IBPP2/4512-691/15/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2015 r. (data wpływu 24 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 24 lipca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, tj. C Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w K (zwana dalej "Wnioskodawcą" lub "Spółką") jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w 2012 r.

Poczynając od pierwszego roku działania, oprócz podstawowego zakresu działalności. Spółka zaangażowała się w działalność polegającą na udzielaniu oprocentowanych pożyczek na rzecz innych, nie powiązanych z nią kapitałowo ani osobowo podmiotów, w tym tych, z którymi stale współpracuje, realizując na ich rzecz inwestycje polegające na projektowaniu i budowie sieci telekomunikacyjnych.

Uzyskiwane przez Spółkę w toku realizacji zasadniczego przedmiotu działalności dochody lokowane były i są na rachunkach bankowych Spółki. Gromadzone w ten sposób nadwyżki finansowe od początku funkcjonowania Spółki przeznaczane są częściowo na rozwój potencjału osobowego i majątkowego Spółki, a częściowo przeznaczane są na zarobkowe tj. odpłatne udzielanie pożyczek innym, nie powiązanym z nią podmiotom. Usługi pośrednictwa finansowego, w tym udzielanie pożyczek, nie znajdują się w katalogu wprost opisanego w akcie założycielskim przedmiotu działalności Spółki, nie są też ujawnione w KRS. Niemniej jednak, działalność w zakresie udzielania pożyczek była intencjonalna, nakierowana na sporą powtarzalność oraz z celem zarobkowym. W latach 2012, 2013, 2014 i 2015 do dnia sporządzenia niniejszego wniosku. Spółka zawarła co najmniej 15 (piętnaście) umów pożyczek z co najmniej pięcioma przedsiębiorcami, czynnymi podatnikami VAT. Co więcej, z dwoma nich, z którymi łączy je najściślejsza współpraca, już pod koniec w 2012 r. Spółka, planując uzyskiwanie dodatkowego zarobku, przygotowała i zawarła ramowe umowy pożyczek, na mocy których do końca 2015 r. zobowiązała się do udzielania oprocentowanych, szczegółowych pożyczek z przeznaczeniem na finansowanie projektów inwestycyjnych, związanych z budową sieci telekomunikacyjnych, w zamian za co pożyczkobiorcy zobowiązali się do zapłaty odsetek od kwot udzielonych pożyczek. Projekt umowy pożyczki szczegółowej stanowił załącznik do umów ramowych, a zawarcie każdej z nich poprzedzone było dokonywaną przez Wnioskodawcę weryfikacją kondycji finansowej pożyczkobiorców. Spłata pożyczek zabezpieczona była i jest wystawionymi przez pożyczkobiorców wekslami. Celem udzielania odpłatnych pożyczek, Spółka gromadziła środki z jej podstawowej działalności.

Wszystkie udzielone przez Wnioskodawcę pożyczki, począwszy od 2012 r., były zawarte na czas określony i oprocentowane, a termin zwrotu poszczególnych pożyczek przypadał na koniec grudnia 2014 r. lub termin ich spłaty przypada na rok bieżący. Zgodnie z warunkami umów pożyczek, naliczane od pożyczki odsetki nie były kapitalizowane (tekst jedn.: doliczane do udzielonej kwoty pożyczek), a ich zapłata w odniesieniu do zwróconych pożyczek następowała wraz ze zwrotem kwoty głównej pożyczki. W odniesieniu do pożyczek, których termin spłaty jeszcze nie nastąpił, zapłata odsetek nastąpi wraz ze zwrotem należności głównej. Na kwotę otrzymanych przez Wnioskodawcę odsetek od zwróconych pożyczek, wystawił on faktury VAT, odpowiadające wysokości należnych mu i otrzymanych od pożyczkobiorców odsetek, przy czym udokumentowane fakturami transakcje Spółka zaliczyła jako zwolnione z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza wystawić także faktury na odsetki, które zostaną zapłacone wraz ze zwrotem pożyczek, których terminy zwrotu jeszcze nie nastąpiły.

Wnioskodawca również w przyszłości ma zamiar udzielać oprocentowanych pożyczek, na które będzie przeznaczana część uzyskanych w tym celu przez Spółkę nadwyżek finansowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka udzielając pożyczek działa jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy wobec tego czynności te podlegały oraz czy będą podlegały w przyszłości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jako odpłatne świadczenie usług, jednocześnie korzystając ze zwolnienia przedmiotowego od tego podatku, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym, udzielanie pożyczek przez Spółkę, będącą czynnym podatnikiem od towarów i usług, już od pierwszej udzielonej pożyczki wchodziło w zakres prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, co w konsekwencji powoduje, iż dokonując tego typu czynności Spółka działała i dalej będzie działać jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy. W konsekwencji przedmiotowe transakcje, zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym z uwagi na treść art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy korzystają ze zwolnienia z tego podatku.

