IBPP2/443-97/14/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 29 kwietnia 2014 r.) oraz pismem z 13 maja 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla usług udostępniania urządzeń do odbioru telewizji kablowej świadczonej wraz z usługą telewizji kablowej - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla usług udostępniania urządzeń do odbioru telewizji kablowej świadczonej wraz z usługą telewizji kablowej.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 29 kwietnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 14 kwietnia 2014 r. znak: IBPP2/443-97/14/WN oraz pismem z 13 maja 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest dostawcą usług telewizji kablowej. Usługi telewizji kablowej, które polegają na dostarczeniu abonentom programów telewizyjnych zarówno polskich jak i zagranicznych, pogrupowanych w pakiety. Ww. usługi są świadczone przy użyciu techniki analogowego a także cyfrowego przesyłu (telewizja cyfrowa).

Jedną z czynności koniecznych dla skorzystania z usług telewizji cyfrowej jest udostępnianie abonentom urządzeń odbiorczych: dekoderów (set-top-boxów), modułów CAM, które są podłączane do telewizorów oraz kart warunkowego dostępu (umieszczanych w dekoderach). Dekoder dokonuje dodatkowej konwersji sygnału cyfrowego przesyłanego przez Spółkę do formatu obsługiwanego przez telewizor. Poprawne wyświetlenie sygnału na telewizorze bez tej konwersji nie jest możliwe.

Przesłanie sygnału jest kontrolowane poprzez system warunkowego dostępu, w wyniku czego abonent otrzymuje dostęp tylko do takiego pakietu, na który zawarł umowę ze Spółką.

Aby klient mógł skorzystać z wybranego przez siebie pakietu usług, musi posiadać odpowiednie urządzenie (dekoder lub moduł CAM). W tym celu Wnioskodawca udostępni abonentom różne typy wspomnianych powyżej urządzeń, w zależności od wybranego pakietu oraz preferencji abonenta.

Właścicielem urządzeń pozostaje Spółka. Opłata za udostępnienie dekodera wykazywana jest w osobnej pozycji na fakturze VAT.

Wnioskodawca zaznaczył, że udostępnienie ww. urządzeń oraz usługa telewizji kablowej świadczone są tylko łącznie, oznacza to, że nie ma możliwości korzystania z usługi telewizji kablowej (telewizji cyfrowej) bez udostępnienie dekodera/modułu CAM. Nie jest również możliwe korzystanie tylko i wyłącznie z usługi udostępnienia urządzenia, bez korzystania z usługi telewizji kablowej (telewizji cyfrowej).

Dodatkowo w odpowiedzi na wezwanie tut. organu Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Przedmiotem świadczenia w sytuacji, której dotyczy wniosek o wydanie interpretacji, jest usługa radia i telewizji kablowej (telewizji cyfrowej). Telewizja cyfrowa polega na dostarczaniu programów telewizyjnych z wykorzystaniem sieci teleinformatycznych w oparciu o specjalne protokoły oraz formaty danych. Z uwagi na fakt, iż sygnał cyfrowy musi zostać przekonwertowany do formatu obsługiwanego przez odbiornik telewizyjny, Spółka dostarcza abonentowi odpowiedni sprzęt tj. dekoder (set top box) lub moduł CAM oraz karty warunkowego dostępu. Bez odpowiedniego sprzętu abonent nie miałby możliwości odbioru radia/telewizji cyfrowej na swoim odbiorniku.W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdził, że wszystkie te czynności opisane powyżej stanowią jedną kompleksową, nierozerwalną usługę. Spółka nie świadczy odrębnej usługi wynajmu/dzierżawy sprzętu, jak również nie ma możliwości świadczenia usługi dostarczania telewizji cyfrowej bez udostępniania w tym celu odpowiedniego urządzenia wraz z kartą. Usługa udostępniania dekoderów (set-top-boxów) nie jest celem samym w sobie lecz środkiem do osiągnięcia celu głównego - odbioru telewizji cyfrowej.

2. Świadczeniem głównym, dominującym jak wspomniano powyżej są usługi "Radia i telewizji kablowej" sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 61.10.5.

3. Usługa udostępniania dekoderów jest świadczeniem pomocniczym i niezbędnym do wykonania usługi głównej.

4. Symbol PKWiU zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - 61.10.5. ("Usługi radia i telewizji kablowej").

Dodatkowo w dniu 13 maja 2014 r.Wnioskodawca uzupełnił wniosek informując, że usługi, o których mowa w złożonym wniosku nie są usługami polegającymi na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego czasie (tzw. VOD). Ponadto poinformowano również, że usługi te nie są świadczone w celach reklamowych czy promocyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udostępnianie przez Wnioskodawcę urządzeń służących do odbioru telewizji kablowej jest częścią usługi telewizji kablowej i jako takie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie dekoderów powinno być, wraz z innymi czynnościami, które są niezbędne dla pełnego i poprawnego dostarczenia usług polegających na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, na podstawie art. 41 ust. 2 oraz poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowane stawką 8%. Posiadanie udostępnionego przez spółkę dekodera czy modułu CAM obok m.in. podpisania umowy, opłacania abonamentu, a przede wszystkim obok doprowadzenia do abonenta połączenia z siecią jest warunkiem koniecznym poprawnego i pełnego świadczenia usługi telewizji kablowej (telewizji cyfrowej). Dzięki dekoderowi przesyłany sygnał może zostać przetworzony do postaci obsługiwanej przez telewizor, bez czego oglądanie udostępnianych programów w postaci cyfrowej nie byłoby możliwe. Wobec tego udostępnienie dekodera jest konieczne, aby zapewnić abonentom możliwość oglądania programów telewizyjnych w wersji cyfrowej. Wykorzystanie dekoderów/modułów CAM w sposób opisany w powyżej nie wpływa na charakter usługi świadczonej abonentom - odbierają oni nadal telewizję kablową tyle tylko, że pomiędzy siecią a telewizorem umieszczone jest dodatkowe urządzenie. Wobec tego prawidłowy jest wniosek, że udostępnianie dekoderów/modułów CAM w celu umożliwienia odbioru usług telewizji kablowej nie wpływa na zmianę ich charakteru i pozostają one nadal usługami polegającymi na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast, przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże, na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 169 wymieniono usługi, bez względu na symbol PKWiU, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie*).

Przy czym z objaśnień do załącznika nr 3 * wynika, że obniżona stawka podatku VAT nie ma zastosowania do usług reklamowych i promocyjnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest dostawcą usług telewizji kablowej. Jedną z czynności koniecznych dla skorzystania z usług telewizji cyfrowej jest udostępnianie abonentom urządzeń odbiorczych: dekoderów (set-top-boxów), modułów CAM, które są podłączane do telewizorów oraz kart warunkowego dostępu (umieszczanych w dekoderach). Dekoder dokonuje dodatkowej konwersji sygnału cyfrowego przesyłanego przez Spółkę do formatu obsługiwanego przez telewizor. Poprawne wyświetlenie sygnału na telewizorze bez tej konwersji nie jest możliwe.

Przesłanie sygnału jest kontrolowane poprzez system warunkowego dostępu, w wyniku czego abonent otrzymuje dostęp tylko do takiego pakietu, na który zawarł umowę ze Spółką.

Aby klient mógł skorzystać z wybranego przez siebie pakietu usług, musi posiadać odpowiednie urządzenie (dekoder lub moduł CAM). W tym celu Wnioskodawca udostępni abonentom różne typy wspomnianych powyżej urządzeń, w zależności od wybranego pakietu oraz preferencji abonenta.

Właścicielem urządzeń pozostaje Spółka. Opłata za udostępnienie dekodera wykazywana jest w osobnej pozycji na fakturze VAT.

Wnioskodawca zaznaczył, że udostępnienie ww. urządzeń oraz usługa telewizji kablowej świadczone są tylko łącznie, oznacza to, że nie ma możliwości korzystania z usługi telewizji kablowej (telewizji cyfrowej) bez udostępnienia dekodera/modułu CAM. Nie jest również możliwe korzystanie tylko i wyłącznie z usługi udostępnienia urządzenia, bez korzystania z usługi telewizji kablowej (telewizji cyfrowej).

Przedmiotem świadczenia w sytuacji, której dotyczy wniosek o wydanie interpretacji, jest usługa radia i telewizji kablowej (telewizji cyfrowej). Telewizja cyfrowa polega na dostarczaniu programów telewizyjnych z wykorzystaniem sieci teleinformatycznych w oparciu o specjalne protokoły oraz formaty danych. Z uwagi na fakt, iż sygnał cyfrowy musi zostać przekonwertowany do formatu obsługiwanego przez odbiornik telewizyjny, Spółka dostarcza abonentowi odpowiedni sprzęt tj. dekoder (set top box) lub moduł CAM oraz karty warunkowego dostępu. Bez odpowiedniego sprzętu abonent nie miałby możliwości odbioru radia/telewizji cyfrowej na swoim odbiorniku.

Świadczeniem głównym, dominującym jak wspomniano powyżej są usługi "Radia i telewizji kablowej" sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 61.10.5. Usługa udostępniania dekoderów jest świadczeniem pomocniczym i niezbędnym do wykonania usługi głównej.

Usługi, o których mowa w złożonym wniosku nie są usługami polegającymi na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego czasie (tzw. VOD). Ponadto usługi te nie są świadczone w celach reklamowych czy promocyjnych.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do kompleksowości przedmiotowej usługi, podkreślić należy, iż co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT.

W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, TSUE analizował problem związany z dostarczeniem nabywcy typowego, standardowego oprogramowania oraz - jednocześnie - usługi jego dostosowania do indywidualnych potrzeb klienta, przy czym klient otrzymywał od dostawcy od razu oprogramowanie dostosowane do jego potrzeb. Powstała więc wątpliwość co do tego, czy podatnik wykonał, de facto, dwa odrębne świadczenia - dostawę typowego oprogramowania i usługę jego dostosowania do potrzeb klienta, czy też świadczenie podatnika miało charakter jednego świadczenia kompleksowego (złożonego).

W wyroku tym TSUE zawarł kilka uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. Trybunał wskazał mianowicie, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by - po pierwsze - każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną (pkt 20 uzasadnienia), jednoczenie - po drugie - trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20).

W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy - wg TSUE - przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym TSUE wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy. Bo przecież w omawianym przypadku to właśnie perspektywa nabywcy (dla którego wartość nabytego świadczenia jest tworzona przez fakt wejścia w posiadanie oprogramowania przystosowanego do jego indywidualnych potrzeb, a nie oprogramowania standardowego, które mogło być wręcz bezużyteczne - przystosowanie to zostało dokonane przez ten sam podmiot, który dokonał dostawy oprogramowania) była podstawą do ustalenia, jaki był rzeczywisty charakter świadczenia. Trybunał szczególnie wyraźnie w omawianym wyroku podkreśla fakt, że: "(...) nabycie przez klienta samego standardowego oprogramowania nie było w żaden sposób użyteczne". W konsekwencji, w świetle omawianego wyroku należy przyjąć, iż nie będzie mieć charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Warto także zwrócić uwagę na wyrok TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 (RLRE Tellmer), w którym Trybunał rozstrzygał kwestię związaną z opodatkowaniem usługi wynajmu mieszkań i towarzyszącej jej usłudze sprzątania części wspólnych budynku mieszkalnego. W sprawie spółki Tellmer nie występuje w ocenie TSUE jedno świadczenie złożone. Dla takiej oceny TSUE, kluczowy charakter ma fakt, że: "(...) usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem".

A zatem za szczególnie znaczące TSUE uznał to, że sprzątanie może być świadczone w sposób całkowicie niezależny od usługi najmu, np. poprzez samodzielny zakup danego świadczenia (sprzątania) przez najemcę. To sprawia, że związek pomiędzy najmem i sprzątaniem jest, w ocenie Trybunału na tyle swobodny, że nie można mówić o istnieniu świadczenia złożonego. A zatem, jeśli usługi mogą być rozdzielone bez uszczerbku dla każdej z nich, a zatem w sposób naturalnie uzasadniony, wówczas nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie kompleksowe w rozumieniu Dyrektywy.

Powyższe poglądy znajdują również potwierdzenie w wyrokach: w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN, C-292/11 Fireld Fisher Waterhouse LLP, w sprawie C-88/09 Graphic Procede TSUE.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym, o wysokości stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się więc w oparciu o to, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług istotne jest zatem tylko to, czy w danym przypadku mamy do czynienia z jedną z czynności enumeratywnie wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze okoliczności przedstawione przez Spółkę w zakresie świadczenia usług telewizji kablowej polegającej na dostarczeniu abonentom programów telewizyjnych przy użyciu techniki analogowego a także cyfrowego przesyłu wraz z usługą pomocniczą w postaci usługi udostępniania dekoderów, można stwierdzić, że stanowią one jedno świadczenie złożone dla celów podatku VAT. Usługi te są pojedynczymi elementami (usługami), z których jedna - usługa telewizji kablowej - stanowi usługę zasadniczą, przy czym usługa udostępniania dekoderów stanowi usługę pomocniczą, która nie jest usługą samą w sobie, odrębną, lecz zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby klientów (abonentów) będąc środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Świadczenie usług telewizji i udostępnienie dekodera są świadczeniami ściśle ze sobą powiązanymi. Z perspektywy klientów, Spółka oferuje im w praktyce jedną usługę, tj. dostęp do programów telewizji kablowej. Przedmiotem działalności Spółki nie jest bowiem sprzedaż dekoderów, lecz świadczenie usług telewizji, które będą świadczone w oparciu o dekoder, po wniesieniu stosownych opłat na rzecz Wnioskodawcy. Zdaniem tut. Organu funkcjonalny związek pomiędzy udostępnieniem dekodera oraz odpłatnym świadczeniem usług telewizji kablowej, sprawia, że mamy do czynienia z jedną transakcją i z jednym przedmiotem sprzedaży, którym jest usługa telewizji jako świadczenie złożone.

Konfrontując dyspozycję normy prawnej przewidującej zastosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT dla usług wymienionych w poz. 169 załącznika nr 3 z opisem stanu faktycznego należy stwierdzić, iż omawiane usługi w zakresie telewizji kablowej polegającej na dostarczeniu abonentom programów telewizyjnych przy użyciu techniki analogowego a także cyfrowego przesyłu świadczone na rzecz abonentów z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie, są usługami, o których mowa w poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy należy uznać, że udostępnianie przez Wnioskodawcę urządzeń służących do odbioru telewizji kablowej jest częścią usługi telewizji kablowej zatem świadczone przez Spółkę usługi, polegające na udostępnianiu odbioru telewizji satelitarnej wraz z usługą udostępniania dekoderów, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie, podlegają opodatkowaniu stawką 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 poz. 169 załącznika nr 3 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.