IBPP2/4512-409/16-2/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu 1 czerwca 2016 r., uzupełnionym pismem z 20 sierpnia 2016 r. (data wpływu 24 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości nr 830/3 zabudowanej pawilonem handlowym oraz udziału w nieruchomości niezabudowanej nr 830/4 - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości nr 830/3 zabudowanej pawilonem handlowym oraz opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości niezabudowanej nr 830/4.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 sierpnia 2016 r. (data wpływu 24 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 sierpnia 2016 r. znak: IBPP2/4512-409/16-1/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

1. We wrześniu 2000 r. Wnioskodawca wniósł do prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej i przyjął do ewidencji środków trwałych niezabudowane nieruchomości w postaci działek o numerach 830/2, 830/3, 830/4. Nieruchomości te zostały nabyte wcześniej (50% udziału w nich w 1996 r., pozostałe 50% udziału w 1999 r.) do majątku osobistego Wnioskodawcy na podstawie aktów notarialnych. Przy nabyciu nie wystąpiło prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, gdyż nabycia dokonano od osób nie będących podatnikami. Działki mają charakter nieruchomości budowlanej.

2. Od kwietnia 2001 r. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy gruntu z dzierżawcą X, który na przedmiotowej nieruchomości gruntowej wybudował pawilon handlowy wraz z infrastrukturą. W czerwcu 2001 r. dzierżawca X zawarł umowę, poddzierżawy z firmą A. Wnioskodawca z tytułu dzierżawy uzyskiwał przychody opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług.

3. W grudniu 2003 r. (Umowa sprzedaży) dzierżawca X zbył 50% udziałów w swoich nakładach (tekst jedn.: pawilonie i infrastrukturze) innemu podatnikowi Y. Zgodnie z ww. Umową sprzedaży i informacją z czerwca 2004 przekazaną przez X i Y, Y staje się od lipca 2004 stroną Umowy Dzierżawy z Wnioskodawcą z kwietnia 2001. Wnioskodawca nadal uzyskiwał przychody z tytułu dzierżawy nieruchomości, które były opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług.

4. W lipcu 2005 r. (umowa sprzedaży) dzierżawca X zbył pozostałe 50% udziałów w swoich nakładach (tekst jedn.: pawilonie i infrastrukturze) podatnikowi Z. Od września 2005 r. podatnik Z staje się stroną Umowy Dzierżawy z Wnioskodawcą z kwietnia 2001 r. Wnioskodawca wystawiał faktury z podstawową stawką podatku od towarów i usług tytułem czynszu za dzierżawę gruntu (dla każdego po 50%).

5. W maju 2008 r. podatnicy Y i Z rozwiązali łączącą ich z firmą A Umowę Poddzierżawy z czerwca 2001 r. i równocześnie zawarli nową Umowę Poddzierżawy z tą samą firmą A na nowych warunkach.

6. W listopadzie 2008 r. Wnioskodawca zbył po 1/3 prawa własności nieruchomości obejmującej działki 830/2, 830/3, 830/4 na rzecz swoich dzierżawców tj. Y i Z. Sprzedaży dokonano aktem notarialnym, któremu towarzyszyła faktura obejmująca kwotę opodatkowaną podstawową stawką podatku od towarów i usług. Od tego momentu każdy z podatników był właścicielem 1/3 udziału w nieruchomości gruntowej.

7. Niezależnie od tego tym samym aktem notarialnym dotychczasowi dzierżawcy Y i Z zbyli na rzecz Wnioskodawcy udziały w nakładach w postaci pawilonu i infrastruktury w taki sposób, że każdy z podatników: Wnioskodawca, Y i Z był od tej pory właścicielem 1/3 udziału w nakładach. Sprzedający Y i Z wystawili faktury opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług a Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w nich zawartego.

8. Jednocześnie po transakcji Wnioskodawca w swoich księgach dokonał zmian w ewidencji środków trwałych w związku ze sprzedażą łącznie 2/3 udziału w nieruchomości gruntowej, a także wprowadził do ewidencji środków trwałych nabyty udział w 1/3 nakładów na pawilon i infrastrukturę.

9. Po przeprowadzeniu transakcji opisanych powyżej w tym samym dniu Wnioskodawca wraz z podatnikami Y i Z rozwiązali łączącą ich Umowę Dzierżawy gruntu z kwietnia 2001 r. Wnioskodawca obok podatników Y i Z stał się stroną Umowy Poddzierżawy z maja 2008 r. z firmą A. Powyższa Umowa Poddzierżawy z mocy prawa stała się Umową Dzierżawy pomiędzy firmą A a Wnioskodawcą i podatnikami Y i Z.

10. We wrześniu 2010 r. Wnioskodawca nabył udziały (1/3) w działkach 829/1 i 829/2 na postawie aktu notarialnego. Przy nabyciu nie wystąpiło prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, gdyż nabycia dokonano od osób nie będących podatnikami. Działki mają charakter nieruchomości budowlanej. Pozostałe udziały w powyższych działkach nabyli również po 1/3 podatnicy Y i Z.

11. Po transakcji Wnioskodawca wniósł do prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej do używania i przyjął do ewidencji środków trwałych nieruchomości w postaci udziału 1/3 w działkach o numerach 829/1 i 829/2.

12. W roku 2012 firma A - na własny koszt - rozbudowała pawilon handlowy położony na działce 830/3 oraz dobudowała parking zlokalizowany na działkach 829/1 i 829/2.

13. W grudniu 2012 r. Wnioskodawca przekazał do dzierżawy 1/3 udziałów w nieruchomości obejmującej działki 829/1 i 829/2 dotychczasowemu dzierżawcy firmie A i podobnie uczynili właściciele pozostałych udziałów w nieruchomości tj. podatnicy Y i Z.

14. Przychody z tytułu dzierżawy nieruchomości przez Wnioskodawcę podmiotom X, Y, Z i A, były zawsze opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wystawiał faktury tytułem dzierżawy ww. nieruchomości.

15. Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży 1/6 swojego udziału w nieruchomości (po 1/12 dla każdego z kupujących Y i Z) obejmującego działki o numerach 830/2, 830/3, 830/4, 829/1, 829/2 oraz w tej samej części swojego udziału w pawilonie handlowym i infrastrukturze (zwane nakładami).

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1.

Poszczególne działki zabudowane są w następujący sposób (Wnioskodawca podaje też posadowienie pawilonu):

* działka 830/2 zabudowana parkingiem

* działka 830/3 zabudowana pawilonem handlowym i parkingiem

* działka 830/4 niezabudowana

* działka 829/1 zabudowana parkingiem

* działka 829/2 zabudowana parkingiem.

Ad. 2.

Na infrastrukturę składa się parking (czyli miejsca postojowe), przyłącza i urządzenia instalacyjne.

Ad. 3.

Infrastruktura wskazana we wniosku stanowi urządzenia budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane

Ad. 4.

Infrastruktura stanowi urządzenia budowlane, więc nie są to budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ww. ustawy - Prawo budowlane.

Ad. 5.

W związku z odpowiedzią na pyt. 4 pytanie 5 nie wymaga odpowiedzi.

Ad. 6.

Pierwsze zajęcie (używanie) pawilonu wystąpiło 16.09.2002 r. (dzierżawca X poddzierżawił firmie A). Natomiast Wnioskodawca poddzierżawił dla firmy A od 27.11.2008 r. (oznakowanie stron zgodne z oznakowaniem z wniosku o wydanie interpretacji).

Ad. 7.

W dniu 16.09.2002 r. dzierżawca X wydzierżawił firmie A cały pawilon wraz z infrastrukturą.

Ad. 8.

Po oddaniu udziałów w pawilonie w najem, w dzierżawę do dnia ich dostawy minie okres dłuższy niż dwa lata.

Ad. 9.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie (modernizację) pawilonu handlowego stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ad. 10.

W związku z odpowiedzią na pyt. 9 pytanie 10 nie wymaga odpowiedzi.

Ad. 11.

W związku z odpowiedzią na pyt. 9 pytanie 11 nie wymaga odpowiedzi.

Ad. 12.

Pawilon handlowy (udziały) będący przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane na cele sprzedaży opodatkowanej były to przychody z tytułu dzierżawy (dla podmiotów X,Y,Z,A) zawsze opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług.

Ad. 13.

Działki będące przedmiotem sprzedaży są zabudowane w sposób następujący:

* działka 830/2 zabudowana parkingiem

* działka 830/3 zabudowana pawilonem handlowym i parkingiem

* działka 830/4 niezabudowana (tereny zieleni izolacyjnej i zieleni ochronnej zgodnie z Planem zagospodarowania przestrzennego miasta)

* działka 829/1 zabudowana parkingiem

* działka 829/2 zabudowana parkingiem.

Ad. 14.

Grunt niezabudowany stanowi działka 830/4, która zgodnie z Planem zagospodarowania przestrzennego miasta stanowi tereny zieleni izolacyjnej i zieleni ochronne i nie jest przeznaczona pod zabudowę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym transakcję zbycia (sprzedaż) należy opodatkować podstawową (23%) stawką podatku od towarów i usług, czy transakcja ta będzie korzystała ze zwolnienia w podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy transakcja powinna być opodatkowana stawką 23% podatku od towarów i usług, ponieważ nie korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania udziału w nieruchomości nr 830/3 zabudowanej pawilonem handlowym oraz udziału w nieruchomości niezabudowanej nr 830/4 jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W stosunku do sprzedawanego przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości zauważyć należy, że z cytowanego wyżej brzmienia definicji towaru wynika, iż sformułowanie "ich części" odnosi się do budynków i budowli. Po pierwsze, mogą to być części wydzielone fizycznie z budynku bądź budowli. W szczególności będą to lokale mieszkaniowe lub użytkowe. Po drugie, za część budynków należy uznać także udziały w budynkach i budowlach. Część budynku lub budowli to także ich część ułamkowa, a więc udział w ich własności.

W myśl art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

Stosownie do art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień, współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i określony jest odpowiednim ułamkiem. Każdemu ze współwłaścicieli przysługują atrybuty prawa własności, ma on względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela ze względu na charakter udziału.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego współwłaściciel może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co wynika z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie mówi o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym, sprzedaż udziału w nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1, która będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem". Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "budynku" i "budowli". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.).

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 i 2 ustawy wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane).

Z kolei w art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane znajduje się definicja urządzenia budowlanego, przez który należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Zgodnie z Prawem budowlanym urządzenia budowlane nie mieszczą się w definicji budowli. A zatem, w myśl powyższych przepisów Prawa budowlanego, ww. obiekty takie jak chodniki, place postojowe, ogrodzenia, oświetlenie stanowią odmienny rodzaj obiektu niż budowle, czy budynki zdefiniowane w ww. ustawie.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy - Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku, budowli i opodatkować łącznie z tym budynkiem, budowlą, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udziały m.in. w działce nr 830/3 zabudowanej pawilonem oraz parkingiem, który to parking jak wskazał Wnioskodawca w piśmie z 20 sierpnia 2016 r. stanowi urządzenie budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane. Pierwsze zajęcie (używanie) pawilonu wystąpiło 16 września 2002 r. dzierżawca X wydzierżawił firmie A cały pawilon wraz z infrastrukturą. Po oddaniu udziałów w pawilonie w najem, w dzierżawę do dnia ich dostawy minie okres dłuższy niż dwa lata. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie (modernizację) pawilonu handlowego, stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie pierwsze zajęcie (używanie) pawilonu handlowego nastąpiło 16 września 2002 r. Tym samym dostawa udziału w pawilonie handlowym nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą udziału w pawilonie handlowym upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

W świetle powyższego dostawa udziału w pawilonie handlowym spełniać będzie przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Konsekwentnie sprzedaż udziału w gruncie, z którym związane jest ww. pawilon handlowy - stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy - będzie korzystać ze zwolnienia analogicznie jak sprzedaż udziału w pawilonie handlowym.

Zatem dostawa udziałów w pawilonie handlowym posadowionym na działce nr 830/3 korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Tak więc, stanowisko Wnioskodawcy, że transakcja powinna być opodatkowana stawką 23% podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnośnie dostawy udziału w niezabudowanej działce nr 830/4 należy zauważyć co następuje:

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz - w przypadku braku takiego planu - wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udział w działce niezabudowanej nr 830/4, która zgodnie z Planem zagospodarowania przestrzennego miasta stanowi tereny zieleni izolacyjnej i zieleni ochronne i nie jest przeznaczona pod zabudowę.

Tak więc, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz ww. przepisy stwierdzić należy, że sprzedaż udziału w nieruchomości niezabudowanej nr 830/4, z uwagi, że działka ta zgodnie z Planem zagospodarowania przestrzennego miasta stanowi tereny zieleni izolacyjnej i zieleni ochronne i nie jest przeznaczona pod zabudowę, tym samym nie stanowi gruntów budowlanych, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zatem sprzedaż działki niezabudowanej nr 830/4, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania 23% stawką VAT udziału w działce niezabudowanej nr 830/4 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Natomiast ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowana sprzedaży udziałów w działkach nr 830/2, nr 829/1 oraz 829/2 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.