IBPP3/443-1035/11/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2011 r. (data wpływu 14 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2011 r. (data wpływu) oraz z dnia 16 listopada 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz zastosowania stawki podatku 0% - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 i 16 listopada 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz zastosowania stawki podatku 0%.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo na terytorium kraju. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest obrót pokarmem dla ryb akwariowych. Z racji specyficznych właściwości biologicznych towaru, polegających przede wszystkim na ograniczonej trwałości, obrót nim wymaga zachowania specjalnych warunków transportu i przechowywania. Wnioskodawca zamierza rozszerzyć krąg odbiorców swego towaru o kontrahentów z terytorium Wielkiej Brytanii. Pragnąc skorzystać ze swobody przepływu towarów i jednocześnie zapewnić najwyższy poziom i konkurencyjne ceny dostarczanych dóbr Wnioskodawca pragnie dotrzymać odpowiednich standardów transportowych. Zamiarem Wnioskodawcy jest dostarczenie kilku partii towaru do różnych kontrahentów na terenie Wielkiej Brytanii. Transport towarów do klientów mających siedzibę w Wielkiej Brytanii, będzie przebiegał w następujący sposób - Wnioskodawca w jednym transporcie wyśle do Wielkiej Brytanii towar dla wszystkich odbiorców, przy czym towar przeznaczony dla konkretnego odbiorcy będzie fizycznie (np. poprzez otoczenie folią danej partii, bądź przewożenie jej na odrębnej palecie) wydzielony od pozostałych towarów. Na terenie Wielkiej Brytanii towar zostanie, w specjalnie do tego przeznaczonym magazynie, przepakowany do mniejszych środków transportu i w ten sposób przewieziony do odbiorców finalnych. Do momentu faktycznego przekazania towaru końcowym odbiorcom w Wielkiej Brytanii, jedynym właścicielem wysyłanych towarów będzie Wnioskodawca. Czynność przewozu do magazynu w Wielkiej Brytanii odbędzie się za pomocą własnego środka transportu lub poprzez zlecenie tej czynności przedsiębiorstwu spedycyjnemu. Wnioskodawca udokumentuje odpowiednio czynność, czyniąc zadość wymogom prawa, zwłaszcza norm z art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczących oznaczenia specyfikacji poszczególnych sztuk towaru, określenia tożsamości poszczególnych partii składających się na transport, ich ilości, danych i siedziby odbiorcy, potwierdzenia przyjęcia towarów przez nabywcę w miejscu docelowym oraz rodzaju i numerów rejestracyjnych wszystkich środków transportu biorących udział w wywozie i dostarczeniu towarów.

Pismem z dnia 14 listopada 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada status podatnika VAT-UE.

Podmiot nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca jest właścicielem blaszanego kontenera (zakupionego ze środków spółki), który posadowiony jest na terenie przemysłowym w Wielkiej Brytanii, plac, gdzie umieszczony jest kontener, jest wynajmowany przez Wnioskodawcę od podmiotu prowadzącego działalność na terenie Wielkiej Brytanii.

Dostawa będzie przebiegała w następujący sposób - po złożeniu zamówień przez określoną grupę finalnych odbiorców, Wnioskodawca przetransportuje zamówione towary w transporcie zbiorowym do magazynu na terenie Wielkiej Brytami, gdzie partia towarów zostanie rozdzielona na pojedyncze transporty do każdego z odbiorców; przedstawiony sposób dostawy jest konieczny z uwagi na fakt, iż do większości odbiorców Wnioskodawca nie będzie w stanie dojechać pojazdem ciężarowym, lecz będzie to możliwe jedynie za pośrednictwem pojazdów osobowych.

Wnioskodawca dokonując dostawy będzie dysponował następującymi dokumentami:

Pismem z dnia 16 listopada 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Dostawa będzie dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy, który będzie posiadał właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany mu przez odpowiednie organy Wielkiej Brytanii zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Wskazany numer nabywcy wraz z numerem posiadanym przez Wnioskodawcę, jako podatnika VAT UE, zostanie umieszczony na fakturze stwierdzającej dostawę towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym, dostarczenie kilku partii towaru do różnych kontrahentów łącznie w zbiorczej dostawie z Polski do Wielkiej Brytanii, zachowując ich prawną i fizyczną odrębność za pomocą własnego środka transportu lub zlecając tę czynność przedsiębiorstwu spedycyjnemu, a następnie dokonanie przeładunku w magazynie na terytorium Wielkiej Brytanii do innych środków transportu poszczególnych partii celem docelowej ich dystrybucji, jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów i podlega stawce 0% na terytorium Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy, tak opisana transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i polega obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

Wnioskodawca organizując dostawę towarów dochowa wszelkich wymogów dotyczących kodów, terminów, danych identyfikujących strony transakcji, fakturowania, dokumentów przewozowych, specyfikacji towarów oraz innych warunków wymaganych stosownymi normami przepisów podatkowych w kraju i Unii Europejskiej, jak opisano w stanie faktycznym.

Analiza literalna ustawy o podatku od towarów i usług nie włącza do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wymogów w zakresie przeładunku, w momencie w którym towar wywożony z terytorium kraju. W przytoczonym stanie faktycznym nie można mówić o sytuacji w której dostawa traci status wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ponieważ w momencie przeładunku i rozdzielania towarów nie dochodzi do wymienionego w art. 7 ust. 1 warunku, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zmiana środka transportu jest tu jedynie czynnością faktyczną, a prawnie dostawa wciąż trwa, mimo fizycznego postoju.

Polskie prawo podatkowe przewiduje podobne rozwiązanie, które stosuje się do czynności faktycznego przeładunku, a mianowicie wyłącza - zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 4 pkt 5 - nadanie statusu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przemieszczeniu towaru we własnym zakresie z kraju do państwa członkowskiego, w sytuacji gdy towar tenże ma być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do państwa członkowskiego innego niż to, do którego przemieszczenie ma miejsce. Innymi słowy, ustawodawca nie kwalifikuje jako wewnątrzwspólnotowej dostawy poszczególnych przemieszczeń wewnątrz Unii Europejskiej i tym samym nie rozbija jednej wewnątrzwspólnotowej dostawy na szereg dostaw analogicznych wobec przemieszczeń (Bartosiewicz Adam, Kosacka-Tędzewicz Dorota "Wewnątrzwspólnotową dostawa towarów". Publikacje Elektroniczne ABC nr 70504). Rozwiązanie to należy uznać za logiczne i prawidłowo regulujące dziedzinę dostaw towarów w ramach Unii Europejskiej. Przyjęcie odmiennego modelu traktowania przeładunku w trakcie dostawy oznacza nadmierną komplikację z punktu widzenia formalnego i technicznego - do przewozu na dalekie dystanse służą odpowiedniego rodzaju pojazdy, natomiast innymi towar ten jest rozwożony do np. sklepów czy osób prywatnych, co ma niepodważalny, ekonomiczny sens.

Zdaniem Wnioskodawcy nie można tu również mówić o tzw. sprzedaży łańcuchowej, ponieważ tylko jeden podmiot dokonuje dostawy i transportu tego samego towaru - odpada więc możliwość zakwalifikowania przytoczonej sytuacji wedle innych niż powyższe zasad. Również powierzenie przewozu spedytorowi, zgodnie z prawem, nie stanowi przeniesienia praw do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z uwagi na uczynienie zadość wymogom formalnym instytucji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zachowanie tożsamości właściciela towaru aż do chwili jego dostarczenia i rozporządzenia prawem własności oraz jedności procesu dostawy pod względem prawnym - zdaniem Wnioskodawcy opisana w stanie faktycznym transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega stawce 0% na terenie Polski. W świetle powyższych rozważań Wnioskodawca uważa swoje stanowisko za zgodne z prawem i uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Natomiast wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 - art. 13 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast w myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Powołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja WDT w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W myśl art. 42 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada status podatnika VAT-UE. Spółka jest właścicielem blaszanego kontenera, który posadowiony jest na terenie przemysłowym w Wielkiej Brytanii, plac, gdzie umieszczony jest kontener, jest wynajmowany przez Spółkę od podmiotu prowadzącego działalność na terenie Wielkiej Brytanii. Dostawa pokarmu dla ryb akwariowych będzie przebiegała w następujący sposób - po złożeniu zamówień przez określoną grupę finalnych odbiorców, Wnioskodawca przetransportuje zamówione towary w transporcie zbiorowym do magazynu na terenie Wielkiej Brytami, gdzie partia towarów zostanie rozdzielona na pojedyncze transporty do każdego z odbiorców. Nabywca będzie posiadał właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany mu przez odpowiednie organy Wielkiej Brytanii zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Wskazany numer nabywcy wraz z numerem posiadanym przez Wnioskodawcę, jako podatnika VAT UE, zostanie umieszczony na fakturze stwierdzającej dostawę towarów.

Przedstawiony sposób dostawy jest konieczny z uwagi na fakt, iż do większości odbiorców Wnioskodawca nie będzie w stanie dojechać pojazdem ciężarowym, lecz będzie to możliwe jedynie za pośrednictwem pojazdów osobowych. Do momentu faktycznego przekazania towaru końcowym odbiorcom w Wielkiej Brytanii, jedynym właścicielem wysyłanych towarów będzie Wnioskodawca. Wnioskodawca udokumentuje odpowiednio czynność, czyniąc zadość wymogom prawa tj. art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przestawiony stan prawny i opis zdarzenia stwierdzić należy, że wywóz należącego do spółki towaru z terytorium Polski na terytorium Wielkiej Brytanii będzie można uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terenie Polski, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Wywóz bowiem nastąpi z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego w wyniku dokonania dostawy dla konkretnego nabywcy. Jednocześnie ponieważ Wnioskodawca wskazał, że spełnia wymogi zawarte w art. 42 ustawy, przedmiotowa dostawa będzie opodatkowaną stawką 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.