IBPP2/4512-925/15/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z 19 stycznia 2016 r. (data wpływu 22 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT oraz obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży voucherów na usługi gastronomiczne - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT oraz obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży voucherów na usługi gastronomiczne.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 19 stycznia 2016 r. (data wpływu 22 stycznia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 stycznia 2016 r. znak: IBPP2/4512-925/15/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej Spółka) od dnia 29 kwietnia 2014 r. prowadzi - oprócz specjalistycznych usług budowlanych - działalność gastronomiczną w dwóch punktach handlowych (restauracje). Spółka zamierza wprowadzić w obieg tzw. vouchery na usługę gastronomiczną z ustalonym terminem realizacji. Vouchery wystąpią w dwojakiej formie - odpłatnie i nieodpłatnie. W przypadku voucherów nabytych przez kontrahenta odpłatnie o dowolnej wartości na zakup towarów i usług gastronomicznych realizowanych w restauracji nie ma możliwości określenia "z góry", jaka będzie przy realizacji vouchera obowiązywała stawka podatku VAT (ponieważ restauracja świadczy różnego typu usługi gastronomiczne, opodatkowane zarówno stawką 5%, 8%, jak i 23%). Są również zapytania dotyczące możliwości zakupu voucherów na fakturę dla klienta, który w ramach prowadzonej swojej działalności będzie rozdawał swoim klientom takie vouchery w formie prezentów czy też bonusów. Drugim typem voucherów będą vouchery wydawane nieodpłatnie określonej grupie klientów, również na realizację usług gastronomicznych o określonej wartości z określonym terminem realizacji w ramach promocji na targach, w postaci fantów np. na organizowanych w szkołach balach, festynach czy innych imprezach o szerszym gronie w ramach losowania. Zapewne pojawią się także vouchery niezrealizowane przez ich nabywców. W przypadku tych voucherów zapłata przez jednostkę zamawiającą wystąpi dopiero po realizacji dostawy/usługi.

Dodatkowo z pisma uzupełniającego wniosek wynika, że:

1. Cena voucherów nie stanowi równowartości konkretnej usługi gastronomicznej. Jest wystawiany na określoną kwotę.

2. Voucher nie stanowi ani towaru ani usługi w rozumieniu ustawy o VAT- usługa zostanie wyświadczona dopiero w momencie jego wymiany na usługę i dopiero wtedy klient otrzyma paragon fiskalny, bądź fakturę. W momencie wydania voucherów nie dochodzi do realizacji usługi. Jeśli chodzi o zapłatę, to wszystko zależy jakiego rodzaju jest ten Voucher, czy nabyty odpłatnie, czy też wydany określonej grupie klientów nieodpłatnie.

3. Nabywany przez klienta voucher nie dotyczy konkretnej usługi gastronomicznej, konkretnego dania z menu. Dotyczy bliżej nie określonej usługi - klient sam decyduje w momencie realizacji vouchera.

4. Voucher jest realizowany jednorazowo.

5. Nabycie vouchera nie uprawnia do nabycia usługi gastronomicznej po obniżonej cenie.

6. W sytuacji rezygnacji z realizacji vouchera, klient nie ma możliwości zwrotu vouchera.

7. W sytuacji gdy mija termin ważności vouchera, klient nie otrzyma zwrotu należności.

8. Jeżeli wartość usługi gastronomicznej będzie niższa niż nominał vouchera, zwrot różnicy nie następuje.

9. W momencie nabycia vouchera klient nie decyduje jaką usługę gastronomiczną otrzyma w momencie realizacji.

10. W momencie nabycia vouchera klient decyduje o wartości vouchera. Ma do dyspozycji kartę menu i jest poinformowany jakie dania z menu osoba realizująca voucher jest w stanie w określonej wartości vouchera nabyć.

11. Voucher będzie mógł nabyć każdy zarówno firma jak i osoba nie prowadząca działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W którym momencie powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT; jeśli w momencie sprzedaży vouchera (forma odpłatna po wydaniu voucherów, opisana jako pierwszy typ vouchera), jaką stawkę podatku VAT należy zastosować.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Sprzedawany voucher nie będzie rzeczą, ani też nie będzie świadczoną usługą. Zaliczka, czy wpłata za voucher, będzie dokonywana na poczet nieskonkretyzowanej transakcji, wobec powyższego Wnioskodawca uważa, iż skoro przychód podatkowy będzie rozpatrywany w momencie wykonania usługi lub wydania towaru, to nie będzie on mógł być rozpoznany w momencie otrzymania zapłaty za voucher. Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy VAT powstanie dopiero w momencie realizacji vouchera przez jego posiadacza. Otrzymanie takich płatności (pierwszy typ vouchera) zdaniem Wnioskodawcy nie spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w VAT, gdyż na moment wpływu pieniężnej formy równowartości vouchera nadal nie będzie znany przedmiot przyszłej transakcji sprzedaży co do stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19a ustawy o VAT.

Według art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność gastronomiczną w dwóch punktach handlowych (restauracje). Spółka zamierza wprowadzić w obieg tzw. vouchery na usługę gastronomiczną z ustalonym terminem realizacji. Vouchery wystąpią w dwojakiej formie - odpłatnie i nieodpłatnie. W przypadku voucherów nabytych przez kontrahenta odpłatnie o dowolnej wartości na zakup towarów i usług gastronomicznych realizowanych w restauracji nie ma możliwości określenia "z góry", jaka będzie przy realizacji vouchera obowiązywała stawka podatku VAT (ponieważ restauracja świadczy różnego typu usługi gastronomiczne, opodatkowane zarówno stawką 5%, 8%, jak i 23%). Są również zapytania dotyczące możliwości zakupu voucherów na fakturę dla klienta, który w ramach prowadzonej swojej działalności będzie rozdawał swoim klientom takie vouchery w formie prezentów czy też bonusów.

Cena voucherów nie stanowi równowartości konkretnej usługi gastronomicznej. Jest wystawiany na określoną kwotę.

Voucher nie stanowi ani towaru ani usługi w rozumieniu ustawy o VAT- usługa zostanie wyświadczona dopiero w momencie jego wymiany na usługę i dopiero wtedy klient otrzyma paragon fiskalny, bądź fakturę. W momencie wydania voucherów nie dochodzi do realizacji usługi. Jeśli chodzi o zapłatę, to wszystko zależy jakiego rodzaju jest ten Voucher, czy nabyty odpłatnie, czy też wydany określonej grupie klientów nieodpłatnie.

Nabywany przez klienta voucher nie dotyczy konkretnej usługi gastronomicznej, konkretnego dania z menu. Dotyczy bliżej nie określonej usługi - klient sam decyduje w momencie realizacji vouchera. Voucher jest realizowany jednorazowo. Nabycie vouchera nie uprawnia do nabycia usługi gastronomicznej po obniżonej cenie. W sytuacji rezygnacji z realizacji vouchera, klient nie ma możliwości zwrotu vouchera. W sytuacji gdy mija termin ważności vouchera, klient nie otrzyma zwrotu należności. Jeżeli wartość usługi gastronomicznej będzie niższa niż nominał vouchera, zwrot różnicy nie następuje. W momencie nabycia vouchera klient nie decyduje jaką usługę gastronomiczną otrzyma w momencie realizacji. W momencie nabycia vouchera klient decyduje o wartości vouchera. Ma do dyspozycji kartę menu i jest poinformowany jakie dania z menu osoba realizująca voucher jest w stanie w określonej wartości vouchera nabyć. Voucher będzie mógł nabyć każdy zarówno firma jak i osoba nie prowadząca działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w sytuacji odpłatnego wydania voucherów oraz stawki podatku VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że czynność odpłatnego wydania vouchera kontrahentom lub podmiotom niebędącym podatnikami nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy.

Przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "vouchera". Zdaniem tut. Organu, voucher będący synonimem słowa "bon", jest dokumentem o określonej wartości pieniężnej uprawniającym do nabycia wskazanego świadczenia. Innymi słowy jest to tak naprawdę jedynie znak legitymacyjny/dowód uprawniający jego nabywcę do odbioru określonego świadczenia, tj. nabycia wybranego towaru lub skorzystania z usługi. Voucher sam w sobie nie zaspokaja żadnych potrzeb, nie stanowi więc on autonomicznego świadczenia. Dlatego też bezsporne jest, zdaniem tut. Organu, że voucher nie mieści się w definicji towaru, jak i w definicji usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jedynie jest dokumentem uprawniającym do uzyskania określonego towaru lub usługi. W konsekwencji zatem, sama czynność wydania vouchera nie powinna być utożsamiana z dostawą towaru i świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Zgodnie z powyższym, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że " (...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone".

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Na podstawie powyższego wyroku TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

* zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),

* konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,

* w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 lipca 2009 r. (I FSK 932/08) stwierdził, że "powyższy wyrok zawierający wykładnię art. 10 ust. 2 VI Dyrektywy VAT ma istotny wpływ na wykładnię art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. Prawidłowa interpretacja art. 19 ust. 11 ustawy o VAT powinna bowiem, w kontekście konieczności dokonywania wykładni prowspólnotowej przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, uwzględniać wykładnię dokonaną przez ETS. W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że dla uznania wpłaconej kwoty, jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości".

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dokonana przez klienta opłata za wydanie vouchera - zgodnie z twierdzeniem Wnioskodawcy - nie stanowi zaliczki ani przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy, gdyż klient nabywając voucher wpłaca odpowiednią kwotę za usługę, która nie została z góry określona w sposób jednoznaczny, bowiem w momencie wydania vouchera Wnioskodawca nie będzie posiadał wiedzy, z jakiego konkretnego świadczenia skorzysta posiadacz vouchera. Tym samym, dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, z chwilą jej otrzymania. Zgodnie bowiem z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty, ale tylko w przypadku, gdy przedmiotowe wpłaty stanowią część należności za dostawę konkretnego towaru lub świadczenie konkretnej usługi. Ponadto, z okoliczności sprawy wynika, że voucher po okresie jego ważności traci swoją ważność i nie ma możliwości jego wymiany, także na gotówkę. Klient nie ma również możliwości zwrotu vouchera, jeżeli zrezygnuje z jego realizacji. Po wygaśnięciu ważności vouchera klientowi nie przysługuje też roszczenie o zwrot zapłaconej kwoty, za którą otrzymał voucher.

W omawianej sprawie zapłata, która ma miejsce przed świadczeniem usługi gastronomicznej nie spełnia definicji przedpłaty. Przyszła usługa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona - nieznany jest konkretny rodzaj usługi gastronomicznej świadczonej przez Wnioskodawcę, tj. rodzaj posiłku lub napoju, ich ilość oraz cena.

Wnioskodawca wskazał bowiem we wniosku, że voucher zawiera jedynie wskazanie kwoty nominalnej na jaką opiewa i za jaką można zrealizować usługi, oraz wskazanie, że służy on do wykorzystania na usługę gastronomiczną, Tak więc z chwilą wykonania usługi, a więc w momencie realizacji transakcji sprzedaży usługi gastronomicznej powstanie obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę voucherów, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku z odpłatnym wydaniem tych voucherów swoim klientom, nie stanowią zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

W tej sytuacji nie wystąpi tutaj obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Trzeba przy tym podkreślić, że dotyczy to również sytuacji, gdy voucher nie zostanie zrealizowany w wymaganym terminie i traci swoją moc z uwagi na upływ terminu na który został wydany.

Należy zauważyć, że dopiero realizacja vouchera, czyli fizyczne nabycie usługi gastronomicznej przez klienta, regulującego zapłatę poprzez wręczenie vouchera, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wykonanie usługi za voucher podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danej usługi. Wówczas w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie przepisy art. 19a i 29a ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania oraz przedstawionego stanowiska.

Zauważa się, że w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że vouchery wystąpią w również w formie nieodpłatnej. Tut. organ nie odniósł się do tego elementu zdarzenia przyszłego, albowiem kwestia ta nie była przedmiotem wniesionego zapytania. Stąd też informację, że takie vouchery będą "emitowane", przedstawioną w poz. 68 wniosku, przyjęto jako element zdarzenia przyszłego bez dokonywania jej oceny. Pytanie Wnioskodawcy przedstawione w pkt 68 wniosku dotyczyło wyłącznie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w sytuacji odpłatnego wydania voucherów oraz stawki podatku VAT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.