę dotacji niewykorzystaną w terminie, Wnioskodawca jest zobowiązany zwrócić odpowiednio do dnia 15 stycznia następnego roku kalendarzowego lub w terminie 15 dni od zakończenia realizacji zadania. Kosztorys nie zakłada wkładu własnego nie zakłada żadnego wynagrodzenia dla Wnioskodawca z tytułu realizacji zadania. Dotacja przekazana jest wyłącznie na pokrycie wydatków związanych z realizacją zadania zgodnie z kosztorysem, który zakłada wydatki na: koszty osobowe dla pracowników zatrudnionych przy realizacji zadania, zakup żywności dla mieszkańców, zużycie energii zakup materiałów (środki czystości, mat. do terapii zajęciowej, leki dla mieszkańców itp.), zakup usług remontowych, konserwatorskich i pozostałych, koszty administracyjne, wyposażenie.

Wnioskodawca zobowiązany jest realizować zadanie zgodnie z ustawą z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.) i przepisami wykonawczymi do ustawy, a w szczególności zapewnić mieszkańcom odpowiednie warunki w zakresie potrzeb bytowych, opiekuńczych, wspomagających.

Zgodnie z § 4p. 516 umowy:

Wnioskodawca zobowiązany jest do pobierania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej w wysokościach i terminach określonych w decyzjach. Wnioskodawca zobowiązany jest do wpłat kwot pobranych z tytułu opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej na rachunek bankowy Realizatora zadania (MOPS) lub gotówką do kasy Realizatora zadania trzy razy w miesiącu: do 10-go, 20-go i ostatniego dnia miesiąca.

Wszystkie środki wpłacane z tytułu pobierania opłat za pobyt są zgromadzone na wyodrębniony do tego celu rachunek bankowy DPS. Świadczenia mieszkańców przekazywane są przez ZUS, KRUS (emerytury, renty), MOPS, Urząd Miasta K. (zasiłki stałe, opiekuńcze), bądź przez samych mieszkańców na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika jakiej transakcji wpłata dotyczy.

Wysokość środków przekazanych na rachunek bankowy od 1 stycznia 2012 r. do 31 października 2012 r.:

* ZUS, KRUS, MOPS, UMK: 529 105,01 zł,

* mieszkańcy: 22 191,02 zł.

Nie ma żadnych gotówkowych wpłat z tyt. odpłatności za pobyt do kasy, jednak w przypadku gdy wpłaty z ZUS, KRUS, MOPS lub UMK przewyższają należność za pobyt w DPS (na podstawie decyzji MOPS), mieszkańcy na koniec każdego miesiąca (po pobraniu czekiem środków z rachunku bankowego) otrzymują zwrot nadpłat gotówką z kasy imiennie dla każdego mieszkańca (KW). Pozostałe na rachunku środki zostają przesłane na rachunek Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

Wnioskodawca pośredniczy tylko na podstawie zawartej umowy w pobieraniu opłat za pobyt i odsyła je na wskazany w umowie rachunek, pozyskana dotacja przeznaczona jest na pokrycie wydatków związanych z realizacją zadania. Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia za świadczone usługi, dotacja nie jest przyznana jako dopłata do ceny usługi, ponieważ stanowi zwrot poniesionych kosztów z tytułu realizacji zadania. Niewątpliwie więc wysokość odpłatności za pobyt w DPS każdego mieszkańca nie jest uzależniona od wysokości dotacji, lecz od decyzji administracyjnej uprawnionego organu (MOPS-u).

Nadmienić należy również, iż Wnioskodawca prowadzi odrębnie Niepubliczny Zakład Opiekuńczo-Leczniczy i z tytułu świadczonych tam usług prowadzi ewidencję przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jednak przed dniem 1 stycznia 2011 r. nie ewidencjonowano obrotu przy użyciu kas rejestrujących. Obrót na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w 2011 r. był większy niż 40.000 zł. Wnioskodawca posiada zezwolenie Wojewody na prowadzenie domu pomocy społecznej.

