IBPP2/443-862/11/BW

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2011 r. (data złożenia osobiście w siedzibie tut. organu 28 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy odsetki od jednorazowo udzielonej pożyczki można uznać za obrót uzyskany z usług wykonywanych sporadycznie i na podstawie art. 90 ust. 6. ustawy o podatku od towarów i usług, nie wliczyć ich do obrotu, o którym mowa w ww. art. 90 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy odsetki od jednorazowo udzielonej pożyczki można uznać za obrót uzyskany z usług wykonywanych sporadycznie i na podstawie art. 90 ust. 6. ustawy o podatku od towarów i usług, nie wliczyć ich do obrotu, o którym mowa w ww. art. 90 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest płatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą i w ewidencji działalności gospodarczej ma wpisany przedmiot działalności gospodarczej:

* 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi

* 68.10.Z - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek

* 64.92.Z - Pozostałe formy udzielania kredytu

* 64.99.Z - Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych

* 64.19.Z - Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych.

Jednak głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. W roku 2010 w sierpniu Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość, którą wcześniej wydzierżawiała, za kwotę 2.875.630,40 zł + 22% podatku VAT tj. 3.508.269,09 zł (trzy miliony pięćset osiem tysięcy dwieście sześćdziesiąt dziewięć złotych dziewięć groszy), w grudniu 2010 r. siostra Wnioskodawczyni zwróciła się do niej z pytaniem czy nie chciałaby udzielić na wiosnę 2011 r. pożyczki spółce z o.o. w której ona jest jednym z udziałowców w kwocie 300-400 tys. zł. Wnioskodawczyni wyraziła zainteresowanie gdyż propozycja była intratna ponieważ proponowali oprocentowanie około 12%, w skali roku, tj. około 7% korzystniej niż w banku tym bardziej iż po sprzedaży nieruchomości w sierpniu 2010 r. Wnioskodawczyni miała wolne środki na lokacie terminowej w banku.

W styczniu 2011 Wnioskodawczyni rozszerzyła działalność o:

* 64.92.Z - Pozostałe formy udzielania kredytu

* 64.99.Z - Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych

* 64.1.Z - Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych

a następnie w kwietniu roku 2011 (2011.04.28) Wnioskodawczyni zawarła umowę pożyczki, Wnioskodawczyni jako pożyczkodawca, z spółką z o.o., w której jej siostra jest jednym z udziałowców i udzieliła pożyczki spółce z o.o. na okres 3 lat w kwocie 300.000 zł (trzysta tysięcy złotych) z 12% oprocentowaniem w skali roku, 1% miesięcznie, spółka jest zobowiązana do wypłacania Wnioskodawczyni odsetek co miesiąc i do zwrotu kapitału podstawowego w trzech równych ratach co roku po 100.000 zł, pierwszą ratę spółka ma zwrócić do 30 kwietnia 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle powyższych faktów odsetki od jednorazowo udzielonej pożyczki, spółce z o.o., można uznać za obrót (przychód) uzyskany z usług dokonywanych sporadycznie i nie wliczyć go do obrotu w myśl art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. oraz w myśl art. 90 ust. 3 tejże ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawczyni:

W opinii Wnioskodawczyni odsetki od udzielonej pożyczki można uznać za obrót (przychód) uzyskany z usług dokonywanych sporadycznie i nie wliczyć go do obrotu w myśl art. 90 ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 ponieważ:

* dla Wnioskodawczyni udzielenie pożyczki jest to transakcją o charakterze ubocznym, dla tej transakcji Wnioskodawczyni nie ponosiła praktycznie żadnych kosztów albo ponosiła je w wielkości bliskiej zera, nie wykonywała praktycznie żadnych czynności albo wykonywała je w stopniu bliskim zera, do czynności związanych z udzieleniem pożyczki nie wykorzystywała niemal w ogóle aktywów od których odliczyła podatek VAT albo wykorzystywała je w wielkości bliskiej zera

