IBPP2/4512-882/15/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2015 r. (data wpływu 13 października 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz przynależnym miejscem postojowym w garażu podziemnym wielostanowiskowym - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz przynależnym miejscem postojowym w garażu podziemnym wielostanowiskowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest spółką celową realizującą przedsięwzięcie deweloperskie polegające na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych wraz z garażem podziemnym. Inwestycja prowadzona jest w sześciu etapach. Dwa etapy zostały zakończone natomiast pozostałe cztery są w trakcie realizacji. Po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego lokale mieszkalne, komórki lokatorskie i miejsca parkingowe w garażu podziemnym zostaną sprzedane nabywcom. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach przedsięwzięcia deweloperskiego w kolejnych czterech etapach powstają budynki mieszkalne posiadające 4 kondygnacje nadziemne i 1 kondygnację podziemną. Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki będące przedmiotem przedsięwzięcia deweloperskiego klasyfikuje się pod symbolem 1122 tj. Budynki o trzech i więcej mieszkaniach. Powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych nie przekroczy 150 m².

Wraz z lokalem mieszkalnym Spółka będzie sprzedawać: Miejsca postojowe w garażu podziemnym wielostanowiskowym oznaczone wyrysowanymi na podłodze liniami i odpowiednimi numerami (dalej "Miejsca postojowe") oraz Komórki lokatorskie w kondygnacji podziemnej stanowiące odrębne pomieszczenia, wydzielone trwałymi ścianami i zamykane na klucz (dalej: Komórki). Komórki i Miejsca postojowe będą przedmiotem dostawy tylko i wyłącznie wraz z lokalem mieszkalnym. Komórki i Miejsca postojowe nie będą wydzielone jako samodzielne lokale niemieszkalne i nie będzie dla nich zakładana samodzielna Księga Wieczysta.

Komórki i Miejsca postojowe stanowią część wspólną nieruchomości. Klienci nabywając lokal mieszkalny nabywają również udział w częściach wspólnych nieruchomości i na zasadzie umowy Quod usum (czyli umowa podziału do korzystania) mogą wyłącznie korzystać z miejsca postojowego albo Komórki. Właścicielem miejsca lub komórki nie może być każda osoba, lecz wyłącznie osoba będąca właścicielem lokalu mieszkalnego.

Nie będzie możliwości, aby Miejsce postojowe lub Komórka stanowiące udział w części wspólnej nieruchomości (budynku), zostały nabyte przez podmiot, który nie jest właścicielem lokalu mieszkalnego w budynku.

Jednocześnie Spółka dopuszcza sytuacje, w których nabywca nabędzie sam lokal mieszkalny, bez prawa do Miejsca postojowego lub Komórki. Możliwe są również sytuacje, gdy nabywca lokalu nabędzie więcej niż jedno Miejsce postojowe lub Komórkę.

Wraz z nabywanymi lokalami mieszkalnymi, przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę będzie również udział w prawie własności gruntu, a także udział w częściach wspólnych nieruchomości, nie objęty prawem do wyłącznego korzystania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo postąpi stosując przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym miejscem postojowym oraz komórką lokatorską w garażu podziemnym wielostanowiskowym jednolitą stawkę w wysokości 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym miejscem postojowym i komórką lokatorską zastosowanie będzie miała stawka 8%.

Przeniesienie prawa do wyłącznego korzystania z wyznaczonej komórki lokatorskiej i miejsca postojowego nie jest możliwe w oderwaniu od dostawy lokalu mieszkalnego. Postanowienia umowne umożliwiają zakup komórki lokatorskiej i miejsca postojowego pod warunkiem zakupu lokalu mieszkalnego i zobowiązują strony do dostawy lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w ramach jednej transakcji. Przedmiotem dostawy będą obiekty zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i na mocy art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stawka podatku wyniesie 8%. W ustawie o VAT i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku. Według art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Według art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w pierwszej kolejności należy potwierdzić, że dostawa lokali mieszkalnych, w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, stanowić będzie dostawę towarów opodatkowaną preferencyjną stawką VAT 8%. Jak bowiem wskazano, lokale mieszkalne będące przedmiotem planowanej sprzedaży, stanowić będą części budynku mieszkalnego klasyfikowanego w dziale 11 PKOB. Jednocześnie powierzchnia użytkowa przedmiotowych lokali mieszkalnych nie będzie przekraczać 150 m².

Zdaniem Spółki analogiczna stawka powinna mieć zastosowanie do kwoty składającej się na cenę sprzedaży Miejsca postojowego i Komórki lokatorskiej. Należy bowiem wskazać, iż w opisanych okolicznościach Miejsca postojowe i Komórki nie będą stanowić odrębnego od lokali mieszkalnych, tj. samodzielnego w stosunku do nich, przedmiotu własności, a co za tym idzie dostawy. Prawo do Miejsca postojowego lub Komórki będzie ściśle i bezpośrednio powiązane z własnością lokalu mieszkalnego (prawo związane), co w ocenie Spółki należy uznać za okoliczność kluczową dla oceny skutków analizowanej transakcji na gruncie VAT.

Ustalenie właściwej stawki podatku VAT dla sprzedaży komórki lokatorskiej i miejsca postojowego wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Zgodnie z uregulowaniami art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347, s. 1) dalej "Dyrektywa VAT, każde świadczenie powinno być uznawane zasadniczo za odrębne i niezależne gruncie VAT. W przypadku zatem, gdy równocześnie realizowane jest więcej niż jedno świadczenie zasadą jest, iż dla każdego z takich świadczeń odrębnie należy określić elementy konstrukcyjne podatku VAT, takie jak podstawa opodatkowania, obowiązek podatkowy, stawka VAT. W wyjątkowych sytuacjach poszczególne świadczenia charakteryzują się tak silnym związkiem gospodarczym, że stanowią jedno świadczenie (tzw. świadczenie złożone). Ma to konsekwencje na gruncie VAT. Przy świadczeniu o charakterze złożonym, wszystkie elementy takiego świadczenia należy dla celów VAT potraktować jednakowo. W omawianym przypadku pomiędzy sprzedawanym lokalem mieszkalnym, komórką lokatorską i miejscem postojowym zachodzi ścisły związek natury prawnej. Postanowienia umowne umożliwiają zakup komórki lokatorskiej lub miejsca postojowego pod warunkiem zakupu lokalu mieszkalnego i zobowiązują strony do dostawy lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i miejscem postojowym w ramach jednej transakcji. Zdaniem Spółki dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i przynależnym miejscem postojowym zastosowanie będzie miała stawka 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, według art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść przywołanych wyżej przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1422).

Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że kondygnacja budynku mieszkalnego, w części w której znajdują się konkretne garaże lub miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, stanowi lokal użytkowy.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z powyższego wynika więc, że jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlega jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu; miejsce postojowe czy komórki lokatorskie znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego jest częścią nieruchomości wspólnej. Zatem nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu od nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca realizuje przedsięwzięcie deweloperskie polegające na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych wraz z garażem podziemnym. Po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego lokale mieszkalne, komórki lokatorskie i miejsca parkingowe w garażu podziemnym zostaną sprzedane nabywcom. Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki będące przedmiotem przedsięwzięcia deweloperskiego klasyfikuje się pod symbolem 1122 tj. Budynki o trzech i więcej mieszkaniach. Powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych nie przekroczy 150 m².

Wraz z lokalem mieszkalnym Spółka będzie sprzedawać: Miejsca postojowe w garażu podziemnym wielostanowiskowym oznaczone wyrysowanymi na podłodze liniami i odpowiednimi numerami oraz Komórki lokatorskie w kondygnacji podziemnej stanowiące odrębne pomieszczenia, wydzielone trwałymi ścianami i zamykane na klucz. Komórki i Miejsca postojowe będą przedmiotem dostawy tylko i wyłącznie wraz z lokalem mieszkalnym. Komórki i Miejsca postojowe nie będą wydzielone jako samodzielne lokale niemieszkalne i nie będzie dla nich zakładana samodzielna Księga Wieczysta,

Komórki i Miejsca postojowe stanowią część wspólną nieruchomości. Klienci nabywając lokal mieszkalny nabywają również udział w częściach wspólnych nieruchomości i na zasadzie umowy Quod usum (czyli umowa podziału do korzystania) mogą wyłącznie korzystać z miejsca postojowego albo Komórki. Właścicielem miejsca lub komórki nie może być każda osoba, lecz wyłącznie osoba będąca właścicielem lokalu mieszkalnego.

Nie będzie możliwości, aby Miejsce postojowe lub Komórka stanowiące udział w części wspólnej nieruchomości (budynku), zostały nabyte przez podmiot, który nie jest właścicielem lokalu mieszkalnego w budynku.

Jednocześnie Spółka dopuszcza sytuacje, w których nabywca nabędzie sam lokal mieszkalny, bez prawa do Miejsca postojowego lub Komórki. Możliwe są również sytuacje, gdy nabywca lokalu nabędzie więcej niż jedno Miejsce postojowe lub Komórkę.

Wraz z nabywanymi lokalami mieszkalnymi, przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę będzie również udział w prawie własności gruntu, a także udział w częściach wspólnych nieruchomości, nie objęty prawem do wyłącznego korzystania.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia stawki podatku VAT, jaką należy opodatkować dostawę lokalu mieszkalnego wraz z przynależną komórką lokatorską oraz miejscem postojowym w garażu podziemnym wielostanowiskowym.

Z opisu wniosku jednoznacznie wynika, że nie ma możliwości nabycia komórki lokatorskiej oraz miejsca postojowego w oderwaniu od nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że pomieszczenia te, w opisanym przypadku, nie mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży - nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych i nie będzie dla nich zakładana samodzielna Księga Wieczysta. Przeniesienie własności lokalu mieszkalnego wraz z przynależną komórką lokatorską oraz miejscem postojowym będzie dokonane jedną transakcją.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w sytuacji gdy w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż lokalu mieszkalnego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wraz z przynależną komórką lokatorską oraz miejscem postojowym, które są integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, objętych jedną księgą wieczystą, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, tj. 8% podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy, z uwzględnieniem przepisów art. 41 ust. 12c ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Spółki. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Podkreślić też należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy ponadto zauważyć, iż tut. organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości, dokonanego przez Wnioskodawcę, przyporządkowania formalnego budynku do grupowania statystycznego. Stosownie do zasad metodycznych klasyfikacji statystycznych - na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.