IBPP2/443-907/10/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2010 r. (data wpływu 3 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) oraz pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia całego podatku VAT naliczonego z tytułu rat leasingowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do przedmiotowego samochodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia całego podatku VAT naliczonego z tytułu rat leasingowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do przedmiotowego samochodu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 grudnia 2010 r. znak: IBPP2/443-907/10/JJ oraz pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lutym 2010 r. podatnik zawarł z X umowę leasingu operacyjnego, którego przedmiotem jest samochód Jeep Commander. Z dowodu rejestracyjnego, zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym oraz dokumentu identyfikacyjnego pojazdu rejestrowanego po raz pierwszy za granicą wynika, że samochód ten jest samochodem ciężarowym o ładowności 565 kg. Podatnik nie posiada jednak homologacji producenta bądź importera, z której wynikałoby, że przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym. Przedmiotowy samochód jest wykorzystywany do świadczenia usług poza terytorium kraju (art. 86 ust. 8 ustawy VAT).

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu z dnia 29 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

Ponadto w piśmie z dnia 10 stycznia 2011 r. Wnioskodawca zmodyfikował pytanie oraz stanowisko do pytania, które przytoczono poniżej.

Za pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. Wnioskodawca przesłał kserokopię zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całego podatku VAT naliczonego z tytułu rat leasingowych oraz czy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do przedmiotowego samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia całego podatku VAT naliczonego z tytułu rat leasingowych jak również do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa przeznaczonego do przedmiotowego samochodu.

Pomimo, że przedmiotowy samochód nie spełnia warunków w art. 86 ust. 3 ustawy VAT, a tym samym obecnie obowiązująca ustawa VAT przewiduje w odniesieniu do niego prawo do odliczenia podatku naliczonego w ograniczonym zakresie (art. 86 ust. 7 ustawy VAT) i wyklucza prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie przeznaczonego do niego paliwa (art. 88 ust. 1 pkt 3) to jednak takie ograniczenie jest sprzeczne z klauzulą stałości (stand still) przewidzianą w art. 17 (6) VI Dyrektywy oraz art. 176 obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE regulujących problematykę podatku od wartości dodanej. Stanowisko takie znalazło potwierdzenie w wyroku ETS z dnia w dniu 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 (Magoora sp. z o.o. v. Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie). Zgodnie art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 o podatku od towarów i usługo oraz podatku akcyzowym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika. Jednocześnie przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a wyłączał prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do takich samochodów.

Tym samym z uwagi na fakt, że przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym oraz jego ładowność jest większa niż 500 kg podatnik miałby w obowiązującym na gruncie poprzedniej ustawy VAT stanie prawnym, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z jego użytkowaniem jak również miałby prawo do odliczania podatku VAT naliczonego od zakupionego do tego samochodu paliwa. W związku z powyższym przepisy obecnie obowiązującej ustawy VAT ograniczające lub uniemożliwiające mu prawo do pełnego odliczenia takiego podatku nie mogą znaleźć zastosowania, a prawo do dokonywania odliczeń powinno być oceniane z uwzględnieniem przepisów obowiązujących w dniu wstąpienia Polski do Unii Europejskiej.

Reasumując: podatnik ma prawo do odliczenia całego podatku VAT naliczonego z tytułu rat leasingowych jak również do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa przeznaczonego do przedmiotowego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 27 października 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT (obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r.) w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 4 ww. ustawy o VAT przepis ust. 3 nie dotyczy:

Natomiast art. 86 ust. 5 cyt. ustawy o VAT stanowi, iż spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Ponadto w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika:

* samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika,

* paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Ponadto w myśl § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.) usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

Stosownie do § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Zgodnie z ust. 4 ww. § 10 przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do samochodów, o których mowa w ust. 3.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC/ Dz. Urz. UE L 145, s. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie mogą utrzymać w mocy swoje przepisy dotyczące wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązujące w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy, aż do przyjęcia przez Radę przepisów przewidzianych w tym przepisie. Tym samym wskazany przepis formułuje zasadę "stand still", przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W sentencji wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, iż "Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem".

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG, uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca w lutym 2010 r. zawarł z X umowę leasingu operacyjnego, którego przedmiotem jest samochód Jeep Commander. Wnioskodawca wyjaśnił, iż z dowodu rejestracyjnego, zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym oraz dokumentu identyfikacyjnego pojazdu rejestrowanego po raz pierwszy za granicą wynika, że samochód ten jest samochodem ciężarowym o ładowności 565 kg. Podatnik nie posiada jednak homologacji producenta bądź importera, z której wynikałoby, że przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym. Przedmiotowy samochód jest wykorzystywany do świadczenia usług poza terytorium kraju (art. 86 ust. 8 ustawy VAT).

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, iż jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie wykonuje czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Podatnik świadczy usługi wyłącznie poza terytorium kraju. Samochód, którego dotyczy zapytanie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do świadczenia usług poza terytorium kraju. W ocenie Wnioskodawcy spełnia on warunek z art. 86 ust. 8 pkt 1 dotyczący prawa do odliczenia podatku VAT. Posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty (dowód rejestracyjny, zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym) wskazują, że samochód został zakwalifikowany jako samochód ciężarowy. Samochód nie jest wykorzystywany na potrzeby osobiste. Wg posiadanych przez Wnioskodawcę informacji dla danego typu pojazdu nie zostało wydane świadectwo homologacji. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu wynosi: 2,9 t. Dopuszczalna ładowność 660 kg. Liczba miejsc w pojeździe: 7.

Z wniosku wynika, że przedmiotowy samochód nie posiada świadectwa homologacji. Dodatkowo wg posiadanych przez Wnioskodawcę informacji dla danego typu pojazdu nie zostało wydane świadectwo homologacji. Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy nie wynika także, aby dla przedmiotowego samochodu zostało wystawione zaświadczenie o spełnieniu wymogów, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 w związku z ust. 5 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż na mocy przepisów art. 86 ust. 3, ust. 4 i ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z zawartej umowy leasingowej dot. ww. samochodu z uwagi na fakt, iż dopuszczalna masa całkowita pojazdu nie przekracza 3,5 tony oraz Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów, zawierającego adnotację, iż przedmiotowy samochód spełnia wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 1-4. Wnioskodawca miał jedynie prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonej w fakturach VAT dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z umowy leasingowej, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawcy nie przysługiwało, na mocy przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT, prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu.

Przechodząc natomiast do analizy przepisów obowiązujących przed dniem 1 maja 2004 r. należy stwierdzić, że na gruncie tych przepisów Wnioskodawcy w ogóle nie przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe w sytuacji braku świadectwa homologacji. Również nie byłoby możliwe odliczanie podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do takiego samochodu.

Podkreślić należy, że wprawdzie ze wskazanych przepisów prawa nie wynikało, aby sam fakt braku u podatnika odpisu świadectwa homologacji, skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy. Jednakże brak świadectwa homologacji u Wnioskodawcy musiałby wynikać z obiektywnej niemożliwości jego uzyskania. Istotne jest bowiem, aby dla danego typu samochodu świadectwo homologacji zostało wydane.

W przedmiotowej sprawie takiego świadectwa homologacji samochód nie posiada, więc podlega ww. ograniczeniom.

W związku z tym należy stwierdzić, że na podstawie powołanych przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących czynsz (raty) leasingowe oraz w ogóle nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do napędu ww. samochodu.

Ponadto na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 maja 2004 r. Wnioskodawcy nie przysługiwałoby w ogóle prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu rat leasingowych jak i podatku VAT naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu tego samochodu. Należy bowiem podkreślić, że istnienie świadectwa homologacji dla danego typu pojazdu było bowiem warunkiem obowiązującym w przepisach dotyczących podatku VAT przed dniem 1 maja 2004 r.

Tym samym w odniesieniu do tej konkretnej sprawy będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie doszło do naruszenia zasady "stand still".

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, mógłby skorzystać wyłącznie z częściowego prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących czynsz (raty) leasingowe, tj. w kwocie 60% nie więcej niż 6000 zł, o ile samochód ten byłby wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej i tylko w takim zakresie w jakim samochód ten byłby związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ustawy o VAT.

Natomiast w przypadku wykorzystywania ww. samochodu do działalności wykonywanej poza granicami kraju, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do świadczenia ww. usług przysługuje na mocy art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jednocześnie Wnioskodawca nie miał i nie ma w ogóle prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do napędu ww. samochodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.