IBPP3/443-1122/11/AM - Opodatkowanie VAT zbycia składników majątkowych spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 7 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia składników majątkowych Spółki w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia składników majątkowych Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

SA (dalej SA) jest spółką prawa polskiego, która należy do Grupy "X." (dalej "Grupa"). Obecnie właścicielami Spółki są "Y.", "Z.". oraz osoby fizyczne.

W najbliższym czasie planowana jest restrukturyzacja Grupy, w wyniku której dotychczasowi akcjonariusze SA wniosą jej akcje do polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej "B."), która docelowo nabędzie łącznie nie mniej niż 95% akcji w SA.

SA prowadzi działalność polegającą na produkcji i sprzedaży aluminiowych stopów odlewniczych, stopów wstępnych (zapraw) i odtleniaczy stali dla hut. Ponadto w ramach swojej działalności SA świadczy pewne usługi zarządcze, handlowo-marketingowe, finansowo-księgowe oraz inwestycyjne dla innych podmiotów z Grupy. W dalszym kroku SA planuje utworzenie ze swoim nowym akcjonariuszem ("B."), podatkowej grupy kapitałowej (dalej "PGK").

Następnie, SA planuje sprzedać do "B." nieruchomości obejmujące budynek i grunty znajdujące się pod budynkiem i w najbliższym otoczeniu budynku. Oprócz nieruchomości, do "B." zostaną sprzedane aktywa obejmujące środki trwałe (w tym samochody, komputery, sprzęt elektroniczny, wyposażenie biur) oraz wartości niematerialne i prawne (w tym licencje komputerowe oraz nakłady inwestycyjne na system ERP). Sprzedawane aktywa są wykorzystywane w podstawowej działalności produkcyjnej, ale również służą wykonywaniu usług zarządczych, handlowo-marketingowych, finansowo-księgowych oraz inwestycyjnych dla innych podmiotów z Grupy.

W związku ze sprzedażą powyższych aktywów, do "B." przejdą pracownicy, obsługujący procesy zarządzania, handlowo-marketingowe, finansowo-księgowe oraz inwestycyjne funkcjonujące w skali całej Grupy.

SA pragnie zaznaczyć, że sprzedawane składniki majątkowe nie będą obejmowały na dzień sprzedaży zobowiązań i wierzytelności. Przedmiotem sprzedaży nie będą również aktywa związane wyłącznie z podstawową działalnością produkcyjną SA.

Sprzedawane składniki majątkowe są (i będą na dzień sprzedaży) organizacyjnie wyodrębnione w strukturze SA. Nie są (i nie będą na dzień sprzedaży) one natomiast w pełni wyodrębnione finansowo. Do przenoszonych składników majątkowych są przypisane co prawda koszty (MPK), nie są prowadzone jednak odrębne księgi rachunkowe, nie jest sporządzany oddzielny bilans czy też rachunek zysków i strat. Dodatkowo dla przenoszonych składników majątkowych nie jest tworzony oddzielny budżet.

Sprzedawane aktywa oprócz wykorzystywania w podstawowej działalności SA, są przeznaczone do wykonywania usług zarządzania, handlowo-marketingowych, finansowo-księgowych oraz inwestycyjnych na rzecz innych spółek z Grupy.

Sprzedaż wyżej wymienionych aktywów odbędzie się na podstawie umowy sprzedaży, która zostanie zawarta pomiędzy SA a "B.".

W związku z powyższym, SA powzięła wątpliwość, czy prawidłowe będzie udokumentowanie sprzedaży aktywów fakturą VAT z zastosowaniem stawek właściwych dla poszczególnych aktywów, a w szczególności czy zespół sprzedawanych aktywów nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej "ZCP") lub przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, W zakresie pytania nr 1 SA stoi na stanowisku, że do sprzedaży przez SA opisanych w stanie faktycznym składników majątkowych, nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż składniki te nie stanowią i nie będą stanowiły w dniu sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT ani przedsiębiorstwa.

