IBPP3/443-126/08

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu 13 grudnia 2007 r.) uzupełnionym w dniu 17 stycznia 2007 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ilości zwolnionych od akcyzy papierosów przywożonych przez podróżnego z terytorium państwa trzeciego - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ilości zwolnionych od akcyzy papierosów przywożonych przez podróżnego z terytorium państwa trzeciego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w dniu 11 października 2007 r. dokonała na terytorium Ukrainy zakupów papierosów w ilości około 200 szt. (10 paczek), które następnie w przywiozła na terytorium kraju w bagażu podręcznym. Przywóz papierosów nie miał charakteru handlowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka ilość papierosów przewożonych w bagażu podręcznym na terytorium kraju z Ukrainy jest zwolniona z akcyzy oraz dlaczego przepisy uzależniają ilość zwolnionych od akcyzy papierosów od miejsca zamieszkania w strefie nadgranicznej i poza strefą nadgraniczną.

Zdaniem Wnioskodawczyni, funkcjonariusze celni nie mogą warunkować ilości przywożonych papierosów zwolnionych z akcyzy od miejsca zamieszkania. Przywożone na teren kraju z Ukrainy papierosy w bagażu podręcznym, zgodnie wymogami Unii Europejskiej, są zwolnione z akcyzy w ilości 200 szt. Niezależnie od miejsca zamieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 72, poz. 500 z późn. zm.) zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe przywożone w bagażu osobistym podróżnego przybywającego z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, pod warunkiem że ilość tych wyrobów nie wskazuje na ich handlowe przeznaczenie i ich łączna wartość nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 175 euro, z zastrzeżeniem § 26.

W myśl § 25 ust. 2 ww. rozporządzenia wyroby akcyzowe są zwolnione od akcyzy, w ramach następujących norm:

Zgodnie z § 25 ust. 3 ww. rozporządzenia za bagaż osobisty uważa się cały bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym, wjeżdżając na terytorium kraju, jak również bagaż, który przedstawi on później organom celnym, pod warunkiem przedstawienia dowodu, że bagaż był zarejestrowany jako bagaż towarzyszący w momencie wyruszenia w podróż przez przedsiębiorstwo, które było odpowiedzialne za jego przewóz. Bagaż osobisty nie obejmuje przenośnych kanistrów zawierających paliwo, z wyjątkiem kanistrów zawierających paliwo w ilości nieprzekraczającej 10 litrów.

Stosownie do § 25 ust. 4, ust. 5 i ust. 6 ww. rozporządzenia wartość wyrobów akcyzowych, o których mowa w ust. 2, nie jest wliczana do ogólnej wartości kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 175 euro. Łączna wartość wyrobów akcyzowych przywożonych przez podróżnego, który nie ukończył 15 roku życia, nie może przekraczać kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 90 euro. Jeżeli natomiast łączna wartość wyrobów akcyzowych, innych niż wymienione w ust. 2, przywożonych przez podróżnego przekracza kwotę wyrażoną w złotych odpowiadającą równowartości 175 euro lub 90 euro, zwolnienie od akcyzy jest udzielane do wysokości tej kwoty w stosunku do tych wyrobów, które gdyby były przywiezione oddzielnie, mogłyby być objęte takim zwolnieniem.

Zgodnie z § 26 ust. 1 cyt. rozporządzenia zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe przywożone w bagażu osobistym podróżnego, w rozumieniu § 25 ust. 3, przybywającego z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, który:

W myśl § 26 ust. 2 ww. rozporządzenia wyroby akcyzowe są zwolnione z akcyzy w ramach następujących norm:

Stosownie do § 26 ust. 3 ww. rozporządzenia łączna wartość wyrobów akcyzowych, innych niż wymienione w ust. 2, przywożonych przez podróżnego nie może przekraczać kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 80 euro.

Zgodnie z § 26 ust. 4 ww. rozporządzenia przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w strefie nadgranicznej udowodnią, że nie wracają ze strefy nadgranicznej sąsiadującego państwa trzeciego.

Zgodnie z § 26 ust. 5 ww. rozporządzenia przepisu ust. 4 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych w strefie nadgranicznej i do załóg środków transportu wykorzystywanych w ruchu między państwami trzecimi a Wspólnotą Europejską, jeżeli przewożą towary w trakcie wykonywania pracy.

Ponadto w myśl § 26 ust. 6 ww. rozporządzenia, przepis § 25 ust. 6 stosuje się odpowiednio. Powyższe oznacza, że jeżeli łączna wartość wyrobów akcyzowych, innych niż wymienione w ust. 2 § 26 cyt. rozporządzenia, przywożonych przez podróżnego przekracza kwotę wyrażoną w złotych odpowiadającą równowartości 80 euro, zwolnienie od akcyzy jest udzielane do wysokości tej kwoty w stosunku do tych wyrobów, które gdyby były przywiezione oddzielnie, mogłyby być objęte takim zwolnieniem.

Wyżej wymienione przepisy maja swoje źródło w Dyrektywie Rady 69/169/EWG z dnia 28 maja 1969 r. w sprawie harmonizacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do zwolnień z podatku obrotowego i podatku akcyzowego towarów przywożonych w międzynarodowym ruchu pasażerskim (Dz. U. UE L nr 133 str. 6 z późn. zm.). Zgodnie z zapisami art. 5 ust. 1 i ust. 2 ww. dyrektywy Państwa Członkowskie mają prawo do obniżenia oraz ustanowienia większego ograniczenia wartości lub ilości towarów podlegających zwolnieniu z akcyzy przywożonych przez osoby zamieszkałe w strefie przygranicznej, przez pracowników strefy przygranicznej lub przez załogi środków transportu używanych w ruchu podróżnych miedzy państwami trzecimi i Wspólnotą.

W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż przepisy § 25 i 26 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego są zgodne z postanowieniami ww. dyrektywy.

W związku, iż w ustawie z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym jak również w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniowano pojęcia "strefa nadgraniczna" w celu określenia tego pojęcia należy również posiłkować się definicją "strefy nadgranicznej" zawartą w ww. Dyrektywie Rady 69/169/EWG. Zgodnie z art. 5 ust. 6 cyt. dyrektywy przez strefę przygraniczną należy rozumieć strefę, która w linii prostej nie przekracza 15 kilometrów od granicy Państwa członkowskiego. Każde Państwo Członkowskie musi jednakże włączyć w swoja strefę przygraniczną lokalne okręgi administracyjne, których choćby część terytorium leży w takiej strefie.

Na gruncie polskich przepisów pojecie "strefy nadgranicznej" zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (tekst jedn. Dz. U. z 2005 Nr 226, poz. 1944 z późn. zm.). W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy "strefa nadgraniczna" obejmuje cały obszar gmin przyległych do granicy państwowej, a na odcinku morskim - do brzegu morskiego. Jeżeli określona w ten sposób szerokość strefy nadgranicznej nie osiąga 15 km, włącza się do strefy nadgranicznej również obszar gmin bezpośrednio sąsiadujących z gminami przyległymi do granicy państwowej lub brzegu morskiego.

W myśl ust. 2 art. 12 ww. ustawy jednostki zasadniczego podziału terytorialnego państwa, których granice znajdują się w obszarze strefy nadgranicznej wyznaczonej w sposób określony w ust. 1, stanowią część tej strefy.

Zgodnie z delegacją zawartą w art. 12 ust. 4 Minister Spaw Wewnętrznych i Administracji rozporządzeniem z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie wykazu gmin i innych jednostek zasadniczego podziału terytorialnego państwa położonych w strefie nadgranicznej oraz tablicy określającej zasięg tej strefy (Dz. U. Nr. 188, poz. 1580) określił wykaz gmin i innych jednostek zasadniczego podziału terytorialnego państwa położonych w strefie nadgranicznej, który stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Stosownie do poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia w województwie podkarpackim do strefy nadgranicznej zalicza się gminy: Horyniec-Zdrój, Narol, Cieszanów, Lubaczów, Lubaczów (m.), Oleszyce, Wielkie Oczy, Laszki, Radymno, Radymno (m.), Stubno, Orły, Medyka, Żurawica, Przemyśl, Przemyśl (m.p.), Krasiczyn, Fredropol, Bircza, Ustrzyki Dolne (m.p.), Olszanica, Czarna, Solina, Lutowiska, Cisna, Baligród, Komańcza, Zagórz, Bukowsko, Dukla, Rymanów, Iwonicz-Zdrój, Krempna, Nowy Żmigród.

Ponadto należy mieć na uwadze, iż cyt. wyżej przepisy § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. posługują się także pojęciem strefy nadgranicznej sąsiadującego państwa trzeciego.

W związku z powyższym wskazać należy, iż ograniczeń, o których mowa w § 26 ww. rozporządzenia nie stosuje się w przypadku, w którym osoba zamieszkała w strefie nadgranicznej bezsprzecznie udowodni, że nie wraca ze strefy nadgranicznej sąsiadującego państwa trzeciego. Dokumentami, które mogą świadczyć o tym, iż podróżny wraca z obszaru położonego poza strefą nadgraniczną może być np. rachunek zakupu towarów lub faktura wystawiona na nazwisko podróżnego, potwierdzające przebywanie tego podróżnego poza strefą nadgraniczną.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, gdyż określenie dla zwolnienia z podatku akcyzowego ograniczeń ilościowych zawartych w § 26 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego dla osób zamieszkałych w strefie nadgranicznej jest obowiązującym przepisem prawa, zgodnym z przepisami wspólnotowymi zawartymi w Dyrektywie Rady 69/169/EWG z 28 maja 1969 r. w sprawie harmonizacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do zwolnień z podatku obrotowego i akcyzowego towarów przywożonych w międzynarodowym ruchu pasażerskim i podlega stosowaniu w stosunku do wszystkich podróżnych zamieszkałych w strefie nadgranicznej.

Jednoznacznie stwierdzić zatem należy, iż limity ilościowe oraz wartościowe wyrobów akcyzowych przywożonych przez podróżnych z państw trzecich (nie należących do Wspólnoty Europejskiej) są niższe w przypadku, gdy podróżny ma miejsce zamieszkania w strefie nadgranicznej, jest pracownikiem zatrudnionym w strefie nadgranicznej lub jest członkiem załogi środków transportu wykorzystywanych w ruchu miedzy państwami członkowskimi, a państwami trzecimi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.