IBPP2/443-945/09/ASz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-945/09/ASz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2010 r. (data wpływu 4 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizn pieczywa dla organizacji prowadzących działalność charytatywno-opiekuńczą - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizn pieczywa dla organizacji prowadzących działalność charytatywno-opiekuńczą.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2010 r. (data wpływu 4 lutego 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 stycznia 2010 r. znak: IBPP2/443-945/09/ASz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność w formie spółki cywilnej P. Jako producent pieczywa codziennie daje w formie darowizny produkty spożywcze (chleb, bułki, drożdżówki).

Otrzymują je:

1. Kuchnia Św. Brata Alberta, przy Parafii X,

2. Dom Samotnej Matki w W.

Ww. organizacje prowadzą kościelną działalność charytatywno opiekuńczą i Wnioskodawca uważa, że są organizacjami pożytku publicznego.

Do tej formy darowizny Wnioskodawca prowadzi szczegółową dokumentację potwierdzającą odbiorcę i jej cel, a od obdarowanych organizacji Wnioskodawca otrzymuje coroczne sprawozdanie.

W piśmie z dnia 26 stycznia 2010 r. Wnioskodawca dodał, iż:

* Wnioskodawca posiada status podatnika VAT, toteż przysługiwało i nadal przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w 100% i jest producentem wyrobów piekarniczych, które stanowią przedmiot darowizny. Również do pieczywa, które podlega darowiźnie, przy zakupach przysługuje mu 100% podatku naliczonego.

* Podanie numerów KRS dla organizacji obdarowywanych jest niemożliwe, gdyż zarówno Kuchnia św. Brata Alberta w W. jak i Dom Samotnej Matki w W. takich numerów nie posiadają. Jest to właśnie powód wątpliwości Wnioskodawcy i braku umiejętności interpretacji ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535; z późn. zm.).

Nowe przepisy, wprowadzone 1 stycznia 2009 r., przewidują zwolnienie, gdy przedmiotem darowizny są produkty spożywcze (art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy). Jednak ustawodawca określił liczne warunki, które trzeba spełnić, aby skorzystać ze zwolnienia.

Darowizna na cele charytatywne jest zwolniona z VAT, gdy łącznie są spełnione warunki:

1.

dostawy dokonuje producent wyrobów;

2.

przedmiotem dostawy są produkty spożywcze, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%;

3.

towary są przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego;

4.

towary przeznaczone są na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje;

5.

darczyńca prowadzi szczegółową dokumentację potwierdzającą dokonanie dostawy na rzecz organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Przedmiotem darowizny są produkty spożywcze produkowane w firmie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję przekazywanych produktów spożywczych, a otrzymane przez te organizacje towary są przeznaczane wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Corocznie od tych organizacji Wnioskodawca otrzymuje sprawozdania i oświadczenia o przeznaczeniu towarów przekazanych na cele charytatywne.

Do obecnej chwili Wnioskodawca odprowadza podatek VAT od przekazywanych towarów, niemniej jednak ma wątpliwości co do prawidłowości stosowania prawa wspomnianej ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od darowizny na rzecz tych organizacji Spółka winna zapłacić podatek VAT, czy jest zwolniona na mocy ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako przedsiębiorca jest on zwolniony z płacenia podatku VAT od darowizn. Do obecnej chwili podatek VAT Wnioskodawca odprowadzał, ale ma wątpliwości co do słuszności zapłaty.

W piśmie z dnia 26 stycznia 2010 r. Wnioskodawca dodał, że jego zdaniem, wymienione i obdarowywane przez niego organizacje w myśl art. 20 ustawy z 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873) prowadzą działalność statutową na rzecz ogółu społeczności, określonej grupy podmiotów, a grupa ta jest wyodrębniona ze względu na szczególnie trudną sytuację życiową lub materialną w stosunku do społeczeństwa. Ponadto ich działalność jest wyłączną statutową działalnością organizacji pozarządowej i dotyczy realizacji zadań publicznych na rzecz ogółu społeczności, nie prowadzą działalności gospodarczej albo prowadzą działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji celów statutowych, a cały dochód przeznaczają na swoją działalność. Dodatkowo te organizacje działają na podstawie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) i prowadzą działalność charytatywną.

Na podstawie zaistniałych zdarzeń oraz stanu faktycznego, jaki ma miejsce w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej uważa on, iż spełnia warunki omówione w ustawie o podatku od towarów i usług i ma prawo do korzystania ze zwolnienia przedmiotowego od początku 2009 r., niemniej jednak chciałby potwierdzenia i opinii prawnej dającej uzasadnienie, co do dalszego postępowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie z podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, przez producenta, której przedmiotem są produkty spożywcze, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, jeżeli są one przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.), działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, organizacjami pozarządowymi są, niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, i niedziałające w celu osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy, działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:

1.

osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego;

2.

stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego.

W świetle art. 3 ust. 4 ww. ustawy, przepisów działu II (obejmującego art. 6-41) nie stosuje się do:

1.

partii politycznych;

2.

związków zawodowych i organizacji pracodawców;

3.

samorządów zawodowych;

4.

fundacji, których jedynym fundatorem jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, chyba że:

a.

przepisy odrębne stanowią inaczej,

b.

majątek tej fundacji nie jest w całości mieniem państwowym, mieniem komunalnym lub mieniem pochodzącym z finansowania środkami publicznymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych lub

c.

fundacja prowadzi działalność statutową w zakresie nauki, w szczególności na rzecz nauki;

5.

fundacji utworzonych przez partie polityczne;

6.

klubów sportowych będących spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889 z późn. zm.).

Jak wynika z art. 20 tej ustawy, organizacją pożytku publicznego może być organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3, jeżeli, z zastrzeżeniem art. 21, spełniają łącznie następujące wymagania:

1.

prowadzą działalność statutową na rzecz ogółu społeczności lub określonej grupy podmiotów, pod warunkiem że grupa ta jest wyodrębniona ze względu na szczególnie trudną sytuację życiową lub materialną w stosunku do społeczeństwa;

2.

działalność określona w pkt 1, z zastrzeżeniem pkt 3, jest wyłączną statutową działalnością organizacji pozarządowej i dotyczy realizacji zadań publicznych na rzecz ogółu społeczności lub grupy podmiotów, o której mowa w pkt 1, w sferze określonej w art. 4;

3.

w odniesieniu do stowarzyszeń i klubów sportowych działających w formie stowarzyszenia za spełnienie wymagania, o którym mowa w pkt 2, można uważać prowadzenie działalności, o której mowa w pkt 1 i 2, również na rzecz członków stowarzyszenia albo klubu sportowego działającego w formie stowarzyszenia;

4.

nie prowadzą działalności gospodarczej albo prowadzą działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji celów statutowych;

5.

cały dochód przeznaczają na działalność, o której mowa w pkt 1 i 2;

6.

mają statutowy kolegialny organ kontroli lub nadzoru, odrębny od organu zarządzającego i niepodlegający mu w zakresie wykonywania kontroli wewnętrznej lub nadzoru, przy czym członkowie organu kontroli i nadzoru:

a.

nie mogą być członkami organu zarządzającego ani pozostawać z nimi w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości z tytułu zatrudnienia,

b.

nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy umyślnej,

c.

mogą otrzymywać z tytułu pełnienia funkcji w takim organie zwrot uzasadnionych kosztów lub wynagrodzenie w wysokości nie wyższej niż określone w art. 8 pkt 8 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 60, poz. 535);

7.

statut lub inne akty wewnętrzne organizacji pozarządowych oraz podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 3, zabraniają:a) udzielania pożyczek lub

zabezpieczania zobowiązań majątkiem organizacji w stosunku do jej członków, członków organów lub pracowników oraz osób, z którymi pracownicy pozostają w związku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia albo są związani z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, zwanych dalej "osobami bliskimi",

a.

przekazywania ich majątku na rzecz ich członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób bliskich, na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, w szczególności jeżeli przekazanie to następuje bezpłatnie lub na preferencyjnych warunkach,

b.

wykorzystywania majątku na rzecz członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, chyba że to wykorzystanie bezpośrednio wynika ze statutowego celu organizacji albo podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 3,

c.

zakupu na szczególnych zasadach towarów lub usług od podmiotów, w których uczestniczą członkowie organizacji, członkowie jej organów lub pracownicy oraz ich osób bliskich.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego uzyskują status organizacji pożytku publicznego z chwilą wpisania do tego Rejestru informacji o spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 20, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 60, poz. 535).

W myśl art. 22 ust. 2 ww. ustawy, organizacja pozarządowa inna niż wymieniona w ust. 1 oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, uzyskują status organizacji pożytku publicznego z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego, na zasadach i w trybie określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1.

W świetle art. 22 ust. 3 ww. ustawy, organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w ust. 1, tracą status organizacji pożytku publicznego z chwilą wykreślenia, z urzędu lub na wniosek, z Krajowego Rejestru Sądowego informacji o spełnianiu wymogów określonych w art. 20.

Zatem z przytoczonych wyżej przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie wynika, iż organizacja pożytku publicznego jest to podmiot wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego, posiadający status organizacji pożytku publicznego.

O status organizacji pożytku publicznego może ubiegać się każda organizacja pozarządowa z wyjątkiem:

1.

partii politycznych,

2.

związków zawodowych i organizacji pracodawców,

3.

samorządów zawodowych,

4.

fundacji, których jedynym fundatorem jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, chyba że:

* przepisy odrębne stanowią inaczej,

* majątek tej fundacji nie jest w całości mieniem państwowym, mieniem komunalnym lub mieniem pochodzącym z finansowania środkami publicznymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych lub

5.

fundacja prowadzi działalność statutową w zakresie nauki, w szczególności na rzecz nauki,

6.

fundacji utworzonych przez partie polityczne,

7.

spółek utworzonych na podstawie przepisów o kulturze fizycznej.

O status organizacji pożytku publicznego, poza organizacjami pozarządowymi, ubiegać się mogą także podmioty zrównane z organizacjami pozarządowymi - stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego oraz podmioty kościelne. Status otrzymuje się w wyniku orzeczenia sądu rejonowego. Otrzymanie statusu organizacji pożytku publicznego uzależnione jest od spełnienia wymagań określonych w art. 20 ustawy - w przypadku organizacji pozarządowych (zaś w przypadku podmiotów kościelnych art. 21 ustawy).

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki cywilnej P. Jako producent pieczywa codziennie daje w formie darowizny produkty spożywcze (chleb, bułki, drożdżówki).

Otrzymują je:

1. Kuchnia Św. Brata Alberta, przy Parafii X,

2. Dom Samotnej Matki w W.

Ww. organizacje prowadzą kościelną działalność charytatywno opiekuńczą i Wnioskodawca uważa, że są organizacjami pożytku publicznego.

Do tej formy darowizny Wnioskodawca prowadzi szczegółową dokumentację potwierdzającą odbiorcę i jej cel, a od obdarowanych organizacji Wnioskodawca otrzymuje coroczne sprawozdanie. Ponadto:

* Wnioskodawca posiada status podatnika VAT, toteż przysługiwało i nadal przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w 100% i jest producentem wyrobów piekarniczych, które stanowią przedmiot darowizny. Również do pieczywa, które podlega darowiźnie, przy zakupach przysługuje mu 100% podatku naliczonego.

* Podanie numerów KRS dla organizacji obdarowywanych jest niemożliwe, gdyż zarówno Kuchnia św. Brata Alberta w W. jak i Dom Samotnej Matki w W. takich numerów nie posiadają. Jest to właśnie powód wątpliwości Wnioskodawcy i braku umiejętności interpretacji ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535; z późn. zm.).

Nowe przepisy, wprowadzone 1 stycznia 2009 r., przewidują zwolnienie, gdy przedmiotem darowizny są produkty spożywcze (art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy). Jednak ustawodawca określił liczne warunki, które trzeba spełnić, aby skorzystać ze zwolnienia.

Darowizna na cele charytatywne jest zwolniona z VAT, gdy łącznie są spełnione warunki:

1.

dostawy dokonuje producent wyrobów;

2.

przedmiotem dostawy są produkty spożywcze, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%;

3.

towary są przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego;

4.

towary przeznaczone są na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje;

5.

darczyńca prowadzi szczegółową dokumentację potwierdzającą dokonanie dostawy na rzecz organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Przedmiotem darowizny są produkty spożywcze produkowane w firmie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję przekazywanych produktów spożywczych, a otrzymane przez te organizacje towary są przeznaczane wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Corocznie od tych organizacji Wnioskodawca otrzymuje sprawozdania i oświadczenia o przeznaczeniu towarów przekazanych na cele charytatywne.

Do obecnej chwili Wnioskodawca odprowadza podatek VAT od przekazywanych towarów, niemniej jednak ma wątpliwości co do prawidłowości stosowania prawa wspomnianej ustawy.

Jak wskazał we wniosku Wnioskodawca, podmioty na rzecz których przekazuje on, w formie darowizny, produkty spożywcze (chleb, bułki, drożdżówki), nie posiadają numerów KRS. Powyższe prowadzi do wniosku, iż nie są one zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym. Tym samym instytucje te, w świetle przywołanego wyżej przepisu art. 22 ww. ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, nie mogą być uznane za organizacje pożytku publicznego w rozumieniu przepisów tej ustawy.

W konsekwencji powyższego, dokonywane na ich rzecz przez Wnioskodawcę darowizny ww. produktów spożywczych nie mogą korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie wskazanego powyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT, lecz winny być traktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 tej ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl