IBPP2/443-870/08/EJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2008 r. (data wpływu 18 września 2008 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 18 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie materiałów i towarów sprzedawanych po obniżonej cenie - jest prawidłowe.

W dniu 18 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie materiałów i towarów sprzedawanych po obniżonej cenie. Ww. wniosek został uzupełniony pismem (data wpływu 18 listopada 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 listopada 2008 r. znak: IBPP2/443-870/08/EJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć akcję promocyjną, w której przy zakupie towarów Wnioskodawcy klient otrzyma punkty. Za zebranie odpowiedniej ilości punktów klient będzie miał możliwość dokonania zakupu towaru do określonej kwoty za 1% jego wartości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji mamy do czynienia z udzieleniem rabatu kwotowego. Ponieważ prawo zakupu po obniżonej cenie jest związane ze spełnieniem przez klienta określonego warunku tj. zakupu większej partii towaru po normalnej, rynkowej cenie. Opisana akcja promocyjna wynika z przyjętej przez podatnika strategii prowadzenia działalności, mającej na celu uatrakcyjnienie i zwiększenie sprzedaży. Wszelkie czynności podejmowane przez podatnika mają swoje uzasadnienie ekonomiczne i gospodarcze. Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług "obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uzyskanych reklamacji i skont)..."

W związku z powyższym podstawę opodatkowania w opisanej sytuacji będzie stanowiła kwota żądana od nabywcy pomniejszona o podatek należny, a więc z uwzględnieniem przyznanych rabatów.

Podobne stanowisko zajął Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu w interpretacji prawa podatkowego z 26 czerwca 2007 r. sygn. ZP/443-68/07 pisząc "... podstawą opodatkowania przy sprzedaży z dużym rabatem, o którym mowa wyżej będzie faktyczna cena (tj. cena promocyjna), o ile będzie to uzasadnione względami ekonomicznymi i spodziewanymi korzyściami...".

Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do odliczenia VAT naliczonego od materiałów i towarów zakupionych do akcji promocyjnej, ponieważ zakupy te są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a udzielone rabaty mają na celu zintensyfikowanie przychodu.

Ponadto w dodatkowym piśmie (data wpływu 18 października 2008 r.), będącym uzupełnieniem wniosku z dnia 4 września 2008 r. Wnioskodawca wskazał, że zakupy materiałów i towarów sprzedawanych po obniżonej cenie związane są z działalnością opodatkowaną spółki i stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 29 ust. 1 powołanej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z ust. 4 art. 29 powołanej ustawy obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Kwestia dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów nie została uregulowana przepisami prawa podatkowego, a więc również przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1992):

* rabat - to zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie;

* skonto - to zniżka ceny towaru objętego sprzedażą kredytową albo ratalną, udzielona nabywcy płacącemu gotówką;

* opust - to zniżka ceny kupna, przyznawana nabywcy przez sprzedawcę (zwykle przy zakupach hurtowych); bonifikata - to zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, gdy wypłacony rabat (zgodnie z umową handlową) związany jest z konkretną dostawą to powinien być traktowany jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia kwoty należnej z tytułu sprzedaży, czyli obrotu (rabat pieniężny zatem udzielany z tytułu zrealizowania konkretnej dostawy ma bezpośredni wpływ na wartość tej transakcji i w konsekwencji prowadzi do obniżenia ceny i tym samym obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć akcję promocyjną, w której przy zakupie towarów Wnioskodawcy klient otrzyma punkty. Za zebranie odpowiedniej ilości punktów klient będzie miał możliwość dokonania zakupu towaru do określonej kwoty za 1% jego wartości.

Akcja promocyjna będzie więc realizowana przez Wnioskodawcę w formie rabatu cenowego, którego udzielenie związane będzie z konkretną dostawą. Zatem zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT podstawą opodatkowania będzie kwota należna od klienta, a więc z uwzględnieniem rabatu, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W tej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Prawidłowe jest także stanowisko Wnioskodawcy odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego od materiałów i towarów sprzedawanych po obniżonej cenie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy).

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stwierdza jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie realizacja tego prawa została ograniczona warunkami określonymi w przepisie art. 88 ustawy o podatku VAT.

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Należy jednocześnie podkreślić, iż uznanie poniesionych wydatków na towary i usługi za koszt uzyskania przychodów nie powoduje automatycznie powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie powyższych towarów bądź usług. Zatem fakt, iż dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu jest kwestią odrębną od tego czy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W pierwszej kolejności bowiem należy dokonać analizy, czy dany zakup towaru bądź usługi związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika, a dopiero w drugiej kolejności (jeżeli dany zakup jest związany z czynnościami opodatkowanymi) - czy można go uznać za koszt uzyskania przychodu. Zatem jeżeli wydatki poniesione przez Podatnika nie są związane z czynnościami opodatkowanymi, fakt uznania ich za koszt uzyskania przychodu jest sprawą wtórną i pozostającą bez wpływu na możliwość odliczenia podatku naliczonego. W związku z powyższym, podatnik może obniżyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi i co do zasady jest kosztem uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zakupy materiałów i towarów zakupionych do akcji promocyjnej związane są z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, udzielone rabaty mają na celu zintensyfikowanie przychodu. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że zakupy materiałów i towarów sprzedawanych po obniżonej cenie związane są z działalnością opodatkowaną spółki i stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Z tego też powodu Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie materiałów i towarów, o których mowa we wniosku.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało całościowo uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.