IBPP2/4512-448/15/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 maja 2015 r. (data wpływu 13 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli wierzytelności, z których wynika korygowana kwota podatku naliczonego, powstały po dniu wszczęcia postępowania upadłościowego - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli wierzytelności, z których wynika korygowana kwota podatku naliczonego, powstały po dniu wszczęcia postępowania upadłościowego.

Wniosek ten został uzupełnionym pismem z 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 lipca 2015 r. znak: IBPP2/4512-448/15/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest oddziałem słowackiej spółki D.

W dniu 4 kwietnia 2014 r. w stosunku do D. Sąd Rejonowy wszczął postępowanie restrukturyzacyjne (reśtrukturalizaćné konanie) określone w art. 2a Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. U.UE.L z dnia 30 czerwca 2000 r.) - dalej też "Rozporządzenie".

W związku z powyższym Sąd Rejonowy w K. dokonał również odpowiedniego wpisu do KRS odnośnie D. Oddział w Polsce, gdyż postępowanie restrukturyzacyjne wobec D., ma charakter głównego postępowania upadłościowego w rozumieniu Rozporządzenia (pkt 12 Preambuły), a więc ma ono zakres uniwersalny, obejmujący cały majątek dłużnika, w tym także majątek związany z oddziałem dłużnika położonym zagranicą. W dziale 6 rubryka 5 - Informacja o postępowaniu upadłościowym - Wzmianka o ogłoszeniu upadłości zagranicznego przedsiębiorcy.

Ponieważ w stosunku do zobowiązań swoich kontrahentów Wnioskodawca nie regulował ich w terminie, na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej ustawa o VAT, dokonywał korekt odliczonej kwoty podatku wynikającej z nieuregulowanych w terminie faktur.

Dodatkowo pismem z 5 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił opis powyższego stanu faktycznego, wyjaśniając:

1. Zarządca restrukturyzacji D. potwierdził, że dłużnik znajdował się w stanie niewypłacalności w dniu 31 grudnia 2013 r. oraz że zostały spełnione warunki do zatwierdzenia procesu restrukturyzacji.Powodem wszczęcia procesu restrukturyzacji D. była niewypłacalność.Zgodnie z art. 155 (2) słowackiej ustawy prawo upadłościowe, skutkiem przeprowadzonego wobec Dłużnika - D. postępownia restrukturyzacyjnego jest to, iż wszystkie wierzytelności zgłoszone zgodnie z procedurą restrukturyzacji podlegają postanowieniom planu restrukturyzacji, zatwierdzonego przez Sąd Rejonowy. Ponadto wygasają uprawnienia wierzycieli do dochodzenia należności, które nie zostały zgłoszone w procesie restrukturyzacji. Wierzyciele Ci nie są uprawnieni do egzekwowania takich wierzytelności od Dłużnika ani do potrącania ich z wierzytelności Dłużnika.Wierzytelności zgłoszone i uznane w postępowaniu restrukturyzacyjnym zostaną przez Dłużnika uregulowane do wysokości oraz w terminach określonych w planie restrukturyzacyjnym. Po wykonaniu planu restrukturyzacji zgłoszone wierzytelności będą uważane za uregulowane w całości.

2. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 4 kwietnia 2014 r. w przedmiocie rozpoczęcia postępowania restrukturyzacyjnego, od postanowienia tego nie przysługuje odwołanie (zgodnie z art. 198 ust. 1 słowackiego prawa upadłościowego). Z kolei, zgodnie z art. 113 ust. 3 słowackiego prawa upadłościowego, postanowienie w przedmiocie rozpoczęcia postępowania restrukturyzacyjnego wydane przez sąd jest niezwłocznie ogłaszane w Monitorze Gospodarczym (Obchodny vestnik) i postępowanie restrukturyzacyjne rozpoczyna się z dniem publikacji postanowienia w Monitorze Gospodarczym (Obchodny vestnik). Tym samym, postanowienie w przedmiocie rozpoczęcia postępowania restrukturyzacyjnego D. stało się skuteczne na Słowacji w dniu jego publikacji w Monitorze Gospodarczym (Obchodny vestnlk), tj. w dniu 11 kwietnia 2014 r.