W piśmie z dnia 18 lutego 2013 r. uzupełniono opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) o następujące informacje:

W związku z art. 11 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.) Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. na podstawie pełnomocnictwa Nr 156/2010 Prezydenta Miasta K. z dnia 28 kwietnia 2010 r. ogłosił otwarty konkurs ofert na realizację zadania publicznego, polegającego na powierzeniu prowadzenia od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2016 r. Domu Pomocy Społecznej przeznaczonego dla 67 osób w podeszłym wieku. Uczestnikami konkursu mogły być podmioty określone w art. 3 ust. 2 i 3 ww. ustawy. Jako miejsce realizacji zadania wskazano lokal położony w K. przy ul. S., stanowiący własność Gminy Miejskiej K., a pozostający w trwałym zarządzie Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Szczegółowe zasady realizacji zadania określone zostały w załączniku Nr 1 do Zarządzenia nr. Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z 28 listopada 2011 r. tj.:

Podmiot, który zostanie wybrany do realizacji ww. zadania zobowiązuje się realizować je zgodnie z ustawą z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z dnia 15 kwietnia 2004 r. z późn. zm.) i przepisami wykonawczymi do ustawy, w tym rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 217, poz. 1837) a w szczególności zapewnić mieszkańcom odpowiednie warunki:

* w zakresie potrzeb bytowych,

* opiekuńczych,

* wspomagających.

Zlecanie realizacji zadania z zakresu pomocy społecznej przez organy administracji rządowej i samorządowej określone jest również w art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z dnia 15 kwietnia 2004 r. z późn. zm.).

Wnioskodawca uważa, iż w tym przypadku kontekst słowa "prowadzenie" odnosi się do informacji, iż Fundacja wygrała otwarty konkurs ofert i jest organizacją pozarządową prowadzącą DPS na podstawie zawartej umowy. Oznacza to, iż Dom nie jest samodzielną jednostką organizacyjną Gminy Miejskiej K., utworzoną i działającą w formie jednostki budżetowej.

Wnioskodawca prowadzi DPS na podstawie umowy zawartej z Gminą Miejską K. Dom Pomocy Społecznej działa w strukturze organizacyjnej Fundacji (nie posiada własnego numeru NIP i REGON).

Zgodnie z § 1 pkt 5 umowy o powierzenie realizacji zadania publicznego zawartej pomiędzy Gminą Miejską K. a Fundacją "Realizatorem zadania określonego umową jest Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w K.".

Zgodnie z § 4 pkt 1 umowy Wnioskodawca jako prowadzący dom pomocy społecznej zobowiązany jest realizować zgodnie z ustawą z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z dnia 15 kwietnia 2004 r. z późn. zm.) i przepisami wykonawczymi do ustawy, w tym rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 217, poz. 1837), a w szczególności zapewnić mieszkańcom odpowiednie warunki:

* w zakresie potrzeb bytowych,

* opiekuńczych,

* wspomagających.

Oraz zgodnie z § 4 pkt 5 i 6 umowy "zobowiązany jest do pobierania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej w wysokościach i terminach określonych w decyzjach. Zobowiązany jest do wpłat kwot pobranych z tytułu opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej na rachunek bankowy Realizatora zadania (MOPS) o numerze (...) lub gotówką do kasy Realizatora zadania w niżej wymienionych terminach":

a.

do 10-go dnia danego miesiąca,

b.

do 20-go dnia danego miesiąca,

c.

do ostatniego dnia miesiąca.

Realizator zadania (MOPS) sprawuje kontrolę prawidłowości wykonywania zadania publicznego, w tym wydatkowania przekazanej dotacji. Kontrola może być przeprowadzona w toku realizacji zadania publicznego oraz po jego zakończeniu.

Realizator zadania przyjmuje i zatwierdza sprawozdania kwartalne, roczne i końcowe z realizacji zadania, realizator ma prawo wystąpić z wnioskiem o rozwiązanie umowy w przypadku wykorzystania udzielonej dotacji niezgodnie z przeznaczeniem, nieterminowego lub nienależnego wykonania umowy, nieprzedłożenia sprawozdania z wykonania zadania w terminie, w przypadku odmowy poddania się kontroli, bądź w określonym terminie nie doprowadzi do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.

