IBPP2/443-989/14/ICz - Stawki podatku dla czynności udzielenia licencji na programy komputerowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 października 2014 r. (data wpływu 6 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 7 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności udzielenia licencji na programy komputerowe - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności udzielenia licencji na programy komputerowe.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 7 stycznia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 grudnia 2014 r. znak: IBPP2/443-989/14/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności podatnik tworzy programy komputerowe, do których przysługują mu wyłączne autorskie prawa majątkowe i osobiste wraz z dokumentacją. Wszelkie prawa do programów komputerowych są jego wyłączną własnością i nie są obciążone prawami, ani roszczeniami osób trzecich. Podatnik jest ich ostatecznym twórcą.

Z tytułu udzielenia Licencji Licencjobiorcy zobowiązani są zapłacić Podatnikowi (licencjodawcy) jednorazowo wynagrodzenie, zarówno przy zakupie pierwsze licencji jak i przy zakupie licencji na nową wersję oprogramowania.

W piśmie uzupełniającym z 5 stycznia 2015 r. Wnioskodawca odpowiadając na wezwanie organu uzupełnił opis stanu faktycznego w następujący sposób:

1. Czy wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Tak.

2. Czy programy komputerowe, o których mowa we wniosku, są utworami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tak.

Tworzone przeze mnie programy komputerowe są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Są one oryginalne, niepowtarzalne i innowacyjne. Posiadają one rozbudowane kody źródłowe oraz skomplikowane algorytmy i funkcje, które są mojego autorstwa (zostały przeze mnie wymyślone i opracowane). Również interfejs programów został przeze mnie wymyślony i stworzony, aby był adekwatny do potrzeb użytkowników. Tworzone przeze mnie programy komputerowe są rezultatem mojej długotrwałej pracy, skomplikowanych obliczeń, analiz i są wytworem mojego intelektu. Wypełniają one kryteria twórczego i indywidualnego dzieła. Reasumując, tworzone przeze mnie programy są rezultatem działalności twórczej o oryginalnym, indywidualnym i nowatorskim charakterze. Posiadają one niepowtarzalną, innowacyjną formę i treść.

1. Czy wnioskodawca jest twórcą programu komputerowego w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tak.

Jestem twórcą programu komputerowego w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ujawniłem swoje autorstwo (imię i nazwisko) na każdym egzemplarzu programu oddanego do użytku.

2. Czy za udzielenie licencji Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium.

Tak.

Jako twórca utworu (programu) za udzielenie licencji otrzymuję wynagrodzenie w formie honorarium. Wysokość honorarium za korzystanie z programu określa umowa zawarta pomiędzy mną (twórcą i wykonawcą programu komputerowego) a nabywcą licencji z określeniem pola eksploatacji utworu.

3. Czy program komputerowy:

Program komputerowy jest wykonany samodzielnie przez Wnioskodawcę, który widnieje jako autor na gotowym programie. W procesie tworzenia programu nie uczestniczą pracownicy, podwykonawcy. Jestem jedynym i wyłącznym twórcą programu;

4. Czy to Wnioskodawca czy też pracownik zawiera umowy z klientem, w ramach których zobowiązuje się wykonać oraz przekazać klientowi dzieło w postaci programu komputerowego wraz z majątkowymi prawami autorskimi, proszę także wskazać co jest przedmiotem zawieranych umów.

Programy są autorskim dziełem Wnioskodawcy, który programy wymyślił i zrealizował we własnym zakresie bez udziału pracowników oraz podwykonawców. Prawa majątkowe do programu nie są przekazywane klientom lecz pozostają własnością Wnioskodawcy.

Klientom udzielane są licencje na korzystanie z programu przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana powyżej usługa udzielenia licencji na programy komputerowe podlega preferencyjnej stawce VAT w wysokości 8% na podstawie załącznika nr 3 poz. 181 Ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem podatnika świadczone przez niego usługi polegające na sprzedaży Licencji do programów komputerowych, są opodatkowane preferencyjną stawką VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 Ustawy o podatku od towarów i usług oraz załącznika nr 3 poz. 181 do ww. ustawy.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 prawa autorskiego, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie o ile przepisy nie stanowią inaczej. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 2 i 3 obejmują prawo do rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu programu komputerowego lub jego kopii (art. 74 ust. 4 pkt 3 prawa autorskiego). Z powyższego wynika, iż program komputerowy stanowi przedmiot prawa autorskiego. Udostępnienie praw majątkowych związanych z takim utworem, w zakresie dozwolonych pól eksploatacji następuje w drodze udzielenia licencji, zgodnie z art. 41 ust. 2 prawa autorskiego.

Według załącznika nr 3 pozycja 181 Ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowane stawką 8% są usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub do praw do artystycznego wykonania.

Twórcą jest każda osoba prowadząca działalność twórczą, której efektem jest powstanie utworu w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym, nowym utworem intelektu. Użyte w art. 1 ust. 2 cytowanej Ustawy określenie "utwory" wskazuje, że dla zakwalifikowania określonego rezultatu działalności wyrażonej słowem, znakami graficznymi jako przedmiotu prawa autorskiego, konieczne jest spełnienie przestanek utworu to znaczy, aby był on przejawem działalności twórczej i miał indywidualny charakter. Biorąc pod uwagę, że wytwarzane przez Podatnika programy komputerowe są oryginalne i niepowtarzalne, spełniają one definicję utworu, a przez to podatnika jako jego autora należy uznać za twórcę w analizowanej sytuacji. Podatnik udostępnia oprogramowanie na podstawie udzielenia licencji na korzystanie z programów. Za udzielenie licencji podatnik pobiera wynagrodzenie w postaci honorarium, w związku z czym jest spełniona przesłanka warunkująca prawo do zastosowania 8% stawki podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe Podatnik uważa, że skoro programy komputerowe są wytwarzane przez twórcę, stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych, które zgodnie z umową licencyjną zostały udostępnione do korzystania Licencjobiorcom, a wynagrodzenie za korzystanie z tego prawa wypłacono twórcy w formie honorarium (na podstawie wystawianych faktur), to czynność ta jest opodatkowana preferencyjną stawką VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przepis art. 5a ustawy stanowi, że towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności, które podlegają opodatkowaniu, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług powinny mieć charakter odpłatny, z tym, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia, a zatem wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosowanie do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym "Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%", pod poz. 181 wymieniono "Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania" - bez względu na symbol PKWiU.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności podatnik tworzy programy komputerowe, do których przysługują mu wyłączne autorskie prawa majątkowe i osobiste wraz z dokumentacją. Wszelkie prawa do programów komputerowych są jego wyłączną własnością i nie są obciążone prawami, ani roszczeniami osób trzecich. Podatnik jest ich ostatecznym twórcą.

Z tytułu udzielenia Licencji Licencjobiorcy zobowiązani są zapłacić Podatnikowi (licencjodawcy) jednorazowo wynagrodzenie, zarówno przy zakupie pierwsze licencji jak i przy zakupie licencji na nową wersję oprogramowania.

Tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Są one oryginalne, niepowtarzalne i innowacyjne. Posiadają one rozbudowane kody źródłowe oraz skomplikowane algorytmy i funkcje, które są jego autorstwa (zostały przez niego wymyślone i opracowane). Również interfejs programów został wymyślony i stworzony przez Wnioskodawcę, aby był adekwatny do potrzeb użytkowników. Tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe są rezultatem jego długotrwałej pracy, skomplikowanych obliczeń, analiz i są wytworem jego intelektu. Wypełniają one kryteria twórczego i indywidualnego dzieła. Wnioskodawca jest twórcą programu komputerowego w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ujawnił swoje autorstwo (imię i nazwisko) na każdym egzemplarzu programu oddanego do użytku. Jako twórca utworu (programu) za udzielenie licencji otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium. Wysokość honorarium za korzystanie z programu określa umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawca (twórcą i wykonawcą programu komputerowego) a nabywcą licencji z określeniem pola eksploatacji utworu. Program komputerowy jest wykonany samodzielnie przez Wnioskodawcę, który widnieje jako autor na gotowym programie. W procesie tworzenia programu nie uczestniczą pracownicy, podwykonawcy. Jest on jedynym i wyłącznym twórcą programu. Programy są autorskim dziełem Wnioskodawcy, który programy wymyślił i zrealizował we własnym zakresie bez udziału pracowników oraz podwykonawców. Prawa majątkowe do programu nie są przekazywane klientom lecz pozostają własnością Wnioskodawcy. Klientom udzielane są licencje na korzystanie z programu przez Wnioskodawcę.

Wskazać należy, że co do zasady stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%, jeżeli zatem w treści wskazanej ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania konkretnej usługi stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku, to należy taką usługę opodatkować ww. stawką podstawową w wysokości 23%.

Natomiast z uwagi na ww. poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania przez Wnioskodawcę preferencyjnej stawki podatku dla stworzonych przez Zainteresowanego programów komputerowych oraz dla udzielanych przez niego licencji na użytkowanie oprogramowania. Ustawa nie zawiera definicji "twórca", zatem ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, że z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub - jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca - osoba, której te prawa przysługują, albo osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1-3 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

* mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

* stanowić przejaw działalności twórczej,

* posiadać indywidualny charakter.

Zaznaczyć należy, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl ww. art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim, przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien "intelektualny" związek twórcy z dziełem.

Drugi rodzaj praw autorskich - prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Wskazać należy, że rozdział 7 ustawy o prawie autorskim zawiera przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej (art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim).

W myśl art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

Jak wskazuje treść przywołanego powyżej art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, program komputerowy stanowi utwór będącym przedmiotem prawa autorskiego.

Z powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej, ustalony w jakiejkolwiek postaci. Przejawem działalności twórczej jest uzewnętrzniony rezultat działalności twórcy. Przedmiotowy program komputerowy stanowi niewątpliwie uzewnętrzniony rezultat działalności twórczej Wnioskodawcy.

Z powyższego zatem wynika, że pierwotne nabycie majątkowych praw autorskich w przypadku programów komputerowych może przysługiwać podmiotowi innemu niż twórca. Jednakże twórcą, w rozumieniu ustawy o prawie autorskich, jest pracownik, lub grupa pracowników, którzy stworzyli program komputerowy.

Jak wyżej wskazano obniżona 8% stawka podatku może być stosowana wyłącznie do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu odrębnych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Analizując przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca posiada przymiot "autora pracy". Z okoliczności sprawy wynika, iż w ramach prowadzonej działalności podatnik tworzy programy komputerowe, do których przysługują mu wyłączne autorskie prawa majątkowe i osobiste wraz z dokumentacją. Wszelkie prawa do programów komputerowych są jego wyłączną własnością, jest ich ostatecznym twórcą.

Tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Są one oryginalne, niepowtarzalne i innowacyjne. Posiadają one rozbudowane kody źródłowe oraz skomplikowane algorytmy i funkcje, które są jego autorstwa (zostały przez niego wymyślone i opracowane). Tworzone przeze Wnioskodawcę programy komputerowe są rezultatem jego długotrwałej pracy, skomplikowanych obliczeń, analiz i są wytworem jego intelektu. Wypełniają one kryteria twórczego i indywidualnego dzieła. Zatem należy uznać, iż opracowane programy komputerowe są dziełem oryginalnym, wykonywanym na indywidualne zamówienie.

Zatem w odniesieniu do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że opracowane projekty komputerowe Wnioskodawca wykonuje jako twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a na podstawie umowy następuje przekazanie praw autorskich do wykonanego utworu tj. programu komputerowego, za które Wnioskodawca (twórca) otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium.

Zatem czynność udzielenia licencji na programy komputerowe będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy w powiązaniu z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.