IBPP2/443-850/14/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności rozłożenia płatności na raty, z tytułu których naliczane są odsetki - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności rozłożenia płatności na raty, z tytułu których naliczane są odsetki.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 listopada 2014 r. znak: IBPP2/443-850/14/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Główną działalnością firmy Wnioskodawcy K..... w Ś. ul.... jest sprzedaż materiałów budowlanych. Dodatkowo przedmiotem działalności jest m.in. zakładanie stolarki budowlanej, roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych.

Z uwagi na sytuację gospodarczą, z niektórymi Kupującymi Wnioskodawca zawarł umowy, w ramach których udzielany jest im kredyt kupiecki w określonej wysokości i z wydłużonym terminem płatności.

Kupującego obciąża się kosztami udzielenia kredytu kupieckiego w wysokości 8% w skali roku po przekroczeniu 70 dniowego okresu kredytowania, za każdy następny dzień do dnia zapłaty lecz nie dłużej niż do 120-go dnia okresu kredytowania. Powyżej 120-go dnia, w razie opóźnienia kupującego w zapłacie należności Wnioskodawca ma prawo żądać zapłaty odsetek ustawowych. Podstawą zapłaty jest wystawiana na koniec każdego miesiąca faktura VAT z naliczonym 23% podatkiem VAT z tytułu poniesionych kosztów udzielenia kredytu kupieckiego.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że koszty udzielenia kredytu kupieckiego z tytułu przesunięcia terminu zapłaty dotyczą przesunięcia tego terminu po realizacji dostawy lub usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką w podatku od towarów i usług należy opodatkować świadczone przez Wnioskodawcę usługi finansowania klienta w ramach tak zwanego kredytu kupieckiego, w okresie od dnia następującego po dniu wskazanym w umowie jako termin płatności do dnia, w którym nastąpi faktyczna płatność wynagrodzenia należnego z tytułu dokonania dostawy towarów oraz wykonania usługi.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Finansując klienta w ramach kredytu kupieckiego Wnioskodawca świadczy usługę opodatkowaną stawką VAT w wysokości 23% ponieważ jego udzielenie związane jest z dostawą towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Podstawowa stawka VAT, wynosi obecnie 23%. Jeżeli kupujący zapłaci za dostarczony towar lub wykonana usługę w terminie określonym w umowie, wówczas nie ponosi z tego tytułu żadnych kosztów. Dopiero przekroczenie tego terminu powoduje konieczność ich poniesienia.

Wnioskodawca nie jest firmą świadczącą usługi udzielania kredytów, ani pożyczek pieniężnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (art. 15 ust. 2 ustawy).

Powołane wyżej regulacje wskazują, że w świetle definicji zawartej w cyt. art. 15 ustawy, Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu udzielania kredytu.

Jak wynika bowiem z przedstawionego w złożonym wniosku opisu stanu faktycznego głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż materiałów budowlanych. Dodatkowo przedmiotem działalności jest m.in. zakładanie stolarki budowlanej, roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych. Z uwagi na sytuację gospodarczą, z niektórymi Kupującymi Wnioskodawca zawarł umowy, w ramach których udzielany jest im kredyt kupiecki w określonej wysokości i z wydłużonym terminem płatności. Koszty udzielenia kredytu kupieckiego z tytułu przesunięcia terminu zapłaty dotyczą przesunięcia tego terminu po realizacji dostawy lub usługi.

Kredyt kupiecki nie jest niczym innym, niż odroczoną płatnością za pobrany przez kupującego towar czy też usługę. Przy takiej umowie zakup towaru bądź usługi następuje w innym momencie niż zapłata ustalonej za niego należności. Oznacza to, że sprzedawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tegoż odroczenia kredytuje nabywcę. W praktyce, kredyt kupiecki jest odłożeniem zapłaty za otrzymane towary lub usługi.

Istotą kredytu kupieckiego jest zatem relacja, w ramach której dostawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tego odroczenia kredytuje nabywcę. Dostawca godzi się bowiem na brak otrzymania płatności należności za towary w określonym terminie, czyli faktycznie środki te pozostawia w dyspozycji nabywcy w pewnym okresie czasu. Relacja ta jest zbliżona do zaciągnięcia przez nabywcę kredytu lub pożyczki w instytucji zewnętrznej, z tym, że w przypadku kredytu kupieckiego kredytowania dokonuje sam sprzedawca. Sprzedawca pobiera za powyższą usługę wynagrodzenie w postaci odsetek, co jest formą wynagrodzenia charakterystyczną dla usług finansowych, takich jak kredyt czy pożyczka.

Wynika z tego, że ekonomiczna istota oraz charakterystyczne elementy kredytu kupieckiego przesądzają o tym, że dla potrzeb rozliczeń w zakresie podatku VAT usługi polegające na udzielaniu kredytu kupieckiego należy zaklasyfikować jako usługi finansowe.

Odsetki mogą być również naliczone przez dostawcę towarów, który nalicza je w związku z rozłożeniem płatności na raty czy z opóźnieniem terminu zapłaty (tzw. kredyt kupiecki). Powyższe było przedmiotem orzeczenia w sprawie C-281/91 (Muysen De Winters Bouw-en Aannemingsbedrijf BV v. Staatssecretaris van Financien). Europejski Trybunał Sprawiedliwości wskazał w nim, że w przypadku gdy podatnik odracza swojemu klientowi termin płatności w zamian za odsetki, należy go traktować jako podmiot udzielający kredytu (czy raczej na gruncie polskich przepisów - pożyczki).

Jedynym przypadkiem, w którym Trybunał dostrzegł możliwość wliczenia odsetek do podstawy opodatkowania, był przypadek, gdy odsetki z tytułu przesunięcia terminu zapłaty dotyczyły przesunięcia tego terminu do momentu realizacji dostawy. Jeżeli zatem sprzedawca w wartości należnego mu od nabywcy świadczenia pieniężnego w zamian za wydany towar lub wykonaną usługę wlicza wartość odsetek od udzielonego kredytu kupieckiego, wielkość tych odsetek w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług także podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług taką samą stawką podatkową jak sprzedawany towar lub usługa. Kwota odsetek od udzielonego kredytu kupieckiego przez firmę niebędącą bankiem może jednak podlegać odrębnemu opodatkowaniu jako świadczenie usługi finansowej (pośrednictwa w usługach finansowych) zwolnionej z podatku.

W tym miejscu wskazać należy, iż na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że udzielanie przez Wnioskodawcę kredytu kupieckiego stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Z uwagi jednak na fakt, iż powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT - korzystać będą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-000 Bielsko-Biała.