IBPP2/443-827/12/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 8 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 8 listopada 2012 r. oraz pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 16 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług transportu towarów dla kontrahenta zagranicznego firmy. oraz zastosowania kursu walut - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług transportu towarów dla kontrahenta zagranicznego firmy I. oraz zastosowania kursu walut.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 8 listopada 2012 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 października 2012 r. znak: IBPP2/443-827/12/ICz oraz pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 16 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce, prowadzi działalność m.in. w zakresie świadczenia usług transportowych.

Wnioskodawca (zwany dalej również Spółką) zawiera umowy z kontrahentem zagranicznym I. będącym dużą korporacją produkującą pojazdy (Zamawiający), których przedmiotem jest świadczenie usług transportowych, tj. wykonywanie zleceń Zamawiającego za pomocą należących do Wnioskodawcy samochodów ciężarowych. Kontrahent Wnioskodawcy jest podmiotem prowadzącym w sposób profesjonalny działalność gospodarczą i zarejestrowanym w swoim kraju jako podmiot rozliczające podatek VAT, mającym siedzibę na terytorium UE.

Wnioskodawca zapewnia Zamawiającemu realizację transportu międzynarodowego (zarówno w ramach UE jak i poza jej granice) na każde jego wezwanie skierowane w godzinach pracy zakładu Wnioskodawcy, w dowolnym wskazanym przez Zamawiającego kierunku (cała Europa) i według zmiennych potrzeb. Poszczególne wezwania do zorganizowania transportu określonego towaru przyjmowane są ustnie (telefonicznie), e-mailowo lub pisemnie. Ograniczają się one głównie do określenia nadawcy, trasy przejazdu, miejsca załadunku i rozładunku, terminu załadunku i rozładunku towarów. Poszczególne zlecenia na rzecz kontrahenta odbywają się z różną częstotliwością (od kilkunastu do kilkudziesięciu zleceń w miesiącu w zależności od potrzeb).

Z ramowej umowy współpracy z Zamawiającym wynika, że to Zamawiający decyduje kiedy zostaną rozliczone finansowo poszczególne transporty, tzn. wysyła do Wnioskodawcy zestawienie z informacją o zrealizowanych transportach i wysokością przysługującego Wnioskodawcy wynagrodzenia. Zestawienia są przysyłane Wnioskodawcy za dowolnie wskazany przez I. okres (tzn. zdarza się, że I. żąda rozliczenia poszczególnych transportów indywidualnie lub za jakiś nie określony wyraźnie okres - kilka dni, tygodni lub miesięcy - określenie tych okresów zależy wyłącznie od uznania I.). Pomiędzy stronami nie istnieje żadne uregulowanie w zakresie okresów rozliczeniowych dla wykonywanych usług transportowych. Innymi, słowy Wnioskodawca nigdy z góry nie wie kiedy i za ile wykonanych transportów otrzyma wynagrodzenie.

Istotną okolicznością jest ponadto fakt, że I. nie przyjmuje, a co za tym idzie nie płaci, za faktury wystawione przez Wnioskodawcę bez otrzymania z I. pisemnej informacji o zaakceptowanych do rozliczenia transportach. W efekcie Wnioskodawca wystawia faktury wyłącznie na żądanie I. (czasami za jeden transport, czasami za kilka dni, kilka tygodni lub miesięcy, często jedna faktura obejmuje transporty wykonane w różnych miesiącach). Faktury są wystawiane w ten sposób, że jedna faktura obejmuje (w odrębnych pozycjach) transporty wykonane (o wykonaniu decyduje data rozładunku) w czasookresie wskazanym przez I. (jeden, kilka, kilkanaście dni itd.). Wnioskodawca bezskutecznie podejmował próby modyfikacji obowiązujących pomiędzy stronami zasad współpracy a przede wszystkim zasad rozliczeń finansowych. Chcąc współpracować z Zamawiającym i uzyskiwać z tego tytułu obroty oraz opodatkowane przychody, Wnioskodawca musi akceptować narzucone warunki.

W związku z narzuconą dowolnością w zakresie wystawiania faktur Wnioskodawca zamierza prowadzić odrębne ewidencje wykonanych transportów w danych okresach rozliczeniowych VAT (miesiącach), które pozwolą mu prawidłowo, pod względem zgodności z przepisami ustawy o VAT, rozliczać wykonane transakcje.

Strony przewidziały, że rozliczenia pomiędzy nimi będą się odbywały także w walutach obcych.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, iż:

* usługi transportowe opisane we wniosku są wykonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług,

* usługi transportowe opisane we wniosku to w każdym przypadku usługi transportu międzynarodowego i są świadczone na trasach wskazanych bezpośrednio przez kontrahenta. Kontrahenci, na rzecz których Wnioskodawca świadczy usługi mają siedziby w innych krajach niż Polska i stamtąd zlecają ich wykonanie na swoją rzecz (tzn. dla przykładu kontrahent niemiecki zleca wykonanie usługi na trasie Polska-Włochy, kontrahent włoski zleca wykonanie usługi na trasie Polska - Ukraina itp.). Często jest tak, że przewożony towar nie należy do kontrahenta zlecającego transport i jest przewożony do miejsca nie związanego z jego działalnością gospodarczą.

Zatem Wnioskodawca świadczy usługi dla kontrahentów mających miejsce siedziby działalności poza Polską.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. pytanie nr 1

Obowiązek podatkowy powstanie w dniu wykonania usługi, tj. dniu rozładunku przewożonego towaru.

W tym przypadku zastosowanie ma przepis art. 19 ust. 19a pkt 1 w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że, usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Wnioskodawca uważa, że momentem wykonania usługi jest dokonanie rozładunku towaru z należącej do niego ciężarówki.

W związku z tym, że wystawiane przez Wnioskodawcę faktury na rzecz I. bardzo często są wystawiane nieprawidłowo (z uwagi na narzucone zasady współpracy ze strategicznym kontrahentem), nie zwalnia to Wnioskodawcy z obowiązku rozliczania/wykazywania osiągniętego obrotu we właściwych okresach rozliczeniowych VAT. Nie ma przy tym również znaczenia, że wystawiane faktury dokumentują obrót niepodlegający w Polsce opodatkowaniu (usługa transportowa świadczona jest na rzecz podatnika, unijnego, który w swoim kraju rozliczy import usług na zasadzie samonaliczenia).

W celu prawidłowego rozliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-7, podatnik ma prawo (bowiem żaden przepis mu tego nie zabrania) prowadzić odrębną ewidencję wykonanych transportów w danym miesiącu, na podstawie których będzie w stanie ustalić datę wykonania usługi a co za tym idzie także moment powstania obowiązku podatkowego.

Ad. pytanie nr 2 (stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sprecyzowane w piśmie, które wpłynęło do tut. organu 16 listopada 2012 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku usług opisanych w stanie faktycznym kursem właściwym do przeliczenia będzie zawsze kurs z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi, chyba że wcześniej będzie wystawiona faktura (do 30 dni) - wtedy kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki, organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 28a ustawy na potrzeby stosowania mniejszego rozdziału:

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, iż usługi opisane we wniosku są wykonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy o VAT.

Artykuł 28b ust. 1 stanowi, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Z powyższego przepisu wynika, iż w przypadku wykonywania usług na rzecz podatnika miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

Po dokonaniu analizy informacji zawartych we wniosku stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane w powołanym artykule zastrzeżenia nie mają zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług wykonywanych przez Spółkę ustalane jest na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym miejscem świadczenia (opodatkowania) usług transportowych, świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta tj. firmy I., jest terytorium państwa, w których usługobiorca tych usług posiada swoją siedzibę.

Zatem przedmiotowe czynności nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego zostały zawarte przede wszystkim w art. 19 ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z ust. 1 tego artykułu, obowiązek podatkowy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W doktrynie prawa przyjmuje się, że pod pojęciem wykonania usługi należy rozumieć dokonanie tych działań lub zaniechań przez usługodawcę na rzecz usługobiorcy, które zgodnie z zawartą umową stanowią wykonanie zobowiązań przez usługodawcę (usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi).

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi - art. 19 ust. 5 ustawy o VAT.

Powołane wyżej przepisy wiążą więc, co do zasady, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z wykonaniem usługi (częściowym wykonaniem usługi) lub wystawieniem faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi.

Jednakże ustawodawca wyodrębnił także szereg usług, od których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach szczególnych.

W myśl art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwanej dalej "informacjami podsumowującymi".

Zgodnie z art. 100 ust. 11 ustawy, na potrzeby określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w ust. 3 i 4, w zakresie świadczenia usług wymienionych w ust. 1 pkt 4, przepisy art. 19 ust. 19a i 19b stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż powołany przepis art. 100 ust. 11 ustawy ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

W myśl art. 19b ustawy o VAT, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z powołanego art. 19 ust. 19a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. Jednocześnie w przepisie tym sprecyzowano, co należy rozumieć przez wykonanie usługi w odniesieniu do usług rozliczanych (opłacanych) w kolejnych okresach rozliczeniowych. Jeśli okres rozliczeniowy jest nie dłuższy niż rok, a usługi są świadczone w powtarzających się stale okresach rozliczeniowych, to wówczas usługa jest uznawana za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności. Obowiązek podatkowy powstaje zatem w ostatnim dniu danego okresu rozliczeniowego. Nie ma znaczenia termin płatności ani moment dokonania zapłaty. Decyduje upływ okresu rozliczeniowego.

Jeżeli natomiast okres rozliczeniowy jest dłuższy niż rok (usługa jest świadczona dłużej niż rok), to wówczas usługę uznaje się za wykonaną w ostatnim dniu roku kalendarzowego. Obowiązek podatkowy powstaje zatem w ostatnim dniu danego roku. Także w tym przypadku, nie ma znaczenia termin płatności ani moment dokonania zapłaty (za wyjątkiem, o którym mowa w art. 19 ust. 19b ustawy o VAT).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie świadczenia usług transportowych. Zawiera umowy z kontrahentem zagranicznym I., który jest podmiotem prowadzącym w sposób profesjonalny działalność gospodarczą i zarejestrowanym w swoim kraju jako podmiot rozliczający podatek VAT, mającym siedzibę na terytorium UE. Kontrahent jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT. Z ramowej umowy współpracy z Zamawiającym wynika, że to Zamawiający decyduje kiedy zostaną rozliczone finansowo poszczególne transporty, tzn. wysyła do Wnioskodawcy zestawienie z informacją o zrealizowanych transportach i wysokością przysługującego Wnioskodawcy wynagrodzenia. Zestawienia są przysyłane Wnioskodawcy za dowolnie wskazany przez I. okres (tzn. zdarza się, że I. żąda rozliczenia poszczególnych transportów indywidualnie lub za jakiś nie określony wyraźnie okres - kilka dni, tygodni lub miesięcy - określenie tych okresów zależy wyłącznie od uznania I.). Pomiędzy stronami nie istnieje żadne uregulowanie w zakresie okresów rozliczeniowych dla wykonywanych usług transportowych. Wnioskodawca nigdy z góry nie wie kiedy i za ile wykonanych transportów otrzyma wynagrodzenie.

W związku z narzuconą dowolnością w zakresie wystawiania faktur Wnioskodawca zamierza prowadzić odrębne ewidencje wykonanych transportów w danych okresach rozliczeniowych VAT (miesiącach), które pozwolą mu prawidłowo, pod względem zgodności z przepisami ustawy o VAT, rozliczać wykonane transakcje, gdzie o wykonaniu usługi decyduje data rozładunku.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy stwierdzić należy, iż obowiązek podatkowy z tytułu wykonywanych przez niego usług, których miejscem świadczenia, w myśl art. 28b ust. 1 ustawy nie będzie terytorium kraju, powstanie zgodnie z art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy o VAT, czyli z chwilą wykonania usługi tj. w dniu rozładunku przewożonego towaru.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto z wniosku wynika, iż w przypadku świadczenia usług transportowych strony przewidziały, że rozliczenia pomiędzy nimi będą się odbywały także w walutach obcych, wobec powyższego należy mieć na uwadze niżej wskazane przepisy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

W myśl art. 31a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Podatnicy dokonujący przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych nie mają dowolności co do wyboru sposobu przeliczania waluty, gdyż zasady przeliczania tych kwot zostały wyraźnie określone w przywołanych przepisach. W sytuacji gdy podatnik nie wystawi faktury przed powstaniem obowiązku podatkowego, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

W zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do pytania nr 1 stwierdzono, że obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług transportu, o których mowa we wniosku, powstanie na podstawie art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy o VAT czyli z chwilą wykonania usługi, tj. w dniu rozładunku przewożonego towaru.

Dlatego też, Wnioskodawca, dla potrzeb podatku od towarów i usług winien stosować kurs z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego czyli z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi, o ile wcześniej nie zostanie wystawiona faktura (do 30 dni przed powstaniem obowiązku podatkowego), wówczas kurs waluty z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku usług opisanych w stanie faktycznym kursem właściwym do przeliczenia będzie zawsze kurs z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi, chyba że wcześniej będzie wystawiona faktura (do 30 dni) - wtedy kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.