IBPP3/443-1309/12/EJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania środków finansowych w ramach zawartej umowy - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania środków finansowych w ramach zawartej umowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą. W dniu 12 września 2012 r. jako inwestor zawarł umowę o wspólnym przedsięwzięciu. Przedmiotem umowy jest wspólne przedsięwzięcie gospodarcze polegające na wstąpieniu przyszłego udziałowca do spółki osobowej prowadzonej przez strony umowy, a inwestor zobowiązuje się umożliwić przyszłemu udziałowcowi przystąpienie do spółki bez dodatkowych opłat w wyznaczonym w umowie terminie. Ponadto przyszły udziałowiec w ramach ww. umowy zobowiązuje się do kompleksowego zarządzania w zakresie prowadzonych prac budowlanych oraz przedmiotu działalności spółki, a dotyczących inwestycji prowadzonej przez podatnika (inwestora) - budowa budynku handlowo-usługowegowraz z rozbiórką dwóch budynków gospodarczych. W ramach ww. umowy podatnik (inwestor) przekaże przyszłemu udziałowcowi na jego rachunek bankowy środki finansowe celem finansowania rozwoju i prowadzenia ww. inwestycji. Przyszły udziałowiec zobowiązuje się wykorzystać te środki wyłącznie w celu realizacji ww. umowy o współpracy. Te środki finansowe nie są wynagrodzeniem dla przyszłego udziałowca, służą jedynie realizacji umowy. Przyszły udziałowiec w ramach ww. umowy i przekazanej kwoty na pewne zadania do wykonania, m.in. kompleksową organizację usług budowlanych, konsultacje, doradztwo, przygotowanie ofert, podpisywanie umów, prowadzenie negocjacji, itp. Treść umowy reguluje zatem zasady współpracy, modyfikacje umowy, okres trwania umowy i jej zakończenia, odpowiedzialność i podział zadań, poufność, itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana wyżej czynność przekazania środków finansowych na realizację w ramach zawartej umowy o współpracy finansowej zadań nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność przekazania środków finansowych w ramach zawartej umowy o współpracy finansowej na rzecz przyszłego udziałowca nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przekazanie środków finansowych na realizację umowy o współpracy nie mieści się ani w definicji towaru, ani w definicji usługi, zatem nie stanowi czynności mieszczącej się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Środki finansowe nie podlegają zwrotowi inwestorowi, a mają zostać wykorzystane celem finansowania rozwoju i prowadzenia inwestycji, o której mowa w umowie. "Wynagrodzeniem" za wykonanie zadań wynikających z umowy jest umożliwienie przystąpienia do spółki osobowej bez dodatkowych opłat w terminie wskazanym w umowie. Przekazane pieniądze na konto przyszłego udziałowca nie stanowią zatem dostawy towarów, gdyż "pieniądze" nie mieszczą się w definicji towaru zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy VAT. Nie można też mówić, iż jest to świadczenie usług, gdyż przekazaniu pieniędzy do przyszłego udziałowca na tym etapie nie towarzyszy żadne świadczenie ze strony inwestora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Z powyższego wynika, iż w rozumieniu ww. przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usługi należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie VAT stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie. W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, warunkiem koniecznym do uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest jej "odpłatność".

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że sama czynność przekazania środków finansowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych, o ile nie pełni funkcji zapłaty lub zaliczki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia usług lub dostawy towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem, aby uznać, że pomiędzy podmiotami doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy przekazaną zapłatą, a wykonanym świadczeniem. Przekazana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia - wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie konkretnego odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę o wspólnym przedsięwzięciu. Przedmiotem umowy jest wspólne przedsięwzięcie gospodarcze polegające na wstąpieniu przyszłego udziałowca do spółki osobowej prowadzonej przez strony umowy, a inwestor (Wnioskodawca) zobowiązuje się umożliwić przyszłemu udziałowcowi przystąpienie do spółki bez dodatkowych opłat w wyznaczonym umowie terminie. Ponadto przyszły udziałowiec w ramach ww. umowy zobowiązuje się do kompleksowego zarządzania w zakresie prowadzonych prac budowlanych oraz przedmiotu działalności spółki, a dotyczących inwestycji prowadzonej przez podatnika (inwestora) - budowa budynku handlowo-usługowego wraz z rozbiórką dwóch budynków gospodarczych. W ramach ww. umowy Wnioskodawca (inwestor) przekaże przyszłemu udziałowcowi na jego rachunek bankowy środki finansowe celem finansowania rozwoju i prowadzenia ww. inwestycji. Przyszły udziałowiec zobowiązuje się wykorzystać te środki wyłącznie w celu realizacji ww. umowy o współpracy. Te środki finansowe nie są wynagrodzeniem dla przyszłego udziałowca, służą jedynie realizacji umowy. Przyszły udziałowiec w ramach ww. umowy i przekazanej kwoty ma pewne zadania do wykonania, m.in. kompleksową organizację usług budowlanych, konsultacje, doradztwo, przygotowywanie ofert, podpisywanie umów, prowadzenie negocjacji, itp. Treść umowy reguluje zatem zasady współpracy, modyfikacje umowy, okres trwania umowy i jej zakończenia, odpowiedzialność podział zadań, poufność, itp.

W świetle cytowanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż sama czynność przekazania środków finansowych przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy przyszłego udziałowca celem realizacji umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Czynności opisane we wniosku, tj. przekazanie środków finansowych na rachunek bankowy przyszłego udziałowca nie stanowią dostawy towarów, jak również nie stanowią żadnego świadczenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca dokonuje przekazania środków finansowych na rzecz przyszłego udziałowca, a przyszły udziałowiec zobowiązuje się wykorzystać te środki wyłącznie w celu realizacji umowy o współpracy, tj. m.in. przyszły udziałowiec jest zobowiązany do zarządzania w zakresie prowadzonych przez Wnioskodawcę prac budowlanych dotyczących budowy budynku handlowo-usługowego wraz z rozbiórką dwóch budynków gospodarczych.

Zatem sama czynność przekazania środków finansowych w ramach zawartej umowy o współpracy finansowej na rzecz przyszłego udziałowca nie podlega w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy (tekst jedn.: podmiotu przekazującego środki).

Końcowo tut. organ zauważa, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie było rozstrzygniecie w kwestii umożliwienia przystąpienia przyszłego udziałowca do spółki i opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych przez przyszłego udziałowca na rzecz Wnioskodawcy, bowiem nie przedstawiono pytania w tym zakresie.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.