Mając na celu uzasadnienie przedstawionego stanowiska, Wnioskodawca wyjaśnia jak niżej.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Biorąc pod uwagę treść art. 8 ust. 1 ww. ustawy, odpłatnym świadczeniem jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. przepisu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż udzielanie przez podmiot, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, kilkunastu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowi wykonywanie działalności gospodarczej, co w konsekwencji powoduje, iż tego typu transakcje spełniają przesłanki uznania ich za podlegające opodatkowaniu świadczenie usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak ujawnienia przez Wnioskodawcę w Krajowym Rejestrze Sądowym informacji o dokonywaniu czynności z zakresu udzielania pożyczek nie powoduje, że podejmowanie takich działań nie może zostać uznane jako wykonywanie czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Istotnym jest bowiem przede wszystkim zamiar podmiotu świadczącego usługę, a nie formalny aspekt zgłoszenia danego rodzaju działalności do właściwego rejestru.

Zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 października sygn. akt I SA/Łd 1085/11, w którym wyraźnie podkreślono, że jeżeli podmiot prowadzący działalność gospodarczą udziela pożyczki to mimo, iż nie jest to zasadniczy zakres działalności i czynność taka nie została wskazana w przedmiocie działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym, to udzielenie pożyczki należy uznać za czynność w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Powyższy pogląd zaaprobował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 18 stycznia 2012 r., o sygn. akt I SA/Po 640/11 w którym stwierdził, że: "że aby jednak usługa była objęta podatkiem od towarów i usług (choć zwolniona z tego podatku), musi być wykonywana przez osobę, która działa w tym zakresie w charakterze podatnika VAT. Pożyczka musi więc być udzielana w ramach jej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Nie jest przy tym istotne, czy spółka w zakresie swojej działalności ma wyszczególnione usługi pośrednictwa finansowego.

W omawianym stanie faktycznym istotnym jest również, iż o występowaniu w charakterze podatnika podatku VAT, z tytułu udzielania oprocentowanych pożyczek świadczą także, wskazujące na zawodowy charakter takiej działalności: częstotliwość udzielonych pożyczek, szeroki zakres pożyczkobiorców (klientów) Wnioskodawcy, zakres czasowy takiej działalności, zorganizowany sposób działania (zawarcie umów ramowych, weryfikacja wiarygodności płatniczej, zabezpieczanie spłat) ilość dokonanych transakcji, wykorzystanie zasobów finansowych mających źródło tak w działalności podstawowej (budowa linii telekomunikacyjnych) jak i w działalności związanej z pozyskiwaniem dochodów z oprocentowanych pożyczek. Skoro w szeregu dotąd wydanych indywidualnych interpretacji prawa podatkowego wynika, że w charakterze podatnika w danej transakcji może występować podmiot gospodarczy, który dokonał nawet jednorazowej czynności, jeżeli z okoliczności wynika potencjalna możliwość wykonywania tych czynności ponownie w przyszłości, to tym bardziej za podatnika VAT z tytułu udzielania oprocentowanych pożyczek powinien być uznany Wnioskodawca.

Pogląd taki wyrażony został m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w Interpretacji indywidualnej nr IBPP2/443-1228/14/KO, z dnia 26 lutego 2015 r., w której to organ stwierdził, że Udzielenie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy.

W ww. interpretacji organ ponadto zaprezentował istotne twierdzenie, zgodnie z którym Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia".

Analogiczne stanowiska do wyżej zaprezentowanego wyraził również:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w Interpretacji Indywidualnej z dnia 9 kwietnia 2013 r., nr ITPP1/443-39/13/TS;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w Interpretacji Indywidualnej z dnia 9 grudnia 2014 r., nr IPPP3/443-1086/14-2/JŻ;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w Interpretacji Indywidualnej z dnia 7 października 2014 r., nr IPPP1/443-952/14-2/MP;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w Interpretacji Indywidualnej z dnia 23 października 2014 r., nr IPPP1/443-1145/14-2/JŻ.

