IBPP2/4512-1061/15/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 grudnia 2015 r. (data wpływu 9 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 19 lutego 2016 r. (data wpływu 23 lutego 2016 r.) oraz pismem, które wpłynęło 16 marca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupionego samochodu oraz ponoszonych kosztów związanych z jego eksploatacją - w tym zakupu paliwa strukturą w wysokości 70%, przy czym podatkiem naliczonym będzie 50% kwoty podatku VAT wykazanej na fakturach - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupionego samochodu oraz ponoszonych kosztów związanych z jego eksploatacją - w tym zakupu paliwa strukturą w wysokości 70%, przy czym podatkiem naliczonym będzie 50% kwoty podatku VAT wykazanej na fakturach.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 lutego 2016 r. (data wpływu 23 lutego 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 lutego 2016 r. znak: IBPP2/4512-1061/15/ICz oraz pismem, które wpłynęło 16 marca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Miejski Dom Kultury jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Organizatora - Gminę (...). MDK z chwilą wpisania do rejestru instytucji kultury nabył osobowość prawną, w oparciu o przepisy ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Podstawowym celem MDK zawartym w statucie jest prowadzenie wielokierunkowej działalności w dziedzinie rozwoju i upowszechniania regionalnej, narodowej i światowej kultury wśród mieszkańców oraz osób przebywających na terenie miasta i gminy (...). Do podstawowych zadań MDK należy rozpoznawanie i rozbudzanie zainteresowań oraz potrzeb kulturalnych, wychowanie poprzez sztukę - edukacja kulturalna, gromadzenie, dokumentowanie, tworzenie, ochrona i udostępnianie dóbr kultury, tworzenie warunków do funkcjonowania amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania sztuką, tworzenie warunków dla rozwoju ruchu regionalnego, kultywowanie lokalnych tradycji i pielęgnowanie dziedzictwa kulturowego, wspieranie profesjonalnej i amatorskiej działalności artystycznej, upowszechnianie wiedzy o sztuce, organizowanie działalności środowiskowej w zespołach, świetlicach wiejskich i kołach zainteresowań, prowadzenie kina, prowadzenie amatorskich zespołów artystycznych, prowadzenie Izby Regionalnej, prowadzenie galerii wystaw artystycznych. Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej MDK prowadzi działalność, która nie jest działalnością gospodarczą. MDK może prowadzić działalność gospodarczą niekolidującą z programem działania w celu pozyskiwania dodatkowych środków finansowych na cele statutowe.

MDK jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z prowadzoną działalnością instytucja odlicza podatek naliczony VAT od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi w 100%, a od zakupów związanych z czynnościami zwolnionymi i opodatkowanymi strukturą w wysokości 70%. W listopadzie 2015 r. MDK nabył samochód osobowy Fiat Scudo. Faktura dokumentująca zakup została wystawiona na MDK. Samochód wykorzystywany jest wyłącznie do celów działalności statutowej MDK. Wyjazdy samochodu dotyczą podróży służbowych lub realizacji zakupów bieżących i odbywają się na podstawie ustnych poleceń Dyrektora MDK albo upoważnionego pracownika. Wyjazdy związane są zarówno z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i nie podlegającymi opodatkowaniu. MDK nie ma możliwości określenia kwot podatku naliczonego odrębnie dla czynności opodatkowanych, zwolnionych i nie podlegających opodatkowaniu.

Wykorzystując samochód w działalności statutowej, podatek VAT naliczony MDK odlicza strukturą.

W piśmie uzupełniającym z 19 lutego 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i poinformował, że:

1. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kulturalne, świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Miejski Dom Kultury spełnia oba kryteria wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT;

* świadczy usługi o charakterze kulturalnym

* wpisany jest do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora.

Usługi kulturalne świadczone przez Miejski Dom Kultury i korzystające ze zwolnienia ww. to prowadzenie zajęć dla dzieci i młodzieży w zakresie działalności artystycznej - tanecznej, muzycznej i plastycznej, prowadzenie amatorskiego teatru muzycznego, warsztatów teatralnych, młodzieżowej orkiestry dętej, chóru mieszanego im. St. Moniuszki, Izby Regionalnej, działalności wystawienniczej.

2. Stosownie do art. 43 ust. 19 pkt 3 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 33 nie mają zastosowania do usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego.

Usługi opodatkowane kulturalne świadczone przez Miejski Dom Kultury to seanse filmowe w prowadzonym przez MDK kinie oraz organizowane spektakle, koncerty i przedstawienia.

3. Miejski Dom Kultury świadczy także usługi opodatkowane nie mające charakteru usługi kulturalnej. Są to wynajmy sali widowiskowej oraz innych pomieszczeń w siedzibie MDK, wynajem sprzętu, usługi reklamowe (plakatowanie) na terenie Gminy oraz sprzedaż towarów w bufecie prowadzonym w siedzibie MDK.

4. Usługi kulturalne świadczone przez MDK nieodpłatnie nie podlegają opodatkowaniu VAT. Są to występy grup artystycznych MDK podczas imprez plenerowych i okolicznościowych na terenie Gminy.#8195;

5. Zakupiony samochód wykorzystywany jest do:

* przewozu grup artystycznych i sprzętu na występy poza siedzibą MDK - działalność nieopodatkowana w przypadku występów nieodpłatnych, zwolniona zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT w przypadku występów płatnych;

* przewozu uczestników wyjazdów zorganizowanych do muzeów i innych miejsc związanych z edukacją kulturalną oraz udostępnieniem dóbr kultury - działalność zwolniona zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT;

* przewozu sprzętu w przypadku wypożyczenia poza MDK - działalność opodatkowana;

* przewozu materiałów reklamowych obcych - plakatów do rozklejenia na terenie Gminy - działalność opodatkowana;

* przewozu materiałów reklamowych - plakatów, ulotek, gazetek i folderów reklamowych własnych - z drukarni do siedziby MDK - działalność zwolniona lub opodatkowana w zależności od zawieranych treści reklamowych;

* przewozu pracowników MDK w związku z delegacjami służbowymi - działalność zwolniona lub opodatkowana w zależności od celu podróży służbowych;

* przewozu zakupionych towarów do bufetu - działalność opodatkowana;

* przewozu zakupionych materiałów i wyposażenia - działalność zwolniona lub opodatkowana w zależności od realizowanych zakupów.

W związku z powyższym nie jest możliwe przyporządkowanie wydatków związanych z zakupem oraz użytkowaniem pojazdu do poszczególnych kategorii czynności.

6. Dysponentem zakupionego samochodu jest Dyrektor MDK. Nadzór nad pojazdem powierzony jest pracownikowi etatowemu a w przypadku jego nieobecności pracownikowi zatrudnionemu na umowę - zlecenie na stanowisku kierowcy. Każdorazowy wyjazd dokumentowany jest w karcie drogowej. Karty drogowe podlegają ewidencji i są sprawdzane przez kierownika d/s administracji. Wszystkie wydatki związane z eksploatacją pojazdu - ubezpieczenie, paliwo, przeglądy i inne - ponosi Miejski Dom Kultury.

Obecnie Dyrektor MDK nie wprowadził żadnych reguł i zasad korzystania z samochodu przez pracowników, nie przewidując korzystania przez nich z samochodu do celów prywatnych. Ponieważ jednak w latach poprzednich funkcjonowało zarządzenie określające warunki korzystania przez pracowników z samochodu służbowego do celów prywatnych założono, że taka możliwość może wystąpić i przyjęto za art. 86a ustawy o VAT, że kwotę podatku naliczonego w przypadku pojazdów samochodowych nie wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Miejski Dom Kultury jako samorządowa instytucja kultury, prowadząca działalność kulturalną i wykorzystująca w tym celu samochód osobowy, będąca czynnym podatnikiem VAT może odliczyć podatek VAT naliczony od zakupionego samochodu oraz ponoszonych kosztów związanych z jego eksploatacją - w tym zakupu paliwa strukturą w wysokości 70%, przy czym podatkiem naliczonym będzie 50% kwoty podatku VAT wykazanej na fakturach.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług kwotę podatku naliczonego w przypadku pojazdów samochodowych nie wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury.

Samochód osobowy zakupiony przez Miejski Dom Kultury wykorzystywany jest do celów działalności kulturalnej, która w myśl art. 3 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie jest działalnością gospodarczą.

Miejski Dom Kultury prowadzi działalność opodatkowaną i zwolnioną od podatku VAT. Nie jest możliwe wyodrębnienie części wydatków związanych z zakupem i eksploatacją samochodu, które związane są z czynnościami opodatkowanymi a które z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT. W tym przypadku, zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług można pomniejszyć kwotę podatku należnego proporcjonalnie o taką część podatku naliczonego, którą można przypisać do czynności opodatkowanych.

W związku z tym Miejski Dom Kultury powinien odliczyć 70% podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie samochodu, przy czym podatek naliczony wynosi 50% kwoty podatku wynikającego z faktury nabycia.

Takie samo postępowanie należy stosować przy kosztach eksploatacji pojazdu.

W piśmie uzupełniającym z 16 marca 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko i wyjaśnił, że:

* kwotę podatku naliczonego przy zakupie samochodu przez Miejski Dom Kultury stanowi 50% kwoty podatku wynikającego z faktury dokumentującej zakup,

* Miejski Dom Kultury może pomniejszyć kwotę podatku należnego proporcjonalnie o 70% podatku naliczonego, zgodnie ze strukturą przyjętą na rok 2015 r.

Kwota podatku, o którą pomniejszony zostanie podatek VAT wyliczona zostanie następująco:

Podatek VAT wynikający z faktury x 50% (zgodnie z art. 86a ustawy o VAT) x 70% = (zgodnie z art. 90 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Mając na uwadze powyższe rozważania należy wskazać, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Należy wskazać, że warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną, akcentowany jest w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r., (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta Trybunał przesądził, że w sytuacji, gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy. I tak, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Odnosząc powyższe do działalności wykonywanej przez Miejski Dom Kultury należy odnieść się do przepisów regulujących działalność tych podmiotów.

W myśl art. 1 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 406 z późn. zm.) działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W art. 2 ww. ustawy wskazano, że formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 i 3 ww. ustawy działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów. Do działalności, o której mowa w ust. 1 i 2, w zakresie nieuregulowanym przepisami ustawy dotyczącymi organizowania i prowadzenia działalności kulturalnej oraz przepisami o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, stosuje się przepisy o prowadzeniu działalności gospodarczej.

W dalszej kolejności należy wskazać, że kwestie związane odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepisy art. 86a uległy zmianie.

Jednocześnie wskazać trzeba, że ww. przepisy dotyczą zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości (100%) lub w części (50%).

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Natomiast na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Z opisu sprawy wynika, że podstawowym celem Miejskiego Domu Kultury zawartym w statucie jest prowadzenie wielokierunkowej działalności w dziedzinie rozwoju i upowszechniania regionalnej, narodowej i światowej kultury wśród mieszkańców oraz osób przebywających na terenie miasta i gminy.

MDK jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z prowadzoną działalnością instytucja odlicza podatek naliczony VAT od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi w 100%, a od zakupów związanych z czynnościami zwolnionymi i opodatkowanymi strukturą w wysokości 70%. W listopadzie 2015 r. MDK nabył samochód osobowy Fiat Scudo. Wyjazdy związane są zarówno z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i nie podlegającymi opodatkowaniu. MDK nie ma możliwości określenia kwot podatku naliczonego odrębnie dla czynności opodatkowanych, zwolnionych i nie podlegających opodatkowaniu. W związku z powyższym nie jest możliwe przyporządkowanie wydatków związanych z zakupem oraz użytkowaniem pojazdu do poszczególnych kategorii czynności.

Obecnie Dyrektor MDK nie wprowadził żadnych reguł i zasad korzystania z samochodu przez pracowników, nie przewidując korzystania przez nich z samochodu do celów prywatnych. Ponieważ w latach poprzednich funkcjonowało zarządzenie określające warunki korzystania przez pracowników z samochodu służbowego do celów prywatnych założono, że taka możliwość może wystąpić i przyjęto za art. 86a ustawy o VAT, że kwotę podatku naliczonego w przypadku pojazdów samochodowych nie wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury. Wszystkie wydatki związane z eksploatacją pojazdu - ubezpieczenie, paliwo, przeglądy i inne - ponosi Miejski Dom Kultury.

Mając zatem na uwadze wskazanie Wnioskodawcy, że funkcjonujące zarządzenie określające warunki korzystania przez pracowników z samochodu służbowego do celów prywatnych wskazuje na możliwość użycia tego pojazdu do celów prywatnych, Wnioskodawcy przysługuje ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy w związku z ust. 2 pkt 1 i 3 art. 86a.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia podatku w proporcji zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w opisie sprawy Wnioskodawca poinformował, iż pojazd wykorzystywany jest przez MDK do wykonywania czynności opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W cytowanym na wstępie przepisie art. 86 ustawy ustawodawca zezwolił na odliczenie podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ww. przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Należy zauważyć, że przepisy art. 90 ust. 1-3 ustawy stanowią implementację art. 173 i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347) (poprzednio art. 17 ust. 5 i art. 19 Szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej-ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) - (Dz.Urz.UE z dnia 13 czerwca 1977 r. Nr L 145 s. 1 nast. z późn. zm.).

W swoim najnowszym orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA. (C-496/11 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

W kontekście omawianej sprawy należy również zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta Göttinger Immobilienanlagen und Vermögensmanagement AG przeciwko Finanzamt Göttingen gdzie wskazano, że "podatek naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania szóstej dyrektywy. Należy zatem na pytanie pierwsze odpowiedzieć w ten sposób, że w przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku, i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy, odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji i nietypowych cichych udziałów jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy. (pkt 30-31).

Również w wyroku z 12 lutego 2009 r. w sprawie C-515/07 Vereniging Noordelijke Land-en Tuinbouw Organisatie przeciwko Staatssecretaris van Financiën, TSUE wskazuje: "Należy ponadto podkreślić, że w odróżnieniu od ww. sprawy Charles i Charles-Tijmens, która dotyczyła nieruchomości zaliczonej do aktywów przedsiębiorstwa, zanim została częściowo przeznaczona do celów prywatnych, z definicji niemających nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika, obecna sprawa przed sądem krajowym dotyczy czynności VNLTO niebędących czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, polegających na obronie ogólnych interesów członków tego stowarzyszenia, których nie można w tym przypadku uznać za niezwiązane z działalnością, skoro stanowią one główny przedmiot działalności tego stowarzyszenia." (pkt 39)

Skoro zatem przepis art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT stanowi implementacje art. 17 ust. 5 VI dyrektywy (obecnie art. 173 dyrektywy 112) to faktycznie nie może mieć on zastosowania do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. W konsekwencji należy stwierdzić, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zarówno w części, która jest związana ze sprzedażą zwolnioną, jak również w odniesieniu do tej części, która związana jest z czynnościami będącymi poza systemem VAT.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że aby wydatki dotyczące pojazdu samochodowego, o którym mowa we wniosku, rodziły prawo do odliczenia, muszą być wykorzystywane do celów działalności opodatkowanej MDK tzn. do takich, które "przekładają się" na obszar opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W cele takie nie wpisuje się natomiast użycie pojazdu do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli zatem pojazd używany jest do celów "mieszanych" (podlegających i niepodlegających opodatkowaniu), wówczas można stwierdzić, że ten pojazd jest wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej, statutowej zwolnionej z opodatkowania i poza prowadzoną działalnością.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że ostatecznie kwotę podatku naliczonego, którą Wnioskodawca ma prawo odliczyć, nie stanowi kwota całego wykazanego na fakturze podatku. Bowiem kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu oraz wydatków związanych z eksploatacją tego pojazdu (w tym paliwa), należy obliczyć w następujący sposób: w pierwszej kolejności Zainteresowany powinien wyodrębnić czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i zastosować proporcję umożliwiającą pomniejszenie kwoty podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W dalszej kolejności Wnioskodawca powinien uwzględnić zasady odliczenia częściowego zawarte w art. 90 ustawy, a dopiero na końcu (już po powyższych wyodrębnieniach) od tak uzyskanej kwoty Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia 50% podatku związanego z wydatkami dotyczącymi użytkowanego samochodu.

W związku z powyższym Wnioskodawcy przysługuje wyłącznie ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów związanych z nabyciem i użytkowaniem ww. pojazdu. Wnioskodawca zobowiązany jest w pierwszej kolejności do wyodrębnienia czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i zastosowania proporcji umożliwiającej pomniejszenie kwoty podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Następnie Wnioskodawca zobowiązany jest do nałożenia dodatkowego ograniczenia, wynikającego z ogólnej zasady wyrażonej w art. 90 ustawy (odliczenie wg proporcji sprzedaży) i od tak wyodrębnionej kwoty Wnioskodawca będzie mógł odliczyć 50% podatku naliczonego. Prawo do odliczenia przysługuje Wnioskodawcy, o ile nie zachodzą wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego zaprezentowany przez Wnioskodawcę sposób odliczenia podatku naliczonego jest nieprawidłowy, bowiem nie uwzględnia kategorii czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Ponadto ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ustalenia prawidłowości wyliczenia współczynnika proporcji będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć przy tym należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretny przedstawiony we wniosku stan faktyczny i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie dotyczy prawidłowości zaklasyfikowania przez Wnioskodawcę działalności nieodpłatnej - statutowej jako działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT oraz działalności odpłatnej jako opodatkowanej i zwolnionej z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska i nie zadano pytania, a powyższe informacje przyjęto jako element przedstawionego opisu stanu faktycznego i nie były one przedmiotem oceny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała