IBPP2/443-871/09/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu 12 stycznia 2010 r.), pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 20 stycznia 2010 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości opodatkowania przemieszczanych towarów z Chin i Pakistanu na terytorium Polski - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 października 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu 12 stycznia 2010 r.), pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 20 stycznia 2010 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości opodatkowania przemieszczanych towarów z Chin i Pakistanu na terytorium Polski.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów z Chin i Pakistanu. Towary te są clone przez upoważnionego przez Wnioskodawcę przedstawiciela podatkowego w Niemczech, który za wykonaną usługę wystawia Wnioskodawcy fakturę. Dodatkowo obciąża Wnioskodawcę kosztami transportu, rozładunku i kosztami manipulacyjnymi związanymi z transportem przywiezionych towarów do miejsca ich wprowadzenia na obszar Wspólnoty. Przedstawiciel podatkowy w Niemczech, który wykonał te usługi wystawia Wnioskodawcy faktury bez naliczenia podatku. Po dokonaniu odprawy celnej towarów w Niemczech towary te bezpośrednio przewożone są na teren Polski wraz z fakturą wystawioną przez sprzedawców z Chin i Pakistanu.

Przykład:

Wnioskodawca dokonuje zakupu towaru z Chin. Towary zostały oclone przez przedstawiciela podatkowego w Niemczech, który za wykonaną usługę wystawił Wnioskodawcy fakturę: cło, koszty transportu, rozładunku. Koszty manipulacyjne. Faktura wystawiona jest z datą 15 lipca 2009 r. W tym samym miesiącu towary przywożone są na teren polski wraz z fakturą na towar wystawioną przez kontrahenta z Chin z datą 16 marca 2009 r.

W piśmie uzupełniającym z dnia 4 stycznia 2010 r. Wnioskodawca poinformował, że przywożony towar z Chin i Pakistanu jest jego własnością i jest wykorzystywany do działalności opodatkowanej. Jednocześnie wskazał, iż dodatkowe obciążenia tj. koszty transportu, rozładunku, koszty manipulacyjne są regulowane bezpośrednio przedstawicielowi podatkowemu w Niemczech.

W piśmie uzupełniającym z dnia 20 stycznia 2010 r. wyjaśnił również, że odprawy celnej przywożonych towarów z Chin i Pakistanu dokonuje przedstawiciel podatkowy w Niemczech. Niemiecki przedstawiciel podatkowy wystawia Wnioskodawcy Fakturę, w której obciąża go: cłem od importu, kosztami transportu, rozładunku. Transport odbywa się na trasie z Niemiec do Polski.

Ww. opłaty regulowane są bezpośrednio przedstawicielowi podatkowemu z Niemiec.

Ponadto w piśmie uzupełniającym z dnia 25 stycznia 2010 r. Wnioskodawca poinformował, że niemiecki przedstawiciel podatkowy jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i posługuje się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem DE. Jednocześnie wskazał, że z informacji uzyskanych od urzędu skarbowego Wnioskodawcy wynika, że ww. firma niemiecka wykazuje dostawy towarów do firmy Wnioskodawcy składając w swoim urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów.

Kosztami transportu, rozładunku, kosztami manipulacyjnymi jesteśmy obciążani bezpośrednio przez przedstawiciela podatkowego z Niemiec. Transport odbywa się na trasie z Niemiec do Polski. Jednocześnie zwrócił się z prośbą o anulowanie informacji dotyczących kwestii transportu ujętych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2010 r., a o rozpatrzenie zawartych informacji w piśmie dotyczącym wyjaśnienia do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 25 stycznia 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy czynności nabycia towarów przywożonych z Chin i Pakistanu do Polski z odprawą celną dokonaną w Niemczech należy uznać za WNT.

Jak ustalić podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia zaimportowanych towarów.

Czy usługi rozładunku, transportu, koszty manipulacyjne którymi obciąża Wnioskodawcę przedstawiciel podatkowy w Niemczech zwiększają podstawę opodatkowania WNT, czy tylko cło. Czy traktować te usługi jako import usług.

Jak ustalić moment powstania obowiązku podatkowego i właściwy kurs walut.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przywóz towarów z Niemiec do Polski należy Wnioskodawca traktuje jako WNT na terytorium kraju.

W myśl art. 20 ust. 5 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Wnioskodawca nawiązując do przedstawionego przykładu wskazał, iż obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, czyli po miesiącu, w którym towar został przetransportowany do Polski.

Wnioskodawca wystawił więc fakturę z datą 15 sierpnia 2009 r. (kurs waluty 14 sierpnia 2009 r.), w której ujął zakupiony towar z Chin (faktura z dnia 16 marca 2009 r.) oraz cło z faktury od kontrahenta z Niemiec (15 lipca 2009 r.). Wnioskodawca wystawił, również fakturę wewnętrzną z dnia 15 lipca 2009 r. (kurs waluty z dnia 14 lipca 2009 r.) na import usług, w której ujął koszty transportu, rozładunku.

W piśmie uzupełniającym z dnia 20 stycznia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż przemieszczenie towarów Wnioskodawca traktuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wnioskodawca cło dolicza do wartości wewnątrzwspólnotowego nabycia i opodatkowuje łącznie stawką właściwą dla danego towaru. Obowiązek podatkowy przy WNT powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy (kurs waluty z dnia poprzedzającego moment powstania obowiązku podatkowego). Natomiast pozostałe usługi wykonywane przez przedstawiciela Wnioskodawca opodatkowuje odrębnie i traktuje jako import usług, obowiązek podatkowy od tych usług powstaje w dniu wystawienia faktury (kurs waluty z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże z importem towarów będziemy mieli do czynienia tylko wówczas gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski (art. 36 ust. 1 ww. ustawy).

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład Wspólnoty (art. 2 pkt 5 ustawy o VAT), natomiast przez terytorium kraju należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

* dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku VAT stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy warunek oznacza, iż przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z cyt. wyżej przepisu wynika również, iż dotyczy on przemieszczenia towarów dokonywanego przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca dokonał importu towarów z Chin i Pakistanu. Towary te są clone przez upoważnionego przez Wnioskodawcę przedstawiciela podatkowego w Niemczech, który za wykonaną usługę wystawia Wnioskodawcy fakturę. Dodatkowo obciąża Wnioskodawcę kosztami transportu, rozładunku i kosztami manipulacyjnymi związanymi z transportem przywiezionych towarów do miejsca ich wprowadzenia na obszar Wspólnoty. Przedstawiciel podatkowy w Niemczech, który wykonał te usługi wystawia Wnioskodawcy faktury bez naliczenia podatku. Faktura wystawiona jest z datą 15 lipca 2009 r. Po dokonaniu odprawy celnej towarów w Niemczech towary te bezpośrednio przewożone są na teren Polski wraz z fakturą wystawioną przez sprzedawców z Chin i Pakistanu. Przywożony towar z Chin i Pakistanu jest własnością Wnioskodawcy i jest wykorzystywany do działalności opodatkowanej.

W tym samym miesiącu towary przywożone są na teren polski wraz z fakturą na towar wystawioną przez kontrahenta z Chin.

Wnioskodawca wystawił więc fakturę z datą 15 sierpnia 2009 r. (kurs waluty 14 sierpnia 2009 r.), w której ujął zakupiony towar z Chin (faktur z dnia 16 marca 2009 r.) oraz cło z faktury od kontrahenta z Niemiec (15 lipca 2009 r.)

Niemiecki przedstawiciel podatkowy jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i posługuje się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem DE. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że z informacji uzyskanych od swojego urzędu skarbowego wynika, że ww. firma niemiecka wykazuje dostawy towarów do firmy Wnioskodawcy składając w swoim urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów.

W świetle art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno - podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Przemieszczenie własnych towarów (wcześniej zaimportowanych i dopuszczonych do obrotu na obszarze Wspólnoty) z Niemiec do Polski w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w świetle ww. przepisów należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a zatem podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski według stawek właściwych dla nabytych towarów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przywóz towarów z Niemiec do Polski traktuje jako WNT na terytorium kraju, należy uznać za prawidłowe.

Stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Ponadto zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne, za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (...).

W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, które poprzedza w przedmiotowej sprawie nabycie towarów przywiezionych z Chin i Pakistanu z odprawą celną dokonaną w Niemczech, obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT.

Zatem, Wnioskodawca zobowiązany był do wystawienia faktury wewnętrznej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dla którego obowiązek podatkowy powstał, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy (dostawa - lipiec 2009 r.), tj. 15 sierpnia 2009 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, czyli po miesiącu, w którym towar został przetransportowany do Polski, należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do problemu ustalania podstawy opodatkowania należy mieć na uwadze przepis art. 31 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku; wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia, opisanego w złożonym wniosku, należy uznać cenę nabycia tych towarów, a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez podmiot, który sprzedał Wnioskodawcy towary.

Tak określona podstawa opodatkowania obejmie też podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku (art. 31 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 31 ust. 5 ustawy).

A zatem, do podstawy opodatkowania należy włączyć cło uiszczone na terytorium Niemiec w związku z importem towarów będących następnie przedmiotem przemieszczenia.

Tak określona podstawa opodatkowania będzie powiększona o wydatki dodatkowe, pod warunkiem, że wydatki te będą pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Wszystkie inne koszty uboczne pobierane przez Przedstawiciela podatkowego, za które zapłata zostanie dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz tego Przedstawiciela podatkowego nie będą powiększały podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem, biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, iż kosztów transportu, rozładunku i kosztów manipulacyjnych przedmiotowego towaru z Niemiec do Polski - zgodnie z art. 31 ust. 2 ustawy - nie wlicza się do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ nie są one pobierane przez dostawcę towaru z kraju trzeciego.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (...).

W niniejszej sprawie faktura za towar została wystawiona przez kontrahenta chińskiego w związku z importem towarów, który miał miejsce na terytorium Niemiec (faktura od kontrahenta z Chin nie dokumentuje (rozpoznaje) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

Zatem, Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury wewnętrznej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dla którego obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy (tekst jedn.: 15 sierpnia 2009 r.) oraz winien zastosować do przeliczenia kwot określonych w walucie obcej średni kurs waluty ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. w przedmiotowej sprawie z dnia 14 sierpnia 2009 r.

Natomiast w przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Stosownie do art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług pomocniczych do usług transportowych, takich jak załadunek, rozładunek, przeładunek i podobne czynności miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Artykuł 28 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3, który wskazuje, iż w przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Przy czym w myśl ust. 4 tego artykułu, przepis ust. 3 stosuje się również odpowiednio do usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b, jeżeli usługi te są bezpośrednio związane z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów.

Zgodnie z art. 97 ust. 10 ustawy, podmioty o których mowa w ust. 1 i 2, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przy nabywaniu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji potwierdzonym kodem PL.

Z wniosku wynika, że przedstawiciel podatkowy w związku z przedmiotowym nabyciem towaru w Chinach (Pakistanie), świadczy dla Wnioskodawcy również usługę transportową, rozładunku ponosi również koszty manipulacyjne, którymi obciąża Wnioskodawcę. Powyższe należy uznać za świadczenie złożone, bowiem jest świadczeniem dwóch lub więcej usług, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, zatem wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT.

Zatem, jeżeli nabywca (Wnioskodawca) wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towaru z terytorium Niemiec na terytorium Polski, podał niemieckiej firmie świadczącej tę usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku na terytorium kraju, to miejscem świadczenia ww. usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer, czyli Polska, zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy.

Przez import usług, stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Jednakże ww. przepisu nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów - art. 17 ust. 2 ustawy.

Natomiast art. 17 ust. 4 ustawy stanowi, iż w przypadkach wymienionych w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że - z uwagi na fakt, iż ww. usługa transportu jest nabywana przez Wnioskodawcę od podmiotu posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Polski (firmy niemieckiej) i podlega zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy opodatkowaniu na terytorium Polski - Wnioskodawca jest zobligowany, zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy, do rozliczenia podatku z tytułu importu ww. usługi.

Generalna zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Od powyższej ogólnej zasady ustawodawca dla szeregu usług w tym dla usług transportu określił w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego między innymi.

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku usług transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promilami, samolotami i śmigłowcami powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania tych usług. Przepis ten stosuje się również do importu usług - zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy.

Zasady dokumentowania świadczenia usług transportowych fakturami określone zostały w § 11 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Zgodnie z ww. przepisami (§ 11 ust. 1 i 2), w przypadkach dotyczących między innymi usług transportowych, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego, nie wcześniej jednak niż 30. dnia przed powstaniem tego obowiązku.

Zatem dla usług transportowych i spedycyjnych obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, termin wystawienia faktury wynika z § 11 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., natomiast przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania w walucie obcej na złote, dokonuje się zgodnie z art. 31a ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usługi transportowej jest, w myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a, w zw. z art. 19 ust. 19, moment otrzymania przez usługodawcę (w przedstawionym stanie faktycznym - moment przekazania przez usługobiorcę) całości lub części zapłaty lub gdy płatności takie nie miały miejsca - 30. dzień licząc od dnia wykonania usługi.

Zatem należy stwierdzić, iż prawidłowym jest, że Wnioskodawca usługę transportową obejmującą również rozładunek i koszty manipulacyjne, wykonywane przez przedstawiciela podatkowego, opodatkowuje odrębnie i traktuje jako import usług.

Natomiast nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązek podatkowy od tych usług powstaje w dniu wystawienia faktury oraz stosuje kurs waluty z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

W konsekwencji powyższego oceniając całościowo stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę odnośnie wszystkich pytań, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r., bowiem wniosek został złożony w dniu 26 października 2009 r. oraz dotyczy zaistniałego stanu faktycznego w połowie 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.