Zatem, zdaniem Spółki, udzielając opisanych we wniosku pożyczek, Spółka występowała w charakterze podatnika VAT. Co istotne, Spółka w przyszłości również zamierza udzielać oprocentowanych pożyczek różnym podmiotom. Pomimo, iż działalność udzielania pożyczek nie wynika wprawdzie ani ze Statutu Spółki, ani z danych ujawnionych w aktach rejestrowych, niemniej jednak fakt ten zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanych stanie faktycznym, nie determinuje charakteru podejmowanych czynności. Natomiast z pewnością istotnym jest, iż udzielanie odpłatnych pożyczek przez Spółkę można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny działalności podmiotu, tj. do pomocniczej działalności finansowej, którą Spółka wykonywała relatywnie często i ma zamiar wykonywać w przyszłości.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż usługa udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym co do zdarzeń przeszłych jak i planowanych w przyszłości, udzielanie pożyczek przez Spółkę, będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, stanowi czynność wykonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec tego Spółka dokonując tego typu czynności prawnych działa jako podatnik, o którym mowa w ust. 1 ww. artykułu. Przedmiotowa usługa, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym, biorąc pod uwagę uregulowanie zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, korzysta ona ze zwolnienia z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez wykonawcę tej czynności wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zaangażowała się w działalność polegającą na udzielaniu oprocentowanych pożyczek na rzecz innych, nie powiązanych z nią kapitałowo ani osobowo podmiotów, w tym tych, z którymi stale współpracuje, realizując na ich rzecz inwestycje polegające na projektowaniu i budowie sieci telekomunikacyjnych.

Uzyskiwane przez Spółkę w toku realizacji zasadniczego przedmiotu działalności dochody lokowane były i są na rachunkach bankowych Spółki. Gromadzone w ten sposób nadwyżki finansowe od początku funkcjonowania Spółki przeznaczane są częściowo na rozwój potencjału osobowego i majątkowego Spółki, a częściowo przeznaczane są na zarobkowe tj. odpłatne udzielanie pożyczek innym, nie powiązanym z nią podmiotom. Usługi pośrednictwa finansowego, w tym udzielanie pożyczek, nie znajdują się w katalogu wprost opisanego w akcie założycielskim przedmiotu działalności Spółki, nie są też ujawnione w KRS. Niemniej jednak, działalność w zakresie udzielania pożyczek była intencjonalna, nakierowana na sporą powtarzalność oraz z celem zarobkowym. W latach 2012, 2013, 2014 i 2015 do dnia sporządzenia niniejszego wniosku. Spółka zawarła co najmniej 15 (piętnaście) umów pożyczek z co najmniej pięcioma przedsiębiorcami, czynnymi podatnikami VAT. Co więcej, z dwoma nich, z którymi łączy je najściślejsza współpraca, już pod koniec w 2012 r. Spółka, planując uzyskiwanie dodatkowego zarobku, przygotowała i zawarła ramowe umowy pożyczek, na mocy których do końca 2015 r. zobowiązała się do udzielania oprocentowanych, szczegółowych pożyczek z przeznaczeniem na finansowanie projektów inwestycyjnych, związanych z budową sieci telekomunikacyjnych, w zamian za co pożyczkobiorcy zobowiązali się do zapłaty odsetek od kwot udzielonych pożyczek.

Wszystkie udzielone przez Wnioskodawcę pożyczki, począwszy od 2012 r., były zawarte na czas określony i oprocentowane, a termin zwrotu poszczególnych pożyczek przypadał na koniec grudnia 2014 r. lub termin ich spłaty przypada na rok bieżący. Zgodnie z warunkami umów pożyczek, naliczane od pożyczki odsetki nie były kapitalizowane (tekst jedn.: doliczane do udzielonej kwoty pożyczek), a ich zapłata w odniesieniu do zwróconych pożyczek następowała wraz ze zwrotem kwoty głównej pożyczki.

Wnioskodawca również w przyszłości ma zamiar udzielać oprocentowanych pożyczek, na które będzie przeznaczana część uzyskanych w tym celu przez Spółkę nadwyżek finansowych.

Istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek, podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy stanowi zapłata, którą świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać od usługobiorcy lub osoby trzeciej, czyli inaczej określając odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął - czyli odsetki, które stały się wymagalne).

W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę. Zaznaczyć należy, że skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki, będzie spełniać przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczek na rzecz innego podmiotu gospodarczego stanowi/będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczek na rzecz innego podmiotu jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, iż powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Prymasa Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.