IBPP2/4512-221/16/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 8 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży Bidów uprawniających do wzięcia udziału w licytacji na aukcji - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży Bidów uprawniających do wzięcia udziału w licytacji na aukcji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 8 czerwca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 maja 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką osobową i prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą. Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatnik w przyszłości chce rozszerzyć przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej o sprzedaż towarów przez internet w wyniku prowadzonej aukcji/licytacji. Sprzedaż będzie się odbywała za pomocą prowadzonych przez Wnioskodawcę usługi transakcji on-line (serwer platformy znajduje się w Polsce), utrzymywane w domenie podbijam.to, w ramach których Wnioskodawca organizuje Zakupy Kup Teraz oraz Aukcje, jak również umożliwia zakup praw do jednorazowego Przebicia lub Przebicia przez Automat. Sprzedaż będzie dokonywana na rzecz osób fizycznych nie będących podatnikami podatku od towarów i usług mających miejsce zamieszkania w Polsce lub poza terenem Polski. Sprzedaż w wyniku wygranej aukcji następuje, jeżeli uczestnik (nabywca/użytkownik) na skutek "przebicia" ceny wygrywa aukcje. Przy każdorazowym przebiciu pobierane są z konta uczestnika BIDy. BIDy są to bowiem jednostki rozliczeniowe służące do licytowania w Serwisie Wnioskodawcy, dające prawo do wzięcia udziału w licytacji tj. składania ofert nabycia towaru wystawionego na aukcji poprzez zaoferowanie ceny wyższej niż ostatnia zaproponowana. W celu skorzystania z funkcji Serwisu, umożliwiającej zgłoszenie chęci kupna danego przedmiotu oferowanego na Aukcji, należy zakupić BIDy. Wysokość opłat za BIDy zawarta jest w Cenniku przygotowanym przez Wnioskodawcę. W celu nabycia BIDów, należy wybrać ilość kupowanych BIDów wedle Cennika. Z chwilą skutecznego dokonania opłaty, Użytkownik nabywa prawo Przebicia lub Przebicia przez Automat. Jeżeli użytkownik chce dokonać zakupu towaru wystawionego na Aukcji to musi dokonać jego przebicia (wygrywa najlepsza cena) za pomocą wcześniej nabytych u Wnioskodawca BID-ów. W przypadku zwycięstwa Aukcji przez Użytkownika, nabywa on prawo do zakupu licytowanego przedmiotu za wylicytowaną kwotę. Aukcja rozpoczyna się w momencie udostępnienia funkcji Przebijania dla danej Aukcji przez Wnioskodawcę na Stronie Aukcji. Użytkownik dokonuje Przebicia z dostępnej na jego Koncie Puli BIDów, poprzez wybranie opcji "PODBIJAM" uwidocznionej na Stronie Aukcji lub innej stronie Serwisu odnoszącej się do danej Aukcji. Dokonanie Przebicia jest możliwe tylko wtedy, gdy w Puli BIDów Użytkownik posiada przynajmniej 1 BID. Dokonanie Przebicia lub Przebicia przez Automat zmniejsza Pulę BIDów o co najmniej 1 BID, zgodnie z Parametrami Aukcji. Zwycięzca Aukcji może zawrzeć z Wnioskodawcą umowę sprzedaży przedmiotu Aukcji za wylicytowaną cenę. Aby dany uczestnik mógł uczestniczyć w aukcji i podbijać cenę musi wcześniej zakupić BIDy, które pełnią tutaj funkcję środka płatniczego. Użytkownikowi, który wykorzystał BIDy w aukcji do przebijania nie przysługuje prawo do ich zwrotu. Podsumowując, proces sprzedaży jednostek rozliczeniowych BID wygląda następująco. Najpierw klient kupuje pewną liczbę BIDów od Wnioskodawcy na stronie przeznaczonej do sprzedaży internetowej. Wspomniane BIDy uprawniają uczestnika do udziału w sprzedaży towarów wystawionych na aukcji przez Wnioskodawcę na tej samej stronie i do złożenia oferty nabycia jednego z tych towarów. Aby przelicytować, uczestnik powinien w tym celu "posłużyć się" BIDami. Prawo do nabycia towaru za wylicytowaną cenę jest przyznawane uczestnikowi, który za pośrednictwem swoich BIDów złożył ofertę najwyższej ceny jego nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż BIDów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. W przypadku udzielenia przez organ odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie, to czy sprzedaż BIDów będzie usługą zwolnioną z podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy jednostki BID nie mieszczą się ani w definicji towaru ani w definicji usług, stanowią one jedynie swoiste prawo do uczestniczenia w aukcji i licytowania towarów, gdzie nabyte jednostki BID stanowią funkcję rozliczeniową podczas aukcji. W konsekwencji zatem, sama czynność sprzedaży jednostek BID klientom nie powinna być utożsamiana ze sprzedażą towarów czy odpłatnym świadczeniem usług, podlegającym VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż BIDów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jednostki rozliczeniowe BIDy nie są towarem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż jednostek rozliczeniowych przez podatnika w związku z prowadzoną aukcją innemu podmiotowi nie stanowi również usługi. Należy bowiem zaznaczyć, iż warunkiem uczestniczenia w aukcji i przebijania ceny jest posługiwanie się BIDami.

W ocenie Wnioskodawcy, jednostki BID nie stanowią towaru w rozumieniu ww. ustawy, gdyż nie ma postaci zmaterializowanej i nie można wyodrębnić jej części. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług "ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii." Przywołana ustawa nie definiuje pojęcia "rzeczy". Ustawa wskazuje jedynie, że "rzeczy" posiadają wyodrębnione części. Tym samym ustawodawca pośrednio wskazuje, że towary w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, oprócz wyraźnie wskazanych "wszelkich postaci energii", mają zawsze postać zmaterializowaną.

Z uwagi na brak definicji ustawowej pojęcia rzeczy, zdaniem Wnioskodawcy, przy wykładni tego słowa, należy sięgnąć do definicji językowej i prawnej m.in. wynikającej z art. 45 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą, rzeczami są tylko przedmioty materialne. Natomiast powszechne pojmowanie pojęcia rzeczy, zgodne z definicją słownikową PWN, ujmuje rzecz jako "materialny element otaczającego świata". Tym samym BIDy jako niemające postaci zmaterializowanej, nieposiadające wyodrębnionych części, nie mogą być rozumiane jako rzeczy, ani jako żadna postać energii. Dlatego też jednostki rozliczeniowe BID, których zakup stanowi warunek do udziału w licytacji i przebijania ceny nie jest towarem w rozumieniu ustawy 6 podatku od towarów i usług.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że czynności sprzedaży BIDów uczestnikom nie można utożsamiać ze świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "BID". Niemniej jednak należy wskazać, że BID jest jedynie jednostką rozliczeniową uprawniającą do udziału w aukcji i licytowania. Jednostki BID same w sobie nie zaspokoją żadnych potrzeb, nie stanowią więc one autonomicznego świadczenia. Dlatego też BIDy nie mieszczą się w definicji usług w rozumieniu ww. ustawy, stanowią one bowiem jedynie jednostki rozliczeniowe uprawniające do udziału w aukcji i licytowania towarów. W konsekwencji zatem, sama czynność sprzedaży BIDów klientom nie powinna być utożsamiana z odpłatnym świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano, jednostki BID nie stanowią ani towaru w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie mieszczą się także w pojęciu usługa, gdyż są one jedynie substytutem pieniądza, gdzie celem uczestnika jest wygranie aukcji i nabycie towaru po jak najniższej cenie, zatem w momencie sprzedaży jednostek BID nie dochodzi do realizacji usługi czy sprzedaży towaru.

Jeżeli jednak organ uzna, iż sprzedaż jednostek rozliczeniowych BID podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem czynności tę należy uznać za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, to należy przyjąć, iż usługa ta będzie zwolniona z podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 października 2015 r. w sprawie (5-264/14), w którym ETS rozpatrywał kwestię opodatkowania czynności wymiany waluty wirtualnej bitcoin na walutę tradycyjną i odwrotnie. Jedynie bowiem w oparciu o niniejszy wyrok, biorąc pod uwagę funkcję jednostek BIDów jaką pełnią w prowadzonej aukcji - tj. jako środek płatniczy/rozliczeniowy (stanowią substytut pieniądza) - można uznać, iż ich sprzedaż stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatek od towarów i usług, jak to właśnie wynika z ww. wyroku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustaw o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 11 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 120 ust. 1. Jak stanowi jednak art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. z zastrzeżeniem art. 146 ust. 1 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 100 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawne środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawne środek płatniczy, lub które mają wartość numizmatyczną.

Natomiast stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa i świadczeniu tych usług.

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć. W myśl art. 135 ust. 1 lit. b-f Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

W tym miejscu wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie VAT nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione od VAT zgodnie z Dyrektywą VAT stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji waluty, banknotów i monet jako środków płatniczych. Należy zatem dokonać ich wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin prawa.

W art. 31 ustawy z dnia 20 sierpnia 1007 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 2013 r. poz. 008. z późn. zm.) postanowiono, że znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej są banknoty i monety opiewające na złote i grosze.

Natomiast znaki pieniężne emitowane przez NBP są prawnymi środkami płatniczymi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 32 tej ustawy).

W ustawie z dnia 10 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2014 r. poz. 873. z późn. zm.) w art. 1 pkt 1-3 określono zasady świadczenia usług płatniczych oraz wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego, w tym warunki świadczenia usług płatniczych, w szczególności dotyczące przejrzystości postanowień umownych i wymogów w zakresie informowania o usługach płatniczych (pkt 1): określono prawa i obowiązki stron wynikające z umów o świadczenie usług płatniczych, a także zakres odpowiedzialności dostawców z tytułu wykonywania usług płatniczych (pkt 2): warunki wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego (pkt 2a) oraz zasady prowadzenia działalności przez instytucje płatnicze i biura usług płatniczych, instytucje pieniądza elektronicznego i oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, w tym za pośrednictwem agentów, oraz zasad sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami (pkt 3).

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, przepisy tej ustawy stosuje się do usług płatniczych świadczonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w obrocie z innymi państwami członkowskimi.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. - Prawo Bankowe (Dz. U. z 2013 r. poz. 128) Bank jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustawy, działającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym.

Czynnościami bankowymi, w myśl art. 3 tej ustawy, są:

Analizując powyższe przepisy należy jednakże wskazać na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 października 2015 r. w sprawie (C-264/14) w którym TSUE rozpatrywał kwestię opodatkowania czynności wymiany waluty wirtualnej bitcoin na walutę tradycyjną i odwrotnie. W ww. wyroku TSUE orzekł, że transakcje polegające na wymianie waluty tradycyjnej na walutę wirtualną "bitcoin" i odwrotnie dokonywane za zapłatą (...) stanowią odpłatne świadczenie usług. Usługi takie są zwolnione od podatku na mocy art. 135 ust. I lit. e dyrektywy 2006/112/WE.

Co istotne, tezy wyroku nie ograniczają się wyłącznie do waluty bitcoin i dotyczą (po spełnieniu warunków wskazań w wyroku), także innych kryptowalut. W pkt 49 wyroku TSUE stwierdził bowiem, że transakcje dotyczące walut nietradycyjnych, czyli innych niż pieniądze, które są prawnymi środkami płatniczymi w jednym lub kilku krajach, o ile waluty zostały zaakceptowane przez strony transakcji jako alternatywny środek płatniczy wobec prawnych środków płatniczych i ich jedynym przeznaczeniem jest funkcja środka płatniczego, stanowią transakcje finansowe. TSUE stwierdził, że z kontekstu i celu art. 135 ust. 1 lit. e wynika, że wykładnia tego przepisu, według której obejmuje on transakcje dotyczące tylko walut tradycyjnych, częściowo pozbawiłaby go skutków. (...) jedynym przeznaczeniem wirtualnej waluty "bitcoin" jest funkcja środka płatniczego oraz że jest ona w tym celu akceptowana przez niektórych przedsiębiorców. W konsekwencji należy dojść do wniosku, że art. 135 ust. 1 lit, e) dyrektywy VAT obejmuje również świadczenie usług takich jak w postępowaniu głównym, które polegają na wymianie walut tradycyjnych na jednostki wirtualnej waluty "bitcoin" i odwrotnie, dokonywane za zapłatą ceny po jakiej je sprzedaje klientom.

Powyższy wyrok odnosi się do waluty bitcoin, ale zdaniem wnioskodawcy wyrok ten można odnieść również do jednostek rozliczeniowych jakimi są BIDy. Jak bowiem wynika z przywołano wyroku zwolnienie o którym mowa w art. 135 ust. 1 lit. e Dyrektywy dotyczy również sprzedaży walut nietradycyjnych, czyli innych niż pieniądze, które są prawnymi środkami płatniczymi w jednym lub kilku krajach, o ile waluty zostały zaakceptowane przez strony transakcji jako alternatywny środek płatniczy wobec prawnych środków płatniczych i ich jedynym przeznaczeniem jest funkcja środka płatniczego, stanowią transakcje finansowe. Przedmiotowe BIDy stanowią właśnie alternatywny środek płatniczy, podczas aukcji uczestnicy "płacą" BIDami, które wcześniej zakupili od Wnioskodawcy, a jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego BIDy pełnią w tych transakcjach funkcję środka płatniczego. Charakter prawny jednostek rozliczeniowych BID (środek płatniczy/rozliczeniowy) przy akceptacji stron transakcji jako alternatywnego środka płatniczego pozwala stwierdzić, że jest to wirtualna waluta będąca nośnikiem wartości pieniężnej, a w trakcie licytacji pełni funkcję środka płatniczego podobnie jak waluty używane jako prawny środek płatniczy.

Analiza przywołanych wyżej przepisów w kontekście przedmiotowej sprawy pozwala stwierdzić, że Jednostki BID, które Wnioskodawca w ramach własnej działalności gospodarczej zamierza sprzedawać za pośrednictwem strony internetowej będą wpisywać się w formę prawnego środka płatniczego (dla celów VAT). Jednostki rozliczeniowe BID poprzez akceptację stron transakcji jako alternatywnego środka płatniczego będą służyły jak wskazuje Wnioskodawca jako nośnik wartości pieniężnej oraz środek płatniczy podobnie jak waluty używane jako prawny środek płatniczy. Zatem zdaniem podatnika sprzedaż Jednostek BID za wynagrodzeniem będące świadczeniem usługi w ramach, której pojęcie walut używanych jako prawny środek płatniczy obejmować będzie również Jednostki BID należy uznać za usługi zwolnione z opodatkowania.

Tym samym w przypadku uznania transakcji sprzedaży Jednostek BID na rzecz podmiotu nie będącego podatnikiem podatku VAT jako usługę jest czynnością podlegającą opodatkowaniu to będzie to usługa zwolniona z podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady, świadczeniem usługi jest wszystko, co nie stanowi dostawy towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę), jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zauważyć jednakże należy, że, jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usługi) za wynagrodzeniem.

W znaczeniu potocznym, wynagrodzenie, to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia.

Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami, i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę w odniesieniu do obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie stanowią dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ponieważ w opisanym zdarzeniu BID-y nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. Wnioskodawca sprzedając BID-y umożliwia nabywcom towarów zakup praw do jednorazowego Przebicia lub Przebicia przez automat ceny na licytacji. Nabyte przez klienta BID-y służą do licytowania w serwisie aukcyjnym Wnioskodawcy. Dają prawo do wzięcia udziału w licytacji tj. składania ofert nabycia towaru wystawionego na aukcji poprzez zaoferowanie ceny wyższej niż ostatnia zaproponowana. Udział w licytacji jest niemożliwy bez nabycia BID-ów. Powyższe oznacza, że przedmiotem świadczenia przez Wnioskodawcę jest sprzedaż praw do wzięcia udziału w licytacji towarów wystawionych do sprzedaży na aukcji. Zatem należy przyjąć, że Wnioskodawca będzie dokonywał odpłatnego świadczenia usług polegającego na sprzedaży praw do wzięcia udziału w licytacji. Sprzedawane prawa będą odzwierciedlone w postaci sprzedawanych BID-ów. Za sprzedawane prawa w postaci BID-ów Wnioskodawca otrzyma od nabywcy BID-ów zapłatę stanowiącą wynagrodzenie za sprzedane prawa wg cennika, zaś nabywca BID-ów otrzyma prawo do wzięcia udziału w licytacji towarów wystawionych przez Wnioskodawcę na aukcji. Zatem będziemy mieć do czynienia ze świadczeniem wzajemnym, w którym wykonaniu usługi polegającej na sprzedaży praw do wzięcia udziału w licytacji na aukcji (korzyść po stronie nabywcy) będzie odpowiadało wynagrodzenie za sprzedane prawa w postaci BID-ów. Tym samym czynność sprzedaży BID-ów będzie stanowić zbycie prawa do wzięcia udziału przez osoby fizyczne w licytacji na aukcji towarów, które należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ponadto należy zaznaczyć, że Wnioskodawca świadcząc usługi opisane we wniosku dla osób fizycznych mających miejsce zamieszkania lub stałe miejsce pobytu poza terytorium kraju powinien uwzględnić miejsce świadczenia usług w oparciu o przepisy art. 28c i art. 28I ustawy o VAT.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji waluty, banknotów i monet środków płatniczych. Należy zatem dokonać wykładni prawa w oparciu o przepisy z innych dziedzin prawa.

W art. 31 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 908 z późn. zm.) znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej są banknoty i monety opiewające na złote i grosze.

Natomiast znaki pieniężne emitowane przez NBP są prawnymi środkami płatniczymi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 32 ustawy o Narodowym Banku Polskim).

W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 873 z późn. zm.), w art. 1-3 określono zasady świadczenia usług płatniczych oraz wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego, w tym warunki świadczenia usług płatniczych, w szczególności dotyczące przejrzystości postanowień umownych i wymogów w zakresie informowania o usługach płatniczych (pkt 1); prawa i obowiązki stron wynikające z umów o świadczenie usług płatniczych, a także zakres odpowiedzialności dostawców z tytułu wykonywania usług płatniczych (pkt 2); warunki wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego (pkt 2a) oraz zasady prowadzenia działalności przez instytucje płatnicze, biura usług płatniczych, instytucje pieniądza elektronicznego i oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, w tym za pośrednictwem agentów, oraz zasady sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami (pkt 3).

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych przepisy ustawy stosuje się do usług płatniczych świadczonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w obrocie z innymi państwami członkowskimi.

Zgodnie z art. 2 Prawo Bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 128 z późn. zm.) bank jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, działającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym.

Czynnościami bankowymi, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy - Prawo Bankowe, są:

6a. (uchylony)

7. wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że sprzedaż BID-ów odzwierciedlających nabyte prawa do wzięcia udziału w aukcji (zwane przez Wnioskodawcę jednostką rozliczeniową BID), które to prawo Wnioskodawca w ramach własnej działalności gospodarczej zamierza sprzedawać za pośrednictwem strony internetowej, nie stanowi sprzedaży prawnego środka płatniczego. Jednostka rozliczeniowa BID nie jest regulowana przepisami prawa, a przede wszystkim w okolicznościach przedstawionej sprawy stanowi odzwierciedlenie nabytych przez klienta praw do wzięcia udziału w aukcji towarów wystawionych przez Wnioskodawcę. Na gruncie polskiego prawa jednostki rozliczeniowej BID nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonuje ona jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. W świetle obowiązujących przepisów prawa, prawo do wzięcia udziału w aukcji w postaci BIDów - jednostka rozliczeniowa BID, nie jest walutą uznawaną jako prawny środek płatniczy, nie jest również stosowana w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się nią żadne instytucje publiczne. Jednostka rozliczeniowa BID nie funkcjonuje jako instrument rynku pieniężnego, a w okolicznościach sprawy służy wyłącznie do jednorazowego Przebicia lub Przebicia przez automat ceny towaru na aukcji. Tym samym wyrok C-264/14 nie będzie mieć zastosowania w sprawie.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług obrót prawem do udziału w licytacji na aukcji w postaci BIDów - jednostką rozliczeniową BID nie może być zatem uznany za usługi zwolnione od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Dla potrzeb podatku od towarów i usług przedmiotowa jednostka rozliczeniowa BID jest traktowana jako rodzaj praw, a transakcje z jej udziałem - sprzedaż tych praw poprzez stronę internetową wykonywana przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem w ramach jego działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych tj. stawką VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska wskazuje na wyrok TSUE z 22 października 2015 r. w sprawie C-264/14, w którym rozpatrywano kwestę opodatkowania czynności wymiany waluty wirtualnej na walutę tradycyjną i odwrotnie i na tej podstawie wywodzi korzystne dla siebie skutki podatkowe odnośnie zwolnienia z opodatkowania transakcji na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7. W odniesieniu do powyższego raz jeszcze należy podkreślić, że w polskich przepisach prawa system waluty wirtualnej nie posiada uregulowania w przepisach i nie można jej traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, gdyż jak wskazano nie funkcjonuje on jako instrument rynku pieniężnego. Tym samym w świetle polskich przepisów prawa obrót wirtualną walutą nie może być uznany za usługi finansowe i podlegać zwolnieniu.

Ponadto w powołanym wyroku wynagrodzeniem z tytułu sprzedaży bitcoin jest uzyskana ze sprzedaży marża, której brak jest w rozpatrywanej sprawie, co powoduje, że wyrok ten nie ma zastosowania w sprawie.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.