IBPP3/443-1189/14/AZ - Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z organizacją imprezy plenerowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2014 r. (data wpływu 30 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z 26 listopada 2014 r. (data wpływu 27 listopada 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z organizacją imprezy plenerowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z organizacją imprezy plenerowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 listopada 2014 r. (data wpływu 27 listopada 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 19 listopada 2014 r. znak IBPP3/443-1189/14/AZ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny uzupełniony pismem z 26 listopada 2014 r.:

Gminny Ośrodek Kultury (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest samorządową, instytucją kultury posiadającą osobowość prawną wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Gminę. Gmina jest jej organizatorem. Gminny Ośrodek Kultury w dniu 25 maja 2014 r. zorganizował imprezę plenerową, która była finansowana ze środków własnych oraz dotacji podmiotowej organizatora. Wstęp na imprezę był nieodpłatny. Podczas imprezy świadczone były usługi reklamowe podlegające opodatkowaniu stawką 23% podatku od towarów i usług Faktury zakupu związane z ww. imprezą wystawione zostały na Gminny Ośrodek Kultury

Wnioskodawca nie potrafi jednoznacznie wskazać czy nabywane na potrzeby realizacji imprezy plenerowej towary i usługi miały związek z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu (ze względu na nieodpłatny wstęp na imprezę) czy opodatkowanych podatkiem VAT (związanych ze świadczeniem usług reklamowych). Wnioskodawca uważa, że w przypadku podatku naliczonego wynikającego z nabywanych towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie można jednoznacznie przypisać do danej czynności przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia podatku.

Impreza plenerowa polegała na zorganizowaniu festynu dla mieszkańców gminy i okolic oraz przybyłych gości, podczas którego miały miejsce występy zespołów lokalnych (promocja twórczości lokalnej) oraz zaproszonych artystów (kabareciarzy, muzyków, tancerzy). Na festynie rozstawione były również stoiska handlowe i gastronomiczne. Wstęp na imprezę był bezpłatny.

Faktury zakupowe związane z organizowaną imprezą dotyczyły kosztów wynagrodzenia artystów, pokazu sztucznych ogni, kosztów nagłośnienia, oświetlenia, poczęstunku i noclegów dla artystów zgodnie z zawartymi umowami, kosztów wynajmu ekranu LED (m.in. w celu prezentacji sponsorów), kosztów zużycia energii elektrycznej (m.in. na potrzeby stoisk gastronomicznych, handlowych i reklamowych), wynajmu pomieszczeń (garderoby dla artystów, pomieszczenia dla obsługi i gości), ochrony imprezy, sanitariatów, druku plakatów i materiałów promujących imprezę.

Wnioskodawca dokonywał zakupów związanych ze świadczeniem usług reklamowych, jednakże nie potrafi jednoznacznie przyporządkować nabytych towarów i usług do czynności niepodlegającej opodatkowaniu lub do czynności opodatkowanej. Dlatego Wnioskodawca uważa, że wszystkie nabyte towary i usługi na potrzeby imprezy wymienione w pkt 2 miały związek ze świadczeniem usług reklamowych.

Świadczone usługi reklamowe polegały na eksponowaniu na terenie imprezy banerów sponsorów, zamieszczaniu znaków firmowych sponsorów (loga) w materiałach promocyjnych, ustawieniu stoisk promocyjnych sponsorów, podawaniu informacji o sponsorach z estrady w trakcie imprezy (przez konferansjerów), prezentacji sponsorów na ekranie LED znajdującym się na terenie imprezy.

Organizacja imprezy plenerowej wpisuje się w zakres działalności statutowej Wnioskodawcy. Zakresem działalności GOK jest realizacja zadań m.in. w dziedzinie edukacji kulturalnej, popularyzacji kultury i sztuki oraz usług kulturalnych (par. 3 statutu Gminnego Ośrodka Kultury).

Zasadniczym celem organizowanej imprezy była realizacja celu publicznego ramach zadań statutowych Wnioskodawcy (stwarzania mieszkańcom możliwości twórczego uczestnictwa w kulturze zarówno poprzez popularyzację sztuki profesjonalnej jak i organizowanie różnych form ruchu amatorskiego).

Impreza zrealizowana była zarówno ze środków własnych (m.in. dochodów z usług reklamowych, wynajmu pomieszczeń, wynajmu miejsc na stoiska handlowe i gastronomiczne biletów wstępu na imprezy biletowane, opłat za warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży) jak i środków publicznych (dotacji podmiotowej Organizatora).

Wszystkie faktury dokumentujące zakup towarów i usług na potrzeby opisywanej imprezy plenerowej wystawione są na Gminny Ośrodek Kultury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od faktur wystawionych w związku z organizacją imprezy plenerowej w sytuacji gdy podczas imprezy plenerowej świadczone były usługi reklamowe (opodatkowane).

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z 26 listopada 2014 r.):

W związku z organizowaną imprezą podatnik osiągnął przychód opodatkowany, dlatego ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług przeznaczonych do organizacji imprezy.

Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów i usług przeznaczonych do organizacji opisanej imprezy plenerowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 535 z późn. zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1a ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy o VAT (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju). Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Gminny Ośrodek Kultury, jest samorządową instytucją kultury. Gmina jest jej organizatorem. Wnioskodawca w dniu 25 maja 2014 r. zorganizował imprezę plenerową, która była finansowana ze środków własnych oraz dotacji podmiotowej organizatora. Wstęp na imprezę był nieodpłatny. Podczas imprezy świadczone były usługi reklamowe podlegające opodatkowaniu stawką 23% podatku od towarów i usług. Impreza plenerowa polegała na zorganizowaniu festynu dla mieszkańców gminy i okolic oraz przybyłych gości, podczas którego miały miejsce występy zespołów lokalnych (promocja twórczości lokalnej) oraz zaproszonych artystów (kabareciarzy, muzyków, tancerzy). Na festynie rozstawione były również stoiska handlowe i gastronomiczne. Faktury zakupowe związane z organizowaną imprezą dotyczyły kosztów wynagrodzenia artystów, pokazu sztucznych ogni, kosztów nagłośnienia, oświetlenia, poczęstunku i noclegów dla artystów zgodnie z zawartymi umowami, kosztów wynajmu ekranu LED (m.in. w celu prezentacji sponsorów), kosztów zużycia energii elektrycznej (m.in. na potrzeby stoisk gastronomicznych, handlowych i reklamowych), wynajmu pomieszczeń (garderoby dla artystów, pomieszczenia dla obsługi i gości),ochrony imprezy, sanitariatów, druku plakatów i materiałów promujących imprezę. Wnioskodawca dokonywał zakupów związanych ze świadczeniem usług reklamowych. Świadczone usługi reklamowe polegały na eksponowaniu na terenie imprezy banerów sponsorów, zamieszczaniu znaków firmowych sponsorów (loga) w materiałach promocyjnych, ustawieniu stoisk promocyjnych sponsorów, podawaniu informacji o sponsorach z estrady w trakcie imprezy (przez konferansjerów), prezentacji sponsorów na ekranie LED znajdującym się na terenie imprezy. Organizacja imprezy plenerowej wpisuje się w zakres działalności statutowej Wnioskodawcy. Zakresem działalności GOK jest realizacja zadań m.in. w dziedzinie edukacji kulturalnej, popularyzacji kultury i sztuki oraz usług kulturalnych (par. 3 statutu Gminnego Ośrodka Kultury). Zasadniczym celem organizowanej imprezy była realizacja celu publicznego w ramach zadań statutowych Wnioskodawcy (stwarzania mieszkańcom możliwości twórczego uczestnictwa w kulturze zarówno poprzez popularyzację sztuki profesjonalnej jak i organizowanie różnych form ruchu amatorskiego).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z organizacją imprezy plenerowej.

Jak wskazano na wstępie, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonania czynności opodatkowanych. Należy zaznaczyć, że nie zawsze możliwe jest wskazanie na ścisłe powiązanie podatku naliczonego z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Ważne jest jednak, by związek ten w chwili dokonywania zakupów był oczywisty, a nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej lub planowanej przez niego działalności gospodarczej.

Zaznaczenia wymaga, że stosownie do regulacji zawartych w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, (ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu). Działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, została uregulowana ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn.: z 2012 r. poz. 406 z późn. zm.). Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

W swoim najnowszym orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA. (C-496/11 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 29 lipca 2014 r. sygn. I SA/Wr 754/14, w którym Sąd stwierdził, że: "(...) racje ma organ podatkowy, powołując się na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i wskazując, że prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupu usług prawnych przysługuje skarżącemu w części związanej z jego działalnością gospodarczą, zaś w części nie związanej z działalnością gospodarczą podatnika - prawo takie nie przysługuje. Tym samym nie podzielono zarzutów skargi wskazujących na naruszenie ww. przepisu."

Wnioskodawca jest zobowiązany do przyjęcia przy odliczeniu podatku VAT naliczonego obiektywnego kryterium (np. klucza inwestycyjnego bądź transakcyjnego) zapewniającego, że obliczenie proporcji pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością niemającą charakteru gospodarczego będzie obiektywnie odzwierciedlało część wydatków faktycznie przypadającą odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności. Zatem możliwe jest zastosowanie jakiegokolwiek sposobu rozdziału dokonanych zakupów towarów i usług pod warunkiem jednak, że gwarantuje on najdokładniejsze ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia (vide: wyrok TSUE w sprawie C-511/10 - pkt 23 i 24).

Zatem w odniesieniu do zakupów wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jednakże tylko w takim zakresie, w jakim zakupy te można przyporządkować do działalności podlegającej VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz dyrektywy 2006/112/WE i związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku C- 515/07 z dnia 12 lutego 2009 r., dotyczącym Stowarzyszenia, które prowadziło działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, w pkt 34-35, Trybunał zauważył, że "Bezsporny jest fakt, że taka działalność, jak działalność polegająca na tym, że dane stowarzyszenie broni ogólnych interesów swoich członków, nie stanowi działalności "opodatkowanej podatkiem " w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy, jeżeli nie polega ona na odpłatnym dostarczaniu towarów lub świadczeniu usług (zob. podobnie wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C 354/03, C 355/03 i C 484/03 Optigen i in., Zb.Orz.s. I 483, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo). Jeśli chodzi o to, czy taką działalność można uznać za wykonywaną "w innych celach" w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. a dyrektywy, należy stwierdzić, że w sprawie C 437/06 Securenta, w której wyrok, zapadły w dniu 13 marca 2008 r., Zb.Orz.s. I 1597, został ogłoszony po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, Trybunał rozpoznawał między innymi pytanie, w jaki sposób, w przypadku podatnika wykonującego jednocześnie działalność gospodarczą i niemającą charakteru gospodarczego, należy ustalać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, w pkt 26 tego wyroku, że działalność niemająca charakteru gospodarczego nie należy do zakresu przedmiotowego dyrektywy, wskazując jednocześnie w pkt 28 tego wyroku, że system odliczeń ustanowiony przez dyrektywę dotyczy całej działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od jej celów i wyników, pod warunkiem że te ostatnie co do zasady same podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 36).

W pkt 38 TSUE wskazał, że "Z rozważań tych wynika, że jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane "w celach innych" niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy".

Ponadto w pkt 40 uzasadnienia wyroku stwierdzono, że "W związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu".

Należy również zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06, w którym Trybunał stwierdził, że "Podatek naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania szóstej dyrektywy. (...) w przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku, i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy, odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji i nietypowych cichych udziałów jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy (pkt 30 i 31).

Z zaprezentowanych powyżej orzeczeń TSUE, a przede wszystkim z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Niewątpliwie usługi reklamowe w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktowane są jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zatem zakupione towary i usługi mające bezpośredni związek ze świadczeniem tych usług będą związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, a w konsekwencji w tym zakresie Wnioskodawcy przysługuje odliczenie podatku naliczonego.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że zasadniczym celem organizowanej imprezy była realizacja celu publicznego w ramach zadań statutowych Wnioskodawcy, gdyż zakresem działalności GOK jest realizacja zadań m.in. w dziedzinie edukacji kulturalnej, popularyzacji kultury i sztuki oraz usług kulturalnych. Zatem w takim przypadku, podatek naliczony od wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na organizacje tej imprezy nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ odliczenie podatku naliczonego jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W niniejszej sprawie zauważyć należy, że wykonywanie czynności opodatkowanych tj. świadczenie usług reklamowych podczas imprezy plenerowej miało charakter podrzędny (dodatkowy) w stosunku do podstawowego celu organizowania tej imprezy tj. zaspokojenia potrzeb mieszkańców w zakresie kultury. Wnioskodawca dokonywał zakupów celem organizacji imprezy plenerowej, a nie celem świadczenia usług reklamowych. Natomiast zakupy służące realizacji działalności statutowej Wnioskodawcy, nie będą spełniać przesłanek uprawniających do odliczenia podatku naliczonego jako że nie mają one związku z czynnościami opodatkowanymi, tj. służą szeroko pojętej działalności kulturalnej, co ma służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkańców w tym zakresie. Takie wydatki nie wykazują zatem związku (nie mają przełożenia) na działalność opodatkowaną realizowaną przez Wnioskodawcę. Wskazać należy, że jeżeli określone wydatki mają bezpośredni związek z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to ewentualne doszukiwanie się pośredniego wpływu tych czynności na działalność opodatkowaną nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia.

W konsekwencji, w ocenie organu, Wnioskodawcy w tym przypadku nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z organizacją imprezy, gdyż organizacja jej wiąże się przede wszystkim z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu. Osiąganie w ramach imprezy również przychodów opodatkowanych, nie może przesądzić o uprawnieniu do realizacji prawa do odliczania podatku naliczonego z wszystkich faktur dokumentujących zakupy dokonane w związku z jej organizacją.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego ma on prawo do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów i usług przeznaczonych do organizacji opisanej imprezy plenerowej, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.