IBPP3/443-1128/13/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 września 2013 r. (data złożenia 10 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z 21 października 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania nazw towarów na paragonach fiskalnych - jest prawidłowe.

W dniu 10 września 2013 r. złożono ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania nazw towarów na paragonach fiskalnych. Wniosek został uzupełniony pismem z 21 października 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wykonywana przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza obejmuje:

* produkcję i sprzedaż pieczywa i wyrobów ciastkarskich;

* produkcję i sprzedaż przetworów owocowo-warzywnych oraz wyrobów garmażeryjnych;

* produkcję i sprzedaż czekolady i wyrobów czekoladowych.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wyrobów na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Do obsługi tych klientów stosuje zwykłe kasy fiskalne o nieskomplikowanych możliwościach technicznych.

W ramach produkcji wyrobów ciastkarskich wytwarza około 200 gatunków ciast świeżych.

Ze względu na sposób wytwarzania i receptury ciasta te można zaliczyć do określonej grupy.

W obrębie grupy: Ciasto drożdżowe produkuje: babki, strucle, makowce, drożdżówki, chałki. Ciasta te mają różną cenę sprzedaży.

W obrębie grupy: Mazurki występuje 5 ciast o różnych cenach sprzedaży.

Grupa ciast: Ciasto piernikowe obejmuje wiele rodzajów ciast sprzedawanych w różnych cenach. Ponadto produkuje szeroki asortyment ciast francuskich, torcików, ciast pakowanych oraz torty.

Działalność przetwórstwa owoców i warzyw dostarcza na rynek następujące wyroby:

konfitury, marmolady, powidła, przetwory z warzyw, żurek, barszcz oraz wyroby garmażeryjne: pierogi, naleśniki, kanapki o różnych cenach sprzedaży.

Produkcja czekolad i wyrobów czekoladowych obejmuje: czekolady, praliny, owoce w czekoladzie, batoniki, lizaki. Ceny wyrobów czekoladowych są zróżnicowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 21 października 2013 r.):

Czy przy sprzedaży przetworów z owoców: marmolady, konfitury owocowe, powidła, przetwory owocowe w occie wystarczy umieścić na paragonach fiskalnych jedną nazwę dla tej grupy produktów - "Przetwory owocowe", aby identyfikacja tych wyrobów była wystarczająca.

Czy przy sprzedaży przetworów z warzyw: krem z ogórków, ogórki konserwowe, sałatka warzywna, barszcz czerwony, żurek wystarczy umieścić na paragonach fiskalnych jedną dla tej grupy nazwę - "Przetwory warzywne", aby spełnić wymogi w zakresie identyfikacji.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostateczna wersja przedstawiona w piśmie z 21 października 2013 r.), zastosowanie jednej nazwy, jak "Przetwory owocowe" dla sprzedawanej grupy przetworów z owoców i jednej nazwy, jak "Przetwory warzywne" dla sprzedawanych przetworów z warzyw jest wystarczające, gdyż cały asortyment sprzedawany jest z tą samą stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, że w piśmie z 21 października 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.) uzupełniającym wniosek, Wnioskodawca dokonał sprostowania wniosku z 4 września 2013 r., tj. przeformułował zadane pytanie oraz własne stanowisko. Tym samym przyjęto, że przedstawione w tym piśmie informacje są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytania i stanowiska Wnioskodawcy.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Kwestie dotyczące konstrukcji paragonów fiskalnych, zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem z 2013 r. W porównaniu z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.), obowiązującym do 31 marca 2013 r., uległa doprecyzowaniu regulacja dotycząca nazwy towaru lub usługi na paragonie.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r., paragon fiskalny powinien zawierać m.in. "nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację". Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Podatnicy dla celów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w celu zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku, powinni posługiwać się nazwami towarów lub usług, które pozwolą na ich jednoznaczną identyfikacje. Nazwa towaru lub usługi to wyraz lub połączenie wyrazowe odnoszące się do towarów lub usług będących w ofercie podatnika. Przepis § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia z 2013 r. obliguje do wyznaczenia takiej nazwy towaru lub usługi, która pozwoli na oznaczenie przedmiotu transakcji w sposób niebudzący wątpliwości, co do rodzaju towaru lub usługi. Jednocześnie należy podkreślić, że przepis ten nie obliguje do stosowania nazw szczegółowych dotyczących pojedynczych przedmiotów danego rodzaju lub poszczególnych cech danego towaru lub usługi.

Zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia z 2013 r. paragon fiskalny jest dokumentem fiskalnym. Dokument ten spełnia określone funkcje m.in. kontrolną, ochronną, informacyjną - co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem, jak i organów podatkowych. Realizacja ww. funkcji jest możliwa jednak wtedy, gdy dokument ten zawiera wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia z 2013 r.

Nazwy pozwalające na jednoznaczne identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towaru i usługi), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r. wymóg "jednoznaczności" wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów. Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg "jednoznaczności", o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, zamiast posługiwać się określeniami właściwymi dla nazwy grupowania, powinien stosować nazwy konkretnych towarów.

Jak wskazano wyżej sposób "jednoznacznego" identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą:

* produkcję i sprzedaż pieczywa i wyrobów ciastkarskich;

* produkcję i sprzedaż przetworów owocowo-warzywnych oraz wyrobów garmażeryjnych;

* produkcję i sprzedaż czekolady i wyrobów czekoladowych.

Działalność przetwórstwa owoców i warzyw dostarcza na rynek następujące wyroby: konfitury, marmolady, powidła, przetwory z warzyw, żurek, barszcz oraz wyroby garmażeryjne: pierogi, naleśniki, kanapki o różnych cenach sprzedaży.

Produkcja czekolad i wyrobów czekoladowych obejmuje: czekolady, praliny, owoce w czekoladzie, batoniki, lizaki. Ceny wyrobów czekoladowych są zróżnicowane.

Wnioskodawca stosuje zwykłe kasy fiskalne o nieskomplikowanych możliwościach technicznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą identyfikacji wyrobów z owoców (marmolady, konfitury owocowe, powidła, przetwory owocowe w occie) na paragonach fiskalnych stosując jedną nazwę dla tej grupy produktów - "Przetwory owocowe" oraz przetworów z warzyw (krem z ogórków, ogórki konserwowe, sałatka warzywna, barszcz czerwony, żurek) - "Przetwory warzywne".

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Klient powinien mieć możliwość weryfikacji, czy cena deklarowana przez sprzedawcę jest taka sama jak cena wyszczególniona na paragonie. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Przy czym, nie oznacza to, że każdy towar powinien mieć odrębne kodowanie w kasie rejestrującej. Jak wyżej wskazano, można pogrupować towary według kategorii. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT. Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

W przypadku jednak podatników stosujących bardzo proste modele kas rejestrujących w rodzajach działalności gdzie występuje duża gama oferowanych towarów, częste rotacje towarów itp. konieczność "odpowiedniego" stosowania ww. przepisu § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r. (tekst jedn.: dostosowanego do możliwości) może się pojawić. Przypadek taki może mieć przykładowo miejsce w sytuacji, gdy asortyment towarów u danego podatnika jest większy niż liczba dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy rejestrującej, którą podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej. W takiej sytuacji podatnik stosuje przepis dotyczący jednoznacznego identyfikowania towarów odpowiednio, co oznacza, że dostosowuje stosowane przez siebie nazewnictwo do liczby dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy rejestrującej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie zastosowania jednej nazwy, jak "Przetwory owocowe" dla sprzedawanej grupy przetworów z owoców i jednej nazwy, jak "Przetwory warzywne" dla sprzedawanych przetworów z warzyw jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.