IBPP2/443-870/09/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* określenia czy zwrot kosztów na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę we Francji stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski

* uznania czy z tytułu "kosztu kapitału" dochodzi do importu usługi finansowej zwolnionej z podatku od towarów i usług, dla której Spółka jest podatnikiem

- jest prawidłowe.

W dniu 26 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy zwrot kosztów na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę we Francji stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski oraz uznania czy z tytułu "kosztu kapitału" dochodzi do importu usługi finansowej zwolnionej z podatku od towarów i usług, dla której Spółka jest podatnikiem.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 stycznia 2010 r. znak: IBPP2/443-870/09/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest firmą produkującą podzespoły samochodowe. Spółka należy do grupy kapitałowej, do której należy również N.F.

Spółka N.F. zawarła umowę - list intencyjny, z firmą P. na dostawę podzespołów samochodowych.

Spółka N.F. zapłaciła na rzecz P. kwotę za "wynagrodzenie za zwiększenie wydajności produkcji". N.F. ponosi także inne koszty związane z przygotowaniem powyższej produkcji w ramach projektu P., które zostaną fakturowane na Wnioskodawcę, a które nie są objęte niniejszym zapytaniem.

Zgodnie z zasadami panującymi w grupie, zlecenie to przez N.F. zostało przekazane na rzecz Wnioskodawca.

W związku z tym, na podstawie przedmiotowego porozumienia Wnioskodawcy poniesie następujące wydatki:

- zwrot na rzecz N.F. kwoty zapłaconej pierwotnie przez nią na rzecz P. tytułem "zwiększenia wydajności produkcji";

- zapłatę na rzecz N.F. kwoty tytułem "kosztu kapitału",

Poprzez "zwiększenie wydajności produkcji", należy rozumieć pełne wdrożenie przez Spółkę procesów związanych z produkcją elementów będących przedmiotem umowy. Wiąże się to z zawarciem długookresowego porozumienia na realizację danego podzespołu, który pozwoli w trakcie okresu jego produkcji doskonalić Spółce efektywność jego wytwarzania. Tym samym Spółka będzie mogła ponosić mniejsze wydatki związane z wytworzeniem jednostkowej części, co przełoży się automatycznie na wzrost z upływem czasu osiąganej przez nią marży.

Natomiast przez "koszt kapitału" należy rozumieć wynagrodzenie za usługę polegającą na sfinansowaniu przez jeden z podmiotów z Grupy kapitałowej wydatków innego podmiotu z tej samej Grupy.

Zapłata za "koszt kapitału" wynika z faktu, że pierwotnie wynagrodzenie dla P. zapłaciła N.F. Obecnie Wnioskodawca ma zwrócić tą kwotę na rzecz N.F. Zgodnie z zasadami obowiązującymi w grupie, do której należy zarówno Wnioskodawca, jak i N.F. W sytuacji, gdy jeden podmiot A zwraca podmiotowi B koszty poniesione pierwotnie przez ten podmiot B w związku z przekazaniem zlecenia podmiotowi A, to podmiotowi B przysługuje "wynagrodzenie" na ustalonym w grupie poziomie. Jest to gratyfikacja dla tego podmiotu za zaangażowanie swojego kapitału przez pewien okres w zlecenie, które następnie zostało przekazane innemu podmiotowi. Wynagrodzenie zostało skalkulowane w oparciu o zasady panujące w grupie, zgodnie z którymi podmiotowi finansującemu zobowiązanie innego podmiotu przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości 1/12 z 896 kwoty sfinansowanego kapitału.

Na podstawie zlecenia przekazanego Spółce od N.F., Wnioskodawca rozpocznie produkcję i sprzedaż podzespołów i części zamiennych do samochodów. Produkcja rozpocznie się gdy Wnioskodawca osiągnie gotowość do produkcji i sprzedaży (poprzez przygotowanie linii produkcyjnej), a P. dokona pierwszych zamówień. Planowanym terminem pierwszej sprzedaży w ramach projektu P. jest styczeń 2010 r., jednakże termin ten może ulec zmianie. Okres, przez jaki będzie dokonywana produkcja i sprzedaż podzespołów uzależniony jest od tego, jak długo dany model samochodu będzie przez P. sprzedawany. Spółka nie ma wpływu na okres długości podzespołów, który uzależniony jest tylko i wyłącznie od P. Prawdopodobnie będzie to okres od 3 do 5 lat, co wynika z listu intencyjnego - porozumienia między N.F. a P.

Wnioskodawca zaznaczył ponadto, że N.F. w zakresie w jakim została zawarta umowa z P., której dotyczy zapytanie, nie będzie realizowała na rzecz P. żadnej sprzedaży. Możliwe jest jednak, że w pierwszym okresie rozruchu projektu początkowe partie wyrobów gotowych w ramach projektu P. będą sprzedawane do P. za pośrednictwem N.F.

W momencie bezpośredniej sprzedaży wyrobów gotowych przez Wnioskodawcę do P., N.F. przysługuje prowizja od Wnioskodawcy z tytułu pozyskania przez nią klienta (P.). Wysokość prowizji między Wnioskodawcą a N.F. reguluje umowa dot. prowizji realizowanych w takich przypadkach między firmami należącymi do N. Group.

Docelowo całość sprzedaży z przekazanego zlecenia realizować będzie Wnioskodawca. W związku z tym całość kosztów związanych z zleceniem obciąża Wnioskodawcę.

Spółka nie pozyskuje "know-how", ani żadnej specjalistycznej wiedzy. Nie nabywa również żadnych licencji, sublicencji, czy tego typu podobnych usług. N.F. wystawiła na rzecz Wnioskodawcy faktury, ponadto pomiędzy obydwoma podmiotami zawarta została umowa, w ramach której uregulowany został sposób rozliczenia przedmiotowych kosztów.

Dodatkowo w piśmie z dnia 11 stycznia 2010 r. Wnioskodawca odniósł się do prośby wyrażonej w wezwaniu tut. organu z dnia 4 stycznia 2010 r. znak: IBPP2/443-870/09/WN, o podanie symbolu PKWiU określającego usługi finansowe. Spółka stoi na stanowisku, iż nie ma potrzeby wskazania symbolu PKWiU dla usługi finansowej opisanej w przedmiotowym wniosku. Stosownie bowiem do art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: "ustawa o VAT"), przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Z kolei w art. 27 ust. 4 pkt 4 mówi się o usługach finansowych nie podając jednocześnie dla nich symbolu PKWiU. Tym samym ustawodawca wskazując w art. 27 ustawy o VAT usługi finansowe nie posłużył się symbolem PKWiU.

Zdaniem Spółki zaś, zgodnie z klasyfikacją Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) usługi finansowe pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowanymi są usługami wymienionymi w sekcji J PKWiU. Zgodnie z pozycją nr 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT usługi wymienione w sekcji J PKWiU są zwolnione z podatku od towarów i usług (z wyjątkami - bez znaczenia dla sprawy).

Ponadto Wnioskodawca dodał, iż "Wynagrodzenie to wynika z wypracowanej na przestrzeni lat praktyki w branży motoryzacyjnej, polegającej na "dzieleniu się" - współuczestnictwie przez zleceniodawcę w zwiększającej się z biegiem lat marży uzyskiwanej na wyprodukowaniu jednostkowego elementu przez zleceniobiorcę. Jest to nieodzowny warunek, bez którego Spółki z powyższej branży nie zgadzają się zawierać kontraktów."

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot kosztów na rzecz N.F. (poniesionych przez N.F. na rzecz P.) nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 27 ustawy o VAT zasadą jest, że czynności podlegają opodatkowaniu w miejscu, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności. N.F. w fakturze wystawionej Wnioskodawcy nie opodatkowała francuskim podatkiem VAT wydatków z tytułu zwrotu kosztów poniesionych przez nią na rzecz P.

Od przepisu tego przewidziane są liczne wyjątki w dalszych ustępach art. 27, jak i w art. 28.

Przepisy te nie przewidują jednak szczególnego miejsca opodatkowania dla usług, z tytułu których Spółka dokonała płatności na rzecz N.F.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić trzeba, że czynności dokonane przez N.F. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, a zatem Spółka nie ma z tego tytułu żadnych obowiązków na terytorium Polski.

W zakresie pytania 2, zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym stanie faktycznym występuje import usługi finansowej. W związku z tym Spółka będzie podatnikiem z tego tytułu. Jednocześnie usługa ta jest zwolniona z opodatkowania.

Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym będzie miała do czynienia z importem usługi finansowej, która będzie zwolniona z VAT w odniesieniu do wydatków na "kosztu kapitału".

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Zatem w świetle wyżej przedstawionych przepisów nie ulega wątpliwości, że udzielenie pożyczki będzie stanowiło usługę, co do zasady, opodatkowaną podafkiem od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług należy rozumieć świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Ten przepis stanowi, że podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Oznacza to, że jeżeli usługi są świadczone na rzecz polskich podatników przez usługodawców mających siedzibę poza terytorium Polski, to, co do zasady, polscy podatnicy dokonują "importu usług", są także zobowiązani do "rozliczenia" podatku od towarów i usług w Polsce. W przypadku usług finansowych, m.in. takich jak wynagrodzenie za czasowe korzystanie z cudzego kapitału. Przepis ten stosuje się, gdy nabywca usługi jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a także posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju - Polski.

Reasumując w celu określenia, czy przy "koszcie kapitału" występuje import usług, należy sprawdzić, czy łącznie spełnione są następujące przesłanki:

Pkt 1 i 2

Czasowe korzystanie z cudzego kapitału, w ocenie Spółki jest usługą. Zawarcie w umowie pomiędzy Wnioskodawcą, a N.F. postanowień dotyczących konieczności zapłaty za czasowe korzystanie przez Wnioskodawcę z kapitału N.F. spowoduje, iż mamy do czynienia z odpłatnością. Istotą tej zapłaty jest bowiem zapłata pożyczkodawcy za możliwość korzystania z udostępnionego kapitału.

Pkt 3

Aby doszło do importu usług musi być ona wyświadczona przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Przepis nie formułuje w tym zakresie żadnych wskazówek. Zatem wydaje się, iż posłużyć się należy definicją zawartą w art. 15 ustawy VAT. W związku z tym, że N.F. jest zarejestrowana na terytorium Francji jako podatnik VAT, to również w ocenie Spółki jest spełniona również przesłanka. Co więcej świadczy ona usługi w zakresie udzielania pożyczek poza systemem bankowym, co powoduje, iż spełnione są warunki konieczne do spełnienia definicji podatnika zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy VAT. Działalność gospodarcza jako działalność przesądzająca o uzyskaniu status VAT obejmuje również w myśl art. 15 ust. 2 czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Spółka N.F. czasowo ponosząc koszty za inny podmiot z tytułu których otrzymuje wynagrodzenie w postaci "kosztu kapitału", w ten właśnie sposób wykorzystuje dla celów zarobkowych posiadane środki finansowe.

Pkt 4

Bezdyskusyjne jest również, że Spółka jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Pkt 5

Podstawowa zasada dotycząca miejsca świadczenia usług została wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od powyższej zasady przewidziane zostało m.in. w art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

- osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub

- podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę,

miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres łub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się m.in. do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki. Usługi te podlegają zatem opodatkowaniu w kraju siedziby nabywcy.

W ocenie Spółki czynności związane z zawarciem przez Spółkę umowy, na podstawie której zobowiązuje się ona do zapłaty za korzystanie z cudzego kapitału należy zaliczyć do usług finansowych, pomimo faktu, iż usługi te nie są w istocie świadczone przez instytucję finansową. Przepisy 112 Dyrektywy harmonizującej podatek VAT w Europie, a także orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazują, iż dla uznania, że dana usługa jest usługą bankową lub np. ubezpieczeniową nie jest konieczne świadczenie jej przez podmiot wyspecjalizowany w świadczeniu tego rodzaju usług, który działa na podstawie zezwolenia, np. bank. Jeżeli usługi bankowe są świadczone przez podmioty inne niż banki, to miejscem opodatkowania danej usługi jest również kraj siedziby nabywającego usługę. Zasada ta dotyczy także usług finansowych, co oznacza, iż usługa taka nie musi być świadczona przez instytucję finansową, aby uznać ją za usługę finansową w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT. W przedmiotowej sprawie stroną zawieranego kontraktu jest N.F., która nie jest bankiem, ani też instytucją finansową. Nie zmienia to jednak faktu, iż usługę tę można zaliczyć do usług finansowych.

Podsumowując, usługi nabywane przez Spółkę należy zaliczyć do usług finansowych, dla których miejscem opodatkowania jest kraj siedziby nabywającego usługę. W myśl art. 17 ust. 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikiem podatku od towarów i usług jest również podmiot, który dokonuje importu usług (usługobiorca). Spółka posiada siedzibę i miejsce prowadzenia działalności na terenie Polski, zatem w myśl wyżej powołanych przepisów, jako usługobiorca usług finansowych, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu importu usług.

Zdaniem Spółki, zgodnie z klasyfikacją Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) usługi finansowe pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowanymi są usługami wymienionymi w sekcji J PKWiU. Zgodnie zaś z pozycją nr 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT usługi wymienione w sekcji J PKWiU są zwolnione z podatku od towarów i usług (z wyjątkami - bez znaczenia dla sprawy). Zatem importowana usługa finansowa będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem "towarów", zdefiniowanym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z powyższego przepisu, świadczenie usług (za wyjątkiem ściśle określonego w art. 8 ust. 2 ustawy przypadku), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Jednocześnie świadczenie usług pod tytułem odpłatnym może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej odbiorcą istnieje jawny dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Na mocy art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Artykuł 8 ust. 4 stanowi, iż przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest firmą produkującą podzespoły samochodowe. Spółka należy do grupy kapitałowej, do której należy również N.F.

Spółka N.F. zawarła umowę - list intencyjny, z firmą P. na dostawę podzespołów samochodowych.

Spółka N.F. zapłaciła na rzecz P. kwotę za "wynagrodzenie za zwiększenie wydajności produkcji". N.F. ponosi także inne koszty związane z przygotowaniem powyższej produkcji w ramach projektu P., które zostaną fakturowane na Wnioskodawcę, a które nie są objęte niniejszym zapytaniem.

Zgodnie z zasadami panującymi w grupie, zlecenie to przez N.F. zostało przekazane na rzecz Wnioskodawca.

W związku z tym, na podstawie przedmiotowego porozumienia Wnioskodawcy poniesie następujące wydatki:

- zwrot na rzecz N.F. kwoty zapłaconej pierwotnie przez nią na rzecz P. tytułem "zwiększenia wydajności produkcji";

- zapłatę na rzecz N.F. kwoty tytułem "kosztu kapitału",

Poprzez "zwiększenie wydajności produkcji", należy rozumieć pełne wdrożenie przez Spółkę procesów związanych z produkcją elementów będących przedmiotem umowy. Wiąże się to z zawarciem długookresowego porozumienia na realizację danego podzespołu, który pozwoli w trakcie okresu jego produkcji doskonalić Spółce efektywność jego wytwarzania. Tym samym Spółka będzie mogła ponosić mniejsze wydatki związane z wytworzeniem jednostkowej części, co przełoży się automatycznie na wzrost z upływem czasu osiąganej przez nią marży.

Natomiast przez "koszt kapitału" należy rozumieć wynagrodzenie za usługę polegającą na sfinansowaniu przez jeden z podmiotów z Grupy kapitałowej wydatków innego podmiotu z tej samej Grupy.

Zapłata za "koszt kapitału" wynika z faktu, że pierwotnie wynagrodzenie dla P. zapłaciła N.F. Obecnie Wnioskodawca ma zwrócić tą kwotę na rzecz N.F. Zgodnie z zasadami obowiązującymi w grupie, do której należy zarówno Wnioskodawca, jak i N.F. W sytuacji, gdy jeden podmiot A zwraca podmiotowi B koszty poniesione pierwotnie przez ten podmiot B w związku z przekazaniem zlecenia podmiotowi A, to podmiotowi B przysługuje "wynagrodzenie" na ustalonym w grupie poziomie. Jest to gratyfikacja dla tego podmiotu za zaangażowanie swojego kapitału przez pewien okres w zlecenie, które następnie zostało przekazane innemu podmiotowi. Wynagrodzenie zostało skalkulowane w oparciu o zasady panujące w grupie, zgodnie z którymi podmiotowi finansującemu zobowiązanie innego podmiotu przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości 1/12 z 896 kwoty sfinansowanego kapitału.

Na podstawie zlecenia przekazanego Spółce od N.F., Wnioskodawca rozpocznie produkcję i sprzedaż podzespołów i części zamiennych do samochodów. Produkcja rozpocznie się gdy Wnioskodawca osiągnie gotowość do produkcji i sprzedaży (poprzez przygotowanie linii produkcyjnej), a P. dokona pierwszych zamówień. Planowanym terminem pierwszej sprzedaży w ramach projektu P. jest styczeń 2010 r., jednakże termin ten może ulec zmianie. Okres, przez jaki będzie dokonywana produkcja i sprzedaż podzespołów uzależniony jest od tego, jak długo dany model samochodu będzie przez P. sprzedawany. Spółka nie ma wpływu na okres długości podzespołów, który uzależniony jest tylko i wyłącznie od P. Prawdopodobnie będzie to okres od 3 do 5 lat, co wynika z listu intencyjnego - porozumienia między N.F. a P.

Zaznaczyć ponadto należy, że N.F. w zakresie w jakim została zawarta umowa z P., której dotyczy zapytanie, nie będzie realizowała na rzecz P. żadnej sprzedaży. Możliwe jest jednak, że w pierwszym okresie rozruchu projektu początkowe partie wyrobów gotowych w ramach projektu P. będą sprzedawane do P. za pośrednictwem N.F.

W momencie bezpośredniej sprzedaży wyrobów gotowych przez Wnioskodawcę do P., N.F. przysługuje prowizja od Wnioskodawcy z tytułu pozyskania przez nią klienta (P.). Wysokość prowizji między Wnioskodawcą a N.F. reguluje umowa dot. prowizji realizowanych w takich przypadkach między firmami należącymi do N. Group.

Docelowo całość sprzedaży z przekazanego zlecenia realizować będzie Wnioskodawca. W związku z tym całość kosztów związanych ze zleceniem obciąża Wnioskodawcę.

Spółka nie pozyskuje "know-how", ani żadnej specjalistycznej wiedzy. Nie nabywa również żadnych licencji, sublicencji, czy tego typu podobnych usług. N.F. wystawiła na rzecz Wnioskodawcy faktury, ponadto pomiędzy obydwoma podmiotami zawarta została umowa, w ramach której uregulowany został sposób rozliczenia przedmiotowych kosztów.

Ponadto Wnioskodawca dodał, iż "Wynagrodzenie to wynika z wypracowanej na przestrzeni lat praktyki w branży motoryzacyjnej, polegającej na "dzieleniu się" - współuczestnictwie przez zleceniodawcę w zwiększającej się z biegiem lat marży uzyskiwanej na wyprodukowaniu jednostkowego elementu przez zleceniobiorcę. Jest to nieodzowny warunek, bez którego Spółki z powyższej branży nie zgadzają się zawierać kontraktów."

Dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług, bardzo istotne znaczenie ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz brzmienie pytania sformułowanego w treści wniosku, tj. czy zwrot kosztów na rzecz N.F. stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski stwierdzić należy, iż na podstawie przywołanych powyżej przepisów podatkowych podkreślenia wymaga fakt, iż przedmiotem dostawy towarów, o której jest mowa w ww. przepisie art. 7 ust. 1 ustawy musi być towar w rozumieniu jego ustawowej definicji wyrażonej w art. 2 pkt 6 ustawy. Wśród wymienionych w tej regulacji dóbr nie wymieniono pieniądza, w tym również zwrotu kwot pieniężnych wynikających z porozumienia zawartego pomiędzy Wnioskodawcą a N.F. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym nie można mówić o dokonywaniu dostawy towarów podlegającej podatkowi od towarów i usług.

Jednocześnie należy stwierdzić, iż czynność zwrotu na rzecz N.F. kwoty zapłaconej pierwotnie przez nią na rzecz P. w imieniu Wnioskodawcy, nie stanowi również świadczenia usług, o którym jest mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Aby dana czynność stanowiła usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem, musi mieć ona m.in. charakter wzajemny (odpłatny). Tymczasem samo zwrócenie kwoty pieniężnej przez Wnioskodawcę będącej rezultatem zawartego pomiędzy stronami porozumienia, nie powoduje obowiązku świadczenia wzajemnego pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Tak więc zwrot kwoty zapłaconej pierwotnie przez N.F. na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Wnioskodawcą a firmą N.F., nieposiadającą zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie stanowi czynności podlegającej na opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż zwrot kosztów na rzecz N.F. (poniesionych przez N.F. na rzecz P.) nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do pytania nr 2, tj. czy z tytułu "kosztu kapitału" dochodzi do importu usługi finansowej zwolnionej z podatku od towarów i usług, dla której Spółka jest podatnikiem, tut. Organ zauważa, iż w myśl art. 27 ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4 w związku z ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy, miejscem świadczenia usług finansowych - w przypadku, gdy usługi te świadczone są na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - jest miejsce, gdzie nabywca tej usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zatem, w przypadku usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy, świadczonych na rzecz podmiotów wymienionych w ust. 3 tego artykułu, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia jest ich usługobiorca.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz brzmienie przytoczonych przepisów stwierdzić należy, iż miejscem świadczenia nabywanej przez Wnioskodawcę od podatników mających siedzibę na terytoriach innych państw członkowskich usługi finansowej, jest terytorium kraju.

Podatnikami, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w świetle ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Natomiast, stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Uwzględniając zatem powołane wyżej regulacje prawne stwierdza się, że nabywane przez Wnioskodawcę, posiadającego status podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy, usługi finansowe od podmiotu zagranicznego, m.in. takie jak czasowe korzystanie z cudzego kapitału, stanowią import usług, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju. W przypadku bowiem, gdy nabywcą usługi finansowej jest podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski, czynność ta podlega opodatkowaniu w Polsce, a podmiotem obowiązanym do jej rozliczenia jest usługobiorca. W opisanej sprawie Wnioskodawca jest zobowiązany rozpoznać u siebie obowiązek podatkowy w związku z importem usługi finansowej.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwości stosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod pozycją 3 ww. załącznika, wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU Sekcja J ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

Użycie przez ustawodawcę oznaczenia "ex" przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danego wyrobu lub usługi z danego grupowania.

Reasumując, nabywana przez Wnioskodawcę, od podatnika posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, usługa polegająca na czasowym korzystaniu z cudzego kapitału, stanowi import usługi finansowej. Do rozliczenia tej transakcji w zakresie podatku od towarów i usług obowiązany będzie Wnioskodawca, jako nabywca przedmiotowych usług. Jednakże usługi te, o ile oczywiście są one sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 65-67, będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, jako wymienione w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionym stanie faktycznym będzie on miał do czynienia z importem usługi finansowej, która będzie zwolniona z VAT w odniesieniu do wydatków na "kosztu kapitału", należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, iż tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji klasyfikacji usług, według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wyrobu lub usługi, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do niżej wskazanych pytań:

* Czy poniesione przez podatnika wydatki z tytułu zwrotu kosztów poniesionych przez N.F. na rzecz P. oraz "koszt kapitału" stanowią koszty uzyskania przychodów.

* W jakim momencie należy zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

* Czy wypłacane kwoty (zwrot kosztów poniesionych pierwotnie przez N.F., jak i wynagrodzenie z tytułu "korzystania z kapitału") na rzecz N.F. podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych na terytorium Polski.

jest przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.