Lokal położony w K. przy ul. S., stanowiący własność Gminy Miejskiej K. pozostaje w trwałym zarządzie Realizatora. Realizator wydaje decyzje administracyjne o przyjęciu mieszkańca do domu pomocy społecznej. Realizator wydaje decyzje administracyjne o ustaleniu wysokości opłaty za pobyt mieszkańca w domu pomocy społecznej. Realizator zadania otrzymuje wszystkie środki pobrane przez Wnioskodawcę od mieszkańców z tytułu opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej. Realizator wszczyna egzekucję w stosunku do mieszkańców zalegających wobec niego z opłatami z tytułu pobytu w domu pomocy społecznej.

Na mocy zawartej umowy wszystkie usługi świadczy Wnioskodawca, który w zamian za to otrzymuje z Urzędu Miasta K. dotację na pokrycie wszystkich kosztów związanych ze świadczonymi usługami. Kwota dotacji na 1 miesiąc wynosi 16.7597,50 zł, tj., miesięczna dotacja dla jednej osoby wynosi 2.501,46 zł.

Ponadto na mocy aneksu Nr 2 z dn. I7 stycznia 2013 r. do zawartej umowy § 2 "Na zwolnione miejsce w Domu Pomocy Społecznej Zleceniobiorca zobowiązany jest przyjąć następną osobę w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia zwolnienia się miejsca pod rygorem utraty miesięcznej dotacji dla jednej osoby w kwocie 2.501,46 zł."

Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie potrzeb bytowych, opiekuńczych i wspomagających prowadząc dom pomocy społecznej, jednak opłaty za pobyt w DPS, które wpływają na konto Wnioskodawcy przekazywane są w pełnej wysokości na konto Realizatora zadania, czyli Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

Natomiast Wnioskodawca na mocy zawartej umowy otrzymuje dotację z Urzędu Miasta K. na pokrycie wszystkich kosztów związanych z prowadzeniem DPS. To właśnie dotacja jest przychodem dla Wnioskodawcy, a opłaty mieszkańców za pobyt w DPS mimo, iż początkowo trafiają na konto Wnioskodawcy są odsyłane na konto Realizatora zadania i stanowią zobowiązanie wobec Realizatora (MOPS). Wnioskodawca nie ma prawa dysponować tymi środkami, a wszelkie zaległości mieszkańców z tytułu odpłatności stanowią zaległość wobec Realizatora (MOPS), który to mocą obowiązujących przepisów ma prawo do wszczynania wobec nich egzekucji.

Rachunek bankowy należy do Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca nie ma prawa korzystać z środków zgromadzonych na tym rachunku. Służy on tylko do wpłacania kwot odpłatności za pobyt, a wszystkie zgromadzone środki odsyłane są na konto bankowe Realizatora, czyli MOPS. Należy zaznaczyć również, iż Wnioskodawca posiada osobny rachunek na który wpływają środki z dotacji i z tego właśnie rachunku regulowane są wszystkie wydatki związane z prowadzeniem DPS.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca w związku z pośredniczeniem w przekazywaniu odpłatności za pobyt mieszkańców w DPS do MOPS jest obowiązany do wprowadzenia ewidencji za pomocą kas rejestrujących.

Jeśli Wnioskodawca nie musi prowadzić ewidencji za pomocą kas rejestrujących, to czy może przyjmować ww. odpłatności gotówką do kasy bez konieczności ewidencji za pomocą kas rejestrujących.

(Zakres pytań dotyczy wyłącznie prowadzenia przez Wnioskodawcą domu pomocy społecznej).

Zdaniem Wnioskodawcy (uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2012 r.), nie jest obowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu za pomocą kas rejestrujących (dotyczy domu pomocy społecznej).

Wnioskodawca na obecną chwilę nie przyjmuje żadnych gotówkowych wpłat z tytułu odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej do kasy, jednak rozważa taką ewentualność w przyszłości. W związku z tym Wnioskodawca uważa, iż w przypadku wprowadzenia gotówkowych odpłatności do kasy nie ma konieczności ewidencji za pomocą kas rejestrujących. Zdaniem Wnioskodawcy świadczy on usługi wobec Urzędu Miasta K. za pośrednictwem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (Realizatora zadania) i to właśnie za te usługi otrzymuje dotację. Wnioskodawca uważa, iż pośredniczy tylko w pobieraniu odpłatności za pobyt, które to w ostateczności trafiają na rachunek bankowy Realizatora. Nie są więc zapłatą dla Wnioskodawcy za świadczone usługi, otrzymuje on bowiem na ten cel dotację, która może być w uzasadnionych przypadkach pomniejszana o kwotę miesięcznej dotacji dla jednej osoby, tj. 2.501,46 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku wpłat bezgotówkowych,

* nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku wprowadzenia gotówkowych odpłatności do kasy.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wskazano, iż Wnioskodawca w styczniu 2012 r. zawarł umowę z Gminą (Zleceniodawcą) na podstawie, której Zleceniodawca zleca Wnioskodawcy (Zleceniobiorcy), zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.) realizację zadania publicznego pod tytułem prowadzenie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2016 r. Domu Pomocy Społecznej im. Władysława G. przeznaczonego dla 67 osób w podeszłym wieku

Tryb zlecania realizacji, niektórych zadań pomocy społecznej uregulowany został w ustawie o pomocy społecznej.

Artykuł 25 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 182) stanowi, że organy administracji rządowej i samorządowej, zwane dalej "organami", mogą zlecać realizację zadania z zakresu pomocy społecznej, udzielając dotacji na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zleconego zadania organizacjom pozarządowym, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3 tej ustawy, prowadzącym działalność w zakresie pomocy społecznej, zwanych dalej "podmiotami uprawnionymi".

Stosowanie ust. 2 ww. artykułu, zlecanie realizacji zadań z zakresu pomocy społecznej nie może obejmować:

1.

ustalania uprawnień do świadczeń, w tym przeprowadzania rodzinnych wywiadów środowiskowych;

2.

opłacania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne;

3.

wypłaty świadczeń pieniężnych.

Zlecenie realizacji zadania z zakresu pomocy społecznej odbywa się po uprzednim przeprowadzeniu konkursu ofert. Do zlecania zadań, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (art. 25 ust. 4 i 5).

Zgodnie z art. 57 ust. 1-3 ww. ustawy o pomocy społecznej, domy pomocy społecznej mogą prowadzić, po uzyskaniu zezwolenia wojewody:

1.

jednostki samorządu terytorialnego;

2.

Kościół Katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe oraz organizacje społeczne, fundacje i stowarzyszenia;

3.

inne osoby prawne;

4.

osoby fizyczne.

Zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej wydaje wojewoda właściwy ze względu na położenie domu.

Wojewoda wydaje zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej, jeżeli podmiot o nie występujący:

1.

spełnia warunki określone w niniejszej ustawie;

2.

spełnia standardy, o których mowa w art. 55 ust. 1 i 2;

3.

złoży wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie domu pomocy społecznej.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie domów pomocy społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 964) określa sposób funkcjonowania określonych typów domów pomocy społecznej i obowiązujący standard podstawowych usług świadczonych przez domy, wzór wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie domu, tryb kierowania i przyjmowania osób ubiegających się o przyjęcie do domu.

W myśl § 2 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, dom funkcjonuje w sposób zapewniający właściwy zakres usług, zgodny ze standardami określonymi dla danego typu domu, w oparciu o indywidualne potrzeby mieszkańca domu. W celu określenia indywidualnych potrzeb mieszkańca domu oraz zakresu usług, o których mowa w ust. 1, dom powołuje zespoły terapeutyczno-opiekuńcze składające się w szczególności z pracowników domu, którzy bezpośrednio zajmują się wspieraniem mieszkańców.

§ 5 ust. 1 rozporządzenia stanowi, iż dom, niezależnie od typu, świadczy usługi:

1.

w zakresie potrzeb bytowych (...),

2.

opiekuńcze (...),

3.

wspomagające (...).

