IBPP2/443-913/09/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2010 r. (data wpływu 21 stycznia 2010 r.) oraz pismem z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 3 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania:

* czy otrzymana dotacja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz

* czy podlega odliczeniu podatek naliczony od zakupów sfinansowanych dotacją

jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania:

* czy otrzymana dotacja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz

* czy podlega odliczeniu podatek naliczony od zakupów sfinansowanych dotacją.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 stycznia 2010 r. (data wpływu (data wpływu 21 stycznia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 stycznia 2010 r. znak: IBPP2/443-913/09/BW, IBPBI/1/415-935/09/09/AB oraz pismem z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 3 lutego 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie serwisu produkcji filmowej, telewizyjnej i teatralnej i jest czynnym podatnikiem VAT.

W ramach rozwoju firmy po raz pierwszy planuje realizację projektu filmowego w charakterze koproducenta. Produkcja całego projektu przyszłego filmu, którą chce się zająć Wnioskodawczyni, ma odbyć się w koprodukcji - w rozumieniu ustawy o kinematografii - z firmą z kraju UE (Niemcy), która jest producentem wiodącym i jej firmą jako koproducentem.

Wnioskodawczyni wraz z partnerem z kraju UE - jako producentem głównym i wnioskodawcą wiodącym - wystąpili (przygotowując m.in. kosztorys wydatków) o przyznanie im dotacji na rozwój projektu filmowego.

Wnioskodawczyni wskazała, że w ramach Polsko-Niemieckiego Funduszu Rozwoju Projektu (został on utworzony przez Polski Instytut Sztuki Filmowej /PISF/), otrzymali dotację na pokrycie kosztów procesu przygotowania projektu filmu, której umowa określa:

* firmę z UE - wnioskodawca wiodący, koproducent większościowy,

* firmę Wnioskodawczyni - koproducent mniejszościowy.

Z otrzymanej dotacji - po zakończeniu okresu prac przygotowawczych - muszą się rozliczyć.

Z partnerem wiąże ją umowa cywilno-prawna zawierająca między innymi: cały opis przedsięwzięcia, charakter udziału w produkcji każdego z koproducentów j.w., wartość wkładów własnych koproducentów, podział wartości środków uzyskanych z dotacji (które wpłyną na konto wnioskodawcy wiodącego, a ten z kolei w odpowiedniej wielkości zgodnie z umową prześle je na jej konto) na pokrycie kosztów każdego z koproducentów w ramach realizacji wyznaczonych działań. Umowa ta nie stanowi obecnie umowy o sprzedaż licencji, ani nie obliguje koproducentów do przeznaczenia otrzymanego w drodze przygotowań scenariusza filmowego do dalszej realizacji.

Wnioskodawczyni wskazała, iż dotacja będzie przeznaczona na częściowe sfinansowanie kosztów rozwoju projektu filmu (dokumentacja, wywiady, podróże, konsultacje historyczne, koszty biurowe, honorarium scenarzysty, pozyskanie materiałów archiwalnych itp.).

Z mocy umowy i w związku z udziałem w przedsięwzięciu koproducenci nabędą współudział w autorskich prawach majątkowych do powstałego scenariusza, a z czasem zostanie on przeznaczony do sprzedaży i realizacji filmowej.

W piśmie uzupełniającym z dnia 1 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż w druku ORD-IN/A str. 2/5, po słowach..."jak wynika to z art...." pomyłkowo została podana niewłaściwa cyfra artykułu. Zamiast art. 86 ust. 1 u.p.t.u. zostało wpisane art. 88 ust. 1 u.p.t.u. Wnioskodawczyni wniosła o przyjęcie prawidłowej podstawy - tj. art. 86 ust. 1 u.p.t.u.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana dotacja nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług, a tym samym nie będzie stanowiła podstawy do opodatkowania tym podatkiem.

Dotacja ta przeznaczona zostanie wyłącznie na dofinansowanie kosztów konkretnego projektu filmowego i w żaden sposób nie jest związana z przyszłą ceną ani też nie ma wpływu na cenę produkowanego filmu. Specyfika rynku filmowego w zakresie produkcji i eksploatacji filmów sprawia, iż brak jest jakichkolwiek korelacji pomiędzy kosztami produkcji filmu z wpływami z jego eksploatacji na różnych polach. W przypadku filmów artystycznych, w większości przypadków sprzedaż nie pokrywa nawet części kosztów ich wyprodukowania. Nie można więc łączyć kosztów produkcji z ceną produktu. Cena produktu w umowach licencyjnych jest zawsze negocjowana i uzależniona od szeregu czynników pozaekonomicznych. W przypadku umów dystrybucyjnych cena za produkt w ogóle nie występuje, jest ona w większości przypadków negocjowana lub też określony jest tylko procentowy udział producenta we wpływach z eksploatacji, które to wpływy są zarówno przyszłe jak i niepewne. Dotacja otrzymana przeznaczona jest na projekt - produkcję filmu, a nie na jego eksploatację.

W związku z powyższym, otrzymana dotacja nie ma, w ocenie Wnioskodawczyni, bezpośredniego wpływu na cenę konkretnych towarów i usług, nie stanowi więc obrotu, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) i nie powinna być brana pod uwagę przy wyliczaniu wartości sprzedaży opodatkowanej.

Ponadto wskazuje na to, jej zdaniem, przepis art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92) który stanowi że: "podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia, czyli że do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi i mają bezpośredni wpływ na ich cenę.

Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała się na następujące interpretacje indywidualne:

* z dnia 12 grudnia 2007 r. Nr IPPP1-443-278/07-2/JF oraz

* z dnia 5 lutego 2009 r. Nr IILPP1/443-18/09-2/Al.

Ad. 2

Natomiast, jeśli chodzi o odliczenie podatku naliczonego, to Wnioskodawczyni uważa, że o prawie do tego odliczenia decyduje to, czy dane zakupy (w których zawarty jest podatek naliczony) są związane ze sprzedażą opodatkowaną - a w jej przypadku są (usługi produkcji filmowej, tłumaczenia, organizacje występów teatralnych itp. - 22% VAT). Jeśli taki związek występuje, to wówczas - jak wynika to z art. 86 ust. 1 u.p.t.u. podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nie jest bowiem tak, że otrzymanie dotacji niepodlegającej opodatkowaniu VAT (niewchodzącej do podstawy opodatkowania) automatycznie przekreśla prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach sfinansowanych tą dotacją. Związane jest to z charakterem VAT jako podatku neutralnego dla podatnika VAT. Odliczenie podatku naliczonego ma uwalniać podatnika od ciężaru podatku, który ponosi kupując towary i usługi służące do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie ma tutaj znaczenia, źródło finansowania wydatków, w których zawarty był podatek obciążający podatnika.

Liczy się jedynie sam fakt związku podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Jeśli dotacja nie zwiększa obrotu - służy jedynie pokryciu ogólnych kosztów działalności podatnika, nie wpływając bezpośrednio na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług - podatnik ma prawo, zdaniem Wnioskodawczyni, do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług sfinansowanych dotacją otrzymaną.

Sam fakt, że dany zakup towarów lub usług został sfinansowany z dotacji nie ma znaczenia dla odliczenia podatku naliczonego.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawczyni powołała się na interpretację indywidualną o sygnaturze IPPP2/443-3527/08-2/BM oraz na orzecznictwo ETS (zob. np. wyrok w sprawie C-204/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii, gdzie Trybunał w powyższym wyroku jednoznacznie stwierdził, że nie można wprowadzić do przepisów krajowych przepisów, które ograniczałyby możliwość odliczenia VAT od zakupów finansowanych subwencjami).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 2 ww. ustawy o VAT, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze.

Zauważyć tutaj należy, iż cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z powyższych uregulowań wynika zatem, iż podlegający opodatkowaniu obrót (rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego, gdzie kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy) zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towaru dostarczanego lub usług świadczonych przez podatnika.

Otrzymanie dotacji nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane.

Jeśli zatem dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną - to stanowi ona obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli więc podatnik otrzyma dotację, która ma bezpośredni związek z konkretną dostawą lub usługą i która ma wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług to dotacja taka stanowi obok ceny jednoznacznie uzupełniający ją element podstawy opodatkowania. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skutkuje to m.in. tym, że dotacje opodatkowane są według takiej stawki jak czynności, których dotyczą.

Jeżeli jednak podatnik otrzyma dotację, subwencję lub dopłatę o podobnym charakterze na np. tzw. koszty ogólne działalności podatnika, wpływ takiej dotacji na cenę towaru lub usługi, o ile zostanie stwierdzony, będzie wyłącznie pośredni. Taka dotacja, subwencja lub dopłata nie jest związana z konkretną dostawą lub usługą i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. A zatem dotacje podmiotowe lub dotacje przeznaczone na pokrycie kosztów działalności, które nie są uzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększają podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia czy dana dotacja, subwencja lub dopłata podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług istotne są zasady określające sposób ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w ramach rozwoju firmy po raz pierwszy planuje realizację projektu filmowego w charakterze koproducenta. Produkcja całego projektu przyszłego filmu, którą chce się zająć, ma odbyć się w koprodukcji - w rozumieniu ustawy o kinematografii - z firmą z kraju UE (Niemcy) która jest producentem wiodącym i jej firma jako koproducentem.

Wnioskodawczyni wraz z partnerem z kraju UE otrzymali dotację na pokrycie kosztów procesu przygotowania projektu filmu.

Z otrzymanej dotacji - po zakończeniu okresu prac przygotowawczych - muszą się rozliczyć.

Wnioskodawczynię z partnerem wiąże umowa cywilno-prawna zawierająca między innymi: cały opis przedsięwzięcia, charakter udziału w produkcji każdego z koproducentów j. w., wartość wkładów własnych koproducentów, podział wartości środków uzyskanych z dotacji na pokrycie kosztów każdego z koproducentów w ramach realizacji wyznaczonych działań. Umowa ta nie stanowi obecnie umowy o sprzedaż licencji, ani nie obliguje koproducentów do przeznaczenia otrzymanego w drodze przygotowań scenariusza filmowego do dalszej realizacji.

Wnioskodawczyni wskazała, iż dotacja będzie przeznaczona na częściowe sfinansowanie kosztów rozwoju projektu filmu (dokumentacja, wywiady, podróże, konsultacje historyczne, koszty biurowe, honorarium scenarzysty, pozyskanie materiałów archiwalnych itp.).

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony wyżej stan prawny należy stwierdzić, iż o ile faktycznie, opisana we wniosku dotacja otrzymana przez Wnioskodawczynię przeznaczona zostanie wyłącznie na dofinansowanie kosztów konkretnego projektu filmowego i w żaden sposób nie będzie związana z przyszłą ceną ani też nie będzie miała wpływu na cenę produkowanego filmu, wówczas nie będzie ona stanowiła obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT, a więc nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, że otrzymana dotacja nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że przepisy ustawy o VAT nie wiążą prawa do odliczenia podatku ze źródłem pochodzenia środków finansowych przeznaczonych na zakup towarów i usług, przy nabyciu których podatek został naliczony. A zatem dla ustalenia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego bez znaczenia pozostaje źródło pochodzenia środków finansowych na pokrycie ww. wydatków.

Należy ponadto zauważyć, iż w art. 88 ustawy o VAT zostały wskazane sytuacje, w których podatnikowi podatku od towarów i usług nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku własnego stanowiska Wnioskodawczyni wynika, że w przedmiotowej sprawie zakupy związane będą z przyszłą sprzedażą opodatkowaną.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że o ile faktycznie, zakupy sfinansowane przedmiotową dotacją będą związane ze sprzedażą opodatkowaną oraz nie zaistnieją negatywne przesłanki określone w art. 88 ustawy o VAT, to Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od tychże zakupów.

W konsekwencji powyższego również za prawidłowe należy uznać, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawczyni w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów sfinansowanych dotacją.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zasadności opodatkowania według 22% stawki podatku działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Ponadto informuje, że w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.