IBPP2/443-96/13/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2013 r. (data wpływu 6 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł ze swoim kontrahentem pisemną umowę w dniu 23 października 2012 r. której przedmiotem była dostawa, z montażem, elementów konstrukcji dwóch obór.

Zgodnie z zawartą umową strony ustaliły, że całkowita wartość umowy wynosi 1 780 000,00 zł powiększona o podatek VAT należny. Dodatkowo strony ustaliły w postanowieniu zawartym w umowie zatytułowanym "płatności", iż plan płatności obejmuje zaliczkę w wysokości 25% wartości umowy płatną w ciągu 14 dni od dnia podpisania umowy. Zapisy umowy nie wskazywały na możliwość zapłaty zaliczki przemiennie - w walucie polskiej lub obcej. W treści umowy poświeconej oznaczeniu stron Wnioskodawca podał rachunek bankowy, który w istocie okazał się rachunkiem bankowym Wnioskodawcy prowadzonym w walucie euro (zwany dalej "rachunkiem walutowym"). Z kolei załącznik 01 do umowy zatytułowany "SPECYFIKACJA MATERIAŁOWA WRAZ Z CENAMI" został sporządzony z nadrukiem obejmującym informacje o Wnioskodawcy - w tym jego nazwę, adres siedziby, adres email, nazwę strony internetowej, numer NIP, telefony - oraz numer konta bankowego Wnioskodawcy, który został zaprowadzony w walucie polskiej.

W dniu 13 listopada 2012 r. na rachunek walutowy Wnioskodawcy wpłynęła kwota 127.527,96 EUR pochodząca od powołanego kontrahenta zatytułowana "zaliczka 25 do umowy zawartej w dniu 23 października 2012". Z dowodu dyspozycji zapłaty zaliczki Wnioskodawcy dokonanej przez kontrahenta w dniu 13 listopada 2012 r. wynika, że przelew zatytułowany "zaliczka 25% do umowy zawartej w dniu 23 października 2012 r." opiewał na kwotę 547.350,00 zł i został dokonany z rachunku złotowego kontrahenta na rachunek bankowy Wnioskodawcy, widniejący w powołanej umowie, lecz zaprowadzony dla Wnioskodawcy w walucie euro. Do przeliczenia kwoty należności objętej przelewem kontrahenta bank Wnioskodawcy zastosował kurs waluty z tabeli kursowej obowiązującej w dniu i godzinie otrzymania zlecenia płatniczego. Powyższe, odpowiada zapisowi regulaminu zawierania transakcji wymiany walutowej z dostawą natychmiastową przez klientów detalicznych w banku, który stanowi, że "strony zgodnie ustalają, że w przypadku, gdy waluta zlecenia płatniczego nie jest zgodna z walutą rachunku bankowego, bank dokonuje przewalutowania kwoty Zlecenia Płatniczego na zasadach określonych w odrębnym regulaminie i uznaje bądź obciąża rachunek bankowy/płatniczy równowartością tej kwoty w walucie zgodnej z walutą rachunku. Przewalutowania zleceń płatniczych dokonywane są w oparciu o kursy walutowe z tablicy kursowej banku obowiązującej w dniu i godzinie otrzymania Zlecenia Płatniczego, o ile strony nie uzgodnią inaczej".

Powyższy zapis umowy łączącej Wnioskodawcę z bankiem, który prowadził rachunek w walucie euro, na który wpłynęła zaliczka wpłacona przez kontrahenta zadecydował o tym, że bank zastosował kurs sprzedaży dla waluty euro notowany przez bank i wynoszący 4,2920 /tabela kursów banku Nr.. godz. 8.00 z dnia 13 listopada 2012 r).

Wnioskodawca w dniu 13 listopada 2012 r. wystawił fakturę VAT zaliczkową o nr... dokumentującą otrzymanie od kontrahenta umówionej zaliczki w dniu 13 listopada 2012 r. Faktura zaliczkowa zawierała m.in. wskazanie kwoty otrzymanej zaliczki w walucie polskiej wynoszącej 547.350,00 zł oraz kwotę podatku VAT należnego wynoszącego 102.350,00 zł - zawartego w otrzymanej zaliczce. Co do waluty i kwoty zaliczki pomiędzy Wnioskodawcą i jego kontrahentem nie powstał spór, a zaliczka została zgodnie ujęta przez obie strony umowy w księgach rachunkowych i rejestrach dla celów podatku VAT na podstawie faktury VAT zaliczkowej wystawionej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca, złożył reklamacje do banku, który obsługiwał transakcje z tytułu wspomnianej zaliczki. Zarzucił bankowi, iż ten nie negocjował z nim kursu po jakim nastąpiło przewalutowanie zlecenia w złotych na rachunek walutowy, wskutek czego Wnioskodawca stracił na dokonanym przewalutowaniu ok. 15 000 zł. Bank uznając reklamację Wnioskodawcy uznał jego rachunek bankowy w dniu 19 listopada 2012 r. kwotą 15 000 zł tytułem zgłoszonego roszczenia reklamacyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca prawidłowo ustalił obrót dla celów podatku VAT z tytułu otrzymania zaliczki w dniu 13 listopada 2012 r. na poczet umówionej dostawy, przyjmując iż została wyrażona w walucie polskiej i wynosiła brutto 547.350,00 zł, a podatek VAT należny 102.350,00 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo ustalił obrót z tytułu otrzymanej w dniu 13 listopada 2012 r. zaliczki od kontrahenta, co potwierdził wystawioną w dniu 13 listopada 2012 r. fakturą VAT zaliczkową opiewającą na kwotę zaliczki brutto 547.350,00 zł oraz kwotę podatku VAT należnego w wysokości 102.350,00 zł przypadającego od tej zaliczki.

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 26 sierpnia 2011 r. Nr 177, poz. 1054 - z późn. zm.) - zwana dalej "ustawą VAT". Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei § 2 zdanie pierwsze art. 29 ustawy VAT stanowi, że w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

W sprawie objętej przedstawionym stanem faktycznym nie znajdzie zastosowania ust. 1 art. 31a ustawy VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.), który stanowił, że w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostami dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, strony nie wprowadziły bowiem na mocy art. 353 (1) Kodeksu cywilnego, nawet w sposób dorozumiany, klauzuli waloryzacyjnej (walutowej) do umowy, która polega na ustaleniu wysokości świadczenia w zobowiązaniu w sposób pośredni poprzez wskazanie nie liczby jednostek pieniężnych, ale przez opisanie wartości, jaką ma mieć spełniane świadczenie za pomocą innego niż pieniądz miernika wartość (tu: waluty innej niż polski złoty).

Paragraf 2 art. 358 (1) Kodeksu cywilnego należy rozumieć w ten sposób, że strony mogą umownie zastrzec, iż wysokość świadczenia pieniężnego zostanie ustalona według innego niż pieniądz, na który opiewa to świadczenie, miernika wartości. Pieniądz obcy nie pełni wówczas funkcji pieniądza, lecz miernika wartości. Nie ma więc przeszkód do stosowania umownej klauzuli waloryzacyjnej waluty, mimo rozumienia pojęcia "suma pieniężna" (art. 358 (1) § 1 Kodeksu cywilnego) czy "świadczenie pieniężne" (art. 358 (1) § 2 Kodeksu cywilnego) jako dotyczących zarówno pieniędzy polskich, jak i zagranicznych, (vide uchwała SN z dnia z 13 marca 1992 r. I PZP 14/92, OSNCP 1992, Nr 9, poz. 160).

W opisanym stanie faktycznym strony nie ukształtowały zobowiązania z tytułu świadczenia dłużnika (kontrahenta) jako zobowiązania przemiennego poprzez pozostawienie dłużnikowi wyboru czy spełnia świadczenia w walucie polskiej lub euro - nawet w sposób konkludentny (vide § art. 365 Kodeksu cywilnego).

Powyższe argumenty przemawiają za zastosowaniem do opisanego stanu faktycznego ust. 1-2 art. 29 ustawy VAT - z wyłączeniem ust. 1 art. 31a ustawy VAT co oznacza, że zobowiązanie z tytułu zaliczki zostało wyrażone i spełnione w walucie polskiej.

Dokonanie przewalutowania otrzymanej kwoty zaliczki od kontrahenta, która opiewała na kwotę 547.350,00 zł, zgodnie z poleceniem przelewu złożonym przez kontrahenta Wnioskodawcy, jest czynnością wtórną wobec zapłaty zaliczki dokonanej przez kontrahenta. Sposób przewalutowania na rachunek waluty, na który następuje wpływ zaliczki wynika wprost z umowy rachunku bankowego łączącego Wnioskodawcę i jego bank oraz pozostaje bez wpływu na obrót dla celów podatku VAT z tytułu otrzymanej zaliczki. Podobnie, indyferentne na gruncie podatku VAT pozostaje uznanie rachunku bankowego Wnioskodawcy kwotą 15.000,00 zł tytułem uznania reklamacji związanej z przyjęciem do realizacji przelewu na rachunek walutowy, opiewającego na walutę polską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy).

Ponadto na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

Powyższe uregulowania wskazują, że podstawą opodatkowania jest obrót określony jako cała kwota należna dostawcy od nabywcy z tytułu sprzedaży (cena) pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku pobrania zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy, jest kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Jest to zasada ogólna, która znajduje zawsze zastosowanie w przypadku ustalania podstawy opodatkowania w obrocie gospodarczym przedsiębiorców. Przy czym kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone w walucie obcej mają być przeliczenia na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Zatem przepis szczególny art. 31a ustawy znajduje również zastosowanie niejako "dodatkowo" wyłącznie w przypadku kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej.

Z przestawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł ze swoim kontrahentem pisemną umowę w dniu 23 października 2012 r. której przedmiotem była dostawa, z montażem, elementów konstrukcji dwóch obór. Zgodnie z zawartą umową strony ustaliły, że całkowita wartość umowy wynosi 1 780 000,00 zł powiększona o podatek VAT należny. Dodatkowo strony ustaliły w postanowieniu zawartym w umowie zatytułowanym "płatności", iż plan płatności obejmuje zaliczkę w wysokości 25% wartości umowy płatną w ciągu 14 dni od dnia podpisania umowy. Zapisy umowy nie wskazywały na możliwość zapłaty zaliczki przemiennie - w walucie polskiej lub obcej. W treści umowy poświeconej oznaczeniu stron Wnioskodawca podał rachunek bankowy, który w istocie okazał się rachunkiem bankowym Wnioskodawcy prowadzonym w walucie euro. Z kolei załącznik 01 do umowy zatytułowany "specyfikacja materiałowa wraz z cenami" został sporządzony z nadrukiem obejmującym informacje o Wnioskodawcy - w tym jego nazwę, adres siedziby, adres email, nazwę strony internetowej, numer NIP, telefony - oraz numer konta bankowego Wnioskodawcy, który został zaprowadzony w walucie polskiej.

W dniu 13 listopada 2012 r. na rachunek walutowy Wnioskodawcy wpłynęła kwota 127.527,96 EUR pochodząca od powołanego kontrahenta zatytułowana "zaliczka 25 do umowy zawartej w dniu 23 października 2012". Z dowodu dyspozycji zapłaty zaliczki Wnioskodawcy dokonanej przez kontrahenta w dniu 13 listopada 2012 r. wynika, że przelew zatytułowany "zaliczka 25% do umowy zawartej w dniu 23 października 2012 r." opiewał na kwotę 547.350,00 zł i został dokonany z rachunku złotowego kontrahenta na rachunek bankowy Wnioskodawcy, widniejący w powołanej umowie, lecz zaprowadzony dla Wnioskodawcy w walucie euro.

Wnioskodawca w dniu 13 listopada 2012 r. wystawił fakturę VAT zaliczkową dokumentującą otrzymanie od kontrahenta umówionej zaliczki w dniu 13 listopada 2012 r. Faktura zaliczkowa zawierała m.in. wskazanie kwoty otrzymanej zaliczki w walucie polskiej wynoszącej 547.350,00 zł oraz kwotę podatku VAT należnego wynoszącego 102.350,00 zł - zawartego w otrzymanej zaliczce.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i zaistniały stan faktyczny należy zauważyć, iż z zawartej umowy wynika, iż wartość transakcji uzgodniona przez strony została określona w złotych, a nie w walucie euro co potwierdza załącznik 01 do umowy zatytułowany "Specyfikacja materiałowa wraz z ceniami". Zatem Wnioskodawca prawidłowo ustalił obrót z tytułu otrzymania zaliczki w dniu 13 listopada 2012 r. na poczet umówionej dostawy, co zostało udokumentowane fakturą VAT zaliczkową opiewającą na kwotę brutto 547.350 zł oraz kwotę podatku VAT w wysokości 102.350 zł, na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy o VAT bez zastosowania art. 31a ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie ściśle w okolicznościach przedstawionych we wniosku i w kwestiach, które były przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tj. w kwestii czy Wnioskodawca prawidłowo ustalił obrót dla celów podatku VAT z tytułu otrzymania zaliczki w dniu 13 listopada 2012 r. na poczet umówionej dostawy, przyjmując iż została wyrażona w walucie polskiej i wynosiła brutto 547.350,00 zł, a podatek VAT należny 102.350,00 zł

Nie jest przedmiotem interpretacji kwestia opodatkowania kwoty 15.000 zł otrzymanej tytułem uznania reklamacji, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

W myśl bowiem art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, przy czym można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie, natomiast w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika zatem, że interpretacja indywidualna wydawana w trybie przepisów art. 14b Ordynacji podatkowej stanowi de facto ocenę prawidłowości stanowiska zainteresowanego wskazanego przez niego w złożonym wniosku. Zauważyć należy, że zakres interpretacji wyznacza postawione przez zainteresowanego we wniosku pytanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.