Wskazać w tym miejscu wypada, że domy pomocy społecznej prowadzić mogą także podmioty prawa prywatnego, które wymienione zostały w treści przywołanego powyżej art. 57 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Ustawodawca upoważnił bowiem w wymienionym przepisie Kościół Katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe oraz organizacje społeczne, fundacje i stowarzyszenia, inne osoby prawne oraz osoby fizyczne do uzyskania zezwolenia właściwego wojewody na prowadzenie domów pomocy społecznej.

Podmioty realizując zadania na mocy zlecenia jednostki samorządu terytorialnego i uzyskując zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej będą traktowane na takich samych zasadach, jak domy prowadzone przez zlecającą jednostkę.

Natomiast domy pomocy społecznej prowadzone przez inne podmioty niż spełniające warunki do ubiegania się o przejęcie do realizacji zadania z zakresu pomocy społecznej od jednostki samorządu terytorialnego (tekst jedn.: wymienione w art. 25 ust. 1 i 2) będą placówkami niepublicznymi, w których podmioty prywatne organizują samodzielnie usługi z zakresie pomocy społecznej, współpracując w ten sposób z organami publicznym w zakresie pomocy społecznej, o czym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej i pozostając pod kontrolą organów nadzoru. Mogą one świadczyć swoje usługi bez konieczności zawierania z właściwą jednostką samorządu terytorialnego jakiejkolwiek umowy. Domy pomocy społecznej prowadzone bez zlecenia działają na zasadach komercyjnych i nie stosuje się do nich przepisów ustawy o pomocy społecznej w sprawie skierowania oraz odpłatności za pobyt (art. 65 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).

Opis stanu faktycznego wskazuje, iż Wnioskodawca jako podmiot uprawniony wyłoniony w konkursie ofert przyjął do realizacji zlecenie z zakresu pomocy społecznej polegające na prowadzeniu domu pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku.

Powyższe zatem prowadzi do wniosku, iż Wnioskodawca przejął od jednostki samorządu terytorialnego świadczenie usług w zakresie potrzeb bytowych, opiekuńczych i wspomagających czyli określonych w § 5 ust. 1 pkt 1-3 rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie domów pomocy społecznej realizowanych przez domy pomocy społecznej niezależnie od ich typu.

Opis sprawy wskazuje, że Wnioskodawca usługi w zakresie potrzeb bytowych, opiekuńczych i wspomagających świadczy prowadząc dom pomocy społecznej na mocy zawartej z Gminą umowy. Wnioskodawca przyjmuje do prowadzonego przez siebie domu pomocy społecznej osoby w oparciu o decyzje administracyjne o przyjęciu mieszkańca do domu pomocy społecznej oraz o ustaleniu wysokości opłaty za pobyt mieszkańca w domu pomocy społecznej.

Nadmienić w tym miejscu wypada, iż zlecanie realizacji zadań z zakresu pomocy społecznej nie może obejmować między innymi ustalania uprawnień do świadczeń a tym samym wydawania decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej czyli działań o których mowa w art. 59 ustawy o pomocy społecznej.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej.

Przepis ten stosuje się do domów pomocy społecznej prowadzonych na zlecenie organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 59 ust. 4)

Przywołać w tym miejscu należy również treść art. 60 ust. 1 ustawy o pomocy, który stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Stosownie do art. 61 ust. 2 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:

1.

z emerytury lub renty mieszkańca domu - przez właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami;

2.

z zasiłku stałego mieszkańca domu - przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia; opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na rachunek bankowy domu pomocy społecznej.

W myśl art. 65 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, w przypadku braku miejsc w domu pomocy społecznej o zasięgu gminnym lub powiatowym, gmina może kierować osoby tego wymagające do domu pomocy społecznej, który nie jest prowadzony na zlecenie wójta (burmistrza, prezydenta miasta) lub starosty. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 61-64, z tym że wysokość opłaty za pobyt w takim domu określa umowa zawarta przez gminę z podmiotem prowadzącym dom.