W zakresie pytania nr 2 Spółka stoi na stanowisku, że sprzedaż opisanych w stanie faktycznym składników majątkowych będzie podlegała podatkowi VAT zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, a co za tym idzie, SA będzie miała obowiązek zapłaty podatku należnego z tytułu sprzedaży tych składników na podstawie wystawionej faktury VAT, z zastosowaniem stawek oraz zwolnień właściwych dla danych towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska SA w zakresie pytania nr 1:

Artykuł 6 ust. 1 ustawy o VAT ma zastosowanie tylko wtedy, gdy przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowana część przedsiębiorstwa jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia z ZCP, jeśli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

A. Istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

B. Zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

C. Składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

D. Zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące wyżej wymienione zadania gospodarcze.

Takie rozumienie zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji (sygn. ILPP1/443-574/10/11-S/NS) z 3 sierpnia 2011 r. W przytoczonej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu napisał, iż "na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki: 1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, 2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, 3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, 4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizując ww. zadania gospodarcze."

Zdaniem SA, na dzień sprzedaży składniki majątkowe sprzedane do "B." nie będą spełniały łącznie wyżej wymienionych warunków i w związku z tym nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad A. Zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań

Spółka stoi na stanowisku, że przenoszone składniki majątkowe nie spełniają tego warunku. SA w ramach umowy sprzedaży aktywów sprzeda aktywa trwałe (m.in. nieruchomości, samochody, komputery, sprzęt elektroniczny, wyposażenie biur,) i wartości niematerialne i prawne (licencje komputerowe oraz nakłady inwestycyjne na system ERP). Sprzedane przez SA składniki nie będą jednak obejmowały zobowiązań, co jest niezbędne do zakwalifikowania przenoszonych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Takie podejście zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji (sygn. ITPP1/443-758/107MN) z 2 września 2010 r. stwierdzając, że "dla istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest, by składały się nań zarówno składniki materialne, jak i niematerialne, w tym zobowiązania".

Ad B. Organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie organizacyjne

Sprzedawane składniki majątkowe są (i będą na dzień sprzedaży) organizacyjnie wyodrębnione w strukturze SA.

Wyodrębnienie finansowe

Sprzedawane składniki majątkowe nie są (i nie będą na dzień sprzedaży) jednak wyodrębnione finansowo. Do przenoszonych składników majątkowych są przypisane co prawda koszty (MPK), nie są prowadzone jednak odrębne księgi rachunkowe, nie jest sporządzany oddzielny bilans czy też rachunek zysków i strat. Dodatkowo dla przenoszonych składników majątkowych nie jest tworzony oddzielny budżet.

Zdaniem SA, przedstawione wyżej okoliczności, stanowią dowód na to, iż przenoszone składniki majątkowe nie spełniają wymogu organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia.

W świetle powyższych argumentów, zdaniem SA, składniki majątkowe, które zostaną sprzedane przez Spółkę, nie będą stanowiły w dniu sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. Z tego względu, w celu weryfikacji, czy przedmiotowe aktywa stanowią przedsiębiorstwo, należy sięgnąć do definicji którą zawiera art. 55 (1) kodeksu cywilnego (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r., Dz. U. z dnia 18 maja 1964 r., dalej jako "k.c.")

Zgodnie z definicją z k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

W przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaży nie będzie podlegała nazwa przedsiębiorstwa, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty, tajemnice przedsiębiorstwa ani księgi. Sprzedaży będą podlegać jedynie wybrane składniki stanowiące część większej masy majątkowej. Niewątpliwie oznacza to, że przedmiotem sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo. Trudno zresztą byłoby tak twierdzić, skoro powyżej zostało dowiedzione, że sprzedawane aktywa nie stanowią nawet zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Uzasadnienie stanowiska SA w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części. Natomiast poprzez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ustawy o VAT rozumie się m.in. "przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej". Zdaniem Spółki, opisana w stanie faktycznym sprzedaż składników spełnia warunek zakwalifikowania jej do czynności opodatkowanej VAT.

Nie ulega wątpliwości, że część przenoszonych składników jest rzeczami, w związku z czym spełniają warunek zakwalifikowania ich jako towary. Ponadto, pozostała część przenoszonych składników stanowi wartości niematerialne i prawne (licencje komputerowe oraz nakłady inwestycyjne na system ERP). Sprzedaż opisanych w stanie faktycznym składników przez SA stanowi zatem dostawę towarów i świadczenie usług, gdyż na skutek zawarcia umowy, własność składników zostanie przeniesiona na "B.". SA pragnie również zaznaczyć, że spełniony będzie warunek odpłatności dostawy towarów oraz świadczenia usług w związku z faktem, że w zamian ze przeniesione środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zostanie ustalona cena wykazana w umowie sprzedaży aktywów i na fakturze VAT.

Gdyby zespół przenoszonych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowił przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jego przeniesienie nie podlegałoby opodatkowaniu VAT. W ocenie SA opisane w stanie faktycznym składniki nie spełniają kryteriów wymaganych dla uznania ich za ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT ani za przedsiębiorstwo. Zatem powyższe wyłączenie nie będzie miało zastosowania.

SA jest czynnym podatnikiem VAT. W konsekwencji, SA będzie miała obowiązek zapłaty podatku należnego z tytułu sprzedaży tych składników na podstawie prawidłowo wystawionej faktury VAT.

W związku z powyższym SA wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Dlatego, aby określić zakres pojęcia "przedsiębiorstwo" wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Tak więc składniki materialne i niematerialne, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, aby można było mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Ważne jest również, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, w ten sposób by przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, w najbliższym czasie planowana jest restrukturyzacja Grupy, w wyniku której dotychczasowi akcjonariusze SA wniosą jej akcje do polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej "B."), która docelowo nabędzie łącznie nie mniej niż 95% akcji w SA.

Następnie, SA planuje sprzedać do "B." nieruchomości obejmujące budynek i grunty znajdujące się pod budynkiem i w najbliższym otoczeniu budynku. Oprócz nieruchomości, do "B." zostaną sprzedane aktywa obejmujące środki trwałe (w tym samochody, komputery, sprzęt elektroniczny, wyposażenie biur) oraz wartości niematerialne i prawne (w tym licencje komputerowe oraz nakłady inwestycyjne na system ERP). Sprzedawane aktywa są wykorzystywane w podstawowej działalności produkcyjnej, ale również służą wykonywaniu usług zarządczych, handlowo-marketingowych, finansowo-księgowych oraz inwestycyjnych dla innych podmiotów z Grupy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż składniki majątkowe sprzedawane przez Wnioskodawcę wymienione we wniosku nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Nie stanowią one również zorganizowanej części przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 2 pkt 2e ustawy o VAT). Bowiem pomimo, iż sprzedawane składniki majątkowe zostały wyodrębnione w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, nie jest to wystarczające do określenia ich jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W opisanej sytuacji brakuje wyodrębnienia finansowego zbywanego zespołu składników majątkowych. Ponadto ww. składniki majątkowe nie są ze sobą powiązane wzajemnymi relacjami, stanowią jedynie zbiór elementów należących do jednego podmiotu gospodarczego. Jak wynika z opisu sprawy zespół ten nie posiada również pełnej zdolności do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Tym samym do sprzedaży opisanych w stanie faktycznym składników majątku nie będzie miał zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...) - art. 106 ust. 1 ustawy.

Stosownie do powyższego należy stwierdzić, iż transakcja sprzedaży ww. składników majątkowych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, a Wnioskodawca będzie miał obowiązek zapłaty podatku należnego z tytułu sprzedaży składników majątkowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać całościowo za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.