IBPP3/443-1206/14/MN - Zwolnienie z podatku VAT świadczonych usług kulturalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2014 r. (data wpływu 2 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 8 stycznia 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy świadczonych przez Wnioskodawcę usług kulturalnych - jest prawidłowe,

* zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie związanych z kulturą - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 8 stycznia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr IBPP3/443-1206/14/MN z 19 grudnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (uzupełniony w piśmie z 5 stycznia 2015 r.):

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje koncerty estradowe samodzielnie lub z zespołem jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r., o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ponadto otrzymuje wynagrodzenia w formie honorariów z tytułu:

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i nie składa deklaracji VAT-7.

Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za usługi będące przedmiotem wniosku (w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich i praw do artystycznego wykonania utworów) Wnioskodawca jest wynagradzany w formie honorariów.

Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie prawa majątkowe przysługują Wnioskodawcy z tytułu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)) w szczególności: utwory muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne i audiowizualne, utwory wyrażone słowem (literackie, publicystyczne).

Wnioskodawca zawarł umowę z organizacjami zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, które działając na Jego rzecz, ale we własnym imieniu udzielają licencji na korzystanie z utworów do których Wnioskodawca posiada majątkowe prawa autorskie, za co pobierają wynagrodzenie.

Otrzymywane z Zaiksu wynagrodzenie dotyczy praw autorskich do konkretnego utworu stworzonego przez Wnioskodawcę w przeszłości lub obecnie.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi mają związek z kulturą. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami kulturalnymi, o których mowa w art. 43 ust. 1, pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, o charakterze twórczym i artystycznym.

Pisanie i komponowanie utworów muzycznych jest związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalno-artystyczną. Są to "utwory" w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Książki, ilustracje filmowe lub teatralne, artykuły do gazet nie zawsze są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalno-artystyczną (na dzisiaj wszelkie publikacje na tematy inne, niż związane z kulturą są marginalne).

Tworząc ww. utwory Wnioskodawca przyczynia się do upowszechniania dorobku kulturalnego.

Usługi związane z filmami i nagraniami oraz produkcja filmów i nagrań (art. 43 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług) nie są przedmiotem wniosku o interpretację.

Udział w programach telewizyjnych i radiowych na zaproszenie jako ekspert lub komentator nie zawsze jest związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalno-artystyczną (zdecydowana większość jest związana z działalnością kulturalno-artystyczną Wnioskodawcy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowe usługi mogą korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stosownie do powyższego przepisu zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. - 43 ust. 1 pkt 33 lit - b ustawy, ma charakter przedmiotowo - podmiotowy, tzn. znajdzie zastosowanie wówczas, gdy oba warunki w nim wskazane są spełnione łącznie tj. po pierwsze - jest to rodzaj świadczonej usługi - usługa kulturalna, a po drugie - podmiot, który tę usługę świadczy musi być twórcą lub artystą wykonawcą.

Analizując możliwość zastosowania zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r., o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) - do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są min. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantonomiczne (art. 1 ust. 1 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu tub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy, każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Natomiast zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści ww. przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 7 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

A zatem prowadząc działalność gospodarczą związaną z wykonywaniem koncertów estradowych, niewątpliwie działania te są artystycznymi wykonaniami w rozumieniu powołanego wyżej art. 85 ust. 2 ww. ustawy, ponieważ w sposób twórczy przyczyniają się do powstania wykonania. Stąd też świadcząc usługi w powyższym zakresie i otrzymując wynagrodzenia w formie honorarium, Wnioskodawca występuje jako twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Brzmienie powołanego przepisu wskazuje ponadto, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy zaznaczyć, że ustawa oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć "kultura" i "usługa kulturalna". Zatem, przy dokonywaniu interpretacji powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną w odniesieniu do językowego znaczenia tych pojęć. Należy wskazać, że kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory", zaś usługa to "pomoc okazana komuś", "działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi". Natomiast, określenie kulturalny oznacza "odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik". Podsumowując, właściwym wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym). Natomiast, sztuka zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego to dziedzina działalności artystycznej wyróżniana ze względu na reprezentowane przez nią wartości estetyczne, dydaktyczne, terapeutyczne, naukowe, też: wytwór lub wytwory takiej działalności.

Analiza przytoczonych regulacji w kontekście przedstawionego opisu sprawy prowadzi do stwierdzenia, że zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług ma niewątpliwie związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci udziału w koncertach estradowych. Tym samym, należy uznać, że opisane usługi są usługami kulturalnymi, o których mowa w art. - 43 ust. 1 pkt 33.

Stąd też w mojej ocenie zostały spełnione łącznie wszystkie przesłanki stanowiące podstawę zastosowania zwolnienia przedmiotowo-podmiotowego:

* Wnioskodawca jest traktowany na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako artysta,

* formą wynagrodzenia Wnioskodawca jest honorarium otrzymywane za udział w koncertach estradowych oraz w związku z przekazaniem praw autorskich, udzielaniem licencji do wykorzystania utworów, pisaniem tekstów i kompozycji muzycznych,

* powyższe usługi zaliczane są do usług kulturalnych.

W konsekwencji, należałoby stwierdzić, że spełniając definicję podmiotu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy (co wskazano w opisie sprawy), świadczone usługi opisane w złożonym wniosku (które zdefiniować można jako usługi kulturalne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33), mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy świadczonych przez Wnioskodawcę usług kulturalnych - jest prawidłowe,

* zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie związanych z kulturą - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Natomiast w myśl, art. 43 ust. 19 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

Zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, że stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jak stanowi art. 1 ust. 2 powołanej ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Z treści ww. przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, że z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub - jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca, osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1-3 cyt. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

* mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

* stanowić przejaw działalności twórczej,

* posiadać indywidualny charakter.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien "intelektualny" związek twórcy z dziełem.

Przepis art. 41 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy określa, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Jak wynika z wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się z podatku usługi kulturalne (...). Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia "usług kulturalnych". Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory". Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje koncerty estradowe samodzielnie lub z zespołem jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r., o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenia w formie honorariów z tytułu:

Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za usługi będące przedmiotem wniosku (w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich i praw do artystycznego wykonania utworów) Wnioskodawca jest wynagradzany w formie honorariów. Autorskie prawa majątkowe przysługują Wnioskodawcy z tytułu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)) w szczególności: utwory muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne i audiowizualne, utwory wyrażone słowem (literackie, publicystyczne). Wnioskodawca zawarł umowę z organizacjami zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, które działając na rzecz Wnioskodawcy, ale we własnym imieniu udzielają licencji na korzystanie z utworów do których Wnioskodawca posiada majątkowe prawa autorskie, za co pobierają wynagrodzenie. Otrzymywane z Zaiksu wynagrodzenie dotyczy praw autorskich do konkretnego utworu stworzonego przeze Wnioskodawcę w przeszłości lub obecnie. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi mają związek z kulturą. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami kulturalnymi, o których mowa w art. 43 ust. 1, pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, o charakterze twórczym i artystycznym. Pisanie i komponowanie utworów muzycznych są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalno-artystyczną. Są to "utwory" w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Książki, ilustracje filmowe lub teatralne, artykuły do gazet nie zawsze są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalno-artystyczną (na dzisiaj wszelkie publikacje na tematy inne, niż związane z kulturą są marginalne). Tworząc ww. utwory Wnioskodawca przyczynia się do upowszechniania dorobku kulturalnego. Udział w programach telewizyjnych i radiowych na zaproszenie jako ekspert lub komentator nie zawsze jest związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalno-artystyczną (zdecydowana większość jest związana z działalnością kulturalno-artystyczną Wnioskodawcy). Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i nie składa deklaracji VAT-7.

Należy w tym miejscu zauważyć, że wynagrodzenia w formie honorariów autorskich, które Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy otrzymuje od organizacji zbiorowego zarządzania za udzielenie licencji do korzystania z utworów do których posiada on prawa majątkowe, na gruncie ustawy o VAT są traktowane jak wynagrodzenie/zapłata za świadczone usługi (w myśl art. 8 ust. 1 ustawy). Istnieje bowiem związek pomiędzy otrzymywanym wynagrodzeniem od organizacji zbiorowego zarządzania na rzecz Wnioskodawcy, a przedmiotowymi usługami polegającymi na powierzeniu, na zasadach przeniesienia powierniczego, służących mu majątkowych praw autorskich do jego utworów m.in. słownych, muzycznych, słowno-muzycznych.

Wnioskodawca świadczy usługi polegające na czerpaniu korzyści majątkowych z tytułu posiadania przynależnych mu określonych ustawowo praw autorskich, o których mowa we wniosku. Tym samym, należności pieniężne wypłacane przez właściwą organizację zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, zobowiązaną z mocy ustawy do pobierania opłat stanowią ekwiwalentne wynagrodzenie, w zamian za powierzenie, na zasadach przeniesienia powierniczego, służących mu majątkowych praw autorskich do jego utworów m.in. słownych, muzycznych, słowno-muzycznych, która to czynność mieści się w szerokiej definicji usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za usługi będące przedmiotem wniosku (w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich i praw do artystycznego wykonania utworów) Wnioskodawca jest wynagradzany w formie honorariów.

Zatem świadcząc usługi mieszczące się w pojęciu usług kulturalnych, a polegające na wykonaniu koncertów estradowych, pisaniu tekstów i komponowaniu utworów muzycznych (książki, ilustracje filmowe lub teatralne, artykuły do gazet), jak również biorąc udział na zaproszenie w programach radiowych i telewizyjnych (jako ekspert, komentator itp.), Wnioskodawca spełnia przesłanki uprawniające do zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Odnosząc powołane przepisy do przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, że ponieważ Wnioskodawca jest podmiotem (twórcą i artystą wykonawcą), to świadczone przez niego usługi opisane w złożonym wniosku, które są usługami kulturalnymi w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33, a za które otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium autorskiego, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Tym samym otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich, udzielania licencji, praw i zezwoleń do wykorzystywania utworów korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego świadczone przez Niego usługi kulturalne są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT jest prawidłowe.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał też, że wykonuje marginalnie inne usługi, które nie są związane z kulturą, jak też usługi nie związane z prowadzoną przez Wnioskodawce działalnością kulturalno-artystyczną.

Zatem w sytuacji, kiedy działalność Wnioskodawcy faktycznie nie jest związana z kulturą, Wnioskodawca nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Jak podkreślono powyżej, zwolnienie usług kulturalnych świadczonych przez określone podmioty ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Wnioskodawca, chociaż spełniający przesłankę podmiotową (jako indywidualny twórca) jak sam wskazał nie świadczy w tym przypadku usług kulturalnych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do świadczonych przez Niego usług, które nie są usługami kulturalnymi, jest nieprawidłowe.

Należy w tym miejscu również zaznaczyć, że jak stanowi art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Tym samym mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, to obrót osiągnięty z tytułu świadczenia usług zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b, nie ma wpływu na wartość sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ww. ustawy. Należy podkreślić, że do czasu przekroczenia kwoty wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 bądź do chwili rezygnacji ze zwolnienia, cała sprzedaż dokonywana przez podatnika, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 cyt. wyżej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny, czy Wnioskodawca faktycznie działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, a niniejsze przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.