IBPP2/443-962/09/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 25 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2010 r. (data wpływu 16 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego przy spełnieniu warunku określonego w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego przy spełnieniu warunku określonego w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 lutego 2010 r. (data wpływu 16 lutego 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 lutego 2010 r. znak: IBPP2/443-962/09/BW

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej dokonała odpłatnego zbycia towarów na rzecz Pana P.

Wnioskodawczyni udokumentowała fakt sprzedaży towaru wystawieniem faktur VAT, tj. w dniu 29 listopada 2008 r. Faktury VAT Nr, w dniu 2 grudnia 2008 r. Faktury VAT Nr oraz w dniu 3 grudnia 2008 r. Faktury VAT Nr. Dłużnik, zgodnie z danymi zawartymi na fakturze, zobowiązał się do zapłaty za zakupiony towar odpowiednio w terminie do dnia 2 grudnia 2008 r., 5 grudnia 2008 r. oraz 6 grudnia 2008 r. Wierzytelność z tytułu sprzedaży towarów została przez Wnioskodawczynię wykazana w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny. Pomimo upływu terminów zapłaty określonych na fakturach VAT i pisemnego wezwania do zapłaty, dłużnik nie uregulował należności.

Wnioskodawczyni po uzyskaniu prawomocnego tytułu wykonawczego wystąpiła do właściwego komornika sądowego z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, które do chwili obecnej jest bezskuteczne. Wnioskodawczyni stosownie zatem do postanowień art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535), chcąc skorzystać z prawa do rozliczenia podatku VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności ustaliła w urzędzie skarbowym właściwym dla dłużnika, że dłużnik nadal figuruje w ewidencji jako czynny podatnik podatku VAT, od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata licząc od końca roku, w którym zostały wystawione faktury, wierzytelność nie została uregulowana w jakiejkolwiek innej formie ani nie została zbyta. Ponadto, Wnioskodawczyni pismem z dnia 3 lipca 2009 r. - w trybie art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług zawiadomiła listem poleconym dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego. Zawiadomienie wysłane zostało na adres dłużnika wykazany w ewidencji jako adres jego siedziby. Wnioskodawczyni otrzymała zwrotne potwierdzenie odbioru ww. zawiadomienia, z którego wynika, że korespondencja została odebrana w dniu 9 lipca 2009 r. przez matkę dłużnika, która mieszka wspólnie z dłużnikiem w budynku mieszkalnym wykazanym w ewidencji jako siedziba dłużnika. Wnioskodawczyni uznała, że odbiór powyższej korespondencji przez matkę dłużnika uniemożliwia jej dokonanie korekty, a to z uwagi na przepis art. 89a ust. 3 zd. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z którego wynika, że warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy. W związku z powyższym Wnioskodawczyni ponownie w dniu 13 lipca 2009 r. wysłała do dłużnika listem poleconym na adres jego siedziby przedmiotowe zawiadomienie. Również i w tym przypadku otrzymała zwrotne potwierdzenie odbioru podpisane przez matkę dłużnika w dniu 15 lipca 2009 r. W tej sytuacji Wnioskodawczyni postanowiła, że podejmie próbę doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego za pośrednictwem Kuriera Poczty Polskiej Pocztex wraz z adnotacją "przesyłka do rąk własnych". Próba doręczenia w ten sposób korespondencji miała miejsce dwukrotnie w dniu 20 lipca 2009 r. Doręczenie okazało się jednak bezskuteczne albowiem przesyłki wysłane za pośrednictwem kuriera wróciły do Wnioskodawczyni wraz z adnotację "adresat nieobecny". Ostatecznie Wnioskodawczyni pismem z dnia 14 września 2009 r. postanowiła po raz kolejny (tekst jedn.: po raz 5) zawiadomić listem poleconym dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego. Również i tym razem Wnioskodawczyni otrzymała zwrotne potwierdzenie odbioru podpisane w dniu 15 września 2009 r. przez matkę dłużnika. Dłużnik pomimo tego, że stale zamieszkuje w budynku wykazanym jako adres jego siedziby, zdaniem Wnioskodawczyni świadomie odmawia odbioru jej korespondencji, co z kolei uniemożliwia jej dokonanie korekty podatku należnego.

Natomiast w piśmie z dnia 15 lutego 2010 r. (data wpływu 16 lutego 2010 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że potwierdzenie odbioru przez dłużnika, wysłanego za pismem z dnia 3 lipca 2009 r., zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, otrzymała w dniu 16 lipca 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego można uznać, że podatniczka uzyskała - stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, a jeżeli tak, to czy może ona dokonać korekty podatku należnego w jednym z okresów rozliczeniowych następujących po miesiącu, w którym uzyskała ostatnie z potwierdzeń odbioru przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego przez dłużnika, z uwzględnieniem terminu określonego w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6 ustawy, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6 ustawy. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Zdaniem Wnioskodawczyni z przepisu art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług wynika również, iż do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6 ustawy, nie stosuje się odpowiednio przepisów Ordynacji podatkowej o doręczeniach. Wnioskodawczyni uważa zatem, iż z ww. przepisu wynika, iż korekta podatku jest możliwa tylko wówczas, gdy wierzyciel otrzyma potwierdzenie, że dłużnik osobiście (do rąk własnych) potwierdził odbiór zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy.

Jednakże Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż w przedmiotowym stanie faktycznym, w którym aż 5 krotnie próbowała doręczyć dłużnikowi zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego na adres wykazany w ewidencji jako siedziba dłużnika, a dłużnik unika odbioru tej korespondencji, można uznać, że Wnioskodawczyni uzyskała potwierdzenie odbioru, o którym mowa w art. 89a ust. 3 zd. 2 ustawy. Na tej podstawie Wnioskodawczyni twierdzi, iż może ona skutecznie dokonać korekty podatku należnego w jednym z okresów następujących po miesiącu, w którym uzyskała ostatnie z potwierdzeń odbioru zawiadomienia przez dłużnika. Ostatnie potwierdzenie odbioru przez dłużnika datowane jest na dzień 15 września 2009 r., co oznacza, że termin określony w art. 89a ust. 2 pkt 6 upłynął w dniu 29 września 2009 r. Wnioskodawczyni uważa zatem, iż w świetle przedstawionego stanu faktycznego może skutecznie dokonać korekty podatku należnego w jednym z okresów rozliczeniowych następujących po miesiącu wrześniu 2009 r.

Wnioskodawczyni zwraca się zatem o potwierdzenie prawidłowości prezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Artykuł 2 § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stanowi, iż przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, a także do spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.

Przytoczony przepis ustanawia generalną zasadę, iż w sprawach podatkowych stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 148 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

W myśl art. 148 § 2 ww. ustawy pisma mogą być również doręczane:

Stosownie do art. 148 § 3 ww. ustawy w razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Zgodnie z art. 149 ww. ustawy w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

W myśl art. 150 § ww. ustawy razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

Zgodnie z art. 150 § 1a ww. ustawy adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni

Stosownie do art. 150 § 2 zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (ust. 1a).

Na podstawie ust. 2, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z ust. 3 wskazanego wyżej artykułu ustawy o VAT, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast zgodnie z postanowieniami art. 89b ust. 5 ustawy o VAT do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Należy zauważyć, że wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT, warunek skorzystania z ulgi na złe długi ma charakter formalny. Bowiem wymogiem dokonania korekty jest uprzednie zawiadomienie dłużnika. W stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. należało zawiadomić dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych (nie było konieczne wówczas informowanie dłużnika o zamiarze dokonywania korekt podatku należnego, aczkolwiek nie było to zakazane). W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. należy zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika podatnik-wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z ulgi na złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga na złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowo tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia u dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia u dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia u dłużnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej dokonała odpłatnego zbycia towarów na rzecz Pana P.

Wnioskodawczyni udokumentowała fakt sprzedaży towaru wystawieniem faktur VAT, tj.:

* w dniu 29 listopada 2008 r. Faktury VAT Nr,

* w dniu 2 grudnia 2008 r. Faktury VAT Nr oraz

* w dniu 3 grudnia 2008 r. Faktury VAT Nr

Dłużnik, zgodnie z danymi zawartymi na fakturze, zobowiązał się do zapłaty za zakupiony towar odpowiednio w terminie do dnia 2 grudnia 2008 r., 5 grudnia 2008 r. oraz 6 grudnia 2008 r. Wierzytelność z tytułu sprzedaży towarów została przez Wnioskodawczynię wykazana w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny. Pomimo upływu terminów zapłaty określonych na fakturach VAT i pisemnego wezwania do zapłaty, dłużnik nie uregulował należności.

Wnioskodawczyni po uzyskaniu prawomocnego tytułu wykonawczego wystąpiła do właściwego komornika sądowego z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, które do chwili obecnej jest bezskuteczne.

Zatem Wnioskodawczyni ustaliła w urzędzie skarbowym właściwym dla dłużnika, że dłużnik nadal figuruje w ewidencji jako czynny podatnik podatku VAT.

Ponadto, Wnioskodawczyni pismem z dnia 3 lipca 2009 r. - w trybie art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zawiadomiła listem poleconym dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego. Zawiadomienie wysłane zostało na adres dłużnika wykazany w ewidencji jako adres jego siedziby. Wnioskodawczyni otrzymała zwrotne potwierdzenie odbioru ww. zawiadomienia, z którego wynika, że korespondencja została odebrana w dniu 9 lipca 2009 r. przez matkę dłużnika, która mieszka wspólnie z dłużnikiem w budynku mieszkalnym wykazanym w ewidencji jako siedziba dłużnika.

Wnioskodawczyni uznała, że odbiór powyższej korespondencji przez matkę dłużnika uniemożliwia jej dokonanie korekt W związku z powyższym ponownie w dniu 13 lipca 2009 r.wysłała do dłużnika listem poleconym na adres jego siedziby przedmiotowe zawiadomienie. Również i w tym przypadku otrzymała zwrotne potwierdzenie odbioru podpisane przez matkę dłużnika w dniu 15 lipca 2009 r.

W tej sytuacji Wnioskodawczyni postanowiła, że podejmie próbę doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego za pośrednictwem Kuriera Poczty Polskiej Pocztex wraz z adnotacją "przesyłka do rąk własnych". Próba doręczenia w ten sposób korespondencji miała miejsce dwukrotnie w dniu 20 lipca 2009 r. Doręczenie okazało się jednak bezskuteczne albowiem przesyłki wysłane za pośrednictwem kuriera wróciły do Wnioskodawczyni wraz z adnotacją "adresat nieobecny".

Ostatecznie Wnioskodawczyni pismem z dnia 14 września 2009 r. postanowiła po raz kolejny (tekst jedn.: po raz 5) zawiadomić listem poleconym dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego. Również i tym razem otrzymała zwrotne potwierdzenie odbioru podpisane w dniu 15 września 2009 r. przez matkę dłużnika.

Natomiast w piśmie z dnia 15 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni wskazała, że potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, wysłanego za pismem z dnia 3 lipca 2009 r., otrzymała 16 lipca 2009 r.

Mając na względzie wyżej powołany stan prawny (w szczególności art. 89b pkt 5 Ordynacji podatkowej) należy stwierdzić, iż w stanie faktycznym, opisanym we wniosku, warunek wynikający z ww. przepisu art. 89 ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT został spełniony, a miało to miejsce już w lipcu 2009 r.

Stosownie do powołanych przepisów prawa, w przedmiotowej sprawie za skutecznie doręczone należy bowiem już uznać zawiadomienie wysłane do dłużnika za pismem z dnia 3 lipca 2009 r. Skuteczne doręczenie tegoż zawiadomienia miało zaś miejsce w dniu 9 lipca 2009 r., a w związku z tym termin 14 dni od dnia otrzymania przez dłużnika tegoż zawiadomienia upłynął z dniem 23 lipca 2009 r.

Ponieważ potwierdzenie odbioru wysłanego do dłużnika przedmiotowego zawiadomienia (wysłanego za pismem z dnia 3 lipca 2009 r.) Wnioskodawczyni otrzymała także w lipcu 2009 r. (16 lipca 2009 r.) to mając na względzie ww. przepis art. 89a ust. 3 ustawy o VAT, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nabyła prawo do dokonania korekty podatku należnego już w rozliczeniu za miesiąc lipiec 2009 r.

Mając na względzie powyższe przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni, że może skutecznie dokonać korekty podatku należnego w jednym z okresów rozliczeniowych następujących po miesiącu wrześniu 2009 r. należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawczyni skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.