IBPP2/4512-339/15/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz instytucji finansowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz instytucji finansowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-339/15/IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka G. P. N. s.c. J. P., T. B. (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") zamierza zawrzeć umowę, nazwaną przez strony umową o współpracy, z "X" który posiada zawarte umowy o współpracę z podmiotami oferującymi produkty finansowe (dalej: Instytucjami Finansowymi). Na podstawie powyższych umów "X" oferuje m.in. produkty Instytucji Finansowych mające na celu wspieranie finansowania zakupu nieruchomości np. kredyty hipoteczne (dalej: Produkty). Na podstawie umowy współpracy, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć z "X", za uzgodnionym wynagrodzeniem świadczyć ma na rzecz "X" usługi w zakresie informowania wszystkich zainteresowanych (dalej: Klienci) o produktach oferowanych przez "X" oraz ułatwiania nawiązania kontaktu Klientów z Doradcą Finansowym w celu pomocy Klientowi w uzyskaniu finansowania zakupu nieruchomości od Spółki lub podmiotów w 100% zależnych od Spółki. Za Klienta Wnioskodawcy uważa się osoby, które zostały zgłoszone do "X" jako potencjalny Klient zainteresowany finansowaniem zakupu nieruchomości od Wnioskodawcy.

W wykonaniu powyższej umowy Wnioskodawca będzie m.in.:

W celu przyspieszenia procesu uzyskania finansowania zakupu nieruchomości przez Klientów, Wnioskodawca będzie przekazywał "X" wszelkie informacje oraz dokumenty, którymi dysponuje, niezbędne do realizacji przedmiotu umowy. Za świadczone usługi Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie w postaci prowizji liczonej jako określony w umowie procent od łącznej kwoty kredytów hipotecznych udzielonych Klientom za pośrednictwem "X" lub Doradcy Finansowego w danym miesiącu kalendarzowym.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. W ramach umowy o współpracy z podmiotem "X" Spółka będzie m.in.:

* informować Klienta o produktach oferowanych przez podmiot "X" poprzez udostępnianie i przekazywanie Klientom materiałów informacyjno-promocyjnych przygotowanych przez "X";

* umożliwiać kontakt Klientów z podmiotem "X", poprzez zamieszczenie informacji o funkcjonowaniu Agencyjnego Działu Kredytowego wraz z kontaktem do dedykowanych Doradców Finansowych w biurze sprzedaży, w formie ulotek reklamowych oraz na stronie www;

* udostępniać miejsce w dziale sprzedaży umożliwiające wykonywanie przez Doradców Finansowych zadań i obowiązków wynikających z umowy.

Wszystkie wyżej wymienione czynności oraz przekazywanie informacji oraz dokumentów, którymi dysponuje Spółka są niezbędne do realizacji przedmiotu umowy.

2. Celem Spółki jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby klient zawarł umowę kredytową za pośrednictwem Spółki i podmiotu "X".

3. Czynności świadczone przez Spółkę nie są:

* czynnościami ściągania długów, w tym factoringu;

* usługami doradztwa;

* usługami w zakresie leasingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi pośrednictwa do usług udzielania kredytów, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które będą świadczone przez Wnioskodawcę, są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (zwanym dalej: "VAT") zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., zwaną dalej: "ustawą o VAT").

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, usługi, które będą przez niego świadczone, będą zwolnione z opodatkowania VAT. Usługi te będą stanowić usługi pośrednictwa w odniesieniu do Świadczenia usług udzielania kredytów, które to korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się z opodatkowania VAT usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Na podstawie opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z umową zobowiąże się:

Należy podkreślić, iż usługa pośrednictwa kredytowego świadczona przez Wnioskodawcę ma charakter usługi kompleksowej, na którą składa się szereg pojedynczych czynności faktycznych. Czynności wykonywane przez Spółkę są zasadne z punktu widzenia gospodarczego i ekonomicznego dla ich nabywcy tylko w przypadku nabycia kompleksowej usługi pośrednictwa kredytowego. Żadna bowiem z wymienionych wyżej czynności nie stanowi, co do zasady, odrębnej usługi. Żadna ze wskazanych wyżej czynności nie ma celu innego niż sprzedaż usług finansowych. Którakolwiek z czynności wymienionych wyżej świadczona osobno nie miałaby racji bytu.

Rozdzielenie wykonywanych przez Spółkę czynności miałoby zatem charakter sztuczny i byłoby niezasadne z punktu widzenia gospodarczego czy ekonomicznego. Ustawa VAT nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciem usługi pośrednictwa. W ocenie Spółki, pojęcie "pośrednictwa" należy rozumieć szeroko. Termin ten zdaniem Wnioskodawcy nie ogranicza się do świadczenia usług, w przypadku których pośrednik zawiera w imieniu mocodawcy umowę z Klientami, ale obejmuje również świadczenie usług mających na celu pozyskanie Klientów dla usługobiorcy (w tym przypadku Instytucji Finansowych), skutkujące zawarciem umowy między Instytucją Finansową a Klientem bez bezpośredniego udziału pośrednika.

Usługi świadczone przez pośrednika są analogiczne do usług świadczonych przez agenta na podstawie art. 785 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: "k.c."). W myśl tego artykułu przez umowę agencyjną, należącą do umów z zakresu pośrednictwa handlowego, przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z Klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy, albo do zawierania ich w jego imieniu. Doktryna wskazuje na dwa rodzaje umowy agencyjnej: agencję pośredniczą oraz przedstawicielską. Wyróżnia więc agenta-pośrednika (subagenta) oraz agenta przedstawiciela. "Czynności agenta-pośrednika składające się na pośredniczenie obejmują przede wszystkim czynności faktyczne, które poprzedzają zawarcie umowy i mają do zawarcia umowy doprowadzić. Zadaniem agenta jest podejmowanie na rzecz dającego zlecenie działań, które polegają na wyszukiwaniu Klientów, kojarzeniu interesów stron, udzielaniu informacji o zasadach na jakich dających zlecenie zawiera umowy z Klientami, ewentualnie przedstawianiu próbek oferowanych przez niego towarów. Jego zadaniem jest również zachęcanie potencjalnych Klientów do zawarcia umowy z dającym zlecenie, a także gromadzenie o nich informacji, ewentualnie sprawdzanie stanu ich wypłacalności" (red: Kidyba Andrzej, Kodeks cywilny. Komentarz. Zobowiązania. Część szczególna. TOM III, Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010).

W związku z tym działalność subagenta, w roli którego wystąpi Wnioskodawca, należy uznać za świadczenie usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów. W konsekwencji tego działalność Spółki w zakresie przedstawionym powyżej podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. Stanowisko takie potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2011 r. sygn. IPPP1/443-1304/11-2/PR. W przedmiotowej interpretacji organ odniósł się do stanu faktycznego, w którym wnioskodawca świadczył usługi pośrednictwa kredytowego na rzecz spółki, która również świadczyła usługi pośrednictwa kredytowego (pośrednictwo do pośrednictwa). Z tytułu wykonania tych czynności (m.in. wskazania Klientowi okazji do zawarcia umowy kredytowej, pomocy w przygotowaniu wniosku kredytowego) wnioskodawcy przysługiwało wynagrodzenie od spółki w postaci prowizji od faktycznie udzielonego przez bank kredytu.

Należy zwrócić uwagę, iż w odniesieniu do "rodzaju" stron transakcji, stan faktyczny w przedmiotowej interpretacji był analogiczny względem przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego (pośrednik - pośrednik - instytucja finansowa). Zdaniem organu, wnioskodawca wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, " (...) bowiem wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych zmierzające do zawarcia umowy między bankiem a Klientem banku, w tym dotarcie do Klienta zainteresowanego oferowanym przez bank produktem bankowym, (...) przekazanie danych Klienta bankowi itp. (...) stanowią usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez bank. Czynności te mają na celu kwalifikację Klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z bankiem na określony produkt przez ten bank oferowany."

W powyższej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż " (...) znajomość podstawowych informacji na temat konsumenta usługi oferowanej przez Bank, jest więc elementem niezbędnym do zawarcia w przyszłości określonej umowy z Bankiem. Z tego też względu, czynności opisane powyżej są niezbędne, w celu doprowadzenia do zawarcia przez Klienta odpowiednich umów z Bankiem". W przedstawionej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił również, iż fakt, że czynności będą wykonywane przez "subagenta", tj. przez podmiot posiadający umowę z pośrednikiem, który bezpośrednio świadczy te usługi, nie wpłynie na sposób klasyfikacji tych usług - nadal będą to usługi pośrednictwa finansowego, których celem jest pozyskanie jak największej ilości Klientów na rzecz Banku. W interpretacji tej wskazano również, że "Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż " (...) zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi."

Powyższe stanowisko podzielił Dyrektor Warszawskiej Izby Skarbowej w interpretacji z dnia 24 czerwca 2011 r. (sygn. IPPP2/443-328/11-3/MM), w której uznał prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z VAT do świadczonych przez niego usług, kwalifikując je jako usługi pośrednictwa do usług udzielania kredytów i pożyczek zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT. W interpretacji wskazano, iż " (...) bez znaczenia jest fakt, iż czynności Wnioskodawca będzie wykonywał jako agent (na podstawie stosownej umowy zawartej z Bankiem), czy jako subagent (na podstawie umowy zawartej z pośrednikiem, który bezpośrednio świadczy te usługi), bowiem zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja się nie zmieni - nadal będzie wykonywać usługi pośrednictwa finansowego, której celem jest pozyskanie jak największej ilości Klientów na rzecz Banku".

W tym miejscu warto przytoczyć orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: "TSUE"), które w pełni potwierdza powyższe tezy. A w szczególności, z uwagi na podobieństwo stanu faktycznego, na wyrok z dnia 4 sierpnia 2007 r. (sygn. C-453/05) w sprawie Volker Ludwig. W przedmiotowej sprawie, TSUE odniósł się do możliwości zastosowania zwolnienia określonego w art. 13 (B) (d) (1) w odniesieniu do usług świadczonych przez doradcę kredytowego.

Doradca kredytowy (Volker Ludwig) na podstawie umowy agencyjnej zawierał umowy w imieniu spółki doradztwa finansowego. Czynności wykonywane przez Volkera Ludwiga obejmowały poszukiwanie Klientów, zapraszanie ich na spotkania w celu określenia ich zdolności kredytowej i potrzeb inwestycyjnych oraz oferowanie produktów spółki dostosowanych do potrzeb Klienta. Z tytułu zawartej umowy spółka otrzymywała prowizję od instytucji finansowej wypłacającej kredyt. Część tej prowizji spółka wypłacała Volkerowi Ludwigowi. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie we wskazanej powyżej interpretacji zwrócił uwagę na najważniejsze tezy prezentowane w przywołanym wyroku, tj.: m.in. " (...) iż, czynności zwolnione z opodatkowania na mocy art. 13 część B lit. d) pkt 1 szóstej dyrektywy definiuje się ze względu na charakter świadczonych usług, a nie osobę je świadczącą lub ich odbiorcę." oraz, iż " (...) art. 13 część B lit. d) pkt 1 szóstej dyrektywy nie stoi na przeszkodzie temu, aby podobnie jak w okolicznościach sprawy przed sądem krajowym na usługę pośrednictwa kredytowego składały się dwa świadczenia, jedno wykonywane przez agenta głównego, to jest DVAG, w ramach negocjacji z instytucjami kredytowymi oraz drugie wykonywane przez subagenta, to jest skarżącego przed sądem krajowym, działającego w charakterze doradcy majątkowego w ramach negocjacji z kredytobiorcami". W odniesieniu do powyższej sprawy, autor Komentarza do ustawy o VAT 2012 (Tomasz Michalik, VAT Komentarz, wyd. 8, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2012) zwrócił uwagę na jeszcze jedną ważną tezę przytoczonego w powyższym wyroku, tj., iż " (...) w ocenie Trybunału w sprawie p. Ludwiga okolicznością kluczową dla uznania jego usług za usługi pośrednictwa, a nie doradztwa kredytowego, było to, iż jego wynagrodzenie zależało od tego, czy umowa kredytu zostanie zawarta". Lektura dalszych części powyższego Komentarza prowadzi do wniosku, iż zakres zwolnienia z VAT będzie obejmować również świadczenie usług pośrednictwa do usług pośrednictwa w zakresie usług, których przedmiotem są kredyty.

Autor wskazuje, (...)"ustawa w omawianym przepisie nie wprowadza żadnych ograniczeń dotyczących podmiotu świadczącego usługę. Co więcej, sam zakres usług jest bardzo szeroki - ustawodawca odnosi się po prostu do usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe (a także usług pośrednictwa w tym zakresie), co jest jedynym elementem determinującym zakres przedmiotowy zwolnienia. Innymi słowy, wszelkie usługi, których przedmiotem są owe instrumenty finansowe, będą objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41."

Stanowisko, iż usługi pośrednictwa (świadczonych przez subagenta) do usług pośrednictwa finansowego znajdują potwierdzenie także w poniżej wskazanych interpretacjach. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2011 r. sygn. ILPPl/443-405/11-3/KŁ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, iż wszystkie czynności dokonywane przez subagenta, mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy instytucja finansową a Klientem są zwolnione z opodatkowania VAT. "Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (zwaną dalej Firma), której przedmiotem jest świadczenie usług pośrednictwa finansowego w zakresie udzielania kredytów bankowych. (...) W związku z powyższym Firma podpisuje umowy o współpracy z pośrednikami (zwanymi dalej pośrednik C), którzy posiadają podpisane umowy na świadczenie usług pośrednictwa finansowego z bankiem C lub innymi. Pośrednik C świadczy na rzecz banku C usługi analogiczne jak Firma na rzecz banku A. W praktyce często Klient podpisuje umowę kredytu lub pożyczki z bankiem C, gdyż oferta tego banku jest dla Klienta zadowalająca. Za prace związane z pozyskaniem, sprawdzeniem sytuacji finansowej Klienta itp. Czynnościom, czyli za pośrednictwo finansowe firma rozlicza się z pośrednikiem C. Firmie przysługuje jednorazowe wynagrodzenie prowizyjne w ustalonej w umowie wysokości. Wysokość wynagrodzenia najczęściej ustalana jest procentowo od wartości udzielonego kredytu lub pożyczki. Pośrednik C otrzymuje od firmy fakturę, na podstawie której dokonuje płatności. Z drugiej strony zaś pośrednik C wystawi fakturę na bank C za pośrednictwo w udzielaniu kredytu lub pożyczki. Wnioskodawca wskazał, iż nie doszłoby do podpisania przez Klienta umowy kredytowej z bankiem C, gdyby nie zawarta umowa współpracy pośrednictwa pomiędzy Firmą a pośrednikiem C. Ponadto Klient został pozyskany i zweryfikowany przez Firmę a nie przez pośrednika C, dzięki czemu doszło do sfinalizowania współpracy czyli udzielenia Klientowi kredytu.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że świadczenie przedmiotowych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek, których elementem składowym jest m.in.: pozyskanie, sprawdzenie sytuacji finansowej Klienta itp. Czynności, korzystają ze zwolnienie od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług." W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 marca 2012 r. sygn. IPPP1/443-1703/11-4/AS organ podatkowy uznaje za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy stwierdzającego, że " (...) Biorąc pod uwagę, przedstawione powyżej argumenty, należy uznać, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych i ubezpieczeniowych, których celem jest doprowadzenie do zawarcia przez klienta umowy z Ubezpieczycielem lub Instytucją Finansową. Powyższe usługi, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37, 38 i 41 ustawy o VAT, będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania VAT, co potwierdza orzecznictwo TSUE wypracowane na gruncie Dyrektywy VAT. Zwolnienie będzie miało zastosowanie do wszystkich czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę które stanowią jedną całość i nie powinny być sztucznie dzielone. Zwolnienie będzie miało zastosowanie zarówno gdy Wnioskodawca będzie działał jako agent oraz jako subagent, ponieważ zgodnie z zaprezentowanym orzecznictwem TSUE, brak bezpośredniej więzi subagenta ze stronami umowy dotyczącej usługi głównej, zwolnionej z VAT (umowy sprzedaży usług ubezpieczeniowych lub finansowych) nie może decydować o zastosowaniu zwolnienia z opodatkowania VAT. Zwolnienie zależy jedynie od faktycznego charakteru działań podejmowanych przez agenta lub subagenta."

Uwzględniając przedstawione powyżej argumenty, należy uznać, iż usługi, które będą świadczone przez Wnioskodawcę będą stanowić usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, których celem będzie doprowadzenie do zawarcia przez Klienta umowy z Instytucją Finansową. Powyższe usługi, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania VAT, co potwierdzają wyżej przytoczone interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy o VAT).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

W sprawie możliwości objęcia zwolnieniem z VAT usług pośrednictwa, zwrócić należy uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 dotyczącej Volker Ludwig v. Finanzamt Luckenwalde.

W sprawie tej Skarżący wykonywał samodzielną działalność doradcy majątkowego na rzecz spółki na podstawie umowy agencyjnej, poszukując w imieniu spółki potencjalnych klientów, aby zaprosić ich na rozmowę służącą określeniu ich stanu majątkowego i ewentualnych potrzeb inwestycyjnych. Po przeprowadzeniu za pomocą programu komputerowego, udostępnianego przez Spółkę, analizy sytuacji majątkowej skontaktowanej w ten sposób osoby doradca proponuje jej produkty finansowe odpowiednie do jej potrzeb. Jeśli osoba zdecyduje się na kredyt, doradca przygotowuje wiążącą ofertę i przesyła ją po podpisaniu przez klienta do Spółki, która kontroluje jej prawidłowość. Następnie Spółka wysyła ofertę do instytucji kredytowej, która może ją zaakceptować, odrzucić bądź zmienić jej warunki. W przypadku zawarcia umowy doradca otrzymuje wynagrodzenie za jego udział w zawarciu tej umowy. Doradca jest zobowiązany do opieki nad klientami po zawarciu każdej umowy kredytowej.

Główna część analizy TSUE dotyczyła wykładni pojęcia pośrednictwa w usługach udzielania kredytów. W tym zakresie Trybunał w znacznym stopniu odwołał się do orzeczenia w sprawie C-235/00, stwierdzając m.in., że "pośrednictwo" stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klientów warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową.

Trybunał jednakże nie rozstrzygnął, czy w tej sprawie czynności podatnika miały charakter pośrednictwa, zostawiając te kwestię do rozważenia przez sąd krajowy.

Podobnie w wyroku w sprawie CSC Financial Services C-235/00 Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, iż "negocjacje" (w art. 13 część B lit. d) pkt 1 VI Dyrektywy Rady mowa jest o zwolnieniu od podatku "transakcji udzielania oraz negocjacji (pośrednictwo) w sprawach kredytów (...)") stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku podwykonawca zajmuje tą samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest pośrednikiem.

Analiza przedstawionego orzecznictwa TSUE w kontekście wykładni art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do konstatacji, że usługa pośrednictwa finansowego powinna się charakteryzować następującymi cechami:

* winna być usługą świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* usługa główna (finansowa) i pośrednika musi być postrzegana jako całość oraz że usługa pośrednika jest specyficzna dla usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (pośrednik negocjuje warunki umowy), przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy,

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania określonych czynności faktycznych związanych z umową (nie może polegać wyłącznie na udostępnianiu informacji stronom transakcji finansowej).

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę, nazwaną przez strony umową o współpracy z "X", który posiada zawarte umowy o współpracę z podmiotami oferującymi produkty finansowe. Na podstawie powyższych umów "X" oferuje m.in. produkty Instytucji Finansowych mające na celu wspieranie finansowania zakupu nieruchomości np. kredyty hipoteczne. Na podstawie umowy współpracy, Wnioskodawca ma świadczyć na rzecz "X" usługi w zakresie informowania wszystkich zainteresowanych o produktach oferowanych przez "X" oraz ułatwiania nawiązania kontaktu Klientów z Doradcą Finansowym w celu pomocy Klientowi w uzyskaniu finansowania zakupu nieruchomości od Wnioskodawcy lub podmiotów w 100% zależnych od Wnioskodawcy.

W wykonaniu powyższej umowy Wnioskodawca będzie m.in.:

W celu przyspieszenia procesu uzyskania finansowania zakupu nieruchomości przez Klientów, Wnioskodawca będzie przekazywał "X" wszelkie informacje oraz dokumenty, którymi dysponuje, niezbędne do realizacji przedmiotu umowy. Za świadczone usługi Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie w postaci prowizji liczonej jako określony w umowie procent od łącznej kwoty kredytów hipotecznych udzielonych Klientom za pośrednictwem "X" lub Doradcy Finansowego w danym miesiącu kalendarzowym.

Z przedstawionego zdarzenia wynika, że działania Wnioskodawcy ograniczają się do informowania Klientów o produktach oferowanych przez "X" poprzez udostępnianie i przekazywanie potencjalnym klientom materiałów informacyjno - promocyjnych, skontaktowania klientów z "X", poprzez zamieszczenie informacji o funkcjonowaniu Agencyjnego Działu Kredytowego wraz z kontaktem do dedykowanych Doradców Finansowych w biurze sprzedaży, w formie ulotek reklamowych oraz na stronie www oraz udostępnienie miejsc w dziale sprzedaży umożliwiające wykonywanie przez Doradców Finansowych zadań i obowiązków wynikających z umowy.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie ma zawartej umowy o współpracę z Instytucją Finansową a z podmiotem "X". Tak, więc czynności wykonywane na podstawie tej umowy są pomocą dla podmiotu "X". Natomiast produkty Instytucji Finansowej oferuje podmiot "X".

Jedynymi czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę są te wykonywane na rzecz "X" i jest to: udostępnianie informacji o ofercie podmiotu "X" oraz ułatwianie kontaktu Klienta z Doradcą Finansowym przez informowanie klienta czy to w formie ulotek czy też informacji na stronie www o funkcjonowaniu Agencji Działu Kredytowego. Zatem w ocenie tut. Organu przedstawiona usługa nie ma charakteru pośrednictwa. Wnioskodawca udziela swoim Klientom wyłącznie informacji o podmiocie "X", który oferuje produkty finansowe mające na celu wspieranie finasowania zakupu nieruchomości. To podmiot "X" wykonując szereg określonych czynności, podejmuje próbę doprowadzenia do sprzedaży określonego produktu finansowego. Przekazanie wszelkich informacji oraz dokumentów, którymi dysponuje Wnioskodawca wyłącznie przyspieszy proces uzyskania finansowania zakupu nieruchomości. Zatem przekazanie tych danych w opisanej sprawie nie jest równoznaczne z doprowadzeniem do zawarcia umowy na sprzedaż produktu.

Świadczona przez Wnioskodawcę usługa nie wypełnia wykazanych w podsumowaniu orzecznictwa TSUE istotnych elementów dla usługi pośrednictwa. Brak jest bowiem elementów przemawiających za uznaniem tego typu usługi za "odrębną działalność pośrednictwa, której celem zasadniczym jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę". Jak już wskazano Wnioskodawca nie prowadzi negocjacji, mediacji, ani rozmów w zakresie warunków handlowych konkretnej transakcji. Również nie negocjuje warunków płatności, czy też innych warunków związanych z określonym produktem finansowym w imieniu i na rzecz instytucji finansowej lub pośrednika finansowego. Wnioskodawca nie reprezentuje podmiotu "X" wobec klienta, również odwrotnie nie występuje w imieniu klienta wobec podmiotu "X". Wynagrodzenie Wnioskodawcy uzależnione wyłącznie od faktu zawarcia umowy kredytowej pomiędzy Klientami Wnioskodawcy a podmiotem "X" lub Doradcą Finansowym.

Zatem wbrew stanowisku Wnioskodawcy, świadczonej przez niego usługi nie można utożsamiać z pośrednictwem, co uzasadniałoby zastosowanie zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Ponadto należy zauważyć, ze interpretacje te zostały wydane w odmiennym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.