W oparciu o wydane przez uprawniony podmiot decyzje o skierowaniu do domu pomocy społecznej i ustaleniu wysokości opłaty Wnioskodawca pobiera od mieszkańców opłaty za pobyt w prowadzonym przez siebie domu pomocy społecznej i przekazuje je w pełnej wysokości na konto Realizatora zadania czyli Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

Przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego w konfrontacji z przywołanymi wyżej unormowaniami wskazuje, iż mamy do czynienia ze świadczeniem usług pomocy społecznej w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej świadczy usługi pomocy społecznej powierzając do wykonania Wnioskodawcy zapewnienie mieszkańcom odpowiednich warunków w zakresie potrzeb bytowych opiekuńczych i wspomagających. Odbiorcami usług są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Usługi świadczone są odpłatnie.

Tym samym istnieje obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu ze sprzedaży przedmiotowych usług przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wskazać w tym miejscu należy na zapis art. 111 ust. 3b ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Przepis ten ustanawia wyjątek od zasady, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są do stosowania kas wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Wyjątek ten dotyczy ewidencjonowania na własnej kasie obrotu innego podmiotu bez prawa do używania przez podatnika kas należących do innego podmiotu.

Ww. przepis jest powtórzeniem zapisu wynikającego z § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

Na gruncie przedstawionego stanu faktycznego powstały wątpliwości Wnioskodawcy, czy jest obowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej a jeżeli nie musi, to czy może przyjmować odpłatności za pobyt gotówką do kasy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi odrębnie Niepubliczny Zakład Opiekuńczo-Leczniczy i z tytułu świadczonych tam usług prowadzi ewidencję przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jednak przed dniem 1 stycznia 2011 r. nie ewidencjonowano obrotu przy użyciu kas rejestrujących. Obrót na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w 2011 r. był większy niż 40.000 zł. Zatem co do zasady istnieje obowiązek ewidencjonowania ww. usług po stronie Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazuje się na zwolnienia. Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

W myśl § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, wymieniono usługi, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej transakcji zapłata dotyczyła2). Zgodnie z pkt 2 objaśnień, zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na mocy ww. przepisu nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:

* zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy podatnika,

* z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,

* podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że w przypadku świadczenia usług, o których mowa we wniosku, za które zapłata w całości następuje przelewem na rachunek bankowy, Wnioskodawca korzystał na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia ze zwolnienia przedmiotowego z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej do dnia 31 grudnia 2012 r.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2013 r. kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. poz. 1382).

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się również z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Pod poz. 37 ww. załącznika wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Aby zatem Wnioskodawca miał prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej muszą zostać spełnione następujące warunki:

* zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej,

* z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Opis sprawy pozwala uznać, że Wnioskodawca spełnia przedmiotowe warunki, a mianowicie zapłata za wykonywane czynności w zakresie potrzeb bytowych, opiekuńczych i wspomagających wpływa w całości na rachunek bankowy należący do Wnioskodawcy a z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika jakiej transakcji wpłata dotyczy.

Dokonując zatem analizy treści złożonego wniosku w kontekście obecnie obowiązujących i wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy zapłata za świadczone przez Wnioskodawcę czynności następuje na rachunek bankowy Wnioskodawcy, a z prowadzonych ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnej transakcji zapłata dotyczy, to Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania tych transakcji za pomocą kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r., nie dłużej niż do końca 2014 r., o ile w tym okresie nie wystąpią przesłanki ograniczające to prawo.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym skoro nie przyjmuje żadnych gotówkowych wpłat z tytułu odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej do kasy, nie jest zatem obowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu za pomocą kas rejestrujących, należało co do zasady uznać za prawidłowe.

Treść złożonego wnioski wskazuje, iż Wnioskodawca rozważa ewentualność przyjmowania do kasy wpłat gotówkowych z tytułu odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej.

Wskazać należy, że w przypadku dokonania przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek czynności nieobjętej zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania, będzie on zobowiązany do zaewidencjonowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. Zatem w sytuacji wprowadzenia gotówkowych odpłatności, Wnioskodawca będzie miał obowiązek ewidencjonowania obrotu z tytułu usług, których wpłaty te dotyczą, za pomocą kasy rejestrującej.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za:

* prawidłowe w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku wpłat bezgotówkowych,

* nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w przypadku wprowadzenia gotówkowych odpłatności do kasy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl