IBPP2/443-905/12/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, jest:

* prawidłowe - w zakresie prawa do stawki 0% przy spełnieniu warunków określonych w art. 126-129 ustawy o VAT,

* nieprawidłowe - w zakresie stwierdzenia, iż przepisy art. 126-130 ustawy o VAT, regulujące funkcjonowanie systemu zwrotu podatku podróżnym, nie przewidują ograniczeń co do ilości sprzedawanych na rzecz podróżnego towarów i częstotliwości sprzedaży.

W dniu 3 września 2012 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do stawki 0% przy spełnieniu warunków określonych w art. 126-129 ustawy o VAT oraz stwierdzenia, iż przepisy art. 126-130 ustawy o VAT, regulujące funkcjonowanie systemu zwrotu podatku podróżnym, nie przewidują ograniczeń co do ilości sprzedawanych na rzecz podróżnego towarów i częstotliwości sprzedaży

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zajmującym się dystrybucją części zamiennych do samochodów ciężarowych, ciągników siodłowych, przyczep, naczep, osi oraz autobusów. W ramach prowadzonej działalności, Spółka stosuje sprzedaż w systemie TAX FREE, przewidzianym w art. 126-130 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. towarów podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej "ustawa o VAT").

Spółka samodzielnie (bez pośrednictwa podmiotów uprawnionych do dokonywania zwrotów) realizuje zwroty podatku podróżnym i spełnia warunki określone w art. 127 ustawy o VAT:

* jest zarejestrowana jako podatnik VAT i nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,

* prowadzi ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących,

* poinformowała naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że jest sprzedawcą,

* zapewnia podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim,

* oznacza punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku,

* obroty Spółki za poprzedni rok podatkowy wyniosły powyżej 400.000 zł,

* dokonuje zwrotu podatku wyłącznie w odniesieniu do towarów nabytych przez podróżnego w Spółce,

* dokonuje zwrotu podatku podróżnym w złotych, w formie wypłaty gotówkowej.

Wystawienie dokumentu TAX FREE przysługuje osobom fizycznym niemającym stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, które zamierzają wywieźć towar poza jej obszar - przy czym miejsce stałego zamieszkania kupującego, sprzedawca ma obowiązek ustalić na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość (zgodnie z dyspozycją art. 126 ust. 2 ustawy o VAT, zawartą także w wewnętrznych instrukcjach Spółki dla sprzedawców w zakresie sprzedaży w systemie TAX FREE).

Podróżni mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nich poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym - z zastrzeżeniem, że zwrot podatku nie przysługuje w przypadku nabycia paliw silnikowych (co wynika z art. 126 ust. 3 ustawy o VAT). Możliwość zwrotu istnieje, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu - o czym stanowi art. 128 ustawy o VAT. Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę (wraz z dołączonym paragonem z kasy rejestrującej), gdzie urząd celny potwierdził wywóz towaru stemplem zaopatrzonym w numerator.

Spółka stosuje stawkę podatku 0% w stosunku do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, w związku z tym, że:

* spełniła warunki, o których mowa w art. 127 ust. 4 pkt 1, oraz

* przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymała dokument określony w art. 128 ust. 2, zawierający potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W sytuacji, kiedy Spółka nie otrzymała dokumentu określonego w art. 128 ust. 2 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonała dostawy - rozliczenie podatku następuje na zasadach ogólnych. Następnie, w rozliczeniu za miesiąc, kiedy Spółka otrzyma ten dokument, dokonuje korekty podatku należnego od tej dostawy - o ile otrzymanie nastąpi nie później niż przed upływem 10 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w jakim dokonano dostawy - zgodnie z art. 129 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo, zasady przyjęte przez Spółkę w zakresie dokonywania sprzedaży w systemie TAX FREE są zgodne z regulacjami zawartymi w rozporządzeniach Ministra Finansów dot. zwrotu podatku podróżnym:

* rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a także określenia niezbędnych danych, które powinien zawierać dokument będący podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 361),

* rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie minimalnej łącznej wartości zakupów, przy której podróżny może żądać zwrotu podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 362).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonując w opisany sposób sprzedaży i stosując stawkę 0% podatku VAT w związku z realizacją systemu zwrotu podatku podróżnym, przewidzianego w art. 126-130 ustawy o VAT, Spółka powinna ograniczać ilość i częstotliwość sprzedawanych na rzecz podróżnego towarów, a jeśli tak - to na podstawie jakich przepisów.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy art. 126-130 ustawy o VAT, regulujące funkcjonowanie systemu zwrotu podatku podróżnym, nie przewidują ograniczeń co do ilości sprzedawanych na rzecz podróżnego towarów i częstotliwości sprzedaży - a zatem Spółka nie ma prawa badać charakteru i celu zakupów dokonywanych przez podróżnego, a w konsekwencji ograniczać ilość i częstotliwość sprzedaży w systemie TAX FREE dla podróżnego.

Warunkiem przysługiwania prawa do otrzymania zwrotu podatku przez podróżnego, wymienionym w ww. przepisach, jest wywiezienie przez kupującego towarów poza terytorium Unii Europejskiej w jego bagażu osobistym. W kwestii definicji bagażu osobistego - została ona sformułowana w art. 56 ust. 5 ustawy o VAT: "przez bagaż osobisty (...) rozumie się bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym, (...) jak również bagaż, który przedstawi on później organom celnym, pod warunkiem przedstawienia dowodu, że bagaż ten był zarejestrowany jako bagaż towarzyszący w momencie wyruszenia w podróż przez przedsiębiorstwo, które było odpowiedzialne za jego przewóz" - jednak dotyczy jedynie art. 56 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem zwolnienia z podatku importu towarów przywożonych do kraju w bagażu osobistym podróżnego. Co istotne, przepisy dot. omawianego importu wyraźnie wskazują, iż zwolnienie z VAT przysługuje w sytuacji, jeżeli ilość i rodzaj tych towarów wskazuje na przywóz o charakterze niehandlowym, a ich wartość nie przekracza określonej kwoty. W regulacjach art. 126-130 ustawy o VAT dot. systemu TAX FREE nie zawarto takiego doprecyzowania - a zatem racjonalny ustawodawca nie przewidział, aby zakupy w ramach procedury TAX FREE miały mieć wyłącznie charakter niehandlowy.

Przed zastosowaniem sprzedaży w systemie zwrotu podatku podróżnym, Spółka ustala miejsce zamieszkania kupującego na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. Jeżeli miejsce to znajduje się poza Unią Europejską, a kupujący deklaruje zamiar wywozu towaru w bagażu osobistym, jednocześnie wnioskując o wydanie dokumentu TAX FREE - Spółka opiera się na takim oświadczeniu nabywcy, co do jego zamiarów, tym bardziej, iż zgodnie z przepisami - w oddziałach sprzedaży Spółki są dostępne dla klientów zasady sprzedaży towarów w systemie TAX FREE. W rezultacie, sprzedawca nie jest uprawniony do domniemywania celu zakupów dokonywanych przez podróżnego czy kwestionowania jego deklaracji, a następnie odmowy dokonania sprzedaży i zwrotu podatku - także w sytuacji, kiedy klient dokonuje zakupów większych ilości towarów czy robi to wielokrotnie.

Spółka nie ma podstaw do niedokonania zwrotu podatku nabywcy, jeśli ten terminowo wywiózł towar poza terytorium Unii Europejskiej i dostarczył dokument, o którym mowa w art. 128 ustawy o VAT (wraz z przymocowanym paragonem z kasy rejestrującej), ostemplowany przez urząd celny. Jeżeli organ celny - weryfikujący tożsamość podróżnego, przedstawiany imienny dokument TAX FREE, towar oraz sposób jego przewożenia - potwierdza wywóz towarów stemplem zaopatrzonym w numerator, na tym dokumencie TAX FREE, to Spółka uważa warunek wywozu towarów w stanie nienaruszonym w bagażu osobistym podróżnego za spełniony. Tym samym, podróżny nabywa prawo do zwrotu podatku, a Spółka - do zastosowania stawki 0% w stosunku do takiej sprzedaży.

Podsumowując, przepisy art. 126-130 ustawy o VAT, stanowiące o zasadach systemu zwrotu podatku podróżnym, nie zawierają regulacji co do dopuszczalnego celu dokonywanych przez podróżnego zakupów, ani też co do ilości czy częstotliwości sprzedaży towarów w ramach procedury TAX FREE - a zatem Spółka ma prawo stosować stawkę 0% w stosunku do takiej sprzedaży, jeżeli tylko terminowo otrzymała imienny dokument TAX FREE (wraz z przymocowanym paragonem z kasy rejestrującej), potwierdzony przez urząd celny - niezależnie od ilości czy częstotliwości zakupów klienta.

Jednocześnie Spółka zwraca uwagę, iż przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie Ministra interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 5 lipca 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-434/12-2/MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie prawa do stawki 0% przy spełnieniu warunków określonych w art. 126-129 ustawy o VAT,

* nieprawidłowe - w zakresie stwierdzenia, iż przepisy art. 126-130 ustawy o VAT, regulujące funkcjonowanie systemu zwrotu podatku podróżnym, nie przewidują ograniczeń co do ilości sprzedawanych na rzecz podróżnego towarów i częstotliwości sprzedaży.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej ustawą o VAT, osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

W ust. 2 i 3 ww. artykułu wskazano, że stałe miejsce zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. Zwrot podatku nie przysługuje w przypadku nabycia paliw silnikowych.

W myśl art. 127 ust. 1 ustawy o VAT, zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej "sprzedawcami", którzy:

Z ust. 2 art. 127 wynika, że przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje zwrotu podatku podróżnemu.

W myśl art. 127 ust. 3 ustawy o VAT, sprzedawcami nie mogą być podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Zaś z ust. 4 ww. artykułu wynika, że sprzedawcy są obowiązani:

Zatem sprzedawca uprawniony do oferowania towarów w systemie TAX FREE musi spełniać obligatoryjnie warunki tj. sprzedawca taki musi być zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz musi prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Ponadto sprzedawca taki musi pisemnie poinformować naczelnika urzędu skarbowego, że będzie takim sprzedawcą oraz o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u niego zakupu może odebrać podatek. Ponadto sprzedawca taki musi zapewnić podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu i oznaczyć punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku.

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy, zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.

Stosownie do dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1.

Urząd celny potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po okazaniu przez podróżnego wywożonego towaru i sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość (art. 128 ust. 3 ustawy).

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do potwierdzania wywozu z terytorium Unii Europejskiej towarów nabytych przez podróżnego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 128 ust. 4 ustawy).

W przypadku, gdy podróżny opuszcza terytorium Unii Europejskiej z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, zwrot podatku przysługuje, jeżeli dokument, o którym mowa w ust. 2, został potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione z terytorium Unii Europejskiej (art. 128 ust. 5 ustawy).

Natomiast na podstawie delegacji zawartej w art. 130 ust. 1 ustawy, w dniu 28 marca 2011 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a także określenia niezbędnych danych, które powinien zawierać dokument będący podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym (Dz. U. Nr 68, poz. 361).

Zgodnie z § 4 tego rozporządzenia dokument, o którym mowa w art. 128 ust. 2 ustawy, powinien zawierać co najmniej:

Aby uzyskać zwrot, podróżny musi przedstawić dokument wystawiony przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, dokument ten niewątpliwie powinien zawierać co najmniej następujące elementy: oznaczenie sprzedawcy i kwotę podatku zapłaconego przy sprzedaży towarów Dokument powinien być potwierdzony stemplem (zaopatrzonym w numerator) przez urząd celny potwierdzającym wywóz towaru przez podróżnego poza terytorium Unii. Urząd celny ma obowiązek potwierdzenia wywozu towaru poprzez podstemplowanie dokumentu, o którym mowa, jednakże może to zrobić wyłącznie po okazaniu towaru przez podróżnego oraz sprawdzeniu zgodności danych podróżnego przedstawionych na dokumencie, z tymi ujętymi w paszporcie lub innym dokumencie potwierdzającym tożsamość podróżnego. Taki podstemplowany dokument wraz z paragonem fiskalnym podróżny przedstawia sprzedawcy - dopiero na tej podstawie dokonywany jest zwrot podatku.

Kwestie związane ze stawką podatku od towarów i usług dla dostawy towarów, od której dokonano zwrotu podatku podróżnemu reguluje przepis art. 129 ustawy.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ww. ustawy o VAT, do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że:

Zatem, sprzedawca w celu zastosowania stawki 0% od dokonanej sprzedaży powinien spełnić wymogi określone w art. 127 ust. 4 pkt 1 i 4 ustawy, dotyczące poinformowania naczelnika urzędu skarbowego o tym, że podatnik jest sprzedawcą dokonującym zwrotu podatku lub sprzedawcą posiadającym umowy zawarte z podmiotami zajmującymi się zwrotem podatku oraz poinformowania naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny może odebrać podatek. Drugi warunek jest trudniejszy do spełnienia, gdyż nie zależy od sprzedawcy. Warunek ten dotyczy bowiem otrzymania przez sprzedawcę dokumentu imiennego, wydanego podróżnemu w chwili zakupu towaru z potwierdzeniem urzędu celnego o wywozie towaru poza granice Wspólnoty, który pozostał w ścisłym związku z podróżnym dokonującym wywozu nabytego od sprzedawcy towaru w bagażu osobistym poza terytorium Unii Europejskiej.

Z powyższych przepisów wynika wiec, że prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju przysługuje podróżnym, którzy w stanie nienaruszonym dokonali wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w bagażu osobistym podróżnego. Powyższe pozostaje w ścisłym związku ze sprzedawcą, bowiem sprzedawca dokonując sprzedaży towarów dla podróżnego, który dokona wywozu tych towarów poza Unię Europejską, po spełnieniu warunków określonych w art. 126-129 ustawy o VAT, uprawniony jest do zastosowania dla sprzedanych podróżnemu towarów, stawki 0%. Aby zatem zastosować stawkę 0%, sprzedawca winien dokonać sprzedaży podróżnemu, o którym mowa w art. 126 ustawy o VAT, a ten z kolei winien dokonać wywozu nabytych od sprzedawcy towarów, w stanie nienaruszonym poza terytorium Unii Europejskiej, w bagażu osobistym podróżnego.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga, czy aby zastosować stawkę podatku 0% po spełnieniu pozostałych warunków określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, winien ograniczać ilość i częstotliwość sprzedawanych na rzecz podróżnego towarów.

W celu dokonania powyższego rozstrzygnięcia należy dokonać analizy pojęć "podróżnego" i "bagażu osobistego".

Zgodnie z załącznikiem nr 1 do decyzji Komisji z dnia 9 grudnia 1998 r. w sprawie procedur wprowadzania w życie dyrektywy Rady 95/57/WE w sprawie zbierania informacji statystycznych w dziedzinie turystyki (notyfikowana jako dokument nr C (1998)3950) (Dz. U. L Nr 291 s. 32), przez osobę podróżnego należy rozumieć jakąkolwiek osobę w podróży między dwoma lub więcej krajami lub między dwoma lub więcej miejscami w obrębie swojego państwa zamieszkania.

Potocznie zaś podróżnik to człowiek będący w podróży.

Stosownie do wykładni językowej pojęcia bagażu osobistego, zgodnie z którą przez "bagaż" należy rozumieć "rzeczy zapakowane w paczki, walizki itp., które podróżujący ma ze sobą lub wysyła je za opłatą do miejsca przeznaczenia pociągiem, samolotem itp." (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. VII, Warszawa 1993 r. - t. 1), a przez osobisty" rozumie się "odnoszący się do danej osoby, będący własnością danej osoby, właściwy danej osobie, własny prywatny" (tamże - t. 2).

Dokonując dalej wykładni celowościowej pojęcia bagażu osobistego, w ocenie tut. organu należy kierować się charakterem bagażu osobistego nabywanych od sprzedawcy towarów przez podróżnego, a więc czy ma on charakter okazjonalny i składa się wyłącznie z towarów przeznaczonych do własnego użytku podróżnego lub jego rodziny lub z towarów przeznaczonych na prezenty, przy czym rodzaj i ilość tych towarów powinna być taka, aby nie wskazywała na wywóz w celu handlowym.

Mając na uwadze wspomniany wyżej charakter bagażu osobistego, to w ocenie tut. organu bagaż osobisty, to bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym przy wjeździe do Unii Europejskiej, jak również każdy bagaż przedstawiony tym samym organom w późniejszym terminie, pod warunkiem, że możliwe jest przedłożenie dowodu na to, że przy wjeździe podróżnego bagaż ten został zarejestrowany jako bagaż towarzyszący podróżnemu, który dokonał jego przewozu do Wspólnoty z państwa trzeciego, z którego przybył.

Przepisy ustawy o VAT w zakresie zwrotu podatku podróżnym nie regulują definicji bagażu osobistego, o którym mowa w art. 126 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym należy posłużyć się, w drodze analogii, definicją bagażu osobistego uregulowanego na potrzeby zwolnień od podatku importu towarów.

W myśl art. 56 ust. 5 ustawy o VAT przez bagaż osobisty rozumie się cały bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym, wjeżdżając na terytorium kraju, jak również bagaż, który przedstawi on później organom celnym, pod warunkiem przedstawienia dowodu, że bagaż ten był zarejestrowany jako bagaż towarzyszący w momencie wyruszenia w podróż przez przedsiębiorstwo, które było odpowiedzialne za jego przewóz. (...).

Przepisy art. 126-129 ustawy o VAT, wyraźnie odwołują się do bagażu osobistego podróżnego, a więc niewątpliwie wskazują na ograniczenie wywożonego towaru przez podróżnego, bowiem warunkiem do uzyskania zwrotu z tytułu wywozu towarów poza terytorium UE jest wywóz tych towarów w bagażu osobistym. Zatem nie bez znaczenia pozostaje tutaj ilość towaru wywożonego poza UE przez podróżnego, bowiem ilość tego towaru winna mieścić się w bagażu osobistym podróżnego. W tej sytuacji należy zwrócić uwagę na kompetencje organu celnego, który w przypadku gdy ilość wywożonego towaru poza UE przez podróżnego wskazuje na charakter handlowy na dokumencie celnym potwierdzając wywóz przystawia stosowna pieczęć informującą o powyższym zamiarze handlowym.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że pojęcie bagażu osobistego oraz wykładnia językowa tego pojęcia w ocenie tut. organu stanowią swoiste ograniczenie co do ilości i wielkości wywożonych przez podróżnego towarów. Wskazuje ona bowiem, iż wywożony przez podróżnego towar, musi cechować przynależność do osoby podróżnego, świadcząca o tym, iż towar ten przeznaczony jest na osobiste potrzeby podróżnego. Zatem zarówno ilość, wielkość oraz częstotliwość przewożonych w bagażu osobistym podróżnego towarów nie może wskazywać na ich przeznaczenie handlowe.

Odnosząc, zatem powyższe do okoliczności sprawy należy stwierdzić, że nieprawidłowe jest przyjęcie przez Wnioskodawcę, że przepisy art. 126-130 ustawy o VAT nie przewidują ograniczeń co do ilości sprzedawanych na rzecz podróżnego towarów i częstotliwości sprzedaży. v

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że bagaż osobisty, o którym mowa w art. 126 ust. 1 ustawy o VAT to cały bagaż, który podróżny przedstawia organom celnym w trakcie swojego wyjazdu, jak również taki bagaż, który został zarejestrowany jako bagaż towarzyszący w trakcie wyjazdu takiej osoby, przez przedsiębiorcę odpowiedzialnego za jego przetransportowanie.

Kwestia bagażu osobistego spełnia istotną rolę przy zastosowaniu stawki 0% w systemie TAX FREE. Przepisy art. 126-129 ustawy o VAT wyraźnie odwołują się do bagażu osobistego podróżnego. Prawo do zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju przysługuje podróżnym, którzy w stanie nienaruszonym dokonali wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym. Z kolei sprzedawca, aby zastosować 0% VAT winien dokonać sprzedaży podróżnemu, który winien dokonać wywozu nabytego towaru w stanie nienaruszonym, poza terytorium UE w bagażu osobistym. Z powyższego wynika więc, że warunek wywozu towaru w bagażu osobistym podróżnego pozostaje w ścisłym związku ze sprzedawcą oraz prawem do zastosowania stawki 0% w systemie TAX FREE.

Tym samym za nieprawidłowe należy uznać, że przepisy art. 126-130 ustawy o VAT, nie przewidują ograniczeń co do ilości sprzedawanych na rzecz podróżnego towarów i częstotliwość sprzedaży, w przypadku gdy ww. przepisy wprost odnoszą się do bagażu osobistego podróżnego, a tym samym do jego ilości.

W sytuacji natomiast, gdy wywóz towarów zakupionych u Wnioskodawcy dokonany zostanie zgodnie z procedurą określoną w art. 126 ustawy o VAT w bagażu osobistym podróżnego, co zostanie potwierdzone w dokumencie celnym przez urząd celny w sposób niebudzący wątpliwości, że ww. towary zastały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, a także spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 126-129 ww. ustawy to Wnioskodawcy przysługuje prawo do zastosowania stawki 0% i w tej części stanowisko jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

* prawidłowe - w zakresie prawa do stawki 0% przy spełnieniu warunków określonych w art. 126-129 ustawy o VAT,

* nieprawidłowe - w zakresie stwierdzenia, iż przepisy art. 126-130 ustawy o VAT, regulujące funkcjonowanie systemu zwrotu podatku podróżnym, nie przewidują ograniczeń co do ilości sprzedawanych na rzecz podróżnego towarów i częstotliwości sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej należy podkreślić, że interpretacja ta wyraźnie wskazuje na ograniczenie jakim jest by zakupiony przez podróżnego towar mieścił się w bagażu osobistym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowiecka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta, 2a 43-300 Bielsko-Biała.