IBPP2/4512-737/15/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 12 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 26 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia terminu, o którym mowa w art. 89a ustawy o VAT, w przypadku przedłużenia pierwotnego terminu płatności należności - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia terminu, o którym mowa w art. 89a ustawy o VAT, w przypadku przedłużenia pierwotnego terminu płatności należności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) posiada należności w innej Spółce kapitałowej zwanej dalej: "Dłużnikiem". Wnioskodawcy przysługują należności od Dłużnika wynikające z kilku faktur dokumentujących usługi realizowane na terytorium kraju. Faktury te zostały wykazane i rozliczone w poszczególnych deklaracjach VAT - Wnioskodawca rozliczył wynikający z nich podatek należny. Wnioskodawca uzgodnił z Dłużnikiem termin zapłaty na 60 dni, co zostało wykazane na poszczególnych fakturach. Z uwagi na opóźnienia w zapłacie, Wnioskodawca zawarł z dłużnikiem porozumienie w sprawie ratalnej spłaty zobowiązań, w którym to porozumieniu został wyznaczony nowy termin zapłaty zobowiązania dla poszczególnych faktur.

Natomiast w piśmie z 26 października 2015 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

* Wnioskodawcy przysługują należności od Dłużnika wynikające z pięciu faktur.

* Wnioskodawca mógł pomniejszyć podatek należny i skorzystać z "ulgi na złe długi" - tj. upłynęło 150 dni od terminu zapłaty: dla jednej faktury w miesiącu styczniu 2015 r., dla dwóch faktur w miesiącu marcu 2015, dla dwóch faktur w maju 2015 r.

* Wnioskodawca podpisał porozumienie z Dłużnikiem w sprawie ratalnej spłaty zobowiązania w miesiącu marcu 2015 w którym to zawarto nowe terminy spłaty powyższego zobowiązania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy termin 150 dni, o którym mowa w art. 89a ustawy o VAT należy liczyć od dnia upływu terminu płatności ustalonego w porozumieniu przedłużającym pierwotny termin płatności.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że termin 150 dni, o którym mowa w art. 89a ustawy o VAT należy liczyć od dnia upływu terminu płatności ustalonego w porozumieniu przedłużającym pierwotny termin płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Natomiast, w myśl art. 89a ust. 3 ww. ustawy, korekta o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Z kolei przepisy dotyczące dłużnika zawarte są w art. 89b ustawy.

I tak, zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada należności w innej Spółce kapitałowej. Wnioskodawcy przysługują należności od tej Spółki (Dłużnika) wynikające z pięciu faktur dokumentujących usługi realizowane na terytorium kraju. Faktury te zostały wykazane i rozliczone w poszczególnych deklaracjach VAT - Wnioskodawca rozliczył wynikający z nich podatek należny. Wnioskodawca uzgodnił z "Dłużnikiem" termin zapłaty na 60 dni, co zostało wykazane na poszczególnych fakturach. Z uwagi na opóźnienia w zapłacie, Wnioskodawca zawarł z "Dłużnikiem" porozumienie w sprawie ratalnej spłaty zobowiązań, w którym to porozumieniu został wyznaczony nowy termin zapłaty zobowiązania dla poszczególnych faktur. Wnioskodawca podpisał porozumienie z Dłużnikiem w sprawie ratalnej spłaty zobowiązania w miesiącu marcu 2015 r.

Wnioskodawca wyjaśnił, że mógł pomniejszyć podatek należny i skorzystać z "ulgi na złe długi" - tj. upłynęło 150 dni od terminu zapłaty: dla jednej faktury w miesiącu styczniu 2015 r., dla dwóch faktur w miesiącu marcu 2015 r., dla dwóch faktur w maju 2015 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w opisanej sytuacji termin, o którym mowa w art. 89a ustawy o VAT należy liczyć od dnia upływu terminu płatności, który został ustalony w porozumieniu przedłużającym pierwotny termin płatności.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy wskazać, że powołany przepis art. 89a wyraźnie wskazuje na prawo podatnika do korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w przypadku wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zawarcie przez strony umowy - przed upływem 150 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności - porozumienia, ugody czy jakiegokolwiek innego rodzaju pisma, które przedłuża termin spłaty wierzytelności skutkuje tym, że termin naliczania 150 dni biegnie każdorazowo od nowego wyznaczonego terminu spłaty długu.

Zatem w przypadku umownej zmiany terminu płatności (przed upływem 150 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności) poprzez jego wydłużenie w drodze obustronnego porozumienia, jeśli w porozumieniu tym zawarta zostanie zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty, ten termin będzie właściwym do liczenia okresu, o którym mowa w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku porozumienie o przedłużeniu terminu zawarto w marcu 2015 r.

Tymczasem odnośnie faktur, o których mowa we wniosku - termin 150 dni od terminu płatności wykazanego na tych fakturach minął:

* w styczniu 2015 r. (dotyczy 1 faktury),

* w marcu 2015 r. (dotyczy dwóch faktur) oraz

* w miesiącu maju 2015 r. (dotyczy dwóch faktur).

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że w odniesieniu do dwóch faktur, dla których termin 150 dni od terminu zapłaty (określonego na tych fakturach) minął w maju 2015 r. - termin, o którym mowa w art. 89a należy liczyć od dnia upływu terminu płatności ustalonego w porozumieniu wyznaczającym nowy termin płatności.

Powyższe dotyczy także faktur VAT dla których termin 150 dni od terminu zapłaty określonego na tych fakturach minął w marcu 2015 r., jednakże pod warunkiem, że porozumienie o przedłużeniu terminu zapłaty tych faktur zawarto przez upływem terminu 150 dni od terminu płatności wyznaczonego w tych fakturach.

Natomiast odnośnie faktury VAT, dla której termin 150 dni od terminu zapłaty określonego na tej fakturze, minął w styczniu 2015 r., a zatem przed zawarciem porozumienia o przedłużeniu terminu płatności (co miało miejsce w marcu 2015 r.), termin, o którym mowa w art. 89a ustawy o VAT należy liczyć od terminu zapłaty wynikającego z faktury, bowiem jeszcze przed zawarciem porozumienia, wobec upływu terminu 150 dni od terminu zapłaty wyznaczonego w fakturze, wystąpił obowiązek zastosowania przez dłużnika przepisu art. 89b ustawy o VAT, a w przypadku wierzyciela (Wnioskodawcy) uprawnienie do zastosowania przepisu art. 89a ustawy o VAT, z chwilą upływu terminu 150 dni od dnia terminu płatności wynikającego z faktury.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy - oceniając je całościowo - jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ zauważa, że przedmowa interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie przedstawionego we wniosku pytania. W niniejszej interpretacji nie rozstrzygano kwestii, czy odnośnie wierzytelności, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca może skorzystać z ulgi na złe długi, gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak również Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie własnego stanowiska.

Końcowo nadmienia się, że zmiana któregokolwiek z elementów opisu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.) Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.