IBPP2/4512-254/15/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2015 r. (data wpływu 17 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 25 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków eksploatacyjnych oraz zakupu paliwa, dotyczących pojazdów służbowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków eksploatacyjnych oraz zakupu paliwa, dotyczących pojazdów służbowych.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 25 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 14 maja 2015 r. znak: IBPP2/4512-254/15/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się w głównej mierze wykonawstwem instalacji elektrycznych (PKD 43.31 Z) na terenie całej Polski. W celu należytego wykonywania powierzonych nam prac Spółka przekazuje pracownikom, którzy wykonują obowiązki służbowe poza siedzibą firmy, samochody służbowe. Pracownicy, którym powierzane są samochody służbowe należą do kadry zarządzającej/kierowniczej Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, których nie obowiązują ograniczenia czasowe dotyczące wymiaru czasu pracy. Charakter ich pracy wymaga przemieszczenia się często między siedzibą Spółki, terenem budowy a siedzibą Inwestora. Biorąc pod uwagę dyspozycyjność pracowników jak i nieunormowany czas pracy, Spółka pozwala pracownikom na przejazd powierzonym środkiem transportu także do swojego miejsca zamieszkania, nakładając na nich obowiązek garażowania/parkowania samochodów służbowych w ich miejscach zamieszkania. Stanowczo zabrania się pracownikom jakichkowiek pozostałych przejazdów w tym m.in. w celach prywatnych.

Spółka stworzyła odpowiednią dokumentację, która obowiązuje w Spółce dotyczącą zasad korzystania z samochodów służbowych w celach służbowych. Zasady wykorzystywania samochodów służbowych, powierzonych pracownikom do używania w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy regulowane są w postaci Regulaminu, oraz każdorazowo określone w protokole przekazania samochodu służbowego.

Do obowiązków nałożonych na pracowników przedmiotowym regulaminem należą m.in.:

#61485; używanie samochodu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwościom,

#61485; używanie samochodu tylko w celach służbowych,

#61485; co miesięczne składanie szczegółowej karty pojazdu z wpisami po każdej przebytej trasie,

#61485; należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą i zniszczeniem lub uszkodzeniem.

Pojazdy, których dotyczy zapytanie nie spełniają kryteriów określonych w art. 86a ust. 4 ustawy tzn. których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Dodatkowo w odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca do zadanych przez tut. organ pytań odniósł się w następujący sposób:

1. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Tak, nasza spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

2. Czy samochody, których dotyczy pytanie wykorzystywane będą do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT, czy też wykorzystywane będą do celów innych niż działalność gospodarcza.

Zakładając że przejazd między biurem budowy a miejscem zamieszkania pracownika zaliczymy do czynności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą to tak, samochody te wykorzystywane są tylko do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zgodnie z obowiązującym w spółce regulaminem.

3. Czy samochody służbowe, o których mowa we wniosku to samochody osobowe czy też inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 3,5 tony.

Wszystkie samochody, których dotyczy pytanie to samochody osobowe, zgodnie z definicją wskazaną w ustawie o podatku od towarów i usług.

4. Jaka jest liczba siedzeń (miejsc łącznie z kierowcą) oraz jaka jest dopuszczalna ładowność tych pojazdów, czy powyższe dane wynikają z dokumentów wydanych w oparciu o przepisy ustawy o ruchu drogowym.

Poniżej lista danych wszystkich pojazdów, których dotyczy zapytanie, sporządzona w oparciu o dane z dokumentów rejestracyjnych.

Tabela - załącznik PDF - str. 8

5. Czy samochody, o których mowa we wniosku, są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, czy z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym będzie wynikać takie przeznaczenie.

Nie, samochody te nie są przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób.

6. Czy istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdów do użytku prywatnego, jeśli tak to należy szczegółowo wskazać jakie to są okoliczności.

Spółka przekazując samochód pracownikowi ma głównie na celu zwiększenie jego dyspozycyjności tym samym pozwalając im na prawidłowe wykonywanie swoich obowiązków służbowych a spółce możliwość wykonywania powierzonych prac w ustalonych terminach. Stanowczo zabrania się pracownikom jakichkolwiek jazd prywatnych, na bieżąco monitorując wszystkie karty ewidencji jak również poziomy zużycia paliwa.

7. Czy Wnioskodawca dokona należytej staranności aby wykluczyć możliwość użycia pojazdów do celów prywatnych, proszę wskazać jakie czynności zostaną podjęte, w czym ta staranność się przejawia.

Wprowadzono regulamin, który szczegółowo określa zasady prawidłowego użytkowania powierzonego mienia. Staramy się na bieżąco kontrolować wszystkie składane comiesięcznie karty ewidencji pojazdów, wszelkie nieścisłości na bieżąco wyjaśniać. Dodatkowo spółka otrzymuje zestawienie zużytego paliwa, czasu tankowania i miejsca tankowań od dostawcy paliwa - na podstawie podpisanej umowy floty. Celem spółki jest właściwe wykonanie powierzonych nam prac, a tym samym zyskowność naszych przedsięwzięć, dlatego bardzo pilnujemy aby ponoszone koszty były jak najmniejsze i nie narażały spółki na straty, dlatego staramy się pilnować aby pracownicy korzystali z pojazdów tylko w ramach powierzonych obowiązków.

8. W jaki sposób Wnioskodawca będzie nadzorować użytkowanie pojazdu przez pracowników.

Spółka stworzyła odpowiednią dokumentację, która obowiązuje w Spółce dotyczącą zasad korzystania z samochodów służbowych w celach służbowych. Zasady wykorzystywania samochodów służbowych, powierzonych pracownikom do używania w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy regulowane są w postaci Regulaminu, oraz każdorazowo określone w protokole przekazania samochodu służbowego. Do obowiązków nałożonych na pracowników przedmiotowym regulaminem należą m.in.:

#61485; używanie samochodu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwościom,

#61485; używanie samochodu tylko w celach służbowych,

#61485; co miesięczne składanie szczegółowej karty pojazdu z wpisami po każdej przebytej trasie,

#61485; należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą i zniszczeniem lub uszkodzeniem.

9. Czy Wnioskodawca złoży informację naczelnikowi Urzędu Skarbowego o wykorzystaniu samochodów wyłącznie do działalności gospodarcze.

Jeśli wydana Interpretacja zgadzać się będzie z stanowiskiem spółki, oczywiście takie zawiadomienie zostanie złożone.

10. Czy Wnioskodawca będzie prowadzić ewidencję przebiegu pojazdów.

Tak, oczywiście, taka ewidencja jest prowadzona od początku istnienia spółki.

11. Od jakich wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem pojazdu Wnioskodawca zamierza dokonywać odliczenia podatku VAT, proszę wymienić te wydatki.

Są to typowe wydatki umożliwiające prawidłowe korzystanie z posiadanych pojazdów:

#61485; Wydatki z tytułu naprawy lub konserwacji tych pojazdów

#61485; Wydatki z tytułu nabycia innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów (np. opłaty za parking, przejazd autostradą)

#61485; Zakupy części zamiennych i materiałów eksploatacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku od towarów i usług od wydatków eksploatacyjnych oraz zakupu paliwa, dotyczących pojazdów służbowych, kwalifikowanych przez Spółkę jako pojazdy o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej (przy zastrzeżeniu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu służbowego), wykorzystywanych także w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do siedziby firmy, terenu budowy czy też siedziby Inwestora.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Spółka stoi na stanowisku, iż jest uprawniona traktować te pojazdy służbowe, jako wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych (przy zastrzeżeniu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu służbowego), a tym samym przysługuje jej prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku od towarów i usług od wydatków eksploatacyjnych oraz zakupu paliwa, dotyczących pojazdów służbowych, wykorzystywanych także w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do siedziby firmy, terenu budowy czy też siedziby Inwestora.

Wskazać można, iż dla pracowników Spółki czasochłonnym i problematycznym rozwiązaniem byłoby dojeżdżanie do pracy własnym samochodem, a następnie powrót do miasta samochodem służbowym w celu załatwienia spraw Spółki i kolejne przemieszczenie się do jej siedziby, a również negatywnie odbiłoby się na dyspozycyjności pracownika względem spółki jak i jego mobilności. Jednocześnie w tym kontekście podkreślić należy, iż część zadań służbowych jest wykonywana przez pracowników w danym dniu przed przyjazdem do siedziby Spółki. Jednocześnie umożliwienie pracownikowi dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem (w tym również w nietypowych porach), daje Spółce możliwość prowadzenia niezakłóconej działalności gospodarczej.

Zatem użytkowanie przez pracowników wskazanych przez Spółkę samochodów służbowych jest wyłącznie potrzebą pracodawcy. W konsekwencji należałoby więc uzna, że samochód służbowy, także w sytuacji gdy na mocy dokonanych ustaleń jest parkowany w miejscu zamieszkania pracownika kadry zarządzającej/kierowniczej, co stanowi element wykonywanych obowiązków służbowych - może być na gruncie przepisów ustawy o VAT być traktowany jako samochód wyłącznie do działalności gospodarczej.

A zatem, przejazdy kadry zarządzającej/kierowniczej samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem garażowania i parkowania w miejscu zamieszkania, a siedzibą Spółki lub innym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej, jako wykonywanie w ramach realizacji zadań służbowych, mogą być zaliczone do wykorzystywanych wyłącznie w związku z realizacją działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupu wydatków eksploatacyjnych oraz od zakupu paliwa, dotyczących pojazdów służbowych, wykorzystywanych w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do siedziby firmy, terenu budowy czy też siedziby Inwestora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", wprowadzono nowe zasady odliczania podatku od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

I tak, zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

W ust. 2 powołanego artykułu postanowiono, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Z art. 86a ust. 5 ustawy wynika, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. nabycia pojazdów, zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się w głównej mierze wykonawstwem instalacji elektrycznych (PKD 43.31 Z) na terenie całej Polski. W celu należytego wykonywania powierzonych nam prac Spółka przekazuje pracownikom, którzy wykonują obowiązki służbowe poza siedzibą firmy, samochody służbowe. Pracownicy, którym powierzane są samochody służbowe należą do kadry zarządzającej/kierowniczej Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, których nie obowiązują ograniczenia czasowe dotyczące wymiaru czasu pracy. Charakter ich pracy wymaga przemieszczenia się często między siedzibą Spółki, terenem budowy a siedzibą Inwestora. Biorąc pod uwagę dyspozycyjność pracowników jak i nieunormowany czas pracy, Spółka pozwala pracownikom na przejazd powierzonym środkiem transportu także do swojego miejsca zamieszkania, nakładając na nich obowiązek garażowania/parkowania samochodów służbowych w ich miejscach zamieszkania. Stanowczo zabrania się pracownikom jakichkowiek pozostałych przejazdów w tym m.in. w celach prywatnych.

Spółka stworzyła odpowiednią dokumentację, która obowiązuje w Spółce dotyczącą zasad korzystania z samochodów służbowych w celach służbowych. Zasady wykorzystywania samochodów służbowych, powierzonych pracownikom do używania w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy regulowane są w postaci Regulaminu, oraz każdorazowo określone w protokole przekazania samochodu służbowego.

Do obowiązków nałożonych na pracowników przedmiotowym regulaminem należą m.in.:

#61485; używanie samochodu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwościom,

#61485; używanie samochodu tylko w celach służbowych,

#61485; co miesięczne składanie szczegółowej karty pojazdu z wpisami po każdej przebytej trasie,

#61485; należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą i zniszczeniem lub uszkodzeniem.

Pojazdy, których dotyczy zapytanie nie spełniają kryteriów określonych w art. 86a ust. 4 ustawy tzn. których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Wszystkie samochody to samochodowy osobowe, zgodnie z definicją wskazaną w ustawie o podatku od towarów i usług. Spółka przekazując samochód pracownikowi ma głównie na celu zwiększenie jego dyspozycyjności tym samym pozwalając im na prawidłowe wykonywanie swoich obowiązków służbowych a spółce możliwość wykonywania powierzonych prac w ustalonych terminach.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi czy prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku od towarów i usług od wydatków eksploatacyjnych oraz zakupu paliwa, dotyczących pojazdów służbowych, kwalifikowanych przez Spółkę jako pojazdy o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej (przy zastrzeżeniu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu służbowego), wykorzystywanych także w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do siedziby firmy, terenu budowy czy też siedziby Inwestora.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów, w tym napraw, paliwa itp. w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak wskazano już wyżej do uzyskania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego oraz wydatków związanych z jego utrzymaniem nie jest wystarczający jakikolwiek związek z działalnością opodatkowaną podatnika, samochód ten bowiem musi być wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Co należy rozumieć przez wykorzystanie pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej ustawodawca wskazał w art. 86a ust. 4 ustawy.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza jego użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że przepisy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego tego pojazdu. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tego pojazdu. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania pojazdu dla tych celów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tego pojazdu.

W odniesieniu do opisanego zdarzenia należy stwierdzić, że parkowanie samochodów wykorzystywanych do działalności gospodarczej w miejscu, gdzie mieszka pracownik wskazuje, że obiektywnie nie można wykluczyć wykorzystania pojazdów do celów prywatnych. W takim przypadku pracownik używa samochodu osobowego celem powrotu do miejsca zamieszkania, a zatem pojazd wykorzystywany jest do celów mieszanych. Nie ma obiektywnych możliwości rozdzielenia wykorzystania tego pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej tj. powrotu do miejsca zamieszkania. Ponadto parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania w żadnej sytuacji nie wykluczy istnienia potencjalnych możliwości użytku tego pojazdu do celów prywatnych. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że samochód wykorzystywany jest wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wbrew opinii Wnioskodawcy fakt, że jego spółka pozwala pracownikom na przejazd powierzonymi pojazdami także do swojego miejsca zamieszkania ma istotne znaczenie dla określenia prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT z otrzymywanych faktur w pełnej wysokości. Jak wskazano powyżej samochód nie może być uznany za wykorzystywany jedynie do celów działalności gospodarczej, a to z kolei powoduje, że w sprawie nie może mieć zastosowania art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy. Prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu opisanej we wniosku nie stanowi przesłanki do pełnego odliczenia podatku naliczonego, bowiem o tym w pierwszej kolejności decyduje sposób użytkowania i reguły wykluczające obiektywnie użycie pojazdu do celów prywatnych. Tymczasem z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania użycia pojazdu użytkowanego przez pracowników do użytku prywatnego. Praca jaką wykonują pracownicy (tekst jedn.: kadra kierownicza, której nie obowiązują ograniczenia czasowe dotyczące wymiaru czasu pracy, a charakter ich pracy wymaga przemieszczenia się często między siedzibą Spółki, terenem budowy a siedzibą Inwestora) charakteryzuje się tym, że niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do celów prowadzonej przez pracownika firmy. Zatem z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że istnieją realne możliwości wykorzystania samochodów do celów prywatnych.

Bowiem dojazd z pracy do miejsca zamieszkania pracownika nie ma związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony Wnioskodawcy realizuje cel prywatny pracownika, nie zaś gospodarczy Wnioskodawcy.

W konsekwencji, z uwagi na powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca dobrowolnie ułatwi dotarcie z miejsca pracy/miejsca przebywania pracownika do miejsca zamieszkania poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, trzeba uznać za wykorzystywanie tego pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem w przedmiotowej sprawie z uwagi na przedstawiony sposób wykorzystywania pojazdów, wykluczonym będzie przyjęcie, że samochody te wykorzystywane są wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

W tej sytuacji bez znaczenia będzie to, że Wnioskodawca będzie prowadzić dla ww. samochodów ewidencję przebiegu pojazdu, przy wykorzystywaniu ww. samochodów użytkowanych przez pracowników w sposób opisany we wniosku.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z otrzymanych faktur, dokumentujących wydatki związane z użytkowaniem samochodów służbowych opisanych we wniosku, wykorzystywanych także przez pracowników w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów do siedziby firmy, terenu budowy czy też siedziby Inwestora. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% podatku naliczonego, z tym wyjątkiem, że od wydatków dotyczących nabycia paliwa do napędu tych samochodów osobowych, prawo do odliczenia nie przysługuje do 30 czerwca 2015 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.