* transakcja udzielenia pożyczki stanowi dla Wnioskodawczyni jedynie, ograniczony w czasie, sposób na lokowanie nadwyżki finansowej na warunkach lepszych niż na rachunku bankowych oraz stanowi bezpieczny (w spółce jest udziałowcem jej siostra) i zyskowny sposób zagospodarowania wolnych środków

* z punktu widzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie było konieczne udzielania pożyczki

* aktywność Wnioskodawczyni w działalności gospodarczej w związku z udzieleniem pożyczki była bliska zero

* transakcja udzielenia pożyczki nie jest związana z prowadzeniem regularnej działalności finansowej i nie ma charakteru stałego

* transakcja udzielenia pożyczki nie jest związana z koniecznością rozszerzenia działalności gospodarczej

* transakcja udzielania pożyczki jest transakcją pomocniczą i uboczną w stosunku do zasadniczego przedmiotu działalności gospodarczej

* zarówno przed udzieleniem pożyczki jak i obecnie Wnioskodawczyni nigdy nie szukała potencjalnych pożyczkobiorców nigdy nikomu nie proponowała udzielenia pożyczki, ani nie była zainteresowana prowadzeniem działalności w zakresie udzielania pożyczki, powyższa pożyczka była jednorazowa incydentalna oraz sporadyczna

* proces udzielania pożyczki sprowadzał się do kilkakrotnej wymiany korespondencji meilowo, natomiast Wnioskodawczyni nigdy nie musiała i nie spotkała się z pożyczkobiorcą, pożyczkobiorca przesłał jej umowę pożyczki listem poleconym, wraz z dokumentami zabezpieczającymi pożyczkę

* umowę pożyczki zawarła jeden raz i nie zamierza zawierać następnych umów pożyczki, a na pewno nie zawrze następnej umowy pożyczki w ciągu pięciu najbliższych lat

* nie udzielenie pożyczki w żaden sposób nie zachwiałoby jej płynnością finansową, ani też nie spowodowałoby żadnych komplikacji w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku usług polegających na udzieleniu pożyczek obrotem, w rozumieniu ww. art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, są odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął). Odsetki te winny być udokumentowane fakturą VAT i zaewidencjonowane w rejestrze sprzedaży w miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 90 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie zaś z art. 90 ust. 2 ww. ustawy o VAT, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z kolei stosownie do ust. 3 tegoż artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ww. ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest płatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. W sierpniu 2010 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość, którą wcześniej wydzierżawiała, za kwotę 2.875.630,40 zł + 22% podatku VAT tj. 3.508.269,09 zł. a w grudniu 2010 r. siostra Wnioskodawczyni zwróciła się do niej z pytaniem czy nie chciałaby udzielić na wiosnę 2011 r. pożyczki spółce z o.o. w której ona jest jednym z udziałowców w kwocie 300-400 tys. zł. Wnioskodawczyni wyraziła zainteresowanie gdyż propozycja była intratna ponieważ proponowali oprocentowanie około 12%, w skali roku, tj. około 7% korzystniej niż w banku tym bardziej iż po sprzedaży nieruchomości w sierpniu 2010 r. Wnioskodawczyni miała wolne środki na lokacie terminowej w banku.

W styczniu 2011 Wnioskodawczyni rozszerzyła więc działalność o:

* 64.92.Z - Pozostałe formy udzielania kredytu

* 64.99.Z - Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych

* 64.1.Z. - Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych

a następnie 28 kwietnia 2011 r. zawarła umowę pożyczki ze spółką z o.o., w której jej siostra jest jednym z udziałowców i udzieliła pożyczki spółce z o.o. na okres 3 lat w kwocie 300.000 zł z 12% oprocentowaniem w skali roku, 1% miesięcznie.

Spółka z o.o. jest zobowiązana do wypłacania Wnioskodawczyni odsetek co miesiąc, i do zwrotu kapitału podstawowego w trzech równych ratach co roku po 100.000 zł, pierwszą ratę spółka ma zwrócić do 30 kwietnia 2012 r.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku pytania Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy odsetki od jednorazowo udzielonej pożyczki można uznać za obrót uzyskany z usług wykonywanych sporadycznie i na podstawie ww. art. 90 ust. 6. ustawy o podatku od towarów i usług, nie wliczyć ich do obrotu, o którym mowa w ww. art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie zauważyć, iż ustawodawca zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia "sporadycznie".

Z definicji słownikowych wynika, iż sporadyczny to: "zjawiający się, występujący od czasu do czasu, rzadko, nieregularny, przypadkowy".

Ponieważ ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia "sporadycznie" należy zatem skorzystać z uregulowań zawartych w przepisach prawa wspólnotowego, jak i jego ukształtowanego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Należy zauważyć, iż przepis art. 90 ust. 6 ustawy o VAT koresponduje z art. 174 ust. 2 lit. b) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się wysokości obrotu uzyskanego z transakcji związanych z pomocniczymi transakcjami w zakresie nieruchomości i z pomocniczymi transakcjami finansowymi. Pojęcie pomocniczych transakcji finansowych nie jest zdefiniowane w Dyrektywie, jednakże było już przedmiotem wielu orzeczeń TSUE.

W sprawie C-306/94 pomiędzy Regie Dauphinoise-Cabinet A.Forest SARL a Ministre du Budget, po ustaleniu, iż dokonując inwestycji finansowych i uzyskując z tego tytułu przychody, spółka działała jako podatnik podatku od wartości dodanej, Trybunał nie przychylił się do argumentacji spółki, uznając, że realizowane inwestycje finansowe nie miały incydentalnego charakteru, stanowiły bowiem bezpośrednie, stałe i konieczne uzupełnienie działalności opodatkowanej firm zarządzających nieruchomościami.

Podobne stanowisko TSUE przyjął w orzeczeniu C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro SGPS SA (EDM) przeciwko Fazenda Publica, w którym wskazał, że za sporadyczne należy uznać takie transakcje finansowe, których realizacja angażuje bardzo ograniczoną ilość towarów lub usług podlegających opodatkowaniu VAT, przy czym skala dochodu generowanego przez transakcje finansowe może być wskazówką, że nie powinny być one traktowane jako sporadyczne. Jednakże sam fakt, że dochód ten jest większy niż dochód generowany przez przedsiębiorstwo w ramach jego głównej działalności - nie wystarcza do uznania, iż dana transakcja nie posiada incydentalnego charakteru.

Zatem zgodnie z wykładnią TSUE transakcje sporadyczne to takie, które występują rzadko i nieregularnie, nie powodują istotnego zaangażowania aktywów firmy oraz nie stanowią bezpośrednich, stałych i koniecznych konsekwencji zasadniczej działalności podatnika.

Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki.

Jak wynika z wniosku, z punktu widzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni udzielenie przedmiotowej pożyczki nie było konieczne. Dla Wnioskodawczyni udzielenie niniejszej pożyczki było transakcją o charakterze ubocznym. Stanowiło dla Wnioskodawczyni jedynie, ograniczony w czasie, sposób na lokowanie nadwyżki finansowej na warunkach lepszych niż na rachunku bankowym. Wnioskodawczyni nigdy nie szukała potencjalnych pożyczkobiorców, nigdy nikomu nie proponowała udzielenia pożyczki, ani nie była zainteresowana prowadzeniem działalności w zakresie udzielania pożyczki.

Aktywność Wnioskodawczyni w działalności gospodarczej w związku z udzieleniem przedmiotowej pożyczki była bliska zero. Proces udzielania pożyczki sprowadzał się do kilkakrotnej wymiany korespondencji e-mail, natomiast Wnioskodawczyni nigdy nie musiała i nie spotkała się z pożyczkobiorcą, pożyczkobiorca przesłał jej umowę pożyczki listem poleconym, wraz z dokumentami zabezpieczającymi pożyczkę.

Wnioskodawczyni wskazała, że umowę pożyczki zawarła jeden raz i nie zamierza zawierać następnych umów pożyczki, a na pewno nie zawrze następnej umowy pożyczki w ciągu pięciu najbliższych lat.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie tut. organu, udzielona przez Wnioskodawczynię pożyczka wypełnia dyspozycje art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem odsetki od tej pożyczki nie powinny być wliczone do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione w przedmiotowej sprawie, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.