IBPP2/443-890/13/AB - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług oddania działki niezabudowanej w użytkowanie wieczyste oraz opłat z tytułu użytkowania wieczystego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 września 2013 r. (data wpływu 25 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz pierwszej opłaty oraz opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz pierwszej opłaty oraz opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 22 lutego 1995 r. i składa deklarację VAT-7. Nieruchomość położona przy ul. W, składająca się z działki ewidencyjnej nr 246/31 o pow. 101 m² w obrębie 4 jednostce ewidencyjnej K, stanowi własność Gminy. Z wnioskiem o oddanie w użytkowanie wieczyste w trybie bezprzetargowym przedmiotowej działki wystąpili właściciele nieruchomości przyległej składającej się z działki nr 246/11 o pow. 0,0429 ha, tj. Państwo Lucyna i Leszek W. Wniosek realizowany jest w oparciu o art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), który stanowi, że istnieje możliwość zbycia w trybie bezprzetargowym nieruchomości lub jej części, jeżeli może poprawić warunki zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanej w użytkowanie wieczyste osobie, która zamierza tę nieruchomość lub jej część nabyć, jeżeli nie może być zagospodarowana jako odrębna nieruchomość. Działka nr 246/31 jest niezabudowana i stanowi ogólnodostępny teren zielony porośnięty trawą. Zgodnie z art. 72 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) Gmina ustaliła pierwszą opłatę z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego ww. nieruchomości w kwocie 3.738,50 zł (bez podatku VAT), tj. 25% ceny działki. Wysokość stawki procentowej opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu wynosi 1% ceny działki, tj. 149,54 zł (bez podatku VAT). Cena zbywanej nieruchomości ustalona została w oparciu o art. 67 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, tj. na podstawie wartości nieruchomości określonej przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 14.954,00 zł.

Przedmiotowa działka nie jest objęta żadnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu obejmująca ww. nieruchomość. W rejestrze gruntów działka nr 246/31 ma oznaczenie Bp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa w postaci oddania niezabudowanej działki nr 246/31 obr. 4 jednostka ewidencyjna N w użytkowanie wieczyste podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym czy powinien być naliczany podatek VAT od pierwszej opłaty z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego ww. nieruchomości oraz od opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

* eksport towarów,

* import towarów,

* wewnątrzwspółnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

* wewnątrzwspółnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast w art. 7 ust. 1 ustawa wyjaśnia, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Co do zasady dostawa budynków, budowli, gruntów jest opodatkowana w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawką podstawową 23%, z pewnymi zastrzeżeniami.

Ustawodawca w treści ustawy przewidział jednak możliwość zwolnienia od podatku. Jednym z takich przypadków jest art. 43 ust. 1 pkt 9, w którym to zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z wprowadzoną w dniu 1 kwietnia 2013 r. definicją terenów budowlanych należy przez nie rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W niniejszej sprawie niezabudowana działka nr 246/31 nie jest objęte żadnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu obejmująca ww. nieruchomość.

Zgodnie ze wskazaniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta przedmiotowa działka znajduje się w kategorii terenów o przeważającej funkcji mieszkaniowej niskiej intensywności. Natomiast w ewidencji gruntów działka te oznaczona jest jako Bp.

Mając powyższe na uwadze, a w szczególności obowiązującą obecnie definicję terenów budowlanych, zdaniem wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miało zwolnienie pierwszej opłaty oraz opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego przewidziane w art. 43 pkt 9 ustawy, gdyż przedmiotem dostawy (w tym wypadku oddania w użytkowanie wieczyste) będzie teren niezabudowany inny niż teren budowlany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż grunt stanowi rzecz w rozumieniu przepisów ustawy.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego, wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Powyższe przepisy, a także przepisy art. 235 oraz art. 237 k.c., kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i § 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu oraz w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

W oparciu o art. 4 pkt 3b ustawy o gospodarce nieruchomościami, zbywanie nieruchomości jest rozumiane jako dokonywanie czynności prawnych, na podstawie których następuje przeniesienie własności nieruchomości lub przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej albo oddanie jej w użytkowanie wieczyste.

Stosownie do art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Jak wynika z powyższego, oddanie - za wynagrodzeniem - nieruchomości w użytkowanie wieczyste (w tym ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu) stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, iż stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, iż nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca odda w użytkowanie wieczyste niezabudowaną działkę nr 246/31 o pow. 101 m^2. Przedmiotowa działka nie jest objęta żadnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu obejmująca ww. nieruchomość. W rejestrze gruntów działka nr 246/31 ma oznaczenie Bp. Gmina ustaliła pierwszą opłatę z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego ww. nieruchomości w kwocie 3.738,50 zł (bez podatku VAT), tj. 25% ceny działki. Wysokość stawki procentowej opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu wynosi 1% ceny działki, tj. 149,54 zł (bez podatku VAT). Cena zbywanej nieruchomości ustalona została w oparciu o art. 67 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, tj. na podstawie wartości nieruchomości określonej przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 14.954,00 zł.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa stwierdzić należy, że transakcja oddania w użytkowanie wieczyste działki niezabudowanej nr 246/31 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Jak bowiem wyjaśniono powyżej, przedmiotowa regulacja zwalnia od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przesłanka ta w niniejszej sprawie zostanie spełniona, gdyż niezabudowana nieruchomość gruntowa będąca przedmiotem dostawy nie została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie wydano względem niej decyzji o warunkach zabudowy. Nie może być ona zatem uznana - w świetle art. 2 pkt 33 ustawy - za tereny budowlane. Skutkiem powyższego przedmiotową nieruchomość gruntową należy traktować jako tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane, a ich oddanie w użytkowanie wieczyste - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - będzie zwolnione od podatku od towarów i usług.

Reasumując, oddanie w użytkowanie wieczyste niezabudowanej działki nr 246/31, będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zatem pierwsza opłata za użytkowanie wieczyste, jak i opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego będą zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.