3. Zgodnie z wiedzą D., żadna instytucja w Polsce nie odmówiła uznania postępowania upadłościowego wszczętego na Słowacji wobec D. albo wykonania wydanego w jego toku orzeczenia, z tego powodu, że uznanie to lub wykonanie prowadziłoby do rezultatu, który pozostaje w oczywistej sprzeczności z jego porządkiem publicznym, w szczególności z jego podstawowymi zasadami lub konstytucyjnie zagwarantowanymi prawami i wolnościami jednostki (klauzula porządku publicznego).We wszystkich dotychczasowych postępowaniach sądowych i administracyjnych, których stroną jest w Polsce D., sądy i organy uznawały automatyczną skuteczność postanowień Sądu Rejonowego w przedmiocie restrukturyzacji D., rozpatrując w tym kontekście np. możliwość prowadzenia przeciwko D. postępowań sądowych w Polsce. Przykładowo można tu zacytować tezę z postanowienia Sądu Rejonowego w P. w przedmiocie odrzucenia pozwu przeciwko D., zgodnie z którą "z powyższej regulacji wynika, że z dniem wydania w stosunku do pozwanego D. z siedzibą w B.e postanowienia o rozpoczęciu postępowania restrukturyzacyjnego przez Sąd Rejonowy, tj. z dniem 4 kwietnia 2014 r., niedopuszczalne stało się wszczynanie względem dłużnika innych postępowań sądowych dotyczących jego majątku, albowiem roszczenia te powinny podlegać zgłoszeniu w restrukturyzacji".

4. W dniu 19 grudnia 2014 został złożony w Sądzie Rejonowym Protokół z zebrania wierzycieli uchwalający plan restrukturyzacji D. Jednym z załączników - do protokołu była kopia planu restrukturyzacyjnego w brzmieniu uchwalonym przez Komitet Wierzycielski. W myśl postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 29 grudnia 2014 r. zostało zakończone postępowanie restrukturyzacyjne i tym samym zgłoszone i zatwierdzone w układzie wierzytelności zostały zmodyfikowane poprzez:

 umorzenie 69,30% wartości zgłoszonych wierzytelności i ustalenie nowej wartości do uregulowania przez dłużnika w wysokości 30,70% wartości pierwotnej zgłoszonego zobowiązania;

* nadanie nowych terminów zapłat wierzytelności w pięciu równych ratach rocznych płatnych w ostatnim dniu kalendarzowym roku, gdzie pierwsza rata płatna będzie do 31 grudnia 2015 r. a ostatnia do 31 grudnia 2019 r.

Powyższa zmiana w zakresie kwot i terminu uregulowania zobowiązania finansowego dłużnika względem wierzyciela jest zgodnym oświadczeniem woli obu stron, co wynika z zaakceptowanego w głosowaniu planu restrukturyzacji.

5. Zadane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej pytanie dotyczy wierzytelności, dla których uprawdopodobnienie nieściągalności nastąpiło po dniu wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego wobec D., bez uwzględnienia zmodyfikowanych wszczętym postępowaniem restrukturyzacyjnym terminów płatności.W dniu 4 kwietnia 2014 w stosunku do D. Sąd Rejonowy wszczął postępowanie restrukturyzacyjne, które orzeczeniem tego Sądu zostało zakończone w dniu 29 grudnia 2014 r. W tym okresie Spółka dokonywała korekty w trybie art. 89b ustawy VAT w odniesieniu do wierzytelności, w zakresie których nie dokonała zapłaty względem dłużnika. Podczas sporządzania korekty w trybie art. 89b ustawy VAT Spółka nie uwzględniła zmodyfikowanych wszczętym postępowaniem restrukturyzacyjnym terminów płatności, z uwagi na fakt, że nie były one znane w momencie sporządzania stosownych korekt. Dopiero w dniu 29 grudnia 2014 r. orzeczeniem Sąd Rejonowy zakończył postępowanie restrukturyzacyjne i tym samym zaakceptował plan spłaty wierzytelności z uwzględnieniem nadania im nowych terminów zapłat w pięciu równych ratach rocznych płatnych w ostatnim dniu kalendarzowym roku, gdzie pierwsza rata płatna będzie do 31 grudnia 2015 r. a ostatnia do 31 grudnia 2019 r.

6. Należności wynikające z faktur dokumentujących dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju na rzecz D. SA Oddział w Polsce powstały przed datą wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego przez Sąd Rejonowy, tj. przed 4 kwietnia 2014 r. Natomiast uprawdopodobnienie nieściągalności tych należności nastąpiło po dniu ogłoszenia upadłości. D. SA Oddział w Polsce w trakcie trwania postępowania restrukturyzacyjnego dokonywał korekt podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT od zobowiązań powstałych przed dniem 4 kwietnia 2014 r., dla których 150 dzień od dnia terminu płatności upłynął po dacie 4 kwietnia 2014 r. Oddział dokonał również korekt podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT dla faktur wystawionych po dacie 4 kwietnia 2014 r., dokumentujących zakupy towarów i usług, dla których minął 150 dzień od terminu zapłaty a zobowiązanie pozostawało nie uregulowane.

7. W związku z postępowaniem restrukturyzacyjnym D. dokonano odpowiedniego wpisu do KRS dla oddziału zagranicznego przedsiębiorcy D. SA Oddział w Polsce. W dziale 6 rubryka 5 - Informacja o postępowaniu upadłościowym - Wzmianka o ogłoszeniu upadłości zagranicznego przedsiębiorcy. Tym samym wierzyciele D. SA Oddział w Polsce zgodnie ze stanowiskiem Spółki nie mogli skorzystać z uprawnienia skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów i usług na terytorium kraju. Z literalnego brzmienia przepisów art. 89a ust. 2 ustawy wynika, że podatnik nie może skorzystać z uprawnienia skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w sytuacji, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług były dokonane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, będącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, a także w sytuacji gdy dłużnik na dzień poprzedzający dzień złożenia przez wierzyciela deklaracji, w której dokonuje on korekty, jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.Po ogłoszeniu postępowania restrukturyzacyjnego względem D., prowadzone były przez urzędy skarbowe czynności sprawdzające z uwagi na dokonanie przez wierzycieli obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w myśl przepisów art. 89a ust. 1 ustawy VAT. D. SA Oddział w Polsce informował urząd skarbowy o dokonaniu stosownej korekty w myśl przepisów art. 89b ustawy VAT oraz o rozpoczętym i toczącym się względem D. postępowaniu restrukturyzacyjnym. Nie są Wnioskodawcy znane rozstrzygnięcia urzędu skarbowego w tym zakresie. W ocenie Spółki wierzyciele nie byli uprawnieni do dokonania korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy VAT, gdyż jak wynika z przepisów rozporządzenia D. był w trakcie postępowania upadłościowego, a okoliczność ta została również potwierdzona wpisem w KRS dla oddziału zagranicznego przedsiębiorcy D. SA Oddział w Polsce.

8. Wnioskodawca oświadcza, że nie wystąpiły wierzytelności, dla których upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione.

9. Wnioskodawca oświadcza, że D. SA Oddział w Polsce pozostaje czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w okresie od wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego w stosunku do dłużnika (Słowacja) do nadal.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym D. SA Oddział w Polsce jest obowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego w związku z niezapłaceniem faktur, w stosunku do których uprawdopodobnienie nieściągalności nastąpiło po dniu wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego wobec D. z siedzibą w B....

2. W przypadku gdyby okazało się, że D. SA Oddział w Polsce nie był obowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, czy Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania ponownej korekty podatku naliczonego poprzez jego zwiększenie w rozliczeniu za okres, w którym zastosował korektę wynikającą z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy.

1. W opisanym stanie faktycznym D. SA Oddział w Polsce nie jest obowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego w związku z niezapłaceniem faktur, w stosunku do których uprawdopodobnienie nieściągalności nastąpiło po dniu wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego wobec D. z siedzibą w B.

2. W przypadku gdyby okazało się, że D. SA Oddział w Polsce nie był obowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania ponownej korekty podatku naliczonego poprzez jego zwiększenie w rozliczeniu za okres, w którym zastosował korektę wynikającą z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.). Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2. Natomiast w świetle ust. 2 ww. artykułu, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

A zatem nowe zasady stosowania tzw. ulgi za złe długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstały od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz do wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z nowymi zasadami) już w 2013 r., tj. w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności. Oznacza to, że w odniesieniu do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. nowe zasady stosowane są wyłącznie w przypadku, gdy w 2013 r. upłynie 150. dzień od upływu ich płatności.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2013 r., bowiem przedmiotem wniosku są wierzytelności powstałe po dniu wejścia w życie ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce.

I tak, zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ustawy o VAT, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy o VAT).

Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (art. 89a ust. 5 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy o VAT, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z kolei kwestie rozliczania podatku przez dłużnika uregulowano w przepisie art. 89b ustawy o VAT. Stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Natomiast, zgodnie z art. 89b ust. 1a ustawy o VAT, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy o VAT).

W świetle art. 89b ust. 4 ustawy o VAT - w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy o VAT - podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W celu wykonania tego obowiązku - stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy o VAT - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Ze stanu faktycznego wynika, że w dniu 4 kwietnia 2014 r. w stosunku do D. z siedzibą w B. Sąd Rejonowy wszczął postępowanie restrukturyzacyjne (reśtrukturalizaćné konanie) określone w art. 2a Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. U.UE z dnia 30 czerwca 2000 r. dalej też "Rozporządzenie".

Zgodnie z art. 2a Rozporządzenia dla celów niniejszego rozporządzenia "postępowania upadłościowe" oznaczają postępowania zbiorowe określone w art. 1 ust. 1. Wykaz tych postępowań znajduje się w załączniku A, w którym jeśli chodzi o Słowację wymienione zostały: "Konkurzné konanie" i "Reśtrukturalizaćné konanie". Stosownie do art. 16 Rozporządzenia, wszczęcie postępowania upadłościowego przez sąd Państwa Członkowskiego właściwy, zgodnie z art. 3 tegoż aktu normatywnego, podlega uznaniu we wszystkich pozostałych Państwach Członkowskich z chwilą, gdy orzeczenie stanie się skuteczne w Państwie wszczęcia postępowania. Wydane więc w tym zakresie przedmiotowe orzeczenie Sądu w B. wywołuje również bezpośredni skutek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym dokonano również odpowiedniego wpisu do KRS odnośnie D. SA Oddział w Polsce. W dziale 6 rubryka 5 - Informacja o postępowaniu upadłościowym - Wzmianka o ogłoszeniu upadłości zagranicznego przedsiębiorcy. W świetle powyższego należy przyjąć, że wierzyciele Wnioskodawcy nie są uprawnieni do dokonania korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy o VAT, gdyż jak wynika z przepisów rozporządzenia Wnioskodawca jest w trakcie postępowania upadłościowego. Co istotne, okoliczność ta została potwierdzona również stosownym wpisem do KRS.

Przed ogłoszeniem upadłości, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonywał zakupu towarów i usług od kontrahentów, jednak nie wszystkie zobowiązania zostały uregulowane.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy powstała wątpliwość, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do korekty deklaracji i zapłaty, do 25 dnia każdego miesiąca podatku VAT, wynikającego ze zmniejszenia podatku naliczonego w związku z niezapłaceniem faktur, w stosunku do których uprawdopodobnienie nieściągalności nastąpiło po dniu ogłoszenia upadłości (wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego wobec D. z siedzibą w B.), a faktury zostały wystawione przed ogłoszeniem upadłości i nie wynikają z czynności syndyka.

W tym miejscu należy zauważyć, że w sytuacji, gdy podmiot będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zostaje postawiony w stan upadłości, nie powoduje to utraty automatycznie statusu czynnego podatnika podatku VAT, o ile wykonywane są przez ten podmiot lub w jego imieniu (np. przez syndyka) czynności podlegające zakresowi podatku od towarowi usług.

Z literalnego brzmienia powołanego wyżej przepisu art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT wynika, że podatnik nie może skorzystać z uprawnienia skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w sytuacji, gdy dłużnik na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której dokonuje korekty jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Natomiast, ten sam dłużnik (pomimo, że jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji) powinien skorygować odliczony podatek naliczony z niezapłaconych faktur VAT (art. 89b ustawy).

Należy jednak wskazać, że spójność systemu prawa gwarantuje określony stopień jego niesprzeczności i zupełności. Zatem jedną z reguł wykładni jest zakaz wykładni przepisów prawa w sposób prowadzący do ich sprzeczności z innymi przepisami, a także do naruszenia zasad neutralności i proporcjonalności.

Skoro wierzyciel nie ma możliwości skorygowania podstawy opodatkowania (podatku należnego) z uwagi na postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne swojego dłużnika to w takich okolicznościach nie zachodzi ryzyko utraty wpływów podatkowych. Ponadto w ww. przepisach występuje korelacja terminu w jakim można dokonać rzeczonych korekt, tj. 150 dni od dnia upływu terminu płatności wierzytelności (należności) określonego w umowie lub na fakturze. Wobec powyższego należy stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. w przypadku nieuregulowania powstałej przed datą ogłoszenia upadłości należności wynikającej z faktur dokumentujących dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego umowie lub na fakturze nie ma zastosowania art. 89b ustawy o VAT. Oznacza to, że instytucja rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, unormowana w art. 89a i art. 89b ustawy o VAT, nie ma zastosowania w stosunku do wierzytelności, których wierzyciel nie może skorygować z uwagi na to, że dłużnik jest w trakcie postępowania upadłościowego i naprawczego (zob. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA") z dnia 1 lipca 2014 r., sygn. akt I FSK 609/14 i I FSK 641/14, wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2014 r. I FSK1752/14, wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r. sygn. akt. I FSK 750/14, interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP1/443-1183/14/KM z dnia 15 grudnia 2014 r., interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP2/443-1040/14/RSz z dnia 14 stycznia 2015 r., nr IBPP2/443-941/14/RSz z dnia 23 grudnia 2014 r.

W powołanym wyżej wyroku NSA (sygn. akt 1 FSK 609/14) stwierdził w szczególności, że przyjęcie, iż "przepisy tzw. ulgi na złe długi mają zastosowanie również do zobowiązań dłużników objętych postępowaniem upadłościowym i naprawczym" prowadzi do "naruszenia zasad neutralności oraz proporcjonalności: mimo bowiem tego, że wierzyciel został objęty zakazem stosowania tej instytucji, a więc korygowania podatku należnego z niezapłaconej przez dłużnika faktury, z uwagi na postawienie go w stan upadłości (objęcie postępowaniem naprawczym), Minister Finansów uznaje, że tenże dłużnik ma stosować się do jej regulacji, tzn. z upływem terminu 150 dni od terminu płatności faktury, jest - na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy - obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury. Prawo krajowe w zakresie podatku od towarów i usług nie może być interpretowane w sposób prowadzący do naruszenia zasad neutralności i proporcjonalności, bez uprawnienia wynikającego z dyrektywy unijnej VAT".

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym, D. SA Oddział w Polsce - polski oddział słowackiej spółki, wobec której Sąd w B. wszczął postępowanie restrukturyzacyjne, nie jest obowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego w związku z niezapłaceniem faktur, w stosunku do których uprawdopodobnienie nieściągalności nastąpiło po dniu ogłoszenia upadłości.

Jeśli zaś chodzi o stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 2, to zgodnie z przepisem art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że gdyby okazało się, że polski oddział słowackiej spółki, wobec której Sąd w B. wszczął postępowanie restrukturyzacyjne, nie był obowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT a takiej korekty wbrew obowiązkowi dokonał, jest uprawniony do skorygowania podatku naliczonego poprzez jego zwiększenie w rozliczeniu za okres w którym zastosował korektę wynikającą z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości korygowania wcześniej złożonych deklaracji VAT nie wykazując w nich kwot wynikających z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 października 2014 r. (nr ITPP1/443-818/14/KM), w której organ uznał za prawidłowe podejście, zgodnie z którym syndyk masy upadłości, który skorygował podatek naliczony w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, "może dokonać korekty w sposób, który nie uwzględnia normy prawnej wynikającej z art. 89b ust. 1 ustawy, jeżeli wierzytelności z których wynika kwota podatku naliczonego powstały przed dniem ogłoszenia upadłości, a uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności nastąpiło po dniu 31 grudnia 2012 r., o ile dłużnik był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji na ostatni dzień okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności za zakupione towary lub usługi".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do treści art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem, że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Stosownie do art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 1 ustawy w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy - podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W celu wykonania tego obowiązku - stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (D. Oddział w Polsce) jest oddziałem słowackiej spółki D. z siedzibą w B.

W dniu 4 kwietnia 2014 r. w stosunku do D. Sąd Rejonowy B. wszczął postępowanie restrukturyzacyjne (reśtrukturalizaćné konanie) określone w art. 2a Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. U.UE.L z dnia 30 czerwca 2000 r.).

W związku z powyższym Sąd Rejonowy w K. Wydział VIII Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego dokonał również odpowiedniego wpisu do KRS odnośnie D. SA Oddział w Polsce, gdyż postępowanie restrukturyzacyjne wobec D. z siedzibą w B. ma charakter głównego postępowania upadłościowego w rozumieniu Rozporządzenia (pkt 12 Preambuły), a więc ma ono zakres uniwersalny, obejmujący cały majątek dłużnika, w tym także majątek związany z oddziałem dłużnika położonym zagranicą. Ponieważ w stosunku do zobowiązań swoich kontrahentów Wnioskodawca nie regulował ich w terminie, na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dokonywał korekt odliczonej kwoty podatku wynikającej z nieuregulowanych w terminie faktur.

Zarządca restrukturyzacji D. potwierdził, że dłużnik znajdował się w stanie niewypłacalności w dniu 31 grudnia 2013 r. oraz że zostały spełnione warunki do zatwierdzenia procesu restrukturyzacji.

Powodem wszczęcia procesu restrukturyzacji D. była niewypłacalność.

Zgodnie z art. 155 (2) słowackiej ustawy prawo upadłościowe, skutkiem przeprowadzonego wobec Dłużnika - D. postępowania restrukturyzacyjnego jest to, iż wszystkie wierzytelności zgłoszone zgodnie z procedurą restrukturyzacji podlegają postanowieniom planu restrukturyzacji, zatwierdzonego przez Sąd Rejonowy w B. Ponadto wygasają uprawnienia wierzycieli do dochodzenia należności, które nie zostały zgłoszone w procesie restrukturyzacji. Wierzyciele Ci nie są uprawnieni do egzekwowania takich wierzytelności od Dłużnika ani do potrącania ich z wierzytelności Dłużnika.

Wierzytelności zgłoszone i uznane w postępowaniu restrukturyzacyjnym zostaną przez Dłużnika uregulowane do wysokości oraz w terminach określonych w planie restrukturyzacyjnym. Po wykonaniu planu restrukturyzacji zgłoszone wierzytelności będą uważane za uregulowane w całości.

Postanowienie w przedmiocie rozpoczęcia postępowania restrukturyzacyjnego D. stało się skuteczne na Słowacji w dniu jego publikacji w Monitorze Gospodarczym (Obchodny vestnlk), tj. w dniu 11 kwietnia 2014 r.

Zgodnie z wiedzą D., żadna instytucja w Polsce nie odmówiła uznania postępowania upadłościowego wszczętego na Słowacji wobec D. albo wykonania wydanego w jego toku orzeczenia, z tego powodu, że uznanie to lub wykonanie prowadziłoby do rezultatu, który pozostaje w oczywistej sprzeczności z jego porządkiem publicznym, w szczególności z jego podstawowymi zasadami lub konstytucyjnie zagwarantowanymi prawami i wolnościami jednostki (klauzula porządku publicznego).

W dniu 19 grudnia 2014 r. został złożony w Sądzie Rejonowym w B. Protokół z zebrania wierzycieli uchwalający plan restrukturyzacji D. Jednym z załączników - do protokołu była kopia planu restrukturyzacyjnego w brzmieniu uchwalonym przez Komitet Wierzycielski. W myśl postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia 29 grudnia 2014 r. zostało zakończone postępowanie restrukturyzacyjne i tym samym zgłoszone i zatwierdzone w układzie wierzytelności zostały zmodyfikowane poprzez:

* umorzenie 69,30% wartości zgłoszonych wierzytelności i ustalenie nowej wartości do uregulowania przez dłużnika w wysokości 30,70% wartości pierwotnej zgłoszonego zobowiązania;

* nadanie nowych terminów zapłat wierzytelności w pięciu równych ratach rocznych płatnych w ostatnim dniu kalendarzowym roku, gdzie pierwsza rata płatna będzie do 31 grudnia 2015 r. a ostatnia do 31 grudnia 2019 r.

Powyższa zmiana w zakresie kwot i terminu uregulowania zobowiązania finansowego dłużnika względem wierzyciela jest zgodnym oświadczeniem woli obu stron, co wynika z zaakceptowanego w głosowaniu planu restrukturyzacji.

W związku z powyższym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Wnioskodawca - D. SA Oddział w Polsce - był obowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego w związku z niezapłaceniem faktur, w stosunku do których uprawdopodobnienie nieściągalności nastąpiło po dniu wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego wobec D. z siedzibą w B.

W art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., określając warunki do dokonania korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona jednoznacznie sformułowano warunek dokonania korekty: aby na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której ma być dokonana korekta, dłużnik nie pozostawał w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Oznacza to w konsekwencji, że do podatnika-wierzyciela, który wystawił fakturę i zapłacił podatek na ogólnych zasadach, w sytuacji gdy na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której ma być dokonana korekta, jego dłużnik znalazł się w stanie upadłości lub w trakcie likwidacji, nie znajdują zastosowania przepisy tzw. "ulgi na złe długi".

Odnośnie natomiast dłużnika, w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, postanowiono, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Z literalnego brzmienia powołanego wyżej przepisu art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy wynika, że podatnik - wierzyciel nie może skorzystać z uprawnienia skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w sytuacji, gdy dłużnik na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której dokonuje korekty jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że spójność systemu prawa gwarantuje określony stopień jego niesprzeczności i zupełności. Zatem jedną z reguł wykładni jest zakaz wykładni przepisów prawa w sposób prowadzący do ich sprzeczności z innymi przepisami, a także do naruszenia zasad neutralności i proporcjonalności.

Aby przystąpić do udzielenia odpowiedzi w zakresie obowiązku skorygowania przez Wnioskodawcę podatku naliczonego, w oparciu o art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, w pierwszej kolejności trzeba ustalić, czy wszczęte postępowanie restrukturyzacyjne, na podstawie przepisów obowiązujących na terytorium Słowacji, stanowi odpowiednik polskich postępowań upadłościowych oraz jest podobne do tychże postępowań.

W celu ustalenia, czy wszczęte postępowanie restrukturyzacyjne, na podstawie przepisów obowiązujących na terytorium Słowacji, stanowi odpowiednik polskich postępowań upadłościowych, należy powołać się na przepisy Rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. Urz. L 160 30.06.2000, str. 1).

Mając na uwadze powyższą zasadę należy mieć na uwadze przepisy Rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. U. L 160 z 30.6.2000, str. 1).

W pkt 12 preambuły ww. rozporządzenia wskazano, że niniejsze rozporządzenie pozwala na wszczęcie głównego postępowania upadłościowego w Państwie Członkowskim, w którym dłużnik posiada główny ośrodek swojej podstawowej działalności. Postępowanie to ma zakres uniwersalny, jego celem jest objęcie całego majątku dłużnika. W celu ochrony różnych interesów rozporządzenie pozwala na wszczęcie równolegle z postępowaniem głównym wtórnych postępowań upadłościowych. Wtórne postępowanie może zostać wszczęte w Państwie Członkowskim, w którym dłużnik ma swój oddział. Skutki wtórnego postępowania ograniczone są tylko do majątku dłużnika znajdującego się w tym Państwie. Bezwzględnie obowiązujące przepisy dotyczące koordynacji z postępowaniem głównym gwarantują niezbędną jednolitość postępowania w ramach Wspólnoty.

W pkt 13 preambuły wyjaśniono, że Główny ośrodek podstawowej działalności powinien oznaczać miejsce, w którym dłużnik zazwyczaj zarządza swoją działalnością i jako takie jest rozpoznawalne przez osoby trzecie.

W pkt 14 preambuły wskazano, że niniejsze rozporządzenie stosuje się tylko do postępowań, w których główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika znajduje się na obszarze Wspólnoty.

W pkt 15 preambuły wyjaśniono, że zasady jurysdykcji zawarte w niniejszym rozporządzeniu ustanawiają tylko jurysdykcję, co oznacza, że określają one Państwo Członkowskie, którego sądy mogą wszcząć postępowanie upadłościowe. Właściwość miejscowa w tym Państwie Członkowskim musi zostać określona zgodnie z jego prawem wewnętrznym.

Zgodnie z art. 2 lit. a ww. rozporządzenia dla celów niniejszego rozporządzenia "postępowania upadłościowe" oznaczają postępowania zbiorowe określone w art. 1 ust. 1. Wykaz tych postępowań znajduje się w załączniku A.

W załączniku A wymieniono m.in. dla Słowacji:

* Konkurzné konanie,

* Reštrukturalizačné konanie,

W Rozdziale II ww. rozporządzenia - uznanie postępowań upadłościowych - w art. 16 ust. 1 wskazano, że wszczęcie postępowania upadłościowego przez sąd Państwa Członkowskiego właściwy zgodnie z art. 3 podlega uznaniu we wszystkich pozostałych Państwach Członkowskich z chwilą, gdy orzeczenie stanie się skuteczne w Państwie wszczęcia postępowania.

W art. 26 (1) cyt. rozporządzenia wprowadzono zastrzeżenie, że każde Państwo Członkowskie może odmówić uznania postępowania upadłościowego wszczętego w innym Państwie Członkowskim albo wykonania wydanego w jego toku orzeczenia, o ile uznanie to lub wykonanie prowadziłyby do rezultatu, który pozostaje w oczywistej sprzeczności z jego porządkiem publicznym, w szczególności z jego podstawowymi zasadami lub konstytucyjnie zagwarantowanymi prawami i wolnościami jednostki.

W art. 27 ww. rozporządzenia wskazano, że w przypadku wszczęcia przez sąd Państwa Członkowskiego postępowania określonego w art. 3 ust. 1 i uznania go w innym Państwie Członkowskim (postępowanie główne), sąd tego innego Państwa Członkowskiego, właściwy zgodnie z art. 3 ust. 2, może wszcząć wtórne postępowanie upadłościowe, nie badając przy tym w tym innym Państwie Członkowskim niewypłacalności dłużnika. Postępowanie to musi być jednym z postępowań wymienionych w załączniku B. Jego skutki ograniczają się do majątku dłużnika znajdującego się na terytorium tego innego Państwa Członkowskiego.

Cytowane wyżej Rozporządzenie Nr 1346/2000 będące aktem o charakterze generalnym, znajduje bezpośrednie zastosowanie w Polsce od chwili jej przystąpienia do Unii Europejskiej.

Mając na uwadze powyższe, należy przyjąć w świetle przepisów Rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000, że skoro wszczęte przez Sąd Rejonowy B. "Restrukturalizacné konanie" zostało wymienione w załączniku A do ww. rozporządzenia (załącznik dla postępowań wywołujących uniwersalną skuteczność w innych państwach Unii Europejskiej), to stanowi ono odpowiednik polskich postępowań upadłościowych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., w przypadku nieuregulowania, powstałej przed datą ogłoszenia upadłości, należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju, w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, gdy ww. termin 150 dni przypada po dniu ogłoszenia upadłości wobec D. z siedzibą w B., to Wnioskodawca (D. S.A. Oddział w Polsce) nie był obowiązany do korekty podatku naliczonego wynikającego z tej faktury w trybie art. 89b ust. 1 ustawy w deklaracji podatkowej (składanej po dniu ogłoszenia upadłości) za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia płatności wierzytelności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Wobec uznania, że Wnioskodawca nie był zobowiązany do korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy z uwagi na rozpoczęte postępowanie upadłościowe wobec D. z siedzibą w B., natomiast z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jednak dokonał korekt odliczonej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur nieregulowanych w terminie, zatem Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania ponownej korekty podatku naliczonego poprzez jego zwiększenie w rozliczeniu za okres, w którym zastosował korektę wynikającą z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.