IBPP2/4441-66/10/UH

W związku ze skargą z dnia 23 grudnia 2010 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym 27 grudnia 2010 r.) uzupełnioną pismem Skarżącego z dnia 30 grudnia 2010 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym 3 stycznia 2011 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 5 października 2010 r. znak: IBPP2/443-592/10/UH w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przekazanie towarów kontrahentom na cele związane z promocją przedsiębiorstwa i umocnieniem jego dobrego wizerunku stanowi przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 5 października 2010 r. znak: IBPP2/443-592/10/UH, uznając stanowisko Skarżącego wyrażone we wniosku z dnia 16 lipca 2010 r. za prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przekazanie towarów kontrahentom na cele związane z promocją przedsiębiorstwa i umocnieniem jego dobrego wizerunku stanowi przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 września 2010 r. (data wpływu 27 września 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 9 września 2010 r. znak: IBPP2 /443-592/10/UH.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, spółka akcyjna, zamierza nieodpłatnie przekazywać swoim obecnym i potencjalnym kontra¬hentom towary na potrzeby promocji i umocnienia jego dobrego wizerunku. W przypadku obecnych kontrahentów ma to na celu intensyfikację i zwiększenie wolumenu oraz wartości składanych przez nich zamówień. W przypadku klientów nowych chodzi o zainteresowanie ich ofertą Wnioskodawcy i umożli¬wienie im wypróbowania produktów, dzięki czemu będą oni mogli stać się jej klientami. Przekazanie towarów pozwoli na przekonanie nowych klientów, że towary są atrakcyjne, spełniają ich wymagania, a sama spółka posiada ofertę atrakcyjniejszą niż konkurenci. Dzięki temu w obu wskazanych przy¬padkach oczekiwany jest wzrost przychodów spółki. Spółka będzie bowiem postrzegana jako solidny partner, który przed realizacją zamówienia dopuszcza możliwość wypróbowania swoich produktów. Produkty przekazane w tym celu nie są zwracane do spółki, ponieważ jako używane nie mogłyby zostać ponownie przekazane ani sprzedane, a ponadto stanowią element polityki marketingowej spółki.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie towarów obecnym i potencjalnym kontrahentom należy uznać za przekazanie towarów na potrzeby repre¬zentacji lub promocji. Przekazanie towarów na potrzeby promocji jest bezpośrednio związane z prowadze¬niem przedsiębiorstwa i jako takie, nie powinno podlegać opodatkowaniu. Takie nieodpłatne przekazanie nie jest odpłatną dostawą w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 2 tej ustawy nieodpłatne przeka¬zanie towarów przez podatnika jest równoznaczne z dostawą wyłącznie wówczas, gdy jest to przekazanie na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. "Wykładnia literalna tego przepisu pozwala uznać, że istnieje wyjątek od zasady opodatkowania dostawy towarów, polegający właśnie na tym, że przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem nie stanowi podlegającej opodatkowaniu dostawy. Wnioskodawca powołuje się także na treść wyroku poszerzonego składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2009 r. (IFPS 6/08, opubl. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych), z którego wynika, iż przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 czerw¬ca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Tym samym nieodpłatne przekazanie towarów przez podatnika na cele związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu VAT, co także potwierdza Wyrok Woje¬wódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (z dnia 5 października 2007 r., opubl. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administra¬cyjnych), zgodnie z którym za odpłatną dostawę nie należy uznawać nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Reasumując wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów obecnym i potencjalnym kon¬trahentom stanowi przekazanie tych towarów na potrzeby reprezentacji, promocji przedsiębiorstwa i reklamy, tj. przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy również zauważyć, że pogląd tak i jak prezentowany w niniejszym wniosku jest ugruntowany zarówno w orzecznictwie woje¬wódzkich sądów administracyjnych jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Ponadto zgodnie z przepisem art. 14a Ordynacji po¬datkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów. Norma ta dotyczy co prawda interpretacji ogólnej, ale z kolei art. 14e § 1 stanowi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględ¬niając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości tym samym można przyjąć, że jeśli interpretowany stan faktyczny był przedmiotem oceny dokonywanej przez sądy administracyjne i w tym zakresie orzecznictwo jest ugruntowane to zarówno interpretacja indywidualna jak i ogólna powinna to orzecznictwo uwzględniać. W przeciwnym razie można będzie przyjąć, że minister właściwy do spraw finansów w sposób oczywisty narusza przepisy prawa.

W dniu 5 października 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-592/10/UH uznając, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 22 października 2010 r. wpłynęło do tut. organu w dniu 29 października 2010 r. (data złożenia w Urzędzie Pocztowym w dniu 25 października 2010 r.).

W odpowiedzi na ww. pismo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem (Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa) z dnia 23 listopada 2010 r. znak: IBPP2/443W-70/10/UH stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 5 października 2010 r. znak: IBPP2/443-592/10/UH.

Wnioskodawca na ww. interpretację indywidualną złożył skargę z dnia 23 grudnia 2010 r. (data wpływu 30 grudnia 2010 r.) uzupełnioną pismem Skarżącego z dnia 30 grudnia 2010 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym w dniu 3 stycznia 2011 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego, uwzględniając skargę z dnia 23 grudnia 2010 r. stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Jak stanowi art. 7 ust. 3 cyt. ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Wykładnia literalna przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT pozwala uznać, że istnieje wyjątek od zasady opodatkowania dostawy towarów, polegający właśnie na tym, że przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem nie stanowi podlegającej opodatkowaniu dostawy.

Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów których przekazanie wskazane w ust. 2 - czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania - jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza nieodpłatnie przekazywać swoim obecnym i potencjalnym kontra¬hentom towary na potrzeby promocji i umocnienia jego dobrego wizerunku. W przypadku obecnych kontrahentów ma to na celu intensyfikację i zwiększenie wolumenu oraz wartości składanych przez nich zamówień. W przypadku klientów nowych chodzi o zainteresowanie ich ofertą Wnioskodawcy i umożli¬wienie im wypróbowania produktów, dzięki czemu będą oni mogli stać się jej klientami. Przekazanie towarów pozwoli na przekonanie nowych klientów, że towary są atrakcyjne, spełniają ich wymagania, a sam Wnioskodawca posiada ofertę atrakcyjniejszą niż konkurenci. Dzięki temu w obu wskazanych przy¬padkach oczekiwany jest wzrost przychodów oraz postrzeganie Wnioskodawcy jako solidnego partnera, który przed realizacją zamówienia dopuszcza możliwość wypróbowania swoich produktów. Produkty przekazane w tym celu nie są zwracane Wnioskodawcy, ponieważ jako używane nie mogłyby zostać ponownie przekazane ani sprzedane, a ponadto stanowią element polityki marketingowej.

Wnioskodawcy przysługiwało (przysługuje) w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu wskazanych we wniosku towarów na potrzeby promocji przedsiębiorstwa i umocnienia jego dobrego wizerunku.

Przekazywane przez niego towary nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych oraz nie stanowią też prezentów o małej wartości i próbek.

Jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku) lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazanego towaru wynoszą powyżej 10 zł (od kilkunastu złotych do kilku tysięcy złotych).

Wnioskodawca będzie przekazywał kontrahentom produkty (towary) znajdujące się w jego ofercie handlowej, czyli sprzęt oświetleniowy (w szczególności: oprawy, źródła światła, elektronikę, akcesoria).

W świetle powyższego należy uznać, iż w sytuacji przekazania przez Wnioskodawcę towarów obecnym i potencjalnym kontrahentom na potrzeby promocji przedsiębiorstwa i umocnienia jego dobrego wizerunku można mówić o przekazaniu towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że przekazanie przez Wnioskodawcę bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z jego przedsiębiorstwem (na potrzeby repre¬zentacji lub promocji), w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów a w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie czynność nieodpłatnego przekazania towarów należących do Wnioskodawcy będzie związana z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem.

W konsekwencji powyższego ww. czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż nie wyczerpała znamion dostawy towarów (nie mieściła się w zakresie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.