IBPP2/443-831/09/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, otrzymanej od Gminy, dopłaty do jednego wozokilometra - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, otrzymanej od Gminy, dopłaty do jednego wozokilometra.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany dalej również Spółką) powstał z przekształcenia zakładu budżetowego w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 z późn. zm.) oraz na mocy uchwały Rady Miejskiej w N. z dnia 26 października 2000 r.

Założycielem Spółki jest Gmina N., która również jest 100% udziałowcem Wnioskodawcy.

Zgodnie z umową Spółki przedmiotem działalności podstawowej jest organizacja i prowadzenie lokalnego transportu zbiorowego. Wykonywanie usług transportowych w zakresie przewozu osobowego, towarowego, w tym transportu międzynarodowego oraz inna działalność wskazana w akcie założycielskim.

Wnioskodawca świadczy wyżej wymienione usługi na podstawie zawartej umowy z Gminą N. w drodze przetargu nieograniczonego.

Przedmiotem umowy jest świadczenie usług lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta i Gminy N.

Gmina jako zamawiający zobowiązuje się wnosić na rzecz Wnioskodawcy jako wykonawcy dopłatę z budżetu Gminy w miesięcznych terminach rozliczeniowych na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury rozliczeniowej za wykonane wozokilometry.

Kalkulacja ceny wozokilometra stanowi załącznik do umowy sporządzany na każdy rok oddzielnie, lecz nie wpływa ona na poziom cen biletów.

W myśl postanowień umowy wysokość dopłaty do jednego wozokilometra stanowi kwota wynikająca z przemnożenia faktycznie wykonanych wozokilometrów przez cenę jednego wozokilometra, która w wartości brutto określona jest w umowie Wnioskodawcy z Gminą N.

Wnioskodawca przy wystawianiu faktury dla Gminy N. na dopłatę, wartość wozokilometra wynikający z umowy unettawia, wyodrębniając wartość netto oraz VAT (metodą "w stu"), który traktuje jako 7% VAT należny podlegający wpłacie do urzędu skarbowego.

Wnioskodawca przekazuje Gminie N. plan budżetu Spółki na każdy rok według układu rodzajowego kalkulację przewidywanych wpływów ze sprzedaży biletów przy uwzględnieniu aktualnie obowiązujących cen, na które Wnioskodawca nie ma wpływu, ponieważ ceny za usługi przewozowe zbiorowym transportem miejskim należą do kompetencji Rady Miejskiej w N., i są określone w uchwale Nr z dnia 27 czerwca 2008 r.

Wnioskodawca przedstawia Gminie N. raz do roku szczegółowe sprawozdanie dotyczące funkcjonowania Spółki z uwzględnieniem rozliczenia przychodów i kosztów w tym uzyskanych dopłat z budżetu Gminy N.

Uzyskane dopłaty nie są w stanie pokryć kosztów działalności związanych z zadaniami zleconymi przez Gminę.

Wysokość dopłaty ustalana jest corocznie przez Gminę N. i określona w budżecie Gminy, w zależności od możliwości finansowych.

Dopłata zawsze jest niższa niż należna dopłata wynikająca z kalkulacji sporządzanej corocznie przez Wnioskodawcę.

Informacja o wysokości dopłaty dla Wnioskodawcy zawarta jest w uchwale budżetowej Gminy w dziale 600, rozdziale 60004, § 4300, zatwierdzonej przez Radę Miejską w formie glosowania a nie rokowania czy też zamówienia jak ma to miejsce w spółkach prawa handlowego.

Wartość dopłaty w planie budżetowym Wnioskodawcy planowana jest w wartości netto, natomiast w budżecie Gminy N. dopłata za wozokilometry planowana jest w wartości brutto.

Taki sposób rozliczania dopłaty przez Wnioskodawcę powoduje niespójność w planie budżetowym Spółki wyrażająca się zwiększoną stratą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dopłata otrzymana przez Wnioskodawcę od Gminy N. w formie zapłaty za wozokilometr na podstawie umowy na świadczenie usług lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta N. i Gminy N. stanowi obrót będący podstawą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszonych o kwotę należnego podatku.

W związku z tym, że otrzymana dopłata dotyczy dofinansowania do kosztu wozokilometra z przeznaczeniem na dofinansowanie ogólnej działalności określonej w statucie i umowie zawartej z Gminą N., nie stanowi ona obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem VAT, gdyż nie jest ona uzależniona od ilości i wartości sprzedanych towarów czy świadczonych usług.

Dopłata ta nie ma bezpośredniego wpływu i związku z ceną świadczonych usług, które ustala Rada Miejska w formie uchwały, czyli organ inny niż strony umowy o świadczenie usług przewozowych, albowiem stronami podmiotowej umowy są Wnioskodawca i Gmina N.

Jeśli nie występuje związek o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, dofinansowanie takie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i ma charakter podmiotowy. Mając na uwadze powyższy charakter dopłaty, należy stwierdzić, że dopłata nie powinna być rozliczana na podstawie faktury VAT lecz przez notę księgową i nie powinna stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podatnikowi są znane interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 maja 2009 r., sygn. ILPP1/443-305/09-4/MT, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lutego 2008 r., sygn. ITPP1/443-730/07/MN oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. IPPP1/443-1814/08-2/PR, w świetle których dopłaty do wozokilometra przekazywane przez gminy podmiotom świadczącym usługi przewozowe transportem zbiorowym osób nie stanowią obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Włączenie zatem do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (zwany dalej również Spółką) powstał z przekształcenia zakładu budżetowego. Założycielem Spółki jest Gmina, która również jest 100% udziałowcem Wnioskodawcy.

Zgodnie z umową Spółki przedmiotem działalności podstawowej jest organizacja i prowadzenie lokalnego transportu zbiorowego. Wykonywanie usług transportowych w zakresie przewozu osobowego, towarowego, w tym transportu międzynarodowego oraz inna działalność wskazana w akcie założycielskim.

Wnioskodawca świadczy wyżej wymienione usługi na podstawie zawartej umowy z Gminą w drodze przetargu nieograniczonego.

Przedmiotem umowy jest świadczenie usług lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta i Gminy.

Gmina jako zamawiający zobowiązuje się wnosić na rzecz Wnioskodawcy jako wykonawcy dopłatę z budżetu Gminy w miesięcznych terminach rozliczeniowych na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury rozliczeniowej za wykonane wozokilometry.

Wysokość dopłaty ustalana jest corocznie przez Gminę i określona w budżecie Gminy, w zależności od możliwości finansowych.

Jak wskazał Wnioskodawca, otrzymana dopłata dotyczy dofinansowania do kosztu wozokilometra z przeznaczeniem na dofinansowanie ogólnej działalności określonej w statucie i umowie zawartej z Gminą. Dopłata ta nie ma bezpośredniego wpływu i związku z ceną świadczonych usług, bowiem nie jest ona uzależniona od ilości i wartości sprzedanych towarów czy świadczonych usług. Ponadto otrzymana dopłata nie wpływa na cenę biletów.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż o ile faktycznie otrzymana przez Wnioskodawcę dopłata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług w zakresie przewozów pasażerskich, to nie stanowi ona obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż dopłaty do wozokilometra przekazywane przez gminę Wnioskodawcy świadczącemu usługi przewozowe transportem zbiorowym osób nie stanowią obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu dokumentowania czynności otrzymania ww. dopłaty należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ponieważ jak stwierdzono powyżej, otrzymana przez Wnioskodawcę przedmiotowa dopłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem wzajemne rozliczenia pomiędzy stronami z tego tytułu nie powinny być dokumentowane fakturą VAT lecz dowodem księgowym przewidzianym w przepisach o rachunkowości.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.