IBPP2/443-912/10/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2010 r. (data wpływu 5 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy kwoty uzyskiwane od Odbiorców przez Wnioskodawcę w związku z realizacją inwestycji przyłączeniowej stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy kwoty uzyskiwane od Odbiorców przez Wnioskodawcę w związku z realizacją inwestycji przyłączeniowej stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza zawierać z podmiotami działającymi na terenie miasta (dalej "Odbiorcy") umowy o przyłączenie budynków do miejskiej sieci cieplnej. W treści zawieranych umów będą znajdować się postanowienia dotyczące podziału obowiązków stron w zakresie realizacji projektu.

Przed dokonaniem przyłączenia konieczne jest przeprowadzenie szeregu prac technicznych i budowlanych, m.in.:

W poszczególnych umowach zawieranych przez Wnioskodawcę sposób podziału obowiązków stron umowy będzie różnorodny, tj. różny będzie zakres zaangażowania Wnioskodawcy oraz Odbiorców w prace związane z wykonaniem i instalacją przyłącza.

Z uwagi na znaczące wydatki związane z realizacją poszczególnych projektów oraz oczekiwaniami Odbiorców co do szybkiego zrealizowania przyłączenia Wnioskodawca będzie negocjował z Odbiorcami zakres, w jakim będą oni partycypować w realizacji projektu (partycypacja będzie polegała na uiszczeniu na rzecz Wnioskodawcy dodatkowych kwot pieniężnych w związku z realizacją inwestycji przyłączeniowej czy też na ponoszeniu przez Odbiorców we własnym zakresie nakładów inwestycyjnych, przy czym możliwe jest wystąpienie sytuacji, gdy poza uiszczeniem dodatkowych kwot pieniężnych Odbiorcy będą dodatkowo zobowiązani do wykonania na własny koszt np. robót ziemno-budowlanych czy przygotowania projektów wykonawczych). Partycypacja ta będzie niezależna od uiszczonej przez Odbiorców opłaty przyłączeniowej wynikającej z przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, dalej "Prawo energetyczne").

Możliwe są różne postanowienia umowne w zakresie uiszczania przez Odbiorcę dodatkowych opłat związanych z inwestycją przyłączeniową:

W zależności od postanowień umownych, dodatkowe kwoty pieniężne będą przekazywane Wnioskodawcy jeszcze przed finalizacją inwestycji bądź na późniejszym etapie, tj. po uruchomieniu dostaw ciepła do przyłączonego obiektu.

Niezależnie od przypadków, w których Wnioskodawca będzie otrzymywał od Odbiorców środki pieniężne, w praktyce mogą mieć miejsce również następujące sytuacje:

(i) Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z realizacją inwestycji przyłączeniowej nie będą zwracane przez Odbiorców,

(ii) Poza uiszczeniem przez Odbiorców opłaty przyłączeniowej wynikającej z przepisów Prawa energetycznego określona część nakładów wykonywana będzie przez Odbiorców (np. Odbiorcy będą realizować na własny koszt roboty ziemno-budowlane, prace instalacyjno-montażowe czy przygotowanie projektów wykonawczych). Tymi kosztami nie będzie następnie obciążany Wnioskodawca. Środki trwałe powstałe w toku inwestycji przyłączeniowej będą własnością Wnioskodawcy i będą wprowadzane do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy (Wnioskodawca nie będzie jednak uwzględniał w wartości początkowej powstałych w toku inwestycji środków trwałych nakładów ponoszonych przez Odbiorców),

(iii) Poza uiszczeniem przez Odbiorców opłaty przyłączeniowej wynikającej z przepisów Prawa energetycznego określona część nakładów związanych z realizacją inwestycji przyłączeniowej będzie wykonywana przez Odbiorców (np. Odbiorcy będą realizować na własny koszt roboty ziemno-budowlane, prace instalacyjno-montażowe czy przygotowanie projektów wykonawczych). Tymi kosztami nie będzie następnie obciążany Wnioskodawca. Powstałe w toku inwestycji środki trwałe będą własnością Odbiorców. Ze względu na wspólny interes stron polegający na zapewnieniu prawidłowego utrzymania infrastruktury ciepłowniczej środek trwały będzie następnie nieodpłatnie przekazywany przez Odbiorcę na rzecz Wnioskodawcy.

Jak podkreślono już powyżej, na podstawie zawieranych umów obowiązek ponoszenia nakładóww.ykonania określonych prac przez Odbiorców może występować niezależnie od obowiązku uiszczenia dodatkowych kwot pieniężnych związanych z realizacją inwestycji przyłączeniowej. Niemniej jednak w takich sytuacjach, kwoty pieniężne do których uiszczenia zobowiązani będą Odbiorcy będą niższe niż miałoby to miejsce w przypadku braku realizacji prac przez Odbiorców.

Przyłącza, węzeł ciepłowniczy (urządzenia w pomieszczeniu węzłów cieplnych) wykonane w toku inwestycji przyłączeniowej stanowić będą samodzielne środki trwałe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwoty uzyskiwane od Odbiorców przez Wnioskodawcę w związku z realizacją inwestycji przyłączeniowej stanowią wynagrodzenie za świadczenie przez Wnioskodawcę usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty uzyskiwane od Odbiorców w związku z realizacją inwestycji przyłączeniowej stanowić będą wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług i w konsekwencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury z wykazanym podatkiem VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, kwota, w jakiej Odbiorcy będą partycypować w kosztach inwestycji przyłączeniowej nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów 1 usług (dalej "ustawa o VAT"). Przyłącza, węzeł ciepłowniczy (urządzenia w pomieszczeniu węzłów cieplnych) wykonano w toku inwestycji przyłączeniowej stanowią samodzielne środki trwałe po stronie Wnioskodawcy. Nie dochodzi zatem do przeniesienia na rzecz Odbiorców prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. W konsekwencji, należy rozważyć, czy kwoty, w jakich Odbiorcy będą partycypować w kosztach inwestycji przyłączeniowej nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług.

Przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie art. 7 ust. 1 Prawa energetycznego jest obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie. Za przyłączenie do sieci pobierana jest oplata przyłączeniowa, stanowiąca wynagrodzenie za świadczenie usług. "Realizacja przez przedsiębiorstwo energetyczne przyłączenia na podstawie ww. przepisów za pobraną opłatą stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy" (Janusz Zubrzycki, Leksykon VAT 2008, Wrocław 2008, s. 49).

Jednak na podstawie uzgodnień z Odbiorcami Wnioskodawca poza opłatą przyłączeniową będzie otrzymywać od Odbiorców dodatkowe świadczenie pieniężne związane z realizacją inwestycji przyłączeniowej. Dodatkowe świadczenie pieniężne, co do zasady, występować będą w przypadkach gdzie w toku negocjacji z Odbiorcą uzgodniono szybszy termin realizacji inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy opłata ta również stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług związanych z przyłączeniem do sieci cieplnej. W takim wypadku Spółka powinna być zobowiązana do rozpoznania podatku VAT należnego oraz udokumentowania tej transakcji fakturą VAT. Taka klasyfikacja dla celów VAT czynności dokonywanych przez Wnioskodawcę nie jest uzależniona od sformułowań umownych (istotny jest bowiem sens ekonomiczny transakcji, nie zaś nazwa wskazana w umowie). Zarówno w przypadku umów przewidujących bezzwrotne dofinansowanie do infrastruktury ciepłowniczej, jak również umów przewidujących zwrot kosztów poniesionych w związku z dokonaniem określonych prac faktycznie otrzymywane kwoty stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług przyłączenia do sieci miejskiej. Ponadto, Odbiorcy w skutek zapłaty wynagrodzenia otrzymują świadczenie ekwiwalentne polegające na szybszej realizacji inwestycji. Trudno zatem de facto w przedmiotowym przypadku mówić o bezzwrotnym dofinansowaniu, skoro istota dokonywanego świadczenia jest inna.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy zarówno w przypadku otrzymania kwot od Odbiorców, z którymi zawarto umowy przewidujące przekazanie bezzwrotnego dofinansowania do infrastruktury ciepłowniczej jak i w sytuacji otrzymywania kwot z tytułu dokonania określonych prac Spółka powinna wystawić fakturę VAT i wykazać na niej należny podatek. Wnioskodawca występować będzie bowiem w charakterze usługodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 5a cyt. ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 (...), w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o VAT, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a powołanej ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się o wskazanie zaklasyfikowania i wydanie opinii interpretacyjnej do odpowiedniego organu udzielającego takich informacji, tj. Urzędu Statystycznego.

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przyjmuje się, że wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów oraz te nieodpłatne świadczenia niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, z którymi wiązało się prawo od odliczenia podatku przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, iż w przepisach ww. ustawy określeniem "usług" objęto obszerny krąg czynności obejmujący swoim zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Aby świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi mieć miejsce również odpłatność, tj. gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usługi, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym, zaś usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia usługi oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie ETS, m.in. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia). ETS wskazał, iż świadczenie usług podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca zamierza zawierać z podmiotami działającymi na terenie miasta (dalej "Odbiorcy") umowy o przyłączenie budynków do miejskiej sieci cieplnej. W treści zawieranych umów będą znajdować się postanowienia dotyczące podziału obowiązków stron w zakresie realizacji projektu.

Przed dokonaniem przyłączenia konieczne jest przeprowadzenie szeregu prac technicznych i budowlanych, m.in.:

W poszczególnych umowach zawieranych przez Wnioskodawcę sposób podziału obowiązków stron umowy będzie różnorodny, tj. różny będzie zakres zaangażowania Wnioskodawcy oraz Odbiorców w prace związane z wykonaniem i instalacją przyłącza.

Z uwagi na znaczące wydatki związane z realizacją poszczególnych projektów oraz oczekiwaniami Odbiorców co do szybkiego zrealizowania przyłączenia Wnioskodawca będzie negocjował z Odbiorcami zakres, w jakim będą oni partycypować w realizacji projektu (partycypacja będzie polegała na uiszczeniu na rzecz Wnioskodawcy dodatkowych kwot pieniężnych w związku z realizacją inwestycji przyłączeniowej czy też na ponoszeniu przez Odbiorców we własnym zakresie nakładów inwestycyjnych, przy czym możliwe jest wystąpienie sytuacji, gdy poza uiszczeniem dodatkowych kwot pieniężnych Odbiorcy będą dodatkowo zobowiązani do wykonania na własny koszt np. robót ziemno-budowlanych czy przygotowania projektów wykonawczych). Partycypacja ta będzie niezależna od uiszczonej przez Odbiorców opłaty przyłączeniowej wynikającej z przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, dalej "Prawo energetyczne").

Możliwe są różne postanowienia umowne w zakresie uiszczania przez Odbiorcę dodatkowych opłat związanych z inwestycją przyłączeniową:

W zależności od postanowień umownych, dodatkowe kwoty pieniężne będą przekazywane Wnioskodawcy jeszcze przed finalizacją inwestycji bądź na późniejszym etapie, tj. po uruchomieniu dostaw ciepła do przyłączonego obiektu.

Na podstawie zawieranych umów obowiązek ponoszenia nakładóww.ykonania określonych prac przez Odbiorców może występować niezależnie od obowiązku uiszczenia dodatkowych kwot pieniężnych związanych z realizacją inwestycji przyłączeniowej. Niemniej jednak w takich sytuacjach, kwoty pieniężne do których uiszczenia zobowiązani będą Odbiorcy będą niższe niż miałoby to miejsce w przypadku braku realizacji prac przez Odbiorców.

Przyłącza, węzeł ciepłowniczy (urządzenia w pomieszczeniu węzłów cieplnych) wykonane w toku inwestycji przyłączeniowej stanowić będą samodzielne środki trwałe.

Analizując przedstawione zdarzenie przyszłe w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż opisane przez Wnioskodawcę czynności wypełniają definicję usług. Wnioskodawca uzyska bowiem określoną kwotę pieniędzy tytułem partycypowania w kosztach wykonania przedmiotowej inwestycji przyłączeniowej.

Pomiędzy Wnioskodawcą i nabywcą usługi tj. odbiorcą ciepła zaistnieje zatem relacja zobowiązaniowa, którą należy traktować jako wzajemne świadczenie usługi za wynagrodzeniem. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Skoro zatem w przedmiotowej sprawie wystąpi określony świadczeniobiorca (potencjalny nabywca usługi tj. odbiorca ciepła), który nabędzie prawo do zasilania budynku w ciepło za wynagrodzeniem, działanie takie będzie usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i ze względu na jej odpłatny charakter podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustosunkowując się do powyższego wskazać należy, że z kontrahentami (odbiorcami ciepła) zawarte zostaną umowy cywilnoprawne dotyczące wykonania inwestycji przyłączeniowej budynków do miejskiej sieci cieplnej.

Wnioskodawca proponuje odbiorcy wykonanie przedmiotowej inwestycji przedstawiając różne postanowienia umowne niemniej jednak zarówno w przypadku umów przewidujących bezzwrotne dofinansowanie do infrastruktury ciepłowniczej, jak również umów przewidujących zwrot kosztów poniesionych w związku z dokonaniem określonych prac faktycznie otrzymywane kwoty stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług przyłączenia do sieci miejskiej. Ponadto, Odbiorcy w skutek zapłaty wynagrodzenia otrzymują świadczenie ekwiwalentne polegające na szybszej realizacji inwestycji.

Zatem partycypowanie w kosztach inwestycji przyłączeniowej jest transakcją wiązaną.

Stosunek zobowiązaniowy umożliwia uznanie za zapłatę otrzymanych przez Wnioskodawcę od odbiorcy ciepła należności za możliwość odbioru ciepła w ogóle a zarazem wyświadczenie usługi w terminie wcześniejszym.

Partycypacja w kosztach inwestycji przyłączeniowej jest w istocie wynagrodzeniem za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz partycypującego. Odbiorca ciepła, w celu umożliwienia (zgodnie z jego wyborem) dostawy ciepła do budynku, zobowiązuje się do partycypowania w kosztach inwestycji przyłączeniowej, natomiast na podstawie określonych w umowie postanowień ma prawo skorzystać z szybszego terminu realizacji inwestycji na przyszłe dostawy ciepła.

Jak wynika z powyższego, w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, dojdzie do świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność ta wykonana zostanie przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem, natomiast efektem tej czynności będzie świadczenie na rzecz kontrahenta (odbiorcy ciepła) usługi nabycia możliwości zasilania budynku w ciepło. Tak więc zarówno w przypadku umów przewidujących bezzwrotne dofinansowanie do infrastruktury ciepłowniczej, jak również umów przewidujących zwrot kosztów poniesionych w związku z dokonaniem określonych prac faktycznie otrzymywane kwoty stanowią odpłatność za świadczenie usług związanych z przyłączeniem do sieci cieplnej.

Stosownie natomiast do art. 106 ust. 1 powołanej ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść wskazanych przepisów prawa stwierdzić należy, że kwoty uzyskiwane od Odbiorców przez Wnioskodawcę w związku z realizacją inwestycji przyłączeniowej stanowią wynagrodzenie za świadczenie przez Wnioskodawcę usług i czynność ta winna być udokumentowana fakturą VAT zgodnie ze wskazanym art. 106 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy tutaj zauważyć, iż zmiana niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, która nastąpiła z dniem 1 stycznia 2011 r. nie ma wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.