IBPP3/443-1011/11/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 8 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2011 r. (data wpływu 15 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 września 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną powiatu, nie posiadającą osobowości prawnej - jest publiczną placówką oświatową, której głównym zadaniem statutowym jest kształcenie zawodowe młodzieży w formie zajęć praktycznych oraz doskonalenie zawodowe osób dorosłych w formie kursów. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Do prowadzenia zajęć praktycznych są dwa obiekty. Są to warsztaty mechaniczne i stolarskie. Warsztaty stolarskie mieszczą się w odrębnym lokalu. Warsztaty mechaniczne znajdują się na parterze w siedzibie Wnioskodawcy. Na potrzeby prowadzenia zajęć praktycznych zakupywane są materiały. Wytworzone z nich wyroby są sprzedawane. Proporcja o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług za 2010 rok wyniosła 68%. W odliczeniu podatku VAT naliczonego stosuje się metodę ostrożności. Ujmuje się podatek naliczony - do odliczenia dotyczący nabycia towarów i usług służących tylko do produkcji w warsztatach mechanicznych. Nie jest się w stanie określić wartości mediów wypracowania usług. Nie ma osobnych liczników energii elektrycznej, cieplnej ani dostaw wody. Nie jest możliwe określenie procentowo powierzchni, ponieważ statutowym zadaniem jest kształcenie zawodowe i dydaktyczne młodzieży a sprzedane usługi są działalnością uboczną. Większość pracowni w warsztatach mechanicznych nie bierze udziału w procesie produkcyjnym. W warsztatach stolarskich odlicza się podatek naliczony - do odliczenia dotyczący nabycia towarów i usług do produkcji jak również media.

Pismem z dnia 3 listopada 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Wnioskodawca wyjaśnia, że w warsztatach stolarskich, które biorą udział w procesie produkcji opodatkowanej odlicza się:

faktury za telefon - ponieważ jest wydzielony numer w warsztatach,

energię elektryczna - warsztaty posiadają osobny licznik,

materiały do produkcji.

Na warsztatach stolarskich nie ma działalności zwolnionej z opodatkowania.

Natomiast w warsztatach mechanicznych mieszczących się w innym budynku, w którym są także sale lekcyjne i pomieszczenia biurowe oraz gabinety w których młodzież uczy się praktycznej nauki zawodu - z tych warsztatów odlicza się tylko materiały, które są wykorzystywane do produkcji opodatkowanej. W tych warsztatach nie ma możliwości określenia jaka część energii elektrycznej, cieplnej czy innych mediów jest wykorzystywana w procesie produkcyjnym (brak wydzielonych liczników) w związku z tym Wnioskodawca nie odlicza podatku naliczonego związanego z tymi mediami. W pierwotnym przedstawieniu faktycznego stanu we wniosku z dnia 5 września 2011 r. błędnie napisano zdanie: "Ujmuje się podatek naliczony - do odliczenia dotyczący nabycia towarów i usług służących tylko do produkcji w warsztatach mechanicznych.", winno być: "Ujmuje się podatek naliczony - do odliczenia dotyczący towarów, materiałów służących tylko do wytworzenia produktu w warsztatach mechanicznych".

Większa część budynku jest wykorzystywana w celach edukacyjnych do praktycznej nauki zawodu i biura do obsługi księgowo - płacowej szkół (działalność zwolniona od podatku VAT).

Wnioskodawca przekroczył w 2010 r. obrót wysokości 30 tysięcy zł o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca powinien odzyskać podatek naliczony wg planowanej proporcji na 2011 rok (równej wykonanej za 2010 rok) od wszystkich faktur zakupu służących działalności mieszanej w obu obiektach czy też stosować metodę ostrożności i odliczać tylko podatek naliczony dotyczący nabycia towarów i usług służących do produkcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że głównym celem statutowym jednostki jest kształcenie zawodowe, dydaktyczne młodzieży w formie zajęć praktycznych a produkcja jest działalnością uboczną należy odzyskiwać podatek naliczony dotyczący nabycia towarów i usług służących tylko do produkcji. Wnioskodawca nadmienia również, iż 30 marca 2011 r. podjęta została Uchwała Zarządu Powiatu w sprawie zamiaru włączenia Wnioskodawcy do X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z ogólnymi regułami konstrukcyjnymi VAT odliczeniu może podlegać tylko ten podatek naliczony (ta jego część), który związany jest z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Ustawa stanowi, że podatek winien być wyodrębniony w przypadku, gdy podatnik wykonuje zarówno czynności dające prawo do odliczenia, jak i czynności, w związku z którymi nie przysługuje takie prawo. Obowiązek wyodrębnienia kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności (opodatkowane, zwolnione, niepodlegające opodatkowaniu), ma charakter bezwzględny.

Cytowany powyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, stwierdza jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie przysługuje ono zatem w zakresie wykonywania czynności niepodlegających w ogóle podatkowi.

Z kolei przepis art. 90 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy o VAT jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z powyżej cyt. przepisów, wynika, że w przypadku gdy podatnik, na podstawie art. 90 ust. 1, nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego czynnościom, w związku z wykonywaniem których odliczenie podatku naliczonego jest możliwe, i czynnościom, w związku z wykonywaniem których podatnik nie ma prawa do odliczenia, wówczas zastosowanie znajdzie formuła rozliczenia proporcjonalnego określona w ust. 2. Przepis ten przewiduje wyraźnie, iż może on zostać zastosowany tylko wówczas, gdy podatnik nie jest w stanie wyodrębnić kwot, o których mowa w ust. 1. W praktyce oznacza to, iż jeżeli podatnik jest w stanie przyporządkować w sposób bezpośredni cały podatek naliczony odpowiednio czynnościom umożliwiającym odliczenie i czynnościom niedającym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wówczas rozliczenia proporcjonalnego określonego w art. 90 ust. 2 się nie stosuje.

Jeżeli podatnik może dokonać bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego tylko w odniesieniu do części podatku naliczonego, wówczas rozliczenie proporcjonalne może zostać zastosowane w stosunku do pozostałej części podatku naliczonego. Wreszcie należy podkreślić, iż rozliczenie proporcjonalne jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika - oznacza to, iż podatnik nie musi dokonać rozliczenia proporcjonalnego - w takim jednak przypadku znaczy to, iż rezygnuje on z odliczenia jakiejkolwiek części podatku naliczonego, którego nie jest w stanie bezpośrednio przyporządkować do konkretnych kategorii działalności.

Rozliczenie proporcjonalne oparte jest na dwóch podstawowych kryteriach - związku podatku naliczonego z czynnościami, które umożliwiają odliczenie, i związku z czynnościami, które odliczenia takiego nie umożliwiają. Nie jest to podział tożsamy z podziałem na czynności podlegające opodatkowaniu, czynności zwolnione i czynności niepodlegające opodatkowaniu, gdyż w określonych sytuacjach odliczenie podatku naliczonego jest możliwe także w przypadku związku podatku naliczonego z wykonywaniem czynności zwolnionych oraz z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 90 ust. 5 ustawy o VAT do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy o VAT do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Zatem, podatnik w celu ustalenia wartości podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu na podstawie omawianej regulacji, musi ustalić ubiegłoroczny udział czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w łącznej wartości czynności wykonywanych przez podatnika.

Przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi zajęcia praktyczne w warsztatach mechanicznych i stolarskich. W warsztatach stolarskich, które biorą udział w procesie produkcji opodatkowanej Wnioskodawca odlicza: faktury za telefon - ponieważ jest wydzielony numer w warsztatach, energię elektryczną - warsztaty posiadają osobny licznik, materiały do produkcji. Wnioskodawca w warsztatach stolarskich nie prowadzi działalności zwolnionej z opodatkowania.

Natomiast warsztaty mechaniczne mieszczą się w innym budynku, w którym są także sale lekcyjne i pomieszczenia biurowe oraz gabinety w których młodzież uczy się praktycznej nauki zawodu. Wnioskodawca z tych warsztatów odlicza się tylko materiały, które są wykorzystywane do produkcji opodatkowanej. Wnioskodawca nie odlicza podatku naliczonego związanego z mediami (energii elektrycznej, cieplnej i innych mediów wykorzystywanych w procesie produkcyjnym) ponieważ brak jest wydzielonych liczników. Większa część budynku jest wykorzystywana w celach edukacyjnych do praktycznej nauki zawodu i biura do obsługi księgowo - płacowej szkół (działalność zwolniona od podatku VAT).

Proporcja o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług za 2010 rok wyniosła 68%.

Mając na uwadze przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego czynnościom, w związku z wykonywaniem których odliczenie podatku naliczonego jest możliwe, i czynnościom, w związku z wykonywaniem których podatnik nie ma prawa do odliczenia. Powyższe dotyczy kosztów energii elektrycznej i cieplnej i innych mediów. Zatem zastosowanie znajdzie formuła rozliczenia proporcjonalnego określona w ust. 2 art. 90 ustawy o VAT.

Jeżeli więc w poprzednim roku proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, wyniosła 68%, to w roku kolejnym Wnioskodawca, może zastosować współczynnik proporcji dotyczący podatku naliczonego w wysokości 68%.

Mając na uwadze przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawcy, który prowadzi w warsztatach stolarskich zajęcia związane z produkcją opodatkowaną przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług telekomunikacyjnych oraz energii elektrycznej i materiałów do produkcji, ponieważ w warsztatach tych jest wydzielony numer telefonu, jak i również warsztaty te posiadają osobny licznik energii elektrycznej. Wnioskodawca jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego do czynności opodatkowanych w związku z wykonywaniem których podatnik ma prawo do odliczenia.

Natomiast w przypadku prowadzenia przez Wnioskodawcę w warsztatach mechanicznych zajęć związanych z produkcją opodatkowaną Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony z faktur dokumentujących nabycie materiałów wykorzystywanych do produkcji opodatkowanej. Z kolei w przypadku podatku naliczonego związanego z mediami Wnioskodawca nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego czynnościom, w związku z wykonywaniem których odliczenie podatku naliczonego jest możliwe, i czynnościom, w związku z wykonywaniem których podatnik nie ma prawa do odliczenia. Zatem zastosowanie znajdzie formuła rozliczenia proporcjonalnego określona w ust. 2 art. 90 ustawy o VAT.

Jeżeli więc w poprzednim roku proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, wyniosła 68%, to w roku kolejnym Wnioskodawca, może zastosować współczynnik proporcji dotyczący podatku naliczonego w wysokości 68%.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.