IBPP2/443-845/13/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 września 2013 r. (data wpływu 12 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z 1 grudnia 2013 r. (data wpływu 4 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla sprzedaży udziału w lokalu użytkowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 września 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla sprzedaży udziału w lokalu użytkowym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 grudnia 2013 r. (data wpływu 4 grudnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 listopada 2013 r. znak: IBPP2/443-845/13/IK, IBPBI/1/415-932/13/AP.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o dokładne wyjaśnienie spraw podatku związanego ze sprzedażą lokalu użytkowego w budynku spółdzielczym mającym od ponad 5 lat przeniesiona przez S.M. pełną własność na rzecz Wnioskodawcy i córki Wnioskodawcy po #189; cz. (osoby fizyczne). Lokal ma założoną księgę wieczystą, a miasto przesyła decyzje płatnicze dot. dzierżawy wieczystej tej części działki jaka jest przynależna do lokalu oraz podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca jest emerytką (córka pracuje), prowadzi działalność gospodarczą i z lokalu dokonuje odpisy amortyzacyjne. Obecnie obroty tak drastycznie zmalały, że Wnioskodawca musi zakończyć działalność gospodarczą, a lokal sprzedać.

Pieniądze ze sprzedaży lokalu będą stanowiły co miesięczny dodatek, jako 2 filar do nieznacznie przekraczającej tysiąc zł emerytury Wnioskodawcy i dlatego Wnioskodawca nie może sobie pozwolić na jakiekolwiek uchybienie podatkowe i związaną z tym karą finansową.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca jest zmuszony sytuacją materialną (mały obrót) zakończyć działalność gospodarczą i sprzedać lokal. Nastąpi to równocześnie. Pozarolniczą działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1990 r. w lokalu, który początkowo wynajmował od S.M. Następnie w 1998 r. nabył spółdzielcze prawo własności do tego lokalu, a od maja 2008 r. odrębną własność lokalu i wpis do księgi wieczystej. Wnioskodawca lokal ten wprowadził do ewidencji środków trwałych w 1998 r. i w chwili sprzedaży go wykreśli. Przy nabywaniu lokalu z S.M. nie było opłaty VAT. Wnioskodawca początkowo płacił do S.M. czynsz, który był kosztem uzyskania przychodu, a po wykupie lokalu czynsz zamienił się w koszty eksploatacyjne. Faktura ta jest tak samo kosztem przychodu w #189; cz. Wnioskodawcy. Udział Wnioskodawcy w lokalu wynosi #189; cz., a córki Z. wynosi drugie #189; cz., ale działalność gospodarcza jest jednoosobowa, a nie wspólna. Wnioskodawca sprzeda lokal wraz córką równocześnie temu samemu nabywcy.

Lokal jest w bloku spółdzielczym z lat 60 XX w. Wydatki na ulepszenie były niższe niż 30% jego wartości i były poczynione przed wprowadzeniem VAT, czyli wykorzystane są dłużej niż 5 lat.

Ponadto wskazano również, że:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od roku 1990, jednoosobowo na zasadach ogólnych. Lokal został nabyty w kwietniu 1998 na podstawie spółdzielczego prawa własnościowego, a odrębną własność lokalu od 13 maja 2008 - pełne prawo własności (wpis do księgi wieczystej).

Lokal użytkowy wykorzystywany na potrzeby pozarolniczej działalności gospodarczej od roku 1990, od chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej jest to środek trwały wprowadzony do ewidencji środków trwałych od 1998. Wydatki - opłaty zwane potocznie "czynszem" wpłacane do S.M. stanowią koszty uzyskania przychodu. Lokal zostanie sprzedany równocześnie z zakończeniem działalności gospodarczej.

Nieruchomość z lat 60 XX wieku, nie pierwsze zasiedlenie, wydatki na ulepszenie poniżej 30% wartości.

Okres dłuższy niż 2 lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem. Przed uzyskaniem spółdzielczego prawa własności lokal był przedmiotem najmu od S.M. nie objętego podatkiem VAT. Przy nabyciu lokalu nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku, kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie przed wprowadzeniem podatku VAT. Lokal jest wykorzystywany w stanie ulepszonym znacznie dłużej niż 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż lokalu użytkowego objęta jest VAT-em.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Sprzedaż nie jest objęta podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. UE L Nr 347 s. 1 z późn. zm.) państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może także przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień, współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i jest określony odpowiednim ułamkiem. Każdy ze współwłaścicieli stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego może swym udziałem swobodnie rozporządzać, bez zgody pozostałych współwłaścicieli, a wyjątki wynikać mogą jedynie z przepisów prawa. Zatem w zakresie pojęcia towarów jako, budynków, budowli i ich części jak również gruntów mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej lokal będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy) bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Z przedstawionej we wniosku sytuacji wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem lokalu użytkowego od 1998 r. Do pierwszego zasiedlenia tego lokalu wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca doszło w momencie najmu tego lokalu przez Wnioskodawcę od S.M., ponieważ najem jest czynnością opodatkowaną. Skoro Wnioskodawca najmował lokal od 1990 r., to w momencie wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym tj. 4 lipca 1993 r. najem lokalu był czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie poniósł wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości lokalu.

Tak więc mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż planowana dostawa lokalu użytkowego nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego obiektu doszło w momencie oddania lokalu Wnioskodawcy w najem tj. 4 lipca 1993 r., jak również spełniony zostanie drugi warunek umożliwiający zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. lokalu minął okres dłuższy niż 2 lata.

Mając na uwadze powyższe dostawa tego lokalu będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż lokalu użytkowego nie jest objęta podatkiem VAT należało uznać za nieprawidłowe. Wyjaśnić należy, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towaru (dostawą lokalu użytkowego), która jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a zatem jest czynnością objętą tym podatkiem. Sam fakt, że czynność ta korzysta ze zwolnienia od podatku nie oznacza, że nie podlega opodatkowaniu, lecz oznacza, że jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, zwolnioną od podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla córki Wnioskodawcy, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla córki Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.