IBPP2/443-990/10/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu 18 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2010 r. (data wpływu 21 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usługi polegającej na wydzierżawianiu od niemieckiej firmy naczepy-cysterny - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usługi polegającej na wydzierżawianiu od niemieckiej firmy naczepy-cysterny.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 października 2010 r. (data wpływu 21 października 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 października 2010 r. znak: IBPP2/443-669/10/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma transportowa otrzymuje zlecenia transportowe od niemieckiej firmy spedycyjnej. W ramach tej współpracy polska firma wydzierżawia od niemieckiej firmy naczepy-cystemy, które wykorzystuje do świadczenia usług transportowych na rzecz firmy niemieckiej (jest zawarta umowa dzierżawy). Za powyższą dzierżawę firma niemiecka wystawia comiesięczne rachunki.

Dzierżawa cystern od niemieckiej firmy stanowi dla firmy polskiej import usług, co wiąże się z wystawieniem faktur wewnętrznych oraz naliczeniem i odliczeniem podatku VAT.

Wnioskodawca przedstawił, m.in., następujący przypadek:

1 lipca 2010 r. firma niemiecka wystawiła rachunek za dzierżawę cystern za miesiąc lipiec (z góry). Zapłata za powyższą transakcję nastąpi dopiero w miesiącu sierpniu lub późniejszym miesiącu.

Natomiast w piśmie z dnia 13 października 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

* na przedmiotową usługę wydzierżawiania od niemieckiej firmy naczepy-cysterny została zawarta w dniu 1 maja 2010 r. umowa dzierżawy na czas nieokreślony,

* w przedmiotowej umowie nie został określony termin płatności,

* w przedmiotowej umowie określono, iż firma niemiecka będzie co miesiąc wystawiała rachunki za przedmiotową dzierżawę - okres rozliczeniowy to 1 miesiąc,

* na rachunkach wystawianych przez firmę niemiecką nie został określony termin.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, iż to właśnie jego firma jest firmą świadczącą opisane we wniosku usługi transportowe i jednocześnie podmiotem wydzierżawiającym od firmy niemieckiej naczepy-cysterny. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE - obowiązanym do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonej kodem PL.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca przyjął, że obowiązek podatkowy w przypadku dzierżaw cystern za miesiąc lipiec przypada na ostatni dzień tego miesiąca i w związku tym do wystawienia faktury wewnętrznej zastosował kurs średni NBP dla waluty EURO z dnia 30 lipca 2010 r.

Natomiast w piśmie z dnia 13 października 2010 r. Wnioskodawca przedstawił stanowisko odnośnie pytań wskazanych we wniosku:

Pytanie 1. Obowiązek podatkowy przypada na dzień 31 lipca 2010 r.

Pytanie 2. Do wystawienia faktury wewnętrznej należy zastosować kurs z dnia 30 lipca 2010 r.

Pytanie 3. Fakt, że rachunek za dzierżawę cystern za miesiąc lipiec/2010 nie został zapłacony w miesiącu lipcu powoduje, że dniem powstania obowiązku podatkowego będzie w tym przypadku ostatni dzień miesiąc, którego dzierżawa dotyczy tj. 31 lipca 2010 r.

W związku z tym do wystawienia faktury wewnętrznej powinno się zastosować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. z dnia 30 lipca 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż z treści pytań wynika, że Wnioskodawca oczekuje jedynie odpowiedzi odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz zastosowania kursu do przeliczenia waluty obcej na walutę polską w zakresie opisanego we wniosku przypadku. W związku z powyższym na potrzeby niniejszej interpretacji przyjęto, iż w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę miejscem świadczenia usługi dzierżawy jest Polska - art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zatem w niniejszej interpretacji kwestia ta nie jest rozstrzygana.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ww. ustawy o VAT).

Stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 4 cyt. wyżej ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 19 tej ustawy, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Natomiast w myśl art. 19 ust. 19a ustawy o VAT, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

Ponadto w myśl ust. 19b tego przepisu, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę - art. 29 ust. 17 ww. ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury - art. 31a ust. 2 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, iż w imporcie usług kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone w walucie obcej przelicza się na złote wg kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonej przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (...).

Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące zagadnienia związane z wystawianiem faktur.

Zgodnie z ogólną zasadą faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiona stosownie do § 9 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Z kolei, zgodnie z § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a i ust. 16b oraz ust. 19a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego - § 11 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Na mocy § 23 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

Zgodnie z § 5 ust. 6 w zw. § 23 rozporządzenia, kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze (...).

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca (firma transportowa) otrzymuje zlecenia transportowe od niemieckiej firmy spedycyjnej. W ramach tej współpracy Wnioskodawca wydzierżawia od niemieckiej firmy naczepy-cysterny, które wykorzystuje do świadczenia usług transportowych na rzecz firmy niemieckiej. Na przedmiotową usługę wydzierżawiania od niemieckiej firmy naczepy-cysterny została zawarta w dniu 1 maja 2010 r. umowa dzierżawy na czas nieokreślony. W przedmiotowej umowie nie został określony termin płatności. Jednakże w przedmiotowej umowie określono, iż firma niemiecka będzie co miesiąc wystawiała rachunki za przedmiotową dzierżawę - okres rozliczeniowy to 1 miesiąc.

Wnioskodawca przedstawił następujący przypadek:

1 lipca 2010 r. firma niemiecka wystawiła rachunek za dzierżawę cystern za miesiąc lipiec (z góry). Zapłata za powyższą transakcję nastąpi dopiero w miesiącu sierpniu lub późniejszym miesiącu.

Odnosząc przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w opisanej we wniosku sytuacji:

W konsekwencji powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko, odnośnie ww. przypadku:

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy tutaj dodatkowo wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Należy także wskazać, że opisany we wniosku przypadek jako nr 1 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.