IBPP3/443-1119/13/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2013 r. (data wpływu 6 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokumentu (oświadczenia) za dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży w rozumieniu § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokumentu (oświadczenia) za dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży w rozumieniu § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

T. (Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym działalność handlową w hipermarketach wielobranżowych oraz supermarketach spożywczych (dalej: sklepy). Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z dokonywaniem sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi w poszczególnych sklepach ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z przyjętymi przez Wnioskodawcę zasadami, klienci Wnioskodawcy mogą dokonać zwrotu towarów zakupionych w sklepach, za wyjątkiem niektórych towarów takich jak np. alkohol i papierosy. Klient może zwrócić towar w ciągu 30 dni od dnia zakupu bez podawania przyczyny otrzymując zwrot ceny produktu, pod warunkiem spełnienia m.in. następujących warunków: 1) zwracany towar jest pełnowartościowy (tzn. zapakowany jest w oryginalne opakowanie, jest kompletny oraz nie nosi śladów użytkowania), 2) istnieje dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży. Ponadto, zwrot towarów żywnościowych możliwy jest pod warunkiem, iż termin przydatności do spożycia towaru w dniu zwrotu wynosi minimum 14 dni.

Co do zasady, dokonując zwrotu danego produktu, klienci posiadają dokument potwierdzający dokonanie zakupu (zwykle w postaci paragonu fiskalnego, ewentualnie faktury VAT, jeżeli taka faktura została do danej sprzedaży wystawiona, lub pokwitowania płatności kartą płatniczą). Wnioskdoawca, po zweryfikowaniu spełnienia powyższych warunków zwrotu towaru dokonuje zwrotu uiszczonej należności na rzecz klienta w wartości, jaka widnieje na danym dokumencie potwierdzającym dokonanie sprzedaży.

W niektórych przypadkach klienci Wnioskodawcy zainteresowani dokonaniem zwrotu towaru zakupionego w danym sklepie należącym do Wnioskodawcy nie dysponują jednak paragonem fiskalnym. Dotyczy to również przypadków, w których klienci chcieliby zwrócić produkty marki T. (tzw. produkty własne Wnioskodawcy), które sprzedawane są wyłącznie w sieci sklepów Wnioskodawcy (nie są dostępne poza siecią sklepów).

W celu zapewnienia odpowiedniego wizerunku Wnioskodawcy, obserwując zachowania podmiotów konkurencyjnych, jak również uwzględniając oczekiwania konsumentów Wnioskodawca rozważa możliwość przyjmowania zwrotów produktów własnych spółki również w przypadkach, w których konsument nie dysponuje dotychczas akceptowanymi przez Wnioskodawcę dokumentami potwierdzającymi dokonanie sprzedaży (paragon fiskalny, faktura VAT lub pokwitowanie płatności kartą płatniczą). W takich przypadkach, tzn. wyłącznie w przypadku produktów własnych Wnioskodawcy, co do których nie ma żadnych wątpliwości, że zostały zakupione w jednym ze sklepów Wnioskodawcy, Wnioskodawca planuje przyjmowanie dodatkowo zwrotu towarów na podstawie dwustronnego oświadczenia podpisanego zarówno przez klienta dokonującego zwrotu, jak i pracownika Wnioskodawcy. Podpisując ten dokument klient dokonujący zwrotu składałby oświadczenie, że nie dysponuje potwierdzeniem zakupu towaru (takim jak np. paragon fiskalny) oraz że potwierdza, iż towar został nabyty w sklepie Wnioskodawcy, natomiast pracownik składałby oświadczenie, że w wyniku weryfikacji towaru potwierdza, że zwracany przez klienta produkt stanowi produkt własny Wnioskodawcy. Przyjęcie takiej procedury jest też związane z podejściem klientów spółki, którzy protestują przeciwko wymogowi paragonu w przypadku zwrotu towarów marki T. Przed przyjęciem tej procedury Wnioskodawca pragnie jednak upewnić się co do jej prawidłowości pod względem podatkowym i możliwości stosowania w świetle przepisów o ewidencji zwrotów w przypadku sprzedaży towarów przez kasy fiskalne, tak aby móc ją wprowadzić bezpiecznie albo też wyjaśnić klientom, dlaczego dokumentowanie zwrotów oświadczeniami miałoby być ewentualnie niemożliwe.

Jak wskazano powyżej, zwrot towarów na podstawie tego dokumentu możliwy byłby tylko wyjątkowo, tzn. wyłącznie w sytuacji, w której klient nie dysponuje w momencie zwrotu dotychczas akceptowanymi przez Wnioskodawcę dokumentami (paragon fiskalny, faktura VAT, potwierdzenie zapłaty kartą płatniczą) oraz wyłącznie w odniesieniu do produktów własnych Wnioskodawcy.

W związku z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zainteresowany jest uzyskaniem interpretacji potwierdzającej, czy opisany powyżej dokument (oświadczenie) Wnioskodawca może ujmować w ewidencji zwrotów jako dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży w rozumieniu § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany powyżej dokument (oświadczenie) Wnioskodawca może ujmować w ewidencji zwrotów jako dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży w rozumieniu § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego dokument oświadczenia stosowany wyłącznie przy zwrotach towarów własnych Wnioskodawcy oraz wyłącznie w sytuacji, w której klient nie dysponuje potwierdzeniem zakupu towaru takim jak np. paragon fiskalny. Spółka może traktować jako dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży w rozumieniu § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas.

Zgodnie z treścią § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kas, zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

Z powyższego przepisu wynika w sposób jednoznaczny, iż zwroty towarów i uznane reklamacje nie są ujmowane na kasie rejestrującej, a w celu udokumentowania takich zdarzeń podatnik obowiązany jest do prowadzenia odrębnej ewidencji zwrotów, do której należy każdorazowo dołączyć m.in. dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży. Jednocześnie prawodawca nie sprecyzował w żaden sposób, jak należy rozumieć pojęcie "dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży".

Nie ulega wątpliwości, iż dokumentem takim jest paragon fiskalny, co potwierdza dodatkowo definicja tego pojęcia wskazana w § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas (paragon fiskalny to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży). Skoro jednak prawodawca nie wskazał wprost, że do ewidencji zwrotów należy dołączyć paragon fiskalny, tylko posłużył się szerszym pojęciem "dokumentu potwierdzającego dokonanie sprzedaży", to należy przyjąć, że w zakresie pojęciowym analizowanego przepisu mieszczą się również inne niż paragon fiskalny dokumenty stanowiące potwierdzenie realizacji danej transakcji, której dotyczy zwrot.

Potwierdza to również Minister Finansów w wydanej broszurze pt. "Najważniejsze zmiany w zakresie kas rejestrujących od 1 kwietnia 2013..." udostępnionej na stronie internetowej Ministerstwa, w której wskazano, że dokumentem potwierdzającym dokonanie sprzedaży będzie na przykład paragon czy wydruk z terminala (w przypadku płatności bezgotówkowych).

Warto również wskazać na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu przedstawione w interpretacji indywidualnej z 10 sierpnia 2011 r. (sygn. ILPP2/443-799/11-2/EN), w której organ podatkowy wskazał, że "dokumenty, tj.: wyciąg z terminala i "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego" oraz w przypadku braku jakiegokolwiek innego dokumentu tylko "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego", stanowią wiarygodne dowody potwierdzające fakt zwrotu lub reklamacji towaru w sytuacji braku oryginału paragonu fiskalnego".

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 12 maja 2008 r. (sygn. IBPP2/443-121 /08/lCz) uznał, że "oryginał paragonu nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym. Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z przepisami prawa podatkowego". Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2009 r. (sygn. ILPP2/443-415/09-2/MN), w której wskazał, że "paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zwrotu towaru, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego".

Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 9 kwietnia 2008 r. (sygn. IPPP1-443-176/08-2/BS) nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, który twierdził, iż nie można przyjąć zwrotu towaru i dokonać korekty VAT bez czytelnego oryginału dowodu zakupu. Nie zgadzając się z takim podejściem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnił, iż "w sytuacji, gdy paragon fiskalny staje się zupełnie nieczytelny (wyblakł), sprzedawca może uznać reklamację klienta i dokonać korekty sprzedaży, opierając się na innych dowodach, np. dokumencie gwarancji, numerze seryjnym itp. Taka korekta jest również dopuszczalna w sytuacji, gdy podatnik ma pewność, iż towar został przez niego sprzedany i jest w stanie, w sposób niebudzący wątpliwości, fakt ten wykazać".

W ocenie Wnioskodawcy, pomimo że przedstawione powyżej interpretacje były wydane w stanie prawnym obowiązującym przed dniem wejścia w życie przepisów rozporządzenia w sprawie kas, to wyjaśnienia w nich zawarte nie straciły na aktualności.

Argumentem za dopuszczalnością stosowania przez podatników różnych dokumentów potwierdzających dokonanie sprzedaży jest również zasada otwartego katalogu dowodów w postępowaniu, zgodnie z którą jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (art. 180 Ordynacji podatkowej). Wprawdzie zasada ta odnosi się do postępowania podatkowego, jednak można uznać, że jeśli przepisy prawa materialnego nie wprowadzają wprost ograniczeń w tym zakresie (np. poprzez wprowadzenie obowiązku dokumentowania zwrotów wyłącznie poprzez dołączenie paragonu fiskalnego), to zasadę tę można również odnieść pośrednio do innych niż Ordynacja podatkowa przepisów podatkowych.

Odnosząc treść powyższych uwag do sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego wniosku należy uznać, iż dokument dwustronnego oświadczenia stosowany jedyne w wyjątkowych sytuacjach (zwracający towar nie dysponuje paragonem w momencie zwrotu, a zwracany towar stanowi produkt własny Wnioskodawcy) może być przez Wnioskodawcę dołączany do ewidencji zwrotów jako dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży. W szczególności, biorąc pod uwagę iż stosowanie tego dokumentu ograniczone byłoby wyłącznie do zwrotów towarów własnych Wnioskodawcy, Wnioskodawca miałby pewność, że zwracany towar został przez niego sprzedany. Dodatkowym potwierdzeniem tej okoliczności byłby podpis pracownika danego sklepu Wnioskodawcy przyjmującego zwrot. Z kolei podpisane przez klienta i pracownika sklepu oświadczenie powinno zostać uznane jako wiarygodny dowód potwierdzający fakt wcześniejszej sprzedaży towaru obecnie zwracanego, w sytuacji braku oryginału paragonu fiskalnego.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w interpretacji indywidualnej, o którą występuje niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji przy pomocy kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363). Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję każdej sprzedaży natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 winni wydać nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 ust. 12).

Istotą działania kasy rejestrującej jest posiadanie pamięci fiskalnej, przez którą, stosownie do treści § 2 pkt 11 powołanego rozporządzenia, należy rozumieć urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania w kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów. Zdarzenia takie należy objąć odrębną ewidencją, prowadzoną zgodnie z wymogami zawartymi w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w myśl którego podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W związku z tym, że kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tekst jedn.: po wydrukowaniu paragonu), to w takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale według § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. winna zawierać ściśle określone elementy.

W myśl § 3 ust. 4 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, należy ująć w odrębnej ewidencji zawierającej:

Jak wynika z powyższego przepisu - dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży - jest jednym z elementów, który należy ująć w ewidencji dokumentującej zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży.

Dokumentem potwierdzającym dokonaną transakcję sprzedaży jest paragon fiskalny wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży. Paragon fiskalny to dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m.in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np. zwrotu towaru. W przypadku dokonania zwrotu towaru podatnik powinien zatrzymać paragon fiskalny. Zasadą jest więc dokonywanie korekty obrotu i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Jednocześnie można zauważyć, że paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Zgromadzenie przez Wnioskodawcę innych dowodów, z których jednoznacznie wynika, że zwracany przez klienta towar stanowi produkt sprzedany w sklepie Wnioskodawcy, może stanowić podstawę do zapisów w ewidencji zwrotów, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia Dowodzenie zwrotu towaru, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że (Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym działalność handlową w hipermarketach wielobranżowych oraz supermarketach spożywczych. W związku z dokonywaniem sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi w poszczególnych sklepach ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zgodnie z przyjętymi przez Wnioskodawcę zasadami, klienci Wnioskodawcy mogą dokonać zwrotu towarów zakupionych w sklepach. W niektórych przypadkach klienci Wnioskodawcy zainteresowani dokonaniem zwrotu towaru zakupionego w danym sklepie należącym do Wnioskodawcy nie dysponują jednak paragonem fiskalnym. Dotyczy to również przypadków, w których klienci chcieliby zwrócić produkty marki T. (tzw. produkty własne Wnioskodawcy), które sprzedawane są wyłącznie w sieci sklepów Wnioskodawcy (nie są dostępne poza siecią sklepów). Wnioskodawca rozważa możliwość przyjmowania zwrotów produktów własnych Wnioskodawcy również w przypadkach, w których konsument nie dysponuje dotychczas akceptowanymi przez Wnioskodawcę dokumentami potwierdzającymi dokonanie sprzedaży (paragon fiskalny, faktura VAT lub pokwitowanie płatności kartą płatniczą). W takich przypadkach, tzn. wyłącznie w przypadku produktów własnych Wnioskodawcy, co do których nie ma żadnych wątpliwości, że zostały zakupione w jednym ze sklepów Wnioskodawcy, Wnioskodawca planuje przyjmowanie dodatkowo zwrotu towarów na podstawie dwustronnego oświadczenia podpisanego zarówno przez klienta dokonującego zwrotu, jak i pracownika Wnioskodawcy. Podpisując ten dokument klient dokonujący zwrotu składałby oświadczenie, że nie dysponuje potwierdzeniem zakupu towaru (takim jak np. paragon fiskalny) oraz że potwierdza, iż towar został nabyty w sklepie Wnioskodawcy, natomiast pracownik składałby oświadczenie, że w wyniku weryfikacji towaru potwierdza, że zwracany przez klienta produkt stanowi produkt własny Wnioskodawcy. Przyjęcie takiej procedury jest też związane z podejściem klientów spółki, którzy protestują przeciwko wymogowi paragonu w przypadku zwrotu towarów marki T. Zwrot towarów na podstawie tego dokumentu możliwy byłby wyłącznie w odniesieniu do produktów własnych Wnioskodawcy.

W związku z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zainteresowany jest uzyskaniem interpretacji potwierdzającej, czy opisany powyżej dokument (oświadczenie) Wnioskodawca może ujmować w ewidencji zwrotów jako dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży w rozumieniu § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Opierając się na przywołanych przepisach prawa podatkowego oraz mając na uwadze opis sprawy, stwierdzić należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja dokonanych przez klientów zwrotów musi zawierać wszystkie elementy wskazane w § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. Jednym z elementów tej ewidencji jest dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży. Jak wykazano powyżej nie musi to być paragon fiskalny. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt sprzedaży towaru, który następnie zostaje zwrócony.

W ocenie organu, w przypadku produktów własnych Wnioskodawcy, co do których nie ma żadnych wątpliwości, że zostały zakupione w jednym ze sklepów Wnioskodawcy - oświadczenie podpisane zarówno przez klienta dokonującego zwrotu, jak i pracownika Wnioskodawcy, który w wyniku weryfikacji towaru potwierdzałby, że zwracany przez klienta produkt stanowi produkt własny Wnioskodawcy - jest wiarygodnym dowodem potwierdzającym sprzedaż towaru w sytuacji braku oryginału paragonu fiskalnego